Made by Ellemieke
  • about me
  • (foto)blogje
  • Fleur d'Ellemieke
  • shoots by Ellemieke
  • 365 vreugdedansjes 2014
  • collectie 'dream a dream'
  • love by nature
  • Music For Life
  • dagboekje vanuit post cardiale intensieve (2012/2015)
  • contact Ellemieke

tien jaar 21 december.

21/12/2018

0 Comments

 
21 december. De donkerste en kortste dag. De dag met de meeste tranen. Tranen van herinneringen aan die dag en mijn grote geluk. Mijn geluk en dankbaarheid voor elke dag dat ik nog gekregen heb. Het licht ging uit, mijn hart stopte met kloppen. Alsof de energie op was. Leeg, uitgeput. Maar gelukkig was er mijn engelbewaarder en Tine. Samen hebben ze 45 minuten voor me gevochten en de strijd met mijn hart aangegaan.
10 jaar vandaag, het voelt als een mijlpaal en een heel speciale dag. Ik doe een vreugdedansje door de living en tegelijkertijd stromen de tranen over mijn wangen. De herinneringen en de beelden aan deze dag, het gevoel in mijn hoofd en hart lijkt met de jaren intenser te worden. En dat blijf ik elk jaar herhalen.
De wind is buiten hevig aanwezig, af en toe een zonnestraaltje licht, de geur van een taartje in de oven, een berichtje van Tine en 'Over the rainbow' op StuBru terwijl ik dit aan het schrijven ben.
Picture
Dit voorjaar won ik een poster van MrStarsky met de sterrenhemel, van mijn dag, boven Haacht. Het is nu pas dat de poster in een kader is geraakt en ik hem een plaatsje in huis kon geven. Ondertussen heb ik er al uren naar staan kijken. Welke energie en licht was er op dat moment aanwezig, hoe intens was die dag voor mijn naasten. Deze sterrenhemel is voor mij meer dan maar een poster. 
Picture
Picture
Vandaag wou ik graag vieren met een feestje. Maar jammer genoeg zijn de omstandigheden er niet naar. Net als elke dag zal ik van deze dag genieten, het leven vieren, de liefde doorvoelen.
Dankbaar voor elke hartslag, voor mijn liefdevol gezin en de mensen die me omringen, dankbaar voor elk hand als ruggesteun in de moeilijke dagen. Dankbaar, al tien jaar lang. 
Picture
Picture
0 Comments

Trots op … door HelloFresh

20/12/2018

1 Comment

 
Picture
​Vorige week donderdag deelde ik deze foto op mijn Instastories dat het ‘morgen’ op mijn blogje zou staan. Ondertussen zijn we dinsdag en probeer ik tijdens mijn half uurtje op de fiets in de fitness dit hier neer te schrijven. Wanneer het artikel online geraakt weten jullie wanneer je dit leest. Dat het leven bij ons nooit saai is, zeg ik je. Maar ja, bij wie wel hé?!
-Dit stond in mijn drafts, maar ondertussen zijn we nog eens 2 weken verder. Het woord saai is ondertussen ook niet meer van toepassing. Maar goed. Het is dit jaar dus nog online geraakt!-
Picture
Over Mijn HelloFresh artikeltje dus.
In oktober zag ik de oproep voor een wedstrijd over een Trots-op bakprestatie op de Facebookpagina van HelloFresh.
Je kent dat wel, de maaltijdbezorgdienst waar je zelf je gerechten kan samenstellen en je etenswaren met recepten thuis geleverd worden. Ik twijfelde heel erg of ik voor mijn bloementaart of de appelroosjestaart zou gaan als inzending. Maar gezien het seizoen, en omdat het recept van mijn appeltaartje net online stond, koos ik voor deze laatste. 

Het was best een spannende stemming, want net op de valreep won ik de wedstrijd. Ik had namelijk te laat gemerkt dat ik geselecteerd werd uit de inzendingen. Hierdoor verloor ik wat tijd om stemmen te verzamelen en liep ik toch even wat achterstand op. Nipt gewonnen met 51% van de stemmen. Dat ik de liefste vrienden heb, die me dat Trots-op-gevoel bezorgden vond ik best een hele eer!

