Op de vooravond van de zomer, wil ik jullie graag laten zien wat de lente ons tot nu al bracht. Vorig jaar was het heel erg nat en moesten we rond deze tijd zelfs nog op zoek naar de eerste kiemen. Op dat moment durfden we niet geloven dat het nog echt een bloemenpracht zou worden. Maar dit jaar kregen we enorm veel zonneschijn wat de bloementuin heeft doen ontploffen. Al begint hij nu heel erg af te zien van de droogte. Een nachtje of drie zo van die zachte groeiregen, wel dat is meer dan welkom! 
​
​Deze morgen om 9u maakte ik deze foto's van de bloemetjes die nu al openstaan. 

En zo werd deze zonnige maandag een echte feestdag en plukte ik mijn eerste miniboeketje van 2017. Nu nog een beetje groeiregen en het groen kan daar ontploffen in een mooi kleurenparadijs! Oh, wat voelde dat heerlijk om weer met mijn schaartje in mijn tuintje rond te lopen. Het boeketje fleurde onze bbqtafel op bij mijn papa en daarna gaf ik het een mooi plekje op de kast, bij mijn mama! Dat ze het zo schoon zou gevonden hebben! x

Dat het tijd werd dat ik hier nog eens een verslagje schrijf en laat zien wat er de afgelopen 6 weken veranderd is in mijn tuintje. Als ik naar mijn vorig blogpostje kijk, besef ik pas hoe hard er weer gewerkt werd. De grootste werken zijn achter de rug. Bijna alle bloemetjes werden binnen al voorgezaaid of in mijn tuintje, ter plaatse gezaaid. Het is voor mij ook weer even een zoektocht geweest naar het vinden van evenwicht. Mijn huishouden, mijn kunnen  en het doseren om niet over mijn lichamelijke limiet te gaan. We hadden ook al enkele goede dagen (die we door de regen van de afgelopen weken alweer zijn vergeten), dus kwam de drang om veel te willen doen soms met een weerslag. Afgelopen week heb ik dankzij de regen, die echt hoog nodig was in mijn tuin, ook wat rust kunnen nemen. 
​Net als vorig jaar, is mijn tuintje ook nu weer mijn therapie. Zelfs zonder bloemen straalt het nu al zoveel liefde uit. Ik ben er elke dag opnieuw van verbaasd wat het teweegbrengt. Niet alleen bij mezelf. Naar aanleiding van de Groene Pluim stond ik ook op de voorpagina van het Groen krantje dat in elke brievenbus in Tremelo en Baal werd gebust. Bijna iedereen dat passeert voorziet me van een zwaai, een babbeltje of een lach! Zalig! Afgelopen weken heb ik ook enkele mensen blij kunnen maken met een envelopje met bloemenzaadjes of stekjes van de Echinacea of de geranium. Ongelooflijk hoe blij je iemand kan maken met een klein gebaar. Het delen van een zaadje, van nieuw leven, een nieuw begin. Dat is waar heel mijn tuin om draait. Niet alleen mezelf blij maken met een boeketje bloemen, maar het delen van zoveel vreugde. Het is geven en dubbel terugkrijgen. Met mijn tuintje kan ik laten zien wie ik ben, wat mijn hartje doet. Dat is hetgeen me gelukkig maakt.
​Ook al is het verdriet en het gemis om mijn mama en oma nog zeer intens aanwezig. Toch kunnen we ook nog zoveel vreugde voelen en delen. 

Op 25/03 nam mijn ventje de taak op zich om heel het stuk om te frezen, het uitwerken van het plan en het aanleggen van de plantvakken. 

Ontzettend trots op deze én geraakt door de lieve woorden!

Op 1 april nam ik het risico om de reukerwtjes al te planten. Hopelijk hebben ze de vrieskou van deze week toch overleefd. De ganse lengte van de tuin werd tegen de houten platen voorzien van Echinacea. 

