Als ik na 19u koffie durf drinken kan ik niet slapen. Dus moet ie me vandaag ook maar wakker houden! Sinds 3u30 niet meer kunnen slapen dus een heerlijke Nespresso bracht deze namiddag wel een opkikkertje! Drink coffee and stay awake! (Ahja, dit mooi Ikea tasje scoorde ik ook in de kringwinkel!)
Het zijn vermoeiende dagen, en ik heb echt nood om m'n hoofd even leeg te maken. Vanmorgen vond ik deze superschattige tasjes in de kringwinkel. Gezien ik hier een zwak voor heb, maar geen plaats meer in de kast deed ik er eens iets anders mee.
Deze namiddag scheen het zonnetje, dus ideaal om een uurtje buiten kaarsen te maken. Want echt, kaarsvet op parket, dat wil ik niet meemaken én wat zonlicht kan zoveel deugd doen! Van kaarsresten maakte ik 6 van deze kopjes! Foto's en een beetje uitleg op mijn (foto)blogje! Minder zonlicht door de kortere dagen, iedereen is moe thuis en we geraken 's morgens alsmaar moeilijker uit ons bed. Ondanks genoeg uren slaap. Om de griep toestanden en de snotvallingen een streepje voor te zijn, zijn we deze week begonnen aan een kuurtje vlierbessensiroop! Naast een gezond en suikerarm ontbijt staat deze fles mee op de ontbijttafel! Zelfs ons Sien doet flink mee! Ze zal het kunnen gebruiken, want haar eerste schooldag komt er binnen een maand al aan! De vlierbessensiroop zelf maken staat al op mijn to do lijstje voor volgend jaar! Recycleer eens een kerstboom! Dit is de onze van vorig jaar, net weer uit de tuin gehaald. Sientje vond 'm "woaaaw" en ze kon niet wachten om 'm te helpen versieren! Dat ging vlot zo! Dit zijn de zondagen waar ik zo van hou. Gezellig samen thuis, onze papie die kookt, samen spelen en tot de middag onze pyjama aanhouden. Lieze en ik zijn alvast begonnen met de voorbereidingen van onze kaartjes. Wat een heerlijke ochtend! Eerst een zeer fijn interviewtje gehad met Wim Weetjens en Tanja Dexters op Story FM. Het was meer dan een leuke babbel over vrijwilligerswerk, ons (t)huiswinkeltje én mijn blogje. Om daarna dit cadeautje in mijn brievenbus te vinden als dank en appreciatie voor de hulp tijdens de Libelle Winter Fair van Bond Zonder Naam. Van een vreugdedansje gesproken! Deze kan wel tellen!
(Sientje vroeg; "mama, ga je dansen?" hihi, zij weet dus hoe een vreugdedansje eruit ziet!) Nog enkele dagen en de Sint verlaat ons landje alweer. Dan wordt het tijd voor de kerstvoorbereidingen. En daar horen ook kerst- of nieuwjaarskaartjes bij! Morgen staan de mijne in m'n webwinkeltje en volgende week op de kerstmarkt van Wakkerzeel!
Wat doen we als oma (m'n mama) zin heeft in chocomelk? Maken natuurlijk! Och, het zijn de kleine liefdevolle dingen die de pijn wat kunnen verzachten! Blij dat ze weer thuis is na de zware operatie. Ik heb ze net geteld, 37 nieten in haar rug. Samen geraken we er wel! <3 Zaterdag rond een uur of vijf postte ik hier mijn berichtje over mijn kaartjes met de opdracht om wat liefde de wereld in te sturen. Enkele uren later, stond de klok even stil en reageerde heel Vlaanderen verslagen op het overlijden van Luc De Vos. Te jong, maar vooral totaal onverwacht! Ook Facebook en Twitter ontplofte bijna door de vele reacties en steunbetuigingen aan zijn familie.
Ik heb zelf een hele tijd (na mijn hartfalen) erg veel angst gehad om (onverwacht) te sterven en mijn dochter (toen was er van Sien nog geen sprake) en ventje achter te laten. Ik wou dat ze wisten hoe graag ik ze wel zie, en dat ze dat nooit mogen vergeten. Maar ik kreeg hen dat maar niet verteld. Omdat ik zo angstig was en het maar niet kon loslaten of kon genieten van het leven, moest ik een tijdje naar een psychologe. Ze raadde me aan om het gewoon op te schrijven. Wat ze voor me betekenen, hoe diep ze in mijn hartje zitten. Dat stelde me ergens ook gerust. Stel dat er iets gebeurt, het staat er, zwart op wit. Na dit weekend voelde ik niet alleen dit weer even, maar vooral het gevoel om wat liefde te delen. Een stukje van mijn liefde de wereld in te sturen. Zo ben ik begonnen met mijn hartjeskaartjes te versturen naar heel wat mensen, dichtbij of wat verder af, die ik dagelijks of maandelijks zie; maar die allemaal een plekje in mijn hart hebben. Die ik ook iets wil laten weten, wat ze voor me betekenen of waarom ik ze graag zie. Of gewoon om ze te bedanken voor hun vriendschap. Doen we dat niet allemaal veel te weinig? Laten zien wat we voor elkaar betekenen, hoe kostbaar die vriendschap wel is of eens zeggen hoe fier je wel op die ene persoon bent. Dus, bij deze, wie morgen of de komende dagen een kaartje in de bus krijgt, dit is de reden. Zeg eens meer, ik zie je graag en stuur wat liefde de wereld in! Het leven is zo kostbaar, maar vooral heel onvoorspelbaar! Love you! <3 |
365 vreugdedansjes365 days vorige maanden:
January 2015
|