Er werd me gemaild dat ik na enkele weken mijn verrassingspakketje thuis mocht verwachten. Maar van het één kwam het ander en zo mocht ik vertellen waarom ik zo graag bak en wat dat dit voor me betekent.
Zo werd er erg last-minute nog een afspraak gemaakt en kreeg ik bezoek van het team van HelloFresh mét fotograaf enal.
Dat stond gepland op maandag 5 november. Net dat weekend waren we in Zeeland om even te gaan uitwaaien. Die zondag stuurde mijn papa een berichtje en een foto dat de eerste nachtvorst gepasseerd was en alle bloemen zwart geworden waren. En als ik zeg alle, dan mag je dat letterlijk nemen. De dahlia’s en zinnia’s die nog zo mooi in kleur stonden, de Oost-Indische kers dat zo rijkelijk aanwezig was, tot zelfs de Stinkertjes en Cosmea. Een kleine paniekaanval overviel me met op maandagochtend een fotoshoot op de planning in een bloementuin zonder bloemen.

Ik wist ook niet goed wat er van me verwacht werd. Voor alle zekerheid stak ik mijn fietstassen vol met alle benodigdheden voor een cake en fietste ik met een lijf vol zenuwen de 13 km naar mijn tuin. Bij mijn papa, die om de hoek woont bakte ik nog snel een biscuit en probeerde die last-minute nog af te werken. Omdat de biscuit nog niet volledig was afgekoeld was het niet zo evident om ze te vullen en af te smeren met bavarois. Daarom dat ze ook een beetje ingezakt was. Dat tijdsplanning niet mijn beste inschatting is, is ondertussen al geweten.
5 minuten voor elf uur stuurde ik Steven een Whatsappje dat de taart op niks trok en de tuin niet meer toonbaar was.
Maar gelukkig scheen de zon en had ik gezelschap van mijn gouden vriendinnetje Suki. Dat het Hello Fresh team vanuit Amsterdam speciaal naar Baal kwam voor een stukje taart en een babbeltje vond ik een hele eer, dus mocht ik hen toch niet teleurstellen?! Achteraf gezien vond ik het ook een beetje jammer dat ik toch niet meer heb kunnen doen van tafeldecoratie en aankleding. Maar ik had al mijn zomerspulletjes in mijn caravannetje reeds opgeruimd. In november had ik geen fotoshoot of interview meer verwacht. En gezien mijn fietstassen al helemaal volgepropt zaten, moest ik kiezen wat wel en niet mee kon. Bij deze nodig ik ze volgende zomer graag nog eens uit. Wanneer de tuin in volle kleur staat en dan trakteer ik op homemade donuts, gebakken in goudsbloemolie en afgewerkt met eerbare bloemen.

Maar uiteindelijk viel alles wel in z'n plooi. De fotograaf wist nog een leuk plekje te vinden en bracht de biscuit mooi in beeld. 
Hier en daar vond ik nog viooltjes en phlox'jes om de taart nog een persoonlijk afwerking te geven met mijn eetbare bloemetjes.. Na de foto, tijdens onze babbel werd de taart aangesneden en lekker bevonden door iedereen. Missie geslaagd dus! 
Picture
Picture
Maar nu heb ik jullie nog niet uitgebreid verteld waarom ik graag trakteer met taart en waarom ik zo hou van bakken.
Sien is lactose-intolerant, dus is het niet altijd gemakkelijk om eender waar een taart te kopen. Omdat ze voor haar vierde verjaardag een bloementaart wou, besloot ik het zelf eens te proberen. In plaats van bloemen in suikerpasta, koos ik eetbare bloemen. Dat gezichtje wanneer ik de taart voor haar neerzette, vergeet ik nooit. Zo blij en trots dat ze hiermee was. Niet alleen het zaaien en het verwerken van eetbare bloemen, maar ook het graag bakken is hiermee zowat begonnen.
Het zijn niet altijd de meest Pinterest of Instagram perfect pictures, (want aan de finesse is nog wat werk) maar het is de intentie dat telt. Een ideetje uitwerken. Kijken naar wat ik in mijn tuin beschikbaar heb van bloem tot fruit. Het is veel gemakkelijker om naar de bakker te gaan en met een gevulde doos weer buiten te stappen. 
Ik vind het fijn om op deze manier mensen samen te brengen, aan mijn tafel of in mijn tuin. En vooral dan om met heel mijn hart en liefde te bakken. Want tijd, dat is toch het mooiste geschenk dat je kan delen? En een lekkere taart, dat ook. ;)
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Dankjewel aan het team van HelloFresh voor jullie enthousiasme en het bezoekje aan mijn bloementuintje. En dikke merci aan al mijn lieve Facebook vrienden om jullie stem uit te brengen. Dankzij jullie heb ik via deze weg ook de kans gekregen om alweer mijn stukje te mogen delen. Trots! 
Picture
Op Pinterest, bij made by Ellemieke vind je een verzameling van mijn bakseltjes.
Morgen hoop ik weer een beetje nieuwe energie bij elkaar te verzamelen en bak ik deze keer voor mezelf. Want dan is het feest voor mijn tiende herleefdag.  ​
1 Comment

