Er is geen enkele zonnebloem hetzelfde. Mijn bloementuin stond vorig jaar vol en ze hadden elk andere kenmerken. Gele, rode, oranje, bruine en zelfs zwarte bloemen. Puntige of ronde blaadjes. Planten met veel vertakkingen, één grote bloem of kleine compacte bloemen als teddybeertjes. Planten van 60cm of bijna 5 meter. Allemaal hebben ze iets speciaals; maar deze net dat tikkeltje meer. Naast mijn caravannetje groeide de mooiste zonnebloem die ik ooit zag. Ze was zo stoer en fragiel, ze straalde alsof ze de zon had gevangen. De bloemen stonden kaarsrecht en straalden zoveel kracht uit. Mijn mama had enkele dagen voor haar overlijden een prachtige droom over een mooie bloem. Het was zo een mooie hartverwarmende droom die heel veel voor haar betekende. En elke keer als ik deze zonnebloem naast mijn caravannetje zag staan moest ik aan haar en haar droom denken. Alsof ze uitkeek en straalde over mijn tuin en alle bloemen. Alsof ze ons en de tuin omarmde. De bloemetjes hadden een heldere gele kleur met zachte randen. De plant had veel vertakkingen en de hoogste bloem reikte meer dan 2 meter de lucht in. Vanaf het moment dat de bloem zaadjes begon aan te maken veranderde het hart van de bloem in een dikke zachte bol. Iets dat ik nog bij geen andere zonnebloem had opgemerkt. Dit was dan ook de enige bloem waar ik absoluut zaad van wou bewaren. Gelukkig knipte ik er tijdig een dikke bloem vanaf om te laten drogen. Van alle zaadjes die ik enkele weken geleden heb gezaaid is er 98% van uitgekomen. Deze werden vandaag ook weer in de tuin uitgeplant. Nu hoop ik dat ze even mooie zonnebloemen schenken als deze. Ik noemde deze zonnebloem de "sunflower oma". In eerste instantie omdat ik me zo kon herinneren welke dit was. Maar misschien moet ik toch echt eens brainstormen om hier een mooie naam op te vinden. Wie ideetjes heeft; ze zijn welkom! Mijn mama haar naam is Nicole, maar iets met mama of oma kan natuurlijk ook. Stel dat deze zaadjes alweer deze prachtige zonnebloem geven; dan moet ik daar toch echt mee aan de slag! Of wie weet, groeit er deze keer een andere prachtige bloem die me aan haar doet denken. Net zoals elk vergeet-mij-nietje al doet!
0 Comments
Vier dagen na mijn vorige blogpost met de details over ons tuinplan ben ik hier alweer. De tuin heeft ondertussen een boost gekregen en ze is opnieuw helemaal veranderd. Stukje voor stukje wordt afgewerkt. De paadjes opgevuld, al het onkruid uitgetrokken (yep, zonder bestrijdingsmiddelen; gewoon met onze blote handen!), er wordt gezaaid en geplant.. De fruitboompjes beginnen kleur te geven. De bijtjes, vlinders, hommeltjes, lieveheersbeestjes komen op bezoek. Elke dag een beetje meer liefde!
