Vul een (weck)pot met water en de vlierbloesem tot ze mooi gevuld is. Snij een biocitroen in stukken en doe ze bij de vlierschermen. 1 citroen per liter water. Sluit de pot goed af en zet op een zonnig plaatsje gedurende 36 uur. Let erop dat de bloemetjes mooi onder water zitten. ​

Giet het water met de citroen en vlierbloemetjes door een zeef en neteldoek. Meet af hoeveel vliermaceraat je nog over hebt. Ik gebruik 1/3 hoeveelheid aan rietsuiker. Bij een weckpot van +/- 1L heb ik een goeie 900 ml over en zodus gebruik ik 300 gr rietsuiker.
Breng dit zachtjes aan de kook en laat even doorkoken tot het indikt. Giet warm in propere flessen en sluit af. ​

Dan kwam ook nog de vraag naar mijn labels. Normaal schrijf ik altijd op stickertjes maar dan stoort het me dat het niet mooi genoeg geschreven is. We hebben namelijk niet allemaal een geschrift alsof het een lettertype is. Dus koos ik deze keer voor simpele labeltjes die ik zelf maakte. Je kan op Pinterest vast ook mooie labels vinden die je kan printen; maar hoe krijg je die dan netjes op een etiket en op je potje of fles geplakt? Ik gebruikte de website picmonkey.com om deze simpele labels te ontwerpen. En dan is het de simpele truc. Print ze gewoon op wit papier en knip uit. Veeg met een borsteltje of keukenpapiertje een beetje melk (ja, melk!) op de achterkant van uw labeltje en plak! Een kei gemakkelijk middeltje dat ik ook gebruik voor mijn confituurpotten! En plakken, dat doen ze!

Morgen verklap ik mijn (zelf samengesteld) recept van de vlierbloesemcake en post ik nog eens een link naar mijn bloementaarten. 

Vorige week schreef ik hier nog met heel veel enthousiasme over mijn koninginnepages. Ondertussen zijn we weliswaar nog enthousiaster geworden. Van de 9 rupsen die verpopt zijn, zijn er ondertussen 4 ontpopt. Wat een prachtige transformatie zeg! Jammer genoeg loopt het in de natuur ook wel eens mis. Zo was er 1 vlindertje waarvan de vleugeltjes niet netjes opengevouwen werden en hij geen overlevingskans had. Hij kwam wel telkens op mijn vinger gekropen en klampte zich met z'n pootjes aan me vast. Helaas, na twee dagen is het gestorven.  Ondertussen blijf ik er nog steeds van verbaasd dat er uit een coconnetje zo een prachtige vlinder tevoorschijn komt. 's morgens eerst even in de bak kijken en niets opmerken en tegen de middag fladdert er weer ééntje rond. Fascinerend is dat!

Bij deze nog enkele foto's en filmpjes. Die moeten gewoon bij in mijn blog een plaatsje krijgen. Hopelijk ontpoppen de 5 overgebleven zich ook nog! Wie vandaag een vlindertje in Iedereen Beroemd zag vliegen; dat was er ééntje uit mijn bloementuintje. Via onderstaande knop kan je het herbekijken vanaf minuut 02:02. 

Enkele uren nadat ik het vlindertje de wereld instuurde; zat het terug in onze serre. Ze bleef dan gewoon op mijn hand zitten om haar weer buiten te laten. Een vlinderfluisteraar; zou dat bestaan?

Tijdens de wintermaanden; als al het werk in mijn bloementuin stil ligt, dan draait mijn brein op volle toeren. Het is te zeggen; mijn creatief brein. De ideetjes wat ik allemaal wil doen in het nieuwe seizoen zijn dan niet te tellen. Niet alles is financieel of praktisch haalbaar. Maar deze moest en zou er komen; een boekenruilkast. Want dat is iets dat we in ons dorp nog niet hebben. Mijn stilteplekje nodigt daar dan ook voor uit.
Het kastje is een kringwinkelkoopje van 5€ en Steven werkte dit netjes af met een frame in douglashout. Zo is het toch goed bestand tegen alle weersomstandigheden. Aan de rand van het kastje ga ik nog een klimmer planten zodat het deze zomer ook mooi kleur krijgt met bloemen. 

​Nu, hoe gaat dat in z'n werk zo een *ruil*geef*leen*lees*kastje. Je kiest thuis een boek uit dat je graag met anderen wil delen; dat je zelf een aanrader vindt. Of heb je een boek liggen dat je wel eens cadeau kreeg maar jou toch niet ligt en je wil het een goede bestemming geven? Breng het dan mee en laat het achter in het kastje. Zie je in de kast een boek staan waar je interesse in hebt; neem dat dan in ruil mee. Of heb je thuis een leuk tijdschrift zoals Happinez, Nest of Flow (...) liggen waar je ook afstand van kan en wil nemen; breng het gerust mee. Zeker in de zomermaanden als de tuin vol bloemetjes staat is het ook leuk om er gewoon even te komen zitten, genieten én lezen.

Morgen laat ik ook wat wenskaartjes achter waar je een boodschapje mag op noteren om in je boek achter te laten. 