Taart voor de vogeltjes

17/11/2018

1 Comment

 
Picture
Zelf vetbollen maken is een blogpostje dat ik in 2014 schreef. Dat is zowat de meest gelezen blog (mede dankzij de Pinterest waardige foto's en een link op de website van Buitenlevengevoel.nl :) dat in deze tijd van het jaar dagelijks  bekeken wordt. Het is voor mij ook een goede reminder dat het tijd wordt om weer aan de slag te gaan.
Sien was vrijdag thuis met de windpokken. Welgeteld 7 vlekjes en 7x zoveel energie; dus moest ik met haar buiten iets gaan doen. We hebben lang op het zonnetje gewacht, maar die geraakte niet door de wolken. .Geen erg, een dikke fleece aan en in de kasten rommelen op zoek naar materialen die we kunnen gebruiken.
  • ossewit om te smelten
  • een gedroogde zonnebloemknop
  • halve appelsienschillen
  • vogelvoer
  • oude tasjes uit de kringwinkel
  • gedroogde veenbessen
  • een puddingvorm
  • apennootjes
  • grote dennenappels

We begonnen met het smelten van het vet. Hierbij voegde ik het voer, enkele bessen en gedroogde zonnebloempitten.

In de plastic bekertjes (I know, slecht voor het milieu, maar die liggen hier al jaren bij ons knutselgerief, dus kunnen we het maar beter nuttig gebruiken.) hangen we een touwtje waar we onderaan een apennootje aan vastknopen. Deze bekertjes vullen we met ons vogelvoedermengsel. Wanneer het vet gestold is, knippen we de bekertjes stuk en hang ons vetbolletje aan ons touwtje. 
Het tasje vul ik met het mengel en steek er onmiddellijk een touwtje bij in. Hierop kunnen de vogeltjes gaan zitten om de graantjes eruit te pikken.
De halve appelsienen vullen we ook met het mengsel, net als de puddingvorm. Deze laatste wordt na het ontvormen die mooie taart. Zo simpel, en zo tof! Zo blijf ik genieten van het maken van taarten. :)
De grote dennenappels gebruik ik om de restjes te verwerken. Ik overgiet het telkens met de overschot van het vet en de graantjes. Die kruipen zo tussen de schubjes terwijl het vet stolt.
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Het nuttige aan het aangename koppelen; is appelsientjes persen en ondertussen zelf wat vitamientjes opdoen met een vers sapje!
Picture
Picture
Gesmos als dit doe ik altijd buiten met mijn elektrisch vuurtje. De restjes van gestold vet haal ik eraf door het te laten smelten door er met een haardroger even op te blazen. Daarna even snel met een keukenpapiertje overwrijven en het ziet er weer netjes uit.
Picture
Picture
Picture
Vandaag was het zonnetje wel aanwezig en dat zie je op de foto's met de afgewerkte lekkernijen die ik in mijn bloementuin heb achtergelaten. 
Picture
Picture
Picture
Picture
Sien knoopte ook nog een slinger van apennootjes. 
Picture
Picture
Picture
Picture
De vogeltjes hun ontbijt en taart staat klaar zodat ze de eerste koude zondag te baas kunnen. Hier staat er ook nog een pot pindakaas om wc-rolletjes in te smeren en moet ik de blikjes ook nog verder afwerken. Dan is het op de uitkijk staan en met mijn camera wachten op de eerste smullers. 
Ik probeer Steven nog te motiveren om samen met Sien een voedertafel met een dakje te maken. Om de taart te bewaren zodat ze niet al te snel een dikke smurrie wordt door regen en ijs. Hoe helpen jullie de vogeltjes? Nieuwe ideetjes zijn nog steeds welkom!
1 Comment

