Op 15 november ging mijn laatst verwelkt boeketje bloemen op de composthoop. Ik mis mijn plekje nu al, maar toch geniet ik ook van de rust. Het was een heel mooi en intens bloemenjaar. Met foto's en misschien wel een filmpje blik ik er de komende weken nog wel eens op terug. Maar nu meer over de aanpassingen waar we nu al mee bezig zijn.
In november won ik met een foto van mijn appelroosjes (met biologische rode appeltjes) een appelboompje van MiniTree. Het is niet verwonderlijk dat ik dan ook voor de appelsoort Rosalie koos. Die naam alleen al! Een fijn zurig appeltje met rood vruchtvlees. Begin december kreeg ik mijn boompje thuis geleverd. Wat een service! Voor mij was de keuze snel gemaakt. Deze krijgt een plaatsje in mijn bloementuin.
In november won ik met een foto van mijn appelroosjes (met biologische rode appeltjes) een appelboompje van MiniTree. Het is niet verwonderlijk dat ik dan ook voor de appelsoort Rosalie koos. Die naam alleen al! Een fijn zurig appeltje met rood vruchtvlees. Begin december kreeg ik mijn boompje thuis geleverd. Wat een service! Voor mij was de keuze snel gemaakt. Deze krijgt een plaatsje in mijn bloementuin.
Appelroosjes met bladerdeeg en rode appeltjes.
Enkele jaren geleden won ik ook al deze Redlane. Een rood appeltje maar met wit vruchtvlees en mooie roze bloesems. Dat ik deze met veel liefde heb verzorgd laat dat boompje ook uitstralen. Geloof me, hij werd niet gesnoeid in deze hartjesvorm.
Onze achtertuin zag er toen ook nog netjes onderhouden uit. Ondertussen is deze een beetje te veel verwaarloosd door ieder van ons. Steven werkt lange dagen in anderen hun tuin en bij elk vrij moment sta ik te zeuren om mijn tuin om te vrezen of aanplantingen te helpen doen. Mijn energie is zo al beperkt en die gaat dan naar mijn bloemetjes. Ik breng ook meer tijd door in Baal dan thuis in mijn tuin. Ik vind het zelfs leuker om mensen daar uit te nodigen dan hier. Op foto is dat ook altijd mooier; een mooie bloemenzee in plaats van een rommelige achtergrond. Gezien het moeilijk is om twee tuinen te onderhouden; moest er een keuze gemaakt worden. Hoe meer plezier ik aan mijn bloementuin heb, des te meer stress heb ik om de verwilderde tuin thuis. En ja, daar kwamen ook vaak opmerkingen over van zowat iedereen dat hier over de vloer komt. Hopelijk wordt dat stukje ook snel weer een mooi gazonnetje; zonder meer.
Onze achtertuin zag er toen ook nog netjes onderhouden uit. Ondertussen is deze een beetje te veel verwaarloosd door ieder van ons. Steven werkt lange dagen in anderen hun tuin en bij elk vrij moment sta ik te zeuren om mijn tuin om te vrezen of aanplantingen te helpen doen. Mijn energie is zo al beperkt en die gaat dan naar mijn bloemetjes. Ik breng ook meer tijd door in Baal dan thuis in mijn tuin. Ik vind het zelfs leuker om mensen daar uit te nodigen dan hier. Op foto is dat ook altijd mooier; een mooie bloemenzee in plaats van een rommelige achtergrond. Gezien het moeilijk is om twee tuinen te onderhouden; moest er een keuze gemaakt worden. Hoe meer plezier ik aan mijn bloementuin heb, des te meer stress heb ik om de verwilderde tuin thuis. En ja, daar kwamen ook vaak opmerkingen over van zowat iedereen dat hier over de vloer komt. Hopelijk wordt dat stukje ook snel weer een mooi gazonnetje; zonder meer.
De laagstammige perenbomen uit onze achtertuin heeft Steven netjes uitgegraven en een beter en mooier plaatsje in mijn bloementuin gegeven. De takken werden ondertussen ook al gesnoeid en het ziet ernaar uit dat ze zich goed aan het nestelen zijn. Als de bijtjes in het voorjaar uitvliegen zullen er nog geen bloemetjes zijn. Maar dan gaan ze wel kunnen genieten van de bloesems. Dat was een reden te meer om de fruitbomen naar hier te verplaatsen. Naast de appel- en perenbomen hebben we ook framboosjes en besjes staan. Tegen het gevlochten wilgenhek komt er waarschijnlijk ook nog een druivelaar.
 |  |
Dankzij Vivara zorgt Sien ook nog voor de vogeltjes nu alle zonnebloemzaadjes weg zijn.
RSS Feed