Zonnige dagen zijn extra genieten. Een remorkske of twee houtschors om rond de plantvakken te leggen. Zo is er plaats om tussen de bloemen te lopen om ze te knippen zonder ze plat te lopen of te beschadigen. Maar ook om de slakken weg te houden. 

Voor mijn mama heb ik niet alleen zaadjes van de vergeet-mij-nietjes uitgedeeld; maar ook een groot stuk in mijn tuin voorzien! Dat hebben we samen ingezaaid. Elk op onze eigen manier, in stilte, met heel veel liefde in ons hart!

Tussendoor heb ik ook al wat gewerkt in mijn caravannetje! Alle rommel werd eruit gehaald, alles grondig gepoetst en ontvet en de eerste 2 lagen primer staan op de kastjes en het houtwerk. Ik hoop het dit weekend verder af te werken in de definitieve kleur. Mijn lieve Lieze maakte samen met haar moeke de overtrekken van de kussens én de gordijntjes. Zo schoon dat het wordt! Echt!

Wel ja, ik durf me ook al eens te laten verleiden door de naam van een bloemetje. Eentje dat 'liefde in een tasje' heet én ook nog een hartje op het zaadbolletje heeft, die hoort gewoon thuis in mijn bloementuin!

Deze week, tussen de buiten door nam ik tijd om de viooltjes, de hoge leeuwenbek en de roze vlambloem te verspenen. Het was de eerste keer dat ik dat deed! Want ik moet al dit ook nog leren. Met vallen en opstaan. Maar het ziet ernaar uit dat ze zich allemaal goed voelen in hun nieuw potje met verse potgrond! Ik voelde me een beetje Pipi Langkous. "Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan."

Nu is het echt aftellen naar half mei en de ijsheiligen die het land verlaten. Dat er in de plaats heel veel zonneschijn mag komen. En liefde om te delen. Dankjewel aan iedereen die afgelopen weken zo gul was is het delen. De postbode bracht nog nooit zo vaak plezante post! De extraatjes van de meubeltjes en het aankleden van mijn tuin hou ik voor een volgend berichtje, want ook daar zitten er een paar speciallekes tussen! 

​Kom gerust eens langs want een foto zegt natuurlijk niet alles. Als ik in de buurt ben geef ik je graag een rondleiding. Gelieve wel uit te kijken naar de eerste kiemen en steeds op het schorspad te lopen om de zaadjes niet te beschadigen. Dit weekend ga je me er zeker weten te vinden. 

10/03. De eerste reukerwten en viooltjeszaad laat zich zien. En soms is het ook zoeken naar geschikte potjes en doosjes. Maar zelfs in je pmd-zak kan je bruikbare materialen vinden.

Nog een verslagje over de Groene Pluim. Op de voorpagina van Rondom dan nog wel.

14/03. Ik geniet van de kleine momentjes tussendoor. In mijn tuintje, met een picknickske en een tasje koffie. Even uitrusten tijdens de kleine werkjes.

Het vlechtwerk als schutting en muurtje voor de reukerwten en oost-indische kers is klaar.

Ook aan de vogeltjes wordt gedacht! Enkele weken geleden won ik een vogelvoederpakket twv 75€. Dankjewel Vivara!

Het vogelhuisje vond ik bij mijn broer en luisde ik dan maar af. Onze papa kroop op zijn hoge ladder om het een plaatsje boven in de boom te geven. Benieuwd of we bewoners krijgen.

Maar ook heel veel liefde! Bloementuinbuurvrouw Annelies wou me verwennen met dit heerlijk bordje (jammer genoeg was ik er net niet :( ) En buurvrouw Godelief stak deze zak met zaadjes in de brievenbus. Zo ontzettend dankbaar voor al die lieve mensen op mijn pad.

17/03. Zo ziet het raam in onze living er momenteel uit. Goudsbloemen, dahlia, stokroos, verbena, roze vlambloem, aster en duifkruid. Met liefde gezaaid. Op naar het volgende!