Make Belgium Great Again en leer reanimeren

16/11/2018

0 Comments

 
Picture
Frances Lefebure had het afgelopen jaar een missie. Samen met een groep tv-makers probeerde ze van ons land een betere plek te maken. En dat ging van elkaar helpen ten strijde tegen eenzaamheid, verkeersveiligheid in een zone 30, je laten registreren als orgaandonor tot leren reanimeren. We hebben ons ook laten registreren als donor, maar vooral dat laatste rond de sensibilisering rond de nood aan reanimeren trok mijn aandacht.
Zoals jullie weten kan ik dit nog navertellen dankzij een succesvolle reanimatie. Omdat mijn lieve Lieze ook dezelfde hartziekte heeft als ik; vond ik het destijds ook belangrijk om zelf te leren reanimeren en mijn omgeving aan te sporen dit te leren. Niet alleen in belang voor ons Lieze, maar voor ieder van ons. Denk nooit dat het je niet zou kunnen overkomen. Ik was amper 29 jaar en dacht kerngezond te zijn. Na negen jaar vonden we het dus wel tijd om deze cursus nog eens te hernemen.
Er werden gratis reanimatie cursussen georganiseerd in Leuven, Lier, Kortrijk, Hasselt en Sint-Niklaas. Zodat schreven we ons in voor de opleiding in Leuven, afgelopen zaterdag. 

Naar aanleiding van de uitzending gooide Flair ons interview over mijn verhaal nog eens online, om op deze manier nog meer mensen te motiveren zich in te schrijven. Het interview kan je via onderstaande link nog eens herlezen. Het was best wel grappig want opeens kwam ik mijn foto en deze link op heel wat faceboog pagina's tegen. Ik hoop dat het geholpen heeft om mensen te overtuigen!
interview Flair
Picture
Picture
In Leuven werden we door Frances Lefebure verwelkomd en daarna startte een korte theorieles. Een half uurtje later mochten we in de praktijk leren hoe we de eerste zorgen moesten toedienen en welke handelingen belangrijk zijn voor het reanimeren. Maar ook bij het gebruik van een AED kregen we de juiste richtlijnen. De lesgevers waren ook allemaal vrijwilligers, cursisten en brandweerlui. 
Picture
Nu moet ik toch wel toegeven dat dit best wel confronterend was. Bij die hele uitleg zag ik ook mezelf altijd voor ogen tijdens de reanimatie en stel ik me dan de vraag hoe dat dat moet geweest zijn voor omstaanders, maar in de eerste plaats voor ons Lieze. Zij was nog net geen 4 jaar en verkeerde achteraf in shock. Een politieagente heeft ze tijdig opgevangen, maar het eerste beeld heeft ze wel meegekregen. Voor haar was het echt toch wel een moeilijk moment tijdens de praktijkles. Het moment dat ze in de gang een wandelingetje ging maken wist ik dat we het haar niet moesten opdringen om het ook eens te proberen. Maar misschien lukt het haar een volgende keer wel. Ik vond het best al wel knap dat ze toch is meegeweest. 
Picture
Een goeie 1000 mensen leerden reanimeren. Maar toch vond ik dat veel te weinig. Anderhalf uur tijd opofferen waarmee je misschien ooit een mensenleven kan redden, dat is toch niet te veel gevraagd hé. Maar misschien paste dat niet in velen hun agenda. Dus bij deze ook nog eens een oproep voor wie hier toch nog graag wil aan werken. Het Rode Kruis organiseert gratis opleidingen renaimeren en defibrilleren. En kijk in openbare gebouwen maar eens rond waar je een AED ziet hangen. Die kosten de gemeentes enorm veel geld, in aankoop en onderhoud. Het zou zonde zijn dat niemand deze durft gebruiken omdat niet geweten is hoe je het moet hanteren. Dus ook aan de gemeentes een oproep: organiseer regelmatig een opleiding voor de inwoners. 
Picture
foto VTM
Picture
0 Comments

