ons tuinplan

Omdat we elk jaar opnieuw beginnen met een schone lei, is er ook de mogelijkheid om te werken rond een concept. Eéntje met een plan. Of is het andersom?! Het eerste jaar was ik blij met enkele plantvakjes en werden er kleine dingetjes gebruikt om de tuin een beetje aan te kleden. Met enkele kerkstoelen ter decoratie en een houten palet kwam ik al ver. Vorig jaar werd het plan verder uitgewerkt en vertrokken we vanuit een zon die haar stralen vol licht en kleur de wereld in stuurde; met als gouden straal de goudsbloemen. Toen kwam mijn caravannetje er ook bij (welke ik pas tegen de zomer geverfd en ingericht kreeg). En pimpte Steven een gietijzeren tafel .en stoelen met hout tot een mooie tuinset.
Dit jaar startte het seizoen vroeg met de aankoop en het bouwen van de serre. Ondertussen werd er al heel wat gebrainstormd over ons concept. Op een moment kwam Sien met een ongelooflijk tof idee. Ze wou graag een doolhof. En een blote voetenpad. En graag ook nog een schommel waar ik dan bloemetjes moest laten omhoog groeien; om te schommelen tussen de bloemetjes! Met als afsluiter een hinkelpad. Tof zo een kleuter met gekke ideetjes. Maar nog leuker als je daar dan ook nog mee aan de slag kan gaan. Steven ging aan het tekenen en kwam met dit tevoorschijn. Ik heb 'm meer dan eens gek verklaard. Want dit is niet zomaar wat vakjes en een weggetje op papier. Hij heeft dit ook in de tuin zo uitgezet. Met een rechte hoek en tot op de centimeter uitgemeten. Ik lachte er gisteren nog mee dat ik blij ben dat ik hem niet per uur moest betalen. ;)

Van de boom die werd afgezaagd en verhakseld, gebruiken we dit als materiaal om het pad te leggen. Waarschijnlijk komen we daar niet mee rond, dus hebben we ook nog zagemeel opzij gehouden. Vooral rond de fruitstruiken en bomen gebruiken we liever het zagemeel dan de schors. Iets met verzuring van de grond enzo.

Het is al niet meer te tellen hoeveel keren we het pad al hebben afgestapt om met de kruiwagen rond te geraken. Ook ons Sien vindt het ongelooflijk plezant om het parcours te lopen. Ik denk dat ze het binnenkort met haar ogen toe kan. 

In onze wilgentipi groeiden al heel wat vergeet-mij-nietjes. Deze heb ik allemaal (op 3 na) uitgedaan en stekjes van genomen. Hiermee kon ik al een heel plantvak vullen. Ondertussen zijn we een week verder en staat er al in elk plantje een bloemetje. 

Gezien Steven het in zijn job als zelfstandige ook enorm druk heeft kon hij dit weekend het tweede stuk van de tuin pas uitzetten. Ik heb er absoluut geen idee van hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen! Ik sta met het plan elke keer te draaien en te keren voor ik mijn plantvak heb gevonden. 

Ondertussen staat er mij ook nog veel werk te wachten. Want het zaaien en planten; dat is volledig mijn taak en verantwoordelijkheid. Er zijn al heel wat vakken gezaaid. Maar door de warme temperaturen en de goeie groeiregen is het nu ook al ideaal om te planten. De goudsbloemen en de kleine zonnebloemen heb ik ook al uit de serre gehaald en in de tuin geplant. Het is heel wat om mijn hoofd erbij te houden wat waar komt te staan en welke combinaties ik wil maken. Want eerlijk gezegd doe ik ook maar wat. Alles gaat op gevoel, maar vooral dan met heel veel liefde.

En zelfs op zondag is het werkdag. De stam van de boom werd niet alleen in dunnen schijven gezaagd, maar ook in grote stabiele stronken voor Sien haar hinkelpad. En zo ging het er gisteren aan toe. Zij en ik delegeren, en de mannen voeren uit. Er werd natuurlijk ook wel gezorgd dat de stammen veilig liggen en niet kunnen omrollen of kantelen. We willen veiligheid natuurlijk voorop stellen voor iedereen die in de tuin langskomt.

​De schommel; daar is Steven geen fan van. Vooral omdat die in beton zou moeten vastgezet worden. Praktisch is dat niet. Daar zouden dan ook nog serieuze palen moeten voor aangekocht worden; wat natuurlijk niet voorzien is in ons (tuin)budget. 
​Maar wat wel vaststaat is dat Sien haar blotevoetenpadje krijgt! Een lange strook wordt voorzien van zagemeel, schors, schelpjes (die we vorige week in Zeeland hebben uitgezocht), maar ook loopkamille en -tijm. Wie gaat er dan met welriekende voeten naar huis?! Kortom, nog heel veel plannen en nog meer werk. Maar ik durf nu al zeggen dat zelfs zonder de bloemen; mijn tuintje er al superleuk uitziet! 

Als er hard gewerkt wordt; en dan vooral op een zondag, vind ik het een beetje mijn taak om iedereen eens goed te soigneren. En met een cakeske trakteren is het minste dat ik dan kan doen!

Afgelopen dagen moest ik wat recupereren maar morgen hoop ik nog enkele vakken te kunnen afwerken zodat tegen het einde van de week alle stukken ingezaaid of geplant zijn. Kan je geloven dat ik daar nu al zo graag ben? Wat gaat dat dan geven als mijn bloemetjes beginnen te groeien en ik mijn eerste boeketjes kan knippen! Ik kijk er alvast naar uit, maar ondertussen geniet ik ook van elk stadium dat we doorlopen.