Omdat we elk jaar opnieuw beginnen met een schone lei, is er ook de mogelijkheid om te werken rond een concept. Eéntje met een plan. Of is het andersom?! Het eerste jaar was ik blij met enkele plantvakjes en werden er kleine dingetjes gebruikt om de tuin een beetje aan te kleden. Met enkele kerkstoelen ter decoratie en een houten palet kwam ik al ver. Vorig jaar werd het plan verder uitgewerkt en vertrokken we vanuit een zon die haar stralen vol licht en kleur de wereld in stuurde; met als gouden straal de goudsbloemen. Toen kwam mijn caravannetje er ook bij (welke ik pas tegen de zomer geverfd en ingericht kreeg). En pimpte Steven een gietijzeren tafel .en stoelen met hout tot een mooie tuinset. Dit jaar startte het seizoen vroeg met de aankoop en het bouwen van de serre. Ondertussen werd er al heel wat gebrainstormd over ons concept. Op een moment kwam Sien met een ongelooflijk tof idee. Ze wou graag een doolhof. En een blote voetenpad. En graag ook nog een schommel waar ik dan bloemetjes moest laten omhoog groeien; om te schommelen tussen de bloemetjes! Met als afsluiter een hinkelpad. Tof zo een kleuter met gekke ideetjes. Maar nog leuker als je daar dan ook nog mee aan de slag kan gaan. Steven ging aan het tekenen en kwam met dit tevoorschijn. Ik heb 'm meer dan eens gek verklaard. Want dit is niet zomaar wat vakjes en een weggetje op papier. Hij heeft dit ook in de tuin zo uitgezet. Met een rechte hoek en tot op de centimeter uitgemeten. Ik lachte er gisteren nog mee dat ik blij ben dat ik hem niet per uur moest betalen. ;) Van de boom die werd afgezaagd en verhakseld, gebruiken we dit als materiaal om het pad te leggen. Waarschijnlijk komen we daar niet mee rond, dus hebben we ook nog zagemeel opzij gehouden. Vooral rond de fruitstruiken en bomen gebruiken we liever het zagemeel dan de schors. Iets met verzuring van de grond enzo. Het is al niet meer te tellen hoeveel keren we het pad al hebben afgestapt om met de kruiwagen rond te geraken. Ook ons Sien vindt het ongelooflijk plezant om het parcours te lopen. Ik denk dat ze het binnenkort met haar ogen toe kan. In onze wilgentipi groeiden al heel wat vergeet-mij-nietjes. Deze heb ik allemaal (op 3 na) uitgedaan en stekjes van genomen. Hiermee kon ik al een heel plantvak vullen. Ondertussen zijn we een week verder en staat er al in elk plantje een bloemetje. Gezien Steven het in zijn job als zelfstandige ook enorm druk heeft kon hij dit weekend het tweede stuk van de tuin pas uitzetten. Ik heb er absoluut geen idee van hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen! Ik sta met het plan elke keer te draaien en te keren voor ik mijn plantvak heb gevonden. Ondertussen staat er mij ook nog veel werk te wachten. Want het zaaien en planten; dat is volledig mijn taak en verantwoordelijkheid. Er zijn al heel wat vakken gezaaid. Maar door de warme temperaturen en de goeie groeiregen is het nu ook al ideaal om te planten. De goudsbloemen en de kleine zonnebloemen heb ik ook al uit de serre gehaald en in de tuin geplant. Het is heel wat om mijn hoofd erbij te houden wat waar komt te staan en welke combinaties ik wil maken. Want eerlijk gezegd doe ik ook maar wat. Alles gaat op gevoel, maar vooral dan met heel veel liefde. En zelfs op zondag is het werkdag. De stam van de boom werd niet alleen in dunnen schijven gezaagd, maar ook in grote stabiele stronken voor Sien haar hinkelpad. En zo ging het er gisteren aan toe. Zij en ik delegeren, en de mannen voeren uit. Er werd natuurlijk ook wel gezorgd dat de stammen veilig liggen en niet kunnen omrollen of kantelen. We willen veiligheid natuurlijk voorop stellen voor iedereen die in de tuin langskomt. De schommel; daar is Steven geen fan van. Vooral omdat die in beton zou moeten vastgezet worden. Praktisch is dat niet. Daar zouden dan ook nog serieuze palen moeten voor aangekocht worden; wat natuurlijk niet voorzien is in ons (tuin)budget. Maar wat wel vaststaat is dat Sien haar blotevoetenpadje krijgt! Een lange strook wordt voorzien van zagemeel, schors, schelpjes (die we vorige week in Zeeland hebben uitgezocht), maar ook loopkamille en -tijm. Wie gaat er dan met welriekende voeten naar huis?! Kortom, nog heel veel plannen en nog meer werk. Maar ik durf nu al zeggen dat zelfs zonder de bloemen; mijn tuintje er al superleuk uitziet! Als er hard gewerkt wordt; en dan vooral op een zondag, vind ik het een beetje mijn taak om iedereen eens goed te soigneren. En met een cakeske trakteren is het minste dat ik dan kan doen! Afgelopen dagen moest ik wat recupereren maar morgen hoop ik nog enkele vakken te kunnen afwerken zodat tegen het einde van de week alle stukken ingezaaid of geplant zijn. Kan je geloven dat ik daar nu al zo graag ben? Wat gaat dat dan geven als mijn bloemetjes beginnen te groeien en ik mijn eerste boeketjes kan knippen! Ik kijk er alvast naar uit, maar ondertussen geniet ik ook van elk stadium dat we doorlopen.