een vroege ochtend in Zeeland

8/11/2018

1 Comment

 
Picture
Vorige week werden we weer kei hard verwend met een zalig weertje aan zee. Om de herfstvakantie af te sluiten boekte ik nog een weekendje Zeeland. Het was de derde keer dit jaar dat ik via VakantieVeilingen een weekendje of midweek in Roompot kon boeken voor amper 67€. Van vrijdag middag tot maandag ochtend dubbel en dik genieten voor deze prijs. Het is geen grote luxe, maar in zo een bungalowtje heb je alles wat je nodig hebt .Je kan er heerlijk rustig wandelen, er is in het dorp een Albert Heijn en in het park een speeltuin, animatie en een zwembad. Deze keer hadden we nog meer geluk want we zaten vlak aan zee. Buitenstappen, een straatje oversteken en in de duinen uitkomen, zalig toch! Aan zee een slapeloze nacht hebben is dan absoluut geen straf. Ik was om 5u al wakker en besloot om op tijd op te staan, koffie te maken en in mijn ééntje te gaan wandelen. Het moment dat ik op het strand kwam en dit zag, kon ik alleen maar glimlachen en dankbaar zijn voor mijn momentje. Bijna 2 uur ben ik gaan wandelen en genoten van de stilte en het ruisen van de zee. 
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Als je bovenaan de duinen staat zie je langs de ene kant de zee en aan de andere kant een uitgestrekt natuurpark. 
Picture
Picture
Picture
Picture
3 november en in trui en op blote voeten op het strand spelen. Spelen is hetgeen wij nog altijd doen. Lachen, gieren, brullen, met zeewier naar elkaar gooien, een krab in elkaars jas verstoppen, schelpjes rapen, putten graven, een drumstel bouwen van emmertjes en zand tussen je tanden. Het hoort er allemaal bij!
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Die promotie van de lettersweaters van JBC viel bij onze kinderen in de smaak en vond ik best ook wel leuk voor ons. Dat het dan ook nog een leuke gezinsfoto oplevert want:

Have LESS and be more•
•Love
•Eternal
•Sweet
•Supercalifragilisticexpialidocious

Picture
Picture
De laatste vroege ochtend deed ik mijn wandeling nog eens over, maar deze keer met ons Lieze erbij. 
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Dat in mijn bloementuin de eerste nachtvorst passeerde op dat moment was ook even afscheid nemen en loslaten. Want alle kleuren van de laatste dahlia's, zinnia en cosmea is nu echt weg. Maar anderzijds hadden wij wel een heerlijk weekendje weg met een stralend blauwe lucht en blije hartjes! Op mijn wandelingetje alleen heb ik ook afscheid kunnen nemen van m'n bloemenseizoen en kon ik weer intens dankbaar zijn voor alles wat er de laatste weken op mijn pad kwam.
Picture
Picture
1 Comment

