en dan gaat hij voor de grote aanpak!

Mijn ventje, dat is er ene van goud! Dat heeft hij dit weekend nog maar eens laten zien. De afgelopen weken heb ik alle mogelijke manieren bovengehaald voor hulp en ondersteuning voor mijn bloementuin. Zo triestig en teleurgesteld dat ik er van werd. Ik twijfelde elke dag meer en meer aan mijn project, mezelf en heel mijn blog hier. Zelfs met traantjes!
Elke keer dat ik aan opgeven dacht, begonnen er zonnebloemzaadjes te kiemen. (Ja, de living en de garage staat al goed gevuld) Alsof ze me iets duidelijk wilden maken.
Steven kon het niet meer aanzien denk ik :) Dus ondernam hij stiekem actie! Hij schakelde ineens ook maar de grote middelen in, werkte extra uren en zorgde dat hij het weekend vrij was. Hij heeft écht alles uit de kast gehaald om het rond te krijgen.
Zaterdagochtend daverde een tractor met graafmachine voorbij, op weg naar mijn bloementuin. Helemaal voor mij! Daar stond ie dan. Ik kon wel janken! Een heel weekend werd er hard gewerkt! Na de graafwerken, heeft mijn ventje uren gezwoegd achter de frees. Vele uren en lawaai later ziet het stuk er nog schoner en groter uit!

De bovenstaande foto's laten zien hoe het er tot gisterenochtend uitzag!

Nog even een fotootje maken. (zo moeder, zo dochter zeker?)

Bovenstaande foto laat de huidige stand van zaken zien! Wat een stuk! Hier mag ik me op gaan uitleven de komende maanden! Ik ben alvast begonnen om de grond gelijk te trekken, maar dat is met kleine beetjes per keer. Want nu moet ik zeker goed omgaan met m'n energie. Want het plannen, zaaien, planten en organiseren is helemaal voor mij! Ik kan niet wachten om er aan te beginnen. Zoveel beelden en ideetjes in mijn hoofd die ik nu écht kan gaan uitwerken. Stap voor stap, stukje voor stukje. Samen staan we zo sterk. Zoveel liefde dat ik dit weekend weer mocht voelen en beleven. Zo ontzettend dankbaar!!
Hou die vaasjes al maar klaar.