Dus, bij deze nodig ik jullie graag uit om eens te komen kijken en te snuisteren. Breng gerust een afdankertje mee en maak er iemand anders blij mee. Het kastje staat in mijn bloementuin fleur d'Ellemieke in Baal; Lange Rechtestraat tussen nr 10 en 12. Net voorbij mijn caravan staat het kastje. Mag ik wel vragen om steeds op het pad met houtsnippers en/of zagemeel te lopen? Alle plantvakken zijn ingezaaid of aangeplant, anders worden de plantjes die volop in groei zijn vertrappeld en kunnen er geen bloemetjes groeien.

​Heb je zelf nog tips of ideetjes voor het boekenkastje? Laat maar weten! Ook voor mij is het nieuw en nog een beetje zoeken. Enkele dagen per week ben ik er of mijn papa overdag wel te vinden. Maar ook als er niemand is ben je altijd welkom; mits er respect getoond wordt voor ons werk! Ik kijk al uit naar jullie reacties en om jullie boeken te zien verschijnen! ​

Dan sluit ik nog graag af met volgende quote van Oscar Wilde:
​*with freedom, books, flowers and the moon; who could not be happy?*

*I've always loved butterflies, because they remind us that it's never to late to transform ourselves*

Wat een magisch momentje! Na 9 maanden geduldig wachten werd vandaag mijn eerste koninginnepage geboren.  Iedereen weet hier ondertussen al hoeveel ik van vlinders hou. Ze hebben een speciale betekenis voor me. Mijn archief van vlinderfoto's is enorm. Ik kan er uren naar kijken en bij zitten fotograferen.
​Vorig jaar vonden we heel wat rupsen van de koninginnepage in mijn tuin. Je kon dagelijks de verandering zien. Hoe ze groeiden, van kleur veranderen en vervellen. De pages die in het najaar vliegen overwinteren als pop. Uit angst om de poppen te vernietigen bij het leegmaken van de tuin; namen we ze mee. We knutselden een houten kist met een gaasdoekje, houten schuifdeurtje en verzamelden dagelijks vers loof van de worteltjes of dilletakjes. Het was magisch om de eerste transformatie te volgen. Op een moment bleven de rupsen roerloos zitten en kon je het draadje zien dat ze hadden gespind om zich vast te maken. Enkele dagen later transformeerden ze in popjes. Sindsdien was het afwachten en wekelijks kijken of er al iets te zien was. Onlangs droomde ik ervan (herlees hier) dat de verpopping had plaatsgevonden en er een koninginnepage in het kistje rondfladderde. Ik nam het mee naar mijn tuin om het te laten vliegen en het de wereld in te sturen. Maar telkens kwam het vlindertje weer terug. Alsof het nog even bij mij wou blijven. Het voelde alsof het een zielsverwant was. Ja, dromen hé. Ze zullen zeker van betekenis zijn. Maar dit was ongeveer zo wat er vanavond gebeurde. Na een dagje knutselen en prutsen in mijn tuin stonden we gepakt klaar om te vertrekken. Maar toch ging ik nog terug om even naar de popjes te kijken. Mijn hart! Echt waar. Deze prachtige kanjer zat aan de rand zachtjes met z'n vleugeltjes te bewegen. Ik kon wel huilen. Hoe bijzonder is dat zeg?! Na wat foto's wou ik de koninginnepage in mijn tuin de wereld insturen. Hij kroop onmiddellijk op mijn vinger en bleef de ganse tijd bij mij. Alsof ik mijn droom opnieuw beleefde. Maar de mooie page deed geen poging om weg te vliegen. Waarschijnlijk waren z'n vleugeltjes nog niet goed gedroogd en klaar om te vliegen. Dus heb ik het daarna weer opnieuw in het kistje gezet. Morgen proberen we opnieuw. 

De nog jonge rupsen van de koninginnepage. Ze groeien dagelijks en vervellen meermaals waardoor ze ook van kleur veranderen. 

de popjes in de kist, net na de eerste transformatie.
​(foto 10/11/2017)

Mijn eerste vlindertje, vandaag verpopt tot deze prachtige kanjer!

De andere popjes geven ook hun eerste teken van verpopping. Zo zie je al de tekening van hun vleugels. Nog meer magie de komende dagen dus!

Zo dankbaar voor dit prachtig momentje na alweer zware weken. Het zijn de kleine dingen in het leven die weer vertrouwen geven, een houvast om positief te blijven, om de schoonheid van elke dag weer te durven zien. <3 En daarbij een dikke vette knipoog naar mijn mamasterretje hierboven! 

Mijn excuses voor de vuile nagels op de foto's. Maar na een dagje werken in de tuin zien mijn handen er zo uit. Ik hou van het aarden en werk nooit met handschoenen. Dat hoort er nu eenmaal bij, ook al ziet dat er niet uit! Ondertussen blinken ze weer ;)

Op Instagram staan er nog twee live filmpjes; maar door een storing zijn ze jammer genoeg niet opgeslagen op mijn iPhone. Je kan ze nog tot morgen avond bekijken.