Gezelligoween

31/10/2018

1 Comment

 
Picture
Wij houden niet zo van de sfeer rond Halloween en al dat griezelig gedoe. Sien besliste vorig jaar dat we beter een gezelligoween zouden houden. Dus maken wij het gezellig en eten we spinnentaart. Mijn eerste keer dat ik deze bakte, maar hoe goed ziet die eruit zeg! Hopelijk smaakt ze ook zo!
Maar niet alleen voor de gezelligheid eten we vandaag taart en drinken we er ééntje op. We hebben namelijk ook iets te vieren. Oktober was voor ons een maand met heel wat belangrijke keuzes die moesten gemaakt worden. Er werden heel wat knopen doorgehakt en als gevolg daarvan kwam er nog heel wat moois op ons pad. Als een mooie puzzel waarbij de stukjes plots in elkaar vallen. Steven heeft besloten om zijn job als zelfstandige naast zich neer te leggen en weer te gaan werken in loondienst. Hij heeft zich jaren dubbel gewerkt waarbij er dagen waren dat hij onze meiden niet zag. Hij werkte de klok rond van zonsopgang tot -ondergang. Maar als je daar financieel niet beter van wordt en de onzekerheid te groot is, moeten er keuzes gemaakt worden. Hij doet zijn werk met hart en ziel, maar als het ten koste gaat van de tijd met ons gezin, dan wordt een mens daar ook niet gelukkig van.
Nog diezelfde week dat de beslissing genomen werd, vond hij een jobaanbieding, solliciteerde, ging meermaals op gesprek en tekende hij vandaag zijn contract. Hij wordt hovenier/moestuinier van een CEO van een groot bedrijf vlakbij.
Maar ook voor onze papa vielen de puzzelstukjes in elkaar. Na de sluiting van de zagerij waar hij 43 jaar had gewerkt kon hij op vervroegd pensioen. Maar hij wou zo graag nog enkele jaren werken en actief bezig zijn. Hij heeft ook duidelijk nood aan structuur. Maar dan hadden we wel eens bezoek in mijn bloementuin en kwam het één en ander te sprake. En dan volgde een sollicitatiebrief, -gesprek en een een contract. Ook dit werd op 1 week afgerond. Ongelooflijk hoeveel er op een maand kan gebeuren. Op 5 november starten ze allebei aan hun nieuwe job. Spannend. Ook voor mij zal er heel wat veranderen. Het geeft ook wel wat rust dat ik weet dat mijn ventje elke dag om vier uur thuis zal zijn. Op dagen dat het voor mij moeilijk gaat, is dat wel een geruststelling. Maar wat deze carrières gaan betekenen voor mijn bloementuin, dat valt nog af te wachten. Maar nu gaan we genieten van al deze veranderingen en hopen we dat iedereen zijn plekje snel weet te vinden. Want ook voor mij is er heel wat in beweging. Na 10 jaar had ik eindelijk eens een opbouwend gesprek bij de adviserend geneesheer. In plaats van me neer te halen zorgde hij voor een omarming. Dat is dan vooral ook te danken aan het verslag van mijn cardioloog, die het ook eens duidelijk op papier wist te formuleren. Ik kan met geen woorden beschrijven hoeveel rust dat dit in mijn hoofd en hart geeft. Maar ook hier blijf ik werken aan ga ik voor een nieuw traject om mijn angsten onder controle te krijgen. Oktober was voor ons een maand met enorm veel vragen en stressmomentjes, maar die we wel schoon hebben weten af te ronden. 
1 Comment

Knack Weekend over het nieuwe rouwen

25/10/2018

1 Comment

 
Picture
Picture
Deze week vind je me in Knack Weekend met een interview over 'het nieuwe rouwen'. Over welke betekenis dit kan geven in het rauwe proces. Het afscheid van mijn mama was voor mij (ons gezin) zeer heftig, ook al dacht ik dat ik erop voorbereid was. Verder moeten zonder haar, het onthechten van onze band voelde ik in elke vezel van mijn lijf, tot mijn hart er pijn van deed.  Maar tijdens haar afscheidsdienst voelde ik alleen maar liefde. Ik hoop dat jullie het kunnen lezen in mijn woorden. Dat ik het een beetje heb kunnen vertellen zoals het voor me aanvoelde.

De dagen van het interview en de fotoshoot was intens alsof ik alles opnieuw beleefde. Ik heb tot een uur voor de shoot gehuild en ik kreeg mezelf maar niet overtuigd dat ik de kracht had om dit te doen. Maar dankzij de lieve zorgen van een dierbare vrouw waar ik even kon uithuilen en die me ook nog eens oplapte met een laagje make-up, de warme zonnestralen, het fijne gesprek met journaliste Annelies en de aangename fotograaf; zit ik hier nu te stralen om het geheel. Dat het een mooi en liefdevol eerbetoon is geworden aan mijn mama, de vrouw die ons leerde liefhebben, de vrouw die nooit zal vergeten worden!

