magie en ontroering

*I've always loved butterflies, because they remind us that it's never to late to transform ourselves*

Wat een magisch momentje! Na 9 maanden geduldig wachten werd vandaag mijn eerste koninginnepage geboren.  Iedereen weet hier ondertussen al hoeveel ik van vlinders hou. Ze hebben een speciale betekenis voor me. Mijn archief van vlinderfoto's is enorm. Ik kan er uren naar kijken en bij zitten fotograferen.
​Vorig jaar vonden we heel wat rupsen van de koninginnepage in mijn tuin. Je kon dagelijks de verandering zien. Hoe ze groeiden, van kleur veranderen en vervellen. De pages die in het najaar vliegen overwinteren als pop. Uit angst om de poppen te vernietigen bij het leegmaken van de tuin; namen we ze mee. We knutselden een houten kist met een gaasdoekje, houten schuifdeurtje en verzamelden dagelijks vers loof van de worteltjes of dilletakjes. Het was magisch om de eerste transformatie te volgen. Op een moment bleven de rupsen roerloos zitten en kon je het draadje zien dat ze hadden gespind om zich vast te maken. Enkele dagen later transformeerden ze in popjes. Sindsdien was het afwachten en wekelijks kijken of er al iets te zien was. Onlangs droomde ik ervan (herlees hier) dat de verpopping had plaatsgevonden en er een koninginnepage in het kistje rondfladderde. Ik nam het mee naar mijn tuin om het te laten vliegen en het de wereld in te sturen. Maar telkens kwam het vlindertje weer terug. Alsof het nog even bij mij wou blijven. Het voelde alsof het een zielsverwant was. Ja, dromen hé. Ze zullen zeker van betekenis zijn. Maar dit was ongeveer zo wat er vanavond gebeurde. Na een dagje knutselen en prutsen in mijn tuin stonden we gepakt klaar om te vertrekken. Maar toch ging ik nog terug om even naar de popjes te kijken. Mijn hart! Echt waar. Deze prachtige kanjer zat aan de rand zachtjes met z'n vleugeltjes te bewegen. Ik kon wel huilen. Hoe bijzonder is dat zeg?! Na wat foto's wou ik de koninginnepage in mijn tuin de wereld insturen. Hij kroop onmiddellijk op mijn vinger en bleef de ganse tijd bij mij. Alsof ik mijn droom opnieuw beleefde. Maar de mooie page deed geen poging om weg te vliegen. Waarschijnlijk waren z'n vleugeltjes nog niet goed gedroogd en klaar om te vliegen. Dus heb ik het daarna weer opnieuw in het kistje gezet. Morgen proberen we opnieuw. 

De nog jonge rupsen van de koninginnepage. Ze groeien dagelijks en vervellen meermaals waardoor ze ook van kleur veranderen. 

de popjes in de kist, net na de eerste transformatie.
​(foto 10/11/2017)

Mijn eerste vlindertje, vandaag verpopt tot deze prachtige kanjer!

De andere popjes geven ook hun eerste teken van verpopping. Zo zie je al de tekening van hun vleugels. Nog meer magie de komende dagen dus!

Zo dankbaar voor dit prachtig momentje na alweer zware weken. Het zijn de kleine dingen in het leven die weer vertrouwen geven, een houvast om positief te blijven, om de schoonheid van elke dag weer te durven zien. <3 En daarbij een dikke vette knipoog naar mijn mamasterretje hierboven! 

Mijn excuses voor de vuile nagels op de foto's. Maar na een dagje werken in de tuin zien mijn handen er zo uit. Ik hou van het aarden en werk nooit met handschoenen. Dat hoort er nu eenmaal bij, ook al ziet dat er niet uit! Ondertussen blinken ze weer ;)

Op Instagram staan er nog twee live filmpjes; maar door een storing zijn ze jammer genoeg niet opgeslagen op mijn iPhone. Je kan ze nog tot morgen avond bekijken.