Ook deze keer had ik het geluk om tijdens de moeilijkste momenten, een fantastische verpleegster te hebben. Iedereen was vriendelijk en zeer behulpzaam. Maar toch heb je er altijd die net dat tikkeltje meer kunnen betekenen. Die hand op je voorhoofd als je met een nuchtere maag en pijnlijke ribben moet braken. Die woordjes van troost. Een extra minuutje tijd om je een minuutje rechtop te laten zitten. De moeite nemen om je kussen om te draaien zonder dat je erom vraagt. Zoveel kleine dingetjes die ik kon appreciëren. Die me er ook hebben doorgeholpen na 2 vreselijke nachten.
Gezien zondag de laatste dag van haar shift was, heb ik ze gisteren niet meer gezien. Ook al hadden we nog een fijne babbel en afscheid genomen.
Omdat een schouderklopje altijd deugd doet en we dit te weinig doen, liet ik een briefje en enkele kaartjes achter.
Stuur wat liefde de wereld in en je krijgt het zeker terug!
Ik hoop dat ze er blij mee zal zijn als ze volgende week terug begint te werken! X