​Voor wie het artikel online wil lezen, kan zich aanmelden via volgende link. Het is (zoals ik vanavond vernam) voorlopig al één van de meest gelezen online reportages van het jaar. 
Interview Knack Weekend
​
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
In mijn vorig blogje vertel ik over onze vergeet-mij-nietjes- zondag. 
Tekst: Annelies Waegemans voor Knack Weekend
Foto's: Fred Debrock

1 Comment

Vergeet-mij-nietjes-dag

23/10/2018

0 Comments

 
Picture
Afgelopen zondag vierden we 'vergeet-mij-nietjes' dag. Net zoals we vorig jaar ook deden. Vieren, een vreemd woord om het afscheid van mijn mama te herdenken. Maar we vieren het leven en de liefde die ze ons achterliet. Voor mij voelt het een beetje als een kleine overwinning, dat het ons gelukt is om alweer een jaar verder te leven zonder haar. Ondanks dat ik nog vaak het gevoel heb niet te weten hoe het moet zonder haar aanwezigheid.
​We herdenken haar in alles wat ze ons schonk. Ontzettend veel intense momenten en vrienden die nog steeds dicht bij ons staan. Ook deze zondag, het leek zowat de laatste stralende en warme zonnige zomerse herfstdag te zijn. En ook deze keer bracht ze ons weer samen, werden er grappige anekdotes opgehaald en voelden we de liefde. We werden omringd en gesteund door de mensen die het meeste voor haar betekend hebben in de laatste jaren van haar leven. Ondanks de pijn van het afscheid en het rauwe dat rouwen ook is; was het een perfecte dag. Niet alleen het zonnetje maar vooral het samenzijn zorgde voor heel veel warmte. Af en toe een traan tussen de glimlach om mooie herinneringen. Maar vooral zo dankbaar dat we haar zo dichtbij hadden en nog steeds hebben. 
Die ochtend reed ik nog snel naar de winkel voor een brikje room en kon ik alleen maar hopen dat ik alles in orde zou krijgen zoals ik het wou. Maar op dat moment zag ik de zon opkomen en wist ik dat het hoe dan ook een schone dag zou worden. Ook al zouden mijn taartjes niet gelukt zijn of zou ik de helft vergeten; het was goed. 
Picture
Mijn tuin is ook een stukje haar plekje, waar ze voor mij ook altijd in de buurt is. De Vergeet-mij-nietjes staan weer in bloei en de bloemenpracht fleurde alles op. Het was dan ook vanzelfsprekend dat we daar samenkwamen. Ik bakte heel wat zoets bij elkaar en werkte het af met eetbare bloemetjes. In plaats van een buffetje te maken, koos ik voor een lange tafel om samen aan te zitten en al dat lekkers gewoon door te geven. Dat maakte het ook gezelliger samenzitten.

Het boekje waar vorig jaar mooie woorden en herinneringen in geschreven werden, voorzag ik met foto's van toen en lag weer tussen ons op tafel. In de wilgentipi maakte ik een plekje om een kaarsje te branden bij haar foto en haar boeketje bloemen.
De leegte die ze achterliet kan nooit opgevuld worden, maar de warmte en liefde voelde als één grote omhelzing. ​
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Liefde sterft nooit; het is de erfenis van je hart. (via deze link lees je meer over ons afscheid, deze foto en de vergeet-mij-nietjes)
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Na het opruimpen van mijn tuin, wanneer iedereen naar huis was, ging ik nog even een momentje terug naar haar plekje waar de kaarsjes nog brandden. Met een warm hart nam ik afscheid van onze dag. Thuisgekomen zagen we de mooie maan en felle sterretjes waarbij Sien een kusje naar oma  (het mooiste sterretje) gooide en ze me zei dat ze een kusje had teruggestuurd naar haar. Bij het slapengaan zei ze me; "mama, ik ben trots op jou". Zomaar. 