Na een weekendje de luierik uithangen was het gisteren weer tijd om in de tuin te gaan werken. Hoewel er in de namiddag regen werd voorspeld; bleef het zonnig en warm. De zon warmde de serre op tot een goeie 40 graden en aan de caravan werd het 28 graden. De zandgrond en het open stuk zorgt ervoor dat we daar een stukje microklimaat hebben. Eerlijk gezegd waren we ook blij met de zachte regen van deze nacht en vandaag. De regenton was al leeg en de grond kurkdroog. Nu is het dus ideaal zaai- en plantweer! Het laatste stuk van de boom werd in schijven gezaagd door mijn papa. Grote stukken voor ons pad en dunne schijfjes die we als decoratie kunnen gebruiken. De eerste vergeet-mij-nietjes. Het blijft me ontroeren hoe ze telkens weer van betekenis zijn in mijn tuintje en zich weer laten zien! Van de plantjes die zichzelf hebben uitgezaaid heb ik stekken genomen en al een heel plantvak gevuld. Het is niet bepaald een snijbloemetje maar wel een grote liefhebben van de bijtjes en de vlinders. De thermometers liegen er niet om! Ons Sientje vindt het zelfs nu al zalig op ons plekje daar. Ik leerde haar om van papiertjes zaadzakjes te maken. Uit een oud tuinboekje of gedichtenbundel scheuren we blaadjes die we hiervoor kunnen gebruiken. Haar af en toe een taakje geven vindt ze geweldig. Helpen met zaaien, planten, water geven, het pad vullen met houtschilfers, ... . Ook dat is genieten voor haar! En voor ons om haar bezig te zien. :) Je ziet de zaailingen groeien met het uur. Nu al zo blij met de mogelijkheden van mijn groeikas. De bijenkast heeft er een verdiepje bij! De fruitbomen die we van onze tuin thuis hebben verhuisd doen het hier veel beter. De bijtjes gaan blij zijn. Dit is alvast een mooi alternatief tot het bloemenseizoen van start gaat! Maar ons fruit gaat er natuurlijk ook wel bij varen! Bij het afwerken van bovenstaande foto zag ik de tekst op dit zadenzakje dat Sien vouwde. Lees maar mee! Te zot voor woorden! Voor wie interesse heeft; er zijn nog stekjes van de Chinese vergeet-mij-nietjes (ze groeien uit tot een mooie plant die bloeit tot sept/okt), in de glazen pot zitten zakjes met zaadjes van zonnebloemen en goudsbloemen, en er liggen nog enkele schijven hout. Kom gerust langs. Een vrije bijdrage mag je achterlaten in mijn rode brievenbus. Morgen ben ik er het grootste deel van de dag ook, net als zondag. Dan wordt het tweede deel van de tuin uitgezet en ga ik verder zaaien en planten. Kom je graag langs voor een babbel, wil je iets vragen of eens komen kijken; wees welkom! Je mag me ook altijd mailen op [email protected] ! Tot snel x
Het was voor mij geen topdagje vandaag. Maar toen ik de imker in mijn bloementuin zag; maakte dat veel goed! Zie dat af! Dit was de laatste foto voordat de batterij van mijn camera uitviel. Pas op beeld zag ik dat het een specialleke is. Zonder dat ik het wist heb ik de koningin op beeld én kon ik ze zelfs herkennen. Nu al zo blij dat ik dit volkje een fijne en gezonde plek in mijn bloementuin kan bieden. En tegen het najaar kijk ik ernaar uit om samen met mijn papa eindelijk de uitgestelde cursus te gaan volgen. Maar eerst werken we nog volop aan nieuw seizoen bloemetjes en voedsel voor deze hardwerkende kanjers!
|
Archives
August 2022
Categories |