Juli was een schone fleur d'Ellemiekes maand! Zoveel moois dat met de dag verandert. Hierbij enkele foto's van de boeketjes die ik deze maand heb samengesteld. Want ik verwen ook graag familie en vrienden. Want wie wordt nu niet blij van wat extra kleur. Het verwarmt ook telkens mijn hart om iemand zijn dagje op te fleuren met mijn bloemekes. 
Ik heb doorheen de jaren nog steeds geen echte techniek om boeketten te binden. Net zoals ik fotografeer, doe ik dit op gevoel. You hate it or you love it! Maar elk boeket stel ik apart samen. Zo loop ik honderd keer door de tuin voor het juiste bloemetje in mijn boeket. Elke keer weer anders, voor ieder iets persoonlijks. 

Nog enkele snelle iPhone fotootjes.

Dit is een troostboeketje dat ik samenstelde voor een dierbare vriendin. Met vooral witte bloemen en verder opgevuld met vergeet-mij-nietjes.

Onze bloementuin ligt er prachtig bij! Het is een waar kleurenparadijs geworden, gewaardeerd door de vlinders, sprinkhanen, de hommels, ... en vooral ook onze bijtjes. Bij de start van de lockdown had ik nog gezegd dat er wel 1 ding positief zou zijn aan Corona; we zouden een zomer vol bloemen hebben. Niets is minder waar gebleken!
​
Helaas hebben we vorig jaar een beslissing genomen om onze bloementuin als pluktuin te sluiten. Na meerdere gebeurtenissen die we echt niet konden appreciëren, wegens gebrek aan respect. Ik zal de details besparen, maar je mond zou openvallen van de dingen die ik hier al heb zien passeren. Dit stukje tuin is meer dan wat bloemen op een weide. Hier wordt elke dag met hart en ziel gewerkt om er iets moois van te maken. Het is onze manier om te aarden, ons stukje therapie, om onze liefde voor het leven te tonen. Omdat we merkten dat veel mensen nood hebben aan een stiltemomentje delen we ons gouden plekje graag. Maar ook onze  bloemen wilden we graag delen. Helaas zagen we daar bijzonder weinig respect voor ons harde werk.

Als eigenaar je ambetant voelen op je eigen plek, is niet ok. Zowel mijn papa als ik, vinden het lastig om grenzen te stellen. Misschien was het allemaal nogal onduidelijk, en lag het eerder aan onze communicatie. Ik weet alleen dat ik het nu wel duidelijk wil stellen wat kan of niet. Hierover hadden we nog niks gecommuniceerd, wat nu wel aan de orde is!

Afgelopen weken kregen we vaker meldingen van familie dat er ook nu weer uitbundig geknipt werd. Zelfs wanneer er opmerkingen gemaakt werden. Wanneer we zelf in de tuin toekomen en we mensen betrappen krijgen we te horen “dat er gezegd wordt dat je zoveel als je wil mag knippen, het is toch van de verniet”.

Bij deze deel ik dan graag onze regels en tips

•  je bent steeds welkom voor een bezoekje aan de tuin, mits respect voor de bloemen en je steeds op de paadjes blijft.
• picknicken kan aan de tafel of op het terrasje van de caravan, mits je het afval meeneemt
• fotograferen kan en mag natuurlijk ook met respect voor de bloemen, vlinders, bijen enz
• voor fotoreportages (trouw, ...) mag je me altijd een berichtje sturen en wil ik gerust mijn caravannetje openmaken (en opruimen ;) )
• de serre is privé
• kijk uit voor de bijenkasten en ga er nooit (dichtbij) in rechte lijn voorstaan, dat is de vliegroute van de bijen. Sta je daar tussen dan kan je al eens een steek te pakken krijgen.
• Er worden geen bloemen geknipt, geplukt of uitgetrokken
• wens je graag bloemenzaadjes, dan kan dit bij voorraad ook gevraagd worden

Voor meer info en vragen mag je ons altijd aanspreken of mailen naar [email protected], een berichtje op Instagram of Facebook is ook altijd welkom.

Met heel veel trots stellen mijn papa en ik onze eerste zomerhoning van de Ellebiekes aan jullie voor! We staan er zo van te blinken als onze honing doet. Alle credits voor onze hardwerkende bijtjes. Maar we zijn ook bijzonder blij dat het ons eerste jaar ook gelukt is om goed voor ons volkje te zorgen en met heel veel liefde deze honing te kunnen oogsten!

Op zondagochtend stond ik om 6u op om het huis te poetsen en alles netjes klaar te zetten voor het oogsten van ons vloeibaar goud. In onze bloementuin in Baal is het een waar bloemenparadijs. Daar namen we de volledig verzegelde ramen uit de honingzolder. Van zodra de honing rijp is en de bijtjes er klaar mee zijn, verzegelen ze de raten met bijenwas. Als het raam netjes verzegeld is, kunnen we het gaan slingeren.

Eerst halen we met een ontzegelvork de bijenwas voorzichtig van het raam. Deze ontzegelde ramen gaan in de honingslinger. De bijenwas kan ik hierna nog gebruiken voor mijn goudsbloemzalfjes.

Sien had de eer om als eerste aan het wiel te draaien. Zo wordt de honing er uitgeslingerd.

Het moment dat daarna het kraantje opengedraaid wordt en de zoete gouden honing er uit loopt is met geen woorden te beschrijven! Emotioneel werd ik ervan! (En ik niet alleen :)

Omdat de allerlekkerste honing (echt dé lekkerste) ook zorg en liefde verdient ging ik op zoek naar mooie potjes. Niks mis met een honingpot en een plastic geel deksel, maar voor mij werkt dat niet.
Deze week waren er best wat slapeloze uren over het ontwerp van mijn labeltjes en hoe ik ze zou laten printen. Glazen potjes afwassen en steriliseren in de oven, tellen, meten en afwegen.
Maar toch leek het nog niet echt te zijn.

Na het afschuimen van de honing, het inpotten en het plakken van de labeltjes is het nu ook helemaal echt! Onze eerste zomerhoning! 10 kilo vloeibaar goud. En als het wat meezit slingeren we volgende week opnieuw. Net als elke imker vinden wij onze honing natuurlijk ook de allerbeste!

Belachelijk trots op het eindresultaat! Een potje honing is echt hard werken, voor de bijtjes en ook een klein beetje liefde voor ons.