Blog Archives

Zeg eens dankjewel en stuur wat liefde

20/1/2015

Ook deze keer had ik het geluk om tijdens de moeilijkste momenten, een fantastische verpleegster te hebben. Iedereen was vriendelijk en zeer behulpzaam. Maar toch heb je er altijd die net dat tikkeltje meer kunnen betekenen. Die hand op je voorhoofd als je met een nuchtere maag en pijnlijke ribben moet braken. Die woordjes van troost. Een extra minuutje tijd om je een minuutje rechtop te laten zitten. De moeite nemen om je kussen om te draaien zonder dat je erom vraagt. Zoveel kleine dingetjes die ik kon appreciëren. Die me er ook hebben doorgeholpen na 2 vreselijke nachten.

Gezien zondag de laatste dag van haar shift was, heb ik ze gisteren niet meer gezien. Ook al hadden we nog een fijne babbel en afscheid genomen.

Omdat een schouderklopje altijd deugd doet en we dit te weinig doen, liet ik een briefje en enkele kaartjes achter.

Stuur wat liefde de wereld in en je krijgt het zeker terug!

Ik hoop dat ze er blij mee zal zijn als ze volgende week terug begint te werken! X

8 Comments

Blue Monday

19/1/2015

2 Comments

Blue Monday. De meest deprimerende dag van het jaar. Berekend door een psycholoog omdat onze goede voornemens mislukt zijn, de vakantie nog zo ver weg en de dagen nog steeds donker zijn. Ik moet toch weer toegeven dat het bij mij weer allemaal veranderd is. Onze wereld stond even stil, door de angst en emoties.

Ons jaar is vreemd begonnen en voor goede voornemens hadden we zelfs geen tijd om bij stil te staan. Ik wil niet meer van dit of dat. Gewoon de dagelijkse dingen weer kunnen opnemen en alles een plaatsje geven.

Na het bezoek van de cardioloog kreeg ik mijn ontslagbrief! Dat was natuurlijk een fijn moment, dus zeker geen deprimaandag te noemen. Ook al is het allemaal nog moeilijk en zeer pijnlijk, het is gewoon zo heerlijk om thuis te zijn. Met momenten loop ik toertjes door de living, niet weten waar ik moet kruipen van de pijn, maar dat heeft gewoon allemaal z'n tijd nodig. Ik ben weer bij m'n gezinnetje. Vanavond hebben we genoten van dicht bij elkaar te zijn en heeft ons Lieze eens goed uitgehuild. Want we moeten niet altijd sterk zijn. Het kan al eens deugd doen. En hier zullen de komende weken nog veel traantjes vloeien. Maar ik heb een fantastisch gezin en samen bouwen we verder aan onze toekomst. Op onze manier, met heel veel liefde. 💚

2 Comments

Er zit weer leven in!

18/1/2015

18 Comments

In de OK liepen de tranen over m'n gezicht toen ik in slaap gebracht werd. En zo werd ik ook weer wakker, overmand door emoties. De uren daarop waren voor mij een hel. Doodziek van de narcose, verschrikkelijk veel pijn en migraine. Maar door m'n hartafwijking mocht ik niks extra krijgen.

De nachten voelden eindeloos. Met momenten wist ik echt niet hoe ik hier moet doorgeraken.

Maar de vele lichtjes, tonnen liefde en positieve vibes hebben me er deze nacht doorgesleurd..

Sinds vanmorgen bevind ik me weer onder de levenden. Verlost van de sonde en de baxters. Een echo toonde aan dat er geen bloedingen of vocht rond m'n hart zit. Dat is toch al een grote opluchting.
Al voel ik me wel alsof ik overreden werd en is elke beweging pijnlijk.
Het plaatsen van de nieuwe ICD verliep moeilijker dan verwacht, en dat is er aan te zien en te voelen ook!

Zo ontzettend blij waar ik nu al ben. Al zal het ook weer even een proces worden van acceptatie. Maar stap voor stap.
Ongelooflijk veel hartjesdank voor alle steun! ❤️ Het is met geen woorden te beschrijven wat dat dat met een mens doet!

Straks mijn meisjes eindelijk -voorzichtig- knuffelen! X

18 Comments

Daar gaat ie dan!

16/1/2015

1 Comment

Mijn laatste foto met deze defibrillator! Na 6 jaar mijn bondgenoot te zijn geweest gaat ie er sebiet uit! Dat gaat toch weer even wennen zijn, niet alleen aan de nieuwe in m'n zij maar ook gaat dit als een lege plek aanvoelen. Maar het voordeel is dat ik vanaf morgen weer links mag bellen! En hopelijk geneest het derde litteken op rij even mooi als de 2 vorige!