Heb je het deze middag gevoeld? De zachte zonnestraaltjes die je hart een vreugdesprongetje bezorgde? Zalig! Na school was het snel beslist dat we nog even buiten zouden blijven. Sien wou me maar al te graag helpen met het vullen van de zaairolletjes. Hoe simpel kan zo een momentje toch zijn?! Ik vulde voor haar een kistje met stekgrond, en met een lepel uit de werkbak vulde zij de wc-rolletjes die ik tot zaaipotjes had gevouwen. Daarna was het dan weer aan mij om 2 nieuwe bloemetjes uit te kiezen om voor te zaaien. Het zijn die met de diertjes geworden; de leeuwenbek en kattensnor.

Opstaan met een zonnetje, en een goede dag wat mijn lijf betreft. Wel, dat is impulsief beslissen om naar mijn tuintje te gaan. Zo zalig om mijn werkkleren weer aan te trekken, mijn voeten in mijn schone (maar ondertussen al kapotte) gele laarzen te steken. Radio mee, mijn tas met fototoestel en een thermoske koffie, een paar gesmeerde bokes in een zak, een appeltje en een flesje water. En tijdens het inpakken denken dat ik dringend moet kijken naar een nieuw tafeltje of stoeltje voor in mijn tuin. Om mijn fototoestel en tas koffie veilig en droog te zetten. Tot ik besef dat ik een caravannetje heb! Echt waar! Geweldig toch, dat geheugen van mij! Dat is instant opnieuw een vreugdedansje. Dus ja, het was een hele fijne dag om er weer te staan. Ik heb een beetje onkruid verwijderd en mijn wilgentakken gevlochten. Maar vooral heel erg genoten. En gefantaseerd over de make-over van mijn caravannetje en hoe schoon het gaat zijn tussen de bloemen. Een plekje om even uit te rusten, de tijd te nemen om te gaan zitten en alles in me op te nemen. Ik voelde me net als de lieveheersbeestjes, die genoten ook zo van dat zonnetje en kropen van het ene blaadje naar het andere, op ontdekking, de vleugeltjes open, op avontuur.

Thuis ben ik alvast gestart met het voorzaaien van de reukerwt en morgen komt daar zeker nog een hele reeks bij. Zo spannend, dat nieuw leven. En de narcissen, die komen hier en daar ook al boven. Mijn eerste bloembollen, blij dat me dat ook weer gelukt is.

Na een spannende maand van stemmen mag ik eindelijk bekend maken dat ik gisteren de Groene Pluim in ontvangst mocht nemen. Naar aanleiding van de speech van Groen! Tremelo-Baal, voorzitter Kris Torfs, mag ik aannemen dat ik niet alleen voor een groen en vooral kleurrijk plekje heb gezorgd. Maar dat ik vooral ook heel wat hartjes heb veroverd met mijn bloemenpluktuintje. Het was de eerste keer dat er iemand met deze meerderheid van de stemmen won én dat er heel wat mensen ook de moeite namen om er iets leuks bij te vertellen. Zoveel hartverwarmende woorden!

