Dat het moeilijke weken waren, dat heb ik al verteld. Maar dat dat ook iets moois heeft opgeleverd, dat moest ik nog laten zien.
Ik won met een (foto)wedstrijd heel wat litertjes Levis verf. Maar dat vertel ik jullie nog in geuren en kleuren! Of in foto's ;) Dat ik al een tijdje aan het brainstormen was over onze keuken en beslist had dat het nieuwe 'ochregold' hier wel zou passen. Awel, daar mogen jullie nu eens jullie mening over geven.
Deze collage is een fotootje van net voor de schilderwerken, en was nog de kleur van toen we hier zijn komen wonen. En ik moet zeggen, dat groen was ik echt beu.
Ah ja, ik deed alles zelf, zo koppig ben ik dan. Maar het resultaat mag gezien worden hé. Wat denk je?

Lieze mocht een nieuwe tekst voor op de lightbox kiezen, een mooie reminder dus! Ik gebruikte houten wijnkistjes voor ons koffiehoekje.

De muren kregen een laagje primer en 2 lagen schelpwit.

Het roze is de kleur 'wilde orchidee' in krijtbordverf. Hiervoor tekende ik een vierkant op de muur die ik 3 lagen gaf. Hierover werd een simpele zelfgemaakte kader gehangen. Het trapje verfde ik in dezelfde kleur. Om toch een extra accent in de ruimte te creëren.

De keukenkastjes werden allemaal afgeschuurd, voorzien van een laagje primer en 3 lagen lak. De onderste in de kleur sepia, de bovenste in kleur amandel.

Op zondag was het rustdag en maakte ik met Lieze deze macramé plantenhanger. De eerste en nog perfect gelukt ook!

Voor wie nog wat inspiratie zoekt naar een leuk alternatief voor de kerstboom of gewoon gezellig aan de slag wil met de kinderen.
Het ontbreekt me even aan energie en kracht om zelf aan de slag te gaan, maar genoeg in mijn foto archief om hier nog eens te delen. Dit is zowat het tofste dat ik ooit bedacht en zelf maakte.
Onze smulboom van plankjes en overschotjes van houten kistjes. Een beetje geduld, afmeten en puzzelen en in geen tijd heb je een leuke kerstboom. Deze gaat al 3 jaar mee! Tijd om 'm weer een beetje af te schuren en bij te werken en dan kan hij weer in gebruik. Tipje: je kan voor het opbergen al de plankjes naar 1 kant draaien, dan neemt hij amper plaats in beslag!

Versier deze met snoepkettingen, maak slingers met eetbaar papier, cupcakes van marshsmallows, vul balletjes met hosties. Keuze genoeg. Tijdens het versieren verdween er al eens iets in onze mond, maar verder is de boom mooi versierd gebleven.

Na Kerst hebben we de boom weer leeggemaakt en opnieuw gevuld. Maar deze keer met veel lekkers voor de vogeltjes in onze tuin! Hiervoor maakten we vetbolletjes met ossevet en gelatine, vulden we halve appelsientjes, oud brood, cornflakes, ...

De foto's brengen je zeker op ideetjes!

Onze smulboom kreeg zelfs een plaatsje in Libelle én werd als winnaar uitgekozen bij het VTM programma Wild van dieren! Hiervoor kregen we 3 zachte warme hoodies om de kou te trotseren en erop uit te trekken.

Heb ik je kunnen inspireren of op ideeën gebracht? Toon me jouw kunstwerk op Instagram en tag me in jouw foto met  @madebyellemieke . Mijn retroprintkerstboompje zag ik afgelopen week ook zo opduiken! Doet altijd veel plezier!

De laatste maand van het jaar is aangebroken. De maand van feesten, familie, cadeautjes, lichtjes en bubbels.Maar ook van enorme drukte, het rondcrossen en confrontaties. De herinneringen die aan een kerstmarkt gekoppeld zijn breng wat naar boven!

Deze keer nam ik me voor om december rustig te laten passeren. Proberen te genieten, niet te veel moeten en vooral niet te veel nadenken. Maar zelfs op deze eerste dag heb ik al prijs.

Een goeie 2 weken geleden begon ik met heel veel moed aan onze keuken. Die moest eens dringend onder handen genomen worden. Van boven tot onder, van binnen tot buiten. Elk kastje werd leeggehaald en uitgewassen. De indeling werd grondig aangepakt, want ook nadat ze opgeruimd en gepoetst was bleef het er rommelig uitzien. Vorige week werd de verf en lak bovengehaald en transformeerde ik de keuken tot een fijne gezellige plek. Maar zo koppig dat ik ben, wou ik alles zelf doen. Je kent dat wel, jezelf wel eens willen bewijzen. Dat je ook écht toe iets in staat bent.
Maar daartussen moest ik ook nog eens 3 dagen de trein naar Leuven op. Ik ben namelijk gestart met een project naar integratie op de werkvloer. Groepsgesprekken, modules bespreken, contracten tekenen. Daar kwam nogal wat bij kijken. Vrijdag namiddag, de trein naar huis was er te veel aan. Uitgeput, hartkloppingen, noem maar op. Het weekend moest ik me voortslepen. Maar toch deed ik dapper verder. De laatste kleine dingetjes afwerken en de kuis van de keuken. Tot daar. Dan voelde het alsof mijn lichaam op non actief werd gezet. De trap op en af lopen voelt als een bergbeklimming, ik hoest alsof er een gevaarlijke hond op uitbreken staat, de tranen zijn niet meer te stoppen.

Elke keer opnieuw komt dat zo hard aan. Dat lichaam dat zo tegenwerkt. Het werk van de afgelopen week en de besprekingen geraken maar niet verteerd.

Vandaag om 10u werd ik opnieuw in Leuven verwacht voor mijn eerste individuele gesprek met de dame rond begeleiding empowerment.
Noodgedwongen moest ik naar dat stemmetje in mijn hoofd luisteren. Dus stuurde ik om 6 uur al een mailtje met mijn verontschuldigingen en maakte ik alweer een afspraak bij de huisarts. Dat Steven over en weer van zijn werk moest komen om de meisjes naar school te brengen, maakt duidelijk dat ik even echt aan de grond zit.

Dat wel willen, maar niet kunnen. Dat is een heel erg moeilijk proces om te aanvaarden. Deze week zal mijn bed mijn vast plekje worden. Hoe moet ik dit ooit gaan klaarspelen en gaan combineren met werk en huishouden? Hoe dapper ik me vorige week ook voelde, zo klein en teneergeslagen voel ik me nu. Letterlijk én figuurlijk!

Maar van zodra ik een klein beetje energie en een zonnestraaltje zie opduiken, maak ik foto's van de keuken. Om hier een beetje te komen stoefen. Of zoals ik al zei; om te tonen dat ik ook écht iets kan.

X