Dankjewel voor de vele berichtjes die blijven komen! Love you! ❤️

Tot morgen! X

1 Comment

Post cardiale intensieve 2015

15/1/2015

14 Comments

We zijn geïnstalleerd, met de nodige voorbereidingen. Al begon het hier deze namiddag allemaal nogal moeilijk.

Het huis netjes aan de kant, voor onze meisjes valiesjes gemaakt zodat ze morgen zonder zorgen kunnen gaan logeren en mijn ventje bij mij kan blijven tot 's avonds. Alles wat ik wou in orde brengen was gedaan.

Dus op tijd kunnen vertrekken naar Leuven. Bij aankomst was het fijn te weten dat het dezelfde dienst is als vorige keer. Al was de teleurstelling wel zeer groot om te vernemen dat ik geen privékamer heb. De verpleegster herkende ons nog van twee jaar geleden. Behalve ons Sien dan, al zijn ze die hier niet vergeten. Ja, ik heb hier de vorige keer naam gemaakt. Over die kamer, dat is natuurlijk niet omdat ik me te goed voel om bij een andere patiënt te liggen. Maar het zijn hier overwegend ouderen en om eerlijk te zijn, ik wil gewoon alleen zijn. We betalen maandelijks toch al genoeg aan de hospitalisatieverzekering?! Er zat niets anders op, maar de tranen begonnen al snel uit te breken. De verpleegster zag direct waar het om ging en ze begreep het wel. Ze was zo lief om ons nog even naar de cafetaria te laten gaan zodat ik nog een uurtje kon ontsnappen aan de monitors. Eens je geïnstalleerd bent en de monitor aanhebt, mag je de afdeling niet meer verlaten.

Voor ons Sientje was het goed dat we hier nog even weg konden. Na een bezoek aan het winkeltje en de cafetaria keerden we toch maar terug.

Steven en ik waren even in de war toen bleek dat er in mijn kamer een andere dame zat te eten. Toch maar even bij de verpleegster gaan checken of we ons niet vergist hadden. Die lieve dames hadden toch wel een privékamer geregeld zeker! Een patiënte die eigenlijk niet gevraagd had voor deze kamer heeft geruild. Zelfs al m'n spulletjes hadden ze netjes verhuisd! Hoe schoon is dat niet?! Lief toch! <8

Zo kon ons Sien ook nog even rustig op bed tv kijken, terwijl ik de eerste voorbereidingen kreeg.
De monitor is aangekoppeld, de metingen voor de nieuwe S-icd werden uitvoerig en nauwgezet bepaald en getest, samen met iemand van de firma en de cardioloog.

Ik heb aan de dokter dan ook maar gevraagd of ik deze icd mag bijhouden. Hij zou er voor zorgen.
Het goede nieuws is dat ik morgen als tweede gepland sta. Dus tussen tien en elf uur ben ik aan de beurt. De ingreep zal zo een 3 à 4 uur duren als alles volgens plan verloopt. Het slechte nieuws is dat ik ten vroegste maandag naar huis mag. Al had ik op het weekend gehoopt.

Mijn iPhone moet op vliegtuigmodus want het gebruik ervan geeft storingen op de minitorsignalen.

Al heb ik wel een soort tablet met tv, radio, supersnel internet (ahum, maar ik klaag niet) en telefoon. Lang leve de modernisering op Gasthuisberg! ;)

Ik voel me ontzettend vereerd en mijn hartje lacht van vreugde en liefde die jullie mijn richting uitsturen. Ik heb ontzettend veel mails, berichtjes, reacties en sms'jes gekregen. Ik denk dat er morgen een heel huis kan verlicht worden met al die kaarsjes die er gebrand gaan worden! Dankjewel voor jullie positieve vibes. Je kan niet geloven hoeveel kracht dat dat geeft! X 💚

Welkom?

Mijn kamer een beetje opgefleurd.

Plakkers en monitors

Alles ligt al klaar voor morgen. Ontsmettingszeep en een schoon schortje!

Skypen met m'n Lieze

14 Comments

dagboekje vanuit Gasthuisberg

Eind september 2012, we lopen op roze wolkjes met een schat van een baby. Tot er telefoon komt dat er iets mis blijkt te zijn met mijn ICD. Ongeloof, angst, tranen.
Na opname, wachten op het moment dat ze je komen halen en de operatie dan toch voor een weekend wordt uitgesteld.
Mijn dagboekje tijdens deze zware dagen.
Daarop ook nog eens hetzelfde verhaal in 2015. Alsook de nieuwe s-icd in 2020 in het ZOL in Genk.