Net na de bekendmaking van mijn nominatie voor de Groene Pluim (stemmen kan nog tot 31/01 via deze link) kreeg ik ook nog een mailtje van Groenloof met een fleurig voorstel.
Narcissus seagull, een oud narcisras werd door een Nederlandse vrouw gered van de ondergang in haar zoektocht naar oude bloemrassen in 19de eeuwse boerderijtuinen. 3 jaar geleden heeft  bloemenplukweide dit oude ras verder opgekweekt in Vlaamse grond in Aartselaar. Het schone aan heel dit verhaal is, dat Groenloof ook een kistje bloembollen geschonken kreeg. Onder de noemer 'narcissen voor een mooi project' beloofde Saar dan ook dat ze in goede grond zouden terechtkomen. En nog fijner is het nieuws dat ook mijn bloementuintje mocht delen in deze vreugde! Zo mocht ik woensdag de bloembollen gaan ophalen. Gelukkig was er donderdag ook een goede dag voor mij weggelegd en kon ik na drie dagen migraine ook nog eens naar mijn tuintje.
Onbeschrijflijk hoeveel energie ik hier weer kon uithalen. Alleen, in de stilte, op m'n knieën en met m'n handen wroeten in de aarde om deze geliefde bollen te planten. Met heel veel toewijding en dankbaarheid heb ik elke bloembol in de grond gestopt.

Na een tasje koffie en een rustmomentje had ik nog wat energie over om de rest van de oude zonnebloemen weg te halen. Alle plankjes, borders en naamplaatjes zijn opgeruimd. Mijn tuintje is nu helemaal leeg. (op dit hartjeszonnebloemetje na). Maar toch zijn ook de eerste stappen weer genomen, want er groeit alweer een nieuw stukje Fleur d'Ellemieke. Daar en in mijn hart.
Een dikke dank je wel aan Saar van Groenloof en de Bloemenplukweide uit Aartselaar.

Het jaar is nog maar pas gestart maar deze week is al heel schoon geweest. Op mijn blogje schreef ik al over de Libelle van deze week, maar ook over mijn bloementuintje is er nieuws!

Ik werd namelijk genomineerd voor de Groene Pluim! Hierbij gaat Groen op zoek naar Tremelose doeners die het afgelopen jaar hun steentje hebben bijgedragen om onze wereld duurzamer, socialer of groener te maken.

Ik vind het een hele eer om in mijn geboortedorpje, waar ook mijn tuintje gelegen is, deze nominatie te krijgen. Mijn bloemenpluktuintje was een grote droom die ik vooral zelf heb gerealiseerd (mede dankzij de hulp van mijn papa en mijn ventje voor de zware karweitjes), maar het heeft voor heel wat mensen voor betekenis geweest. Ik werd er telkens ook zo gelukkig van als ik berichtjes of foto's doorgestuurd kreeg van mensen die op bezoek waren geweest en een mooi boeketje hadden geknipt. Of die er een briefje hadden achtergelaten omdat ze er een fijn momentje van rust hadden ervaren. Of van die keer dat ik een ballon van klas 4B uit Melle vond tussen de goudsbloemen. Of van de ontelbare rupsen, vlinders, bijtjes en insecten opgeslagen op beeld in mijn fotoarchief. Het is de vreugde die ik er zelf van heb ondervonden, die ik graag met anderen wil delen.

Ik kijk al helemaal uit naar de lente, de zon en het licht om opnieuw aan de slag te gaan. Gisteren heb ik alvast mijn archief en zaadjesvoorraad uitgeschreven. Ik heb al een lijstje liggen voor mensen die graag wat geoogst zaad willen om de vreugde en vrolijkheid ook in hun tuin te toveren. Maar ik plan ook graag eens een ontmoetingsmomentje in mijn tuintje waar je zaadjes, die ik afgelopen zomer heb geoogst, kan komen ophalen. Ik hou jullie zeker op de hoogte!

Maar wat de nominatie betreft, die heb ik al binnen. Nu zou het natuurlijk ook fijn zijn om wat stemmen binnen te halen! Dat kan heel simpel door de naam van jouw favoriet te mailen naar: [email protected] . (via een klik op het emailadres kan dat heel snel). Wie toch ook graag wat meer details wil over mijn concurrenten, kan dat hier ook nalezen. Mailen, delen en stemmen ronselen, het is allemaal welkom. Waarvoor nu al mijn dikke dank je wel! <3

De winter is ondertussen in het land en mijn bloementuintje werd afgelopen weken alweer een beetje onder handen genomen. Alleen de zonnebloemen staan nog overeind, daar hebben de vogeltjes zich ook al aan te goed gedaan. 2016 was een jaar met een grote droom, waarvan ik vaker heb gedacht dat het niets zou worden, dan er ooit kleurenpracht zou te zien zijn. Maar tegen alle verwachtingen in, op een stuk grond wat meer dan tien jaar verwaarloosd en overwoekerd werd, heb ik toch iets moois kunnen realiseren. Een plekje waar iedereen welkom was om even tot rust te komen. Waar ontzettend veel boeketjes werden geknipt en wat voor mij ook een plekje was waar ik altijd even kon vluchten uit de realiteit. De laatste maanden van het jaar waren voor mijn familie ontzettend zwaar. Maar gedurende het ganse groeiproces was mijn tuintje ook een zeer belangrijke plek. Ik hoop er jullie binnenkort nog wat meer over te vertellen, maar het rouwproces is nog te rauw om er verder op in te gaan.

Zoals je van mij wel gewoon bent heb ik een enorm archief aan foto's. Zoveel dat ik er toch eens iets mee moet gaan doen. Omdat ik graag het proces van 'den bos' tot de bloemenpluktuin wil laten zien heb ik geprobeerd om het in een filmpje te verzamelen. Het was niet gemakkelijk om uit de honderden foto's een selectie te halen, maar het geeft snel een mooie samenvatting weer van wat we dit jaar gerealiseerd hebben!