Dankbaar voor iedereen die er bij was, voor ieders plekje in ons leven. Deze week vertel ik in Knack Weekend ook nog over onze manier van afscheid nemen en hoe dat dat voor ons van betekenis is geweest. 
0 Comments

de week van het (Wijngaard)bos

23/10/2018

0 Comments

 
Picture
Picture
Vorige week woensdag, in de week van het bos, had Sien een vrije dag op school. Ze mocht kiezen wat we gingen doen. Zonder nadenken koos ze voor een boswandeling naar ons favoriete bos op de Wijngaardberg in Wezemaal. Heerlijk vroeg in de ochtend onder een stralende herfstzon genoten we van de rust en de stilte, van de kleuren en elkaar. 
Zoals ik altijd een rugzak mee heb met mijn fototoestel en water, zo smokkelt zij ook altijd van alles mee. Naast een zak voor al haar herfstschatten had ze ook haar vergrootglas mee om alle schatten eerst te kunnen bestuderen. Zelfs de zwammen op de bomen werden aan een grondige inspectie onderworpen.
Bij deze mijn fotoverslagje en kijk dan vooral naar die laatste foto. Er is geen enkel speelgoed waar mijn schattige Sien zo blij van wordt, dan genieten en spelen in de natuur. 
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
0 Comments

Birthday Blessings

10/10/2018

0 Comments

 
Picture
Jarig zijn, dat is toch elk jaar een ongelooflijk mooie en waardevolle gebeurtenis. Maar toch zorgt dat altijd voor wat vragen in mijn hoofd. Met momenten krijg ik het toch wel benauwd dat die tram vier er bijna zit aan te komen. Datzelfde gevoel had ik op mijn 29ste, twee maanden voor mijn eerste hartstilstand. Maar na alles wat er toen gebeurde, was ik ontzettend dankbaar dat ik het jaar erop dertig mocht worden! Dat ik de vreugde van mijn gezin nog kon voelen en delen. We zijn nu tien jaar later. En gisteren besefte ik meer dan ooit hoe dankbaar ik ben voor de afgelopen jaren. Ik besloot om mijn hoofd leeg te maken en gewoon te genieten van deze dag. Niks speciaals, het gewone dagdagelijkse leven maar met een extra kaarsje. 
Picture
Picture
​Tegen de avond vond ik het jammer dat mijn dagje al om was. Ik heb genoten van alle kleine momentjes. Een tasje koffie op bed en een liefdesbriefje van mijn ventje. Sien die •ALAVJOEW• op haar tekening schreef. Voor we naar school fietsten had ik al een brownie gebakken en stond alles klaar voor de biscuit te maken. Sien riep me op school nog na met 'veel plezier vandaag jarige'! Als verwennerijtje maakte ik een afspraak bij de kapper voor een momentje me-time. Ik maakte enkele boeketjes, deed er een vrolijk papiertje rond en nam ze mee op de fiets. Omdat ik geven leuker vind dan krijgen trakteerde ik lieve schatten op bloemetjes en brownies. Ik genoot van het zonnetje onderweg, op de fiets en in mijn bloementuin. Mijn papa maakte -net zoals ons mama dat altijd deed- rode kool voor me klaar. Lieze speelde fotograaf en maakte mijn mooie bloemenfoto. Tot mijn grote verbazing zat er échte post in mijn rode brievenbus. Een kaartje via 'Make Belgium Great Again' en een kaartje met bloemenzaadjes uit Engeland! Het is nog steeds een raadsel hoe die ene kaart erin terecht is gekomen, want ik heb geen brievenbus aan de straatkant staan.
Mijn metekindje zong een liedje aan telefoon, en ik kreeg ontzettend veel kleurrijke bloemenwensen op Facebook en WhatsApp.
Tot slot knipte ik mijn boeketje en aten we mijn verjaardagstaart nog 's avonds in mijn bloementuin!
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Ontzettend dankbaar voor zoveel warmte in mijn hart door alle lieve mensen rond mij! Me geliefd voelen; dat is het allermooiste geschenk dat ik voor mijn laatste jaar las dertiger mocht ontvangen! Het enige dat ik miste was mijn mama haar telefoontje 's morgens vroeg en haar warme hand op mijn gezicht wanneer ze me een gelukkige verjaardag wenste. Maar door zoveel moois voelde ik ze toch dichtbij. <3
0 Comments
<<Previous
    Instagram
    Follow

    duik eens in      het archief:

    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    October 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    December 2011
    November 2011
    October 2011
    September 2011
    August 2011
    July 2011
    June 2011

Powered by Create your own unique website with customizable templates.