Eerst en vooral wil ik iedereen heel erg bedanken voor al jullie stemmen en enthousiasme. Voor jullie lieve woorden en het vertrouwen. Om naar mijn verhaal te luisteren en het mee in jullie hart te sluiten. Hierbij wil ik dan ook graag mijn Pluim opdragen aan mijn allerliefste mama, waar we in november afscheid van moesten nemen. Zij was diegene die een verhaal gaf aan mijn ideetje om een bloementuintje aan te leggen. Zij was diegene die met haar enthousiasme mijn plan mogelijkheden gaf door mijn papa ook te overtuigen. Het stukje van wat schoonheid en geluk te willen delen, dat was haar niet vreemd. Het eerste boeketje uit mijn tuin, was er voor haar. Maar zelfs het allerlaatste boeketje dat ik nog zorgvuldig  uitkoos was haar laatste boeket, tot zelfs het boeketje op haar kist. De zaadjes van de vergeet-me-nietjes uit mijn tuin, werd een stukje dat ik meegaf aan alle mensen die haar lief hadden. Zo zal er deze lente ook heel veel zaadjes gezaaid worden ter herinnering aan de vrouw die ons leerde liefhebben. Want liefde is als een zaadje. Plant het, koester het, verspreid het opnieuw. Deze zomer had ze altijd verse bloemetjes naast haar bed waar ze  elke dag blij om kon zijn. Ze hield ervan dat ik vaak in haar buurt in mijn tuintje zat te werken. Telkens zo enthousiast als ik met een emmer snijbloemetjes of een grote kom goudsbloemen thuis kwam. Zelfs mijn papa werd de beste boeketjesmaker en bracht de schoonste bloemetjes voor haar mee naar huis.

Mijn tuintje was daardoor ook mijn therapie. Ik kon er mijn verhaal en energie in kwijt. Ik ben er heel vaak naartoe gevlucht om uit te huilen of tot rust te komen. Maar eveneens zo vaak gevoeld dat mijn hart er vreugdedansjes maakte. Van de intense schoonheid van de groei van nieuw leven, van het ontdekken dat er honderden rupsen zich genesteld hadden, de vlinders, de potjes goudsbloemzalf, de ballon van Klas 4B uit Melle, de lieve kaartjes die achtergelaten werden in het mandje. Het wroeten in de aarde, de cyclus van het leven, van zaadje tot zaadje. Och, ik kan zo nog wel even doorgaan. De realisatie van mijn bloementuintje was voor mij ook een stuk herwinnen van zelfvertrouwen. Het was een projectje dat ik zelf in bloei heb gezet. De honderden foto's als herinnering maken er een mooi en intens verhaal van. Zoals anderen gebeurtenissen verwerken door de mooiste woorden op papier te toveren, zo deed ik dat met mijn tuintje en mijn foto's.

Maar hier stopt het niet. De nieuwe bloemenzaadjes werden al zorgvuldig uitgekozen en het geoogste zaad ligt klaar om (uit) te delen.  Ik nodig iedereen uit om deze zomer eens een kijkje te komen nemen, om de stilte te voelen en naar de rust te luisteren. Om het kleine geluk te delen. Om van een donkere plek een mooie nieuwe energie te maken. Letterlijk of figuurlijk. Want hoe zwaar het leven soms te dragen is, als je wil is er altijd iets schoons te ontdekken. Ga op zoek naar dat plekje in jou en deel het met anderen. Zonder het te beseffen ga je heel wat hartjes meenemen in je verhaal. Van mij kon je nooit zeggen dat ik groene vingers had en kijk nu. Vanuit een zaadje ontpopte ik een hele fijne bloemenpluktuin, leerde ik kruidentinctuur maken en maakte ik liters gouden zalfjes. Dus zeg nooit nooit. En ga op zoek naar dat ene plekje in je hart.

Dankjewel aan iedereen die er gisteren bij was. Het was me een hele eer! Ik ga alvast op zoek naar een plekje voor het schoon kunstwerkje! Merci Maarten! <3

Net na de bekendmaking van mijn nominatie voor de Groene Pluim (stemmen kan nog tot 31/01 via deze link) kreeg ik ook nog een mailtje van Groenloof met een fleurig voorstel.
Narcissus seagull, een oud narcisras werd door een Nederlandse vrouw gered van de ondergang in haar zoektocht naar oude bloemrassen in 19de eeuwse boerderijtuinen. 3 jaar geleden heeft  bloemenplukweide dit oude ras verder opgekweekt in Vlaamse grond in Aartselaar. Het schone aan heel dit verhaal is, dat Groenloof ook een kistje bloembollen geschonken kreeg. Onder de noemer 'narcissen voor een mooi project' beloofde Saar dