Eigenlijk ben ik te moe om nog veel te schrijven; maar de foto's vertellen op zich wel hoe ik me voel. De wind heeft toch wel wat schade aangericht in mijn bloementuin. De mooiste zonnebloem die ik ooit heb gezien, die zo stond te stralen naast mijn caravannetje is helemaal afgeknakt. Net als nog vele andere. De regen en de wind waren zo hevig; dat ik mijn fototoestel moest wegleggen. Zodus heb ik ook nog maar de helft van mijn tuintje deftig bekeken en de schade kunnen opmeten. De herfst zit er natuurlijk aan te komen, maar als je mijn foto's van eergisteren bekijkt is dit wel een serieuze domper. We zullen maar blij zijn; dat het maar bloemen zijn en we deze nacht gewoon in een droog bed kunnen slapen zeker?!

Maar ondanks dat; was er ook dit; waar ik op het moment zelf te weinig oog voor had of niet kon bij stilstaan. Ik plukte in de gietende regen nog een boeket in de kleuren van de regenboog. Mijn Sientje voelde zich niet in topvorm; dus maakte ik het voor haar gezellig in de caravan en deed ze een zalig dutje (met zo een zacht snurkje erbij); met op de achtergrond het geluid van de tikkende regen. 

Omdat ik denk alles te onthouden; wat ik na 2 dagen al vergeten ben; heb ik nu een maniertje bedacht om te weten welke zaadjes van welke soort zonnebloem zijn. Details vertel ik snel. Als het nog eens een droge dag wordt.  

Tussen herfst en zomer. In mijn bloementuin scheen het zonnetje vandaag volop. Ja, zelfs met een schone blauwe lucht. Maar de herfst zie je ook al op de tafel liggen aan de naaldjes van de bomen. .Het zonnetje verwarmde zo zacht. Ik heb er echt weer van genoten al had ik niet zo veel tijd om voor mijn zonnebloemetjes te zorgen. Maar wel genoeg om enkele mooie foto's te nemen. 

Deze zonnebloem vond ik zo mooi hangen in combinatie met de caravan op de achtergrond. Een uur later passeer ik opnieuw die zonnebloem en zie ik dat er een sprinkhaan en bijtjes/hommeltjes opzitten. (scrol even naar beneden voor meer) Dus nam ik snel mijn camera om nog enkele foto's te maken. Nu, bij het opladen van mijn beelden, merk ik pas op dat die sprinkhaan er toen ook al opzat. Hoe kon ik daar nu overkijken? Maar eens te meer het bewijs dat er zoveel te ontdekken is in mijn tuintje. Daarom kan ik zo genieten van de stilte en het bewust kijken door mijn camera. 

De herfst sluipt binnen maar toch is mijn tuintje nog een fijne kleurrijke oase van bloemen, bijen en vlindertjes. Gisteren was het er nog heerlijk vertoeven in het zonnetje. Het was een zondag met vluchtige ontmoetingen, fijne bezoekjes van gezinnen met grappige anekdotes over mijn bloementuin. Maar ook genieten van een rustig momentje en een deugddoende babbel. Ontroerd kunnen zijn om wat ik met mijn tuin voor anderen heb betekend de laatste maanden, over hoe er daar een intense vriendschap is ontstaan. Over de schoonheid van de werkende bijtjes. De vergeet-mij-nietjes die opnieuw weer beginnen te bloeien en de vlindertjes die haastig voorbij mijn lens vlogen. Elke keer kom ik naar huis met een schat aan mooie beelden. Tijd dat ik ze hier ook maar wat meer met jullie ga delen.  

Advice from a honey bee:
Create a buzz
Sip life's sweet moments
Mind your own beeswax
Work together
Always find your way home
Stick close to your honey
​Bee yourself.

Onlangs vond ik in mijn mail een foto van mezelf in mijn bloementuin. Ik had een 'vandaag is bloemekesdag' feestje georganiseerd met enkele fijne vrouwen. Een gezellig samenzijn met bloementaart enal. Iedereen die me kent weet dat ik absoluut niet op de foto wil. Dat is het voordeel om altijd het fototoestel zelf in handen te hebben. Maar toen was ik zo druk in de weer met het gebak, de drankjes en de babbels dat ik geen foto's kon maken en hadden de vriendinnen wel hun gsm bij de hand. Bij het zien van de foto besefte ik dat er maar 1 plekje is waar ik niet ga lopen of me verstop als er foto's worden gemaakt; en dat is hier in mijn bloementuintje. Omdat ik hier kan zijn wie ik ben; omdat ik me hier op mijn gemak voel.  Een plekje waar zoveel liefde vanuit gaat en waar iedereen met een glimlach weer vertrekt. Waar ik zonder schroom mensen ontvang en durf aanspreken, waar dat stukje onzekerheid en timide wegvalt. Een plekje waar er een stukje zelfliefde is gegroeid, elk seizoen een beetje meer. Ik postte deze foto op Facebook met de melding dat ik er misschien toch maar eens over moest nadenken om een fotoshoot in mijn bloementuin te houden. Eéntje waarbij er foto's van mij werden gemaakt. En van het één kwam het ander. Vorige week dinsdag tijdens de warmste dag kwam fotografe Nicky van iFocus langs. Ik zorgde voor een lekker drankje en een bloementaart; vertelde over mijn bloemen en knipte met veel liefde een boeketje bloemen. Nicky maakte foto's en ik deed gewoon mijn werk tussen de bloemen, zonder te poseren. Tot mijn grote vreugde vond ik deze prachtige foto's zondag in mijn mail. Fijn om ook door andermans ogen mijn tuintje eens te zien. 

​Nicky maakte vorig jaar ook de foto's voor het artikel 'Chronisch ziek' voor De Standaard. Het krantenartikel herlees je HIER en de fotoshoot staat onder DEZE link. Je herkent vast haar mooie stijl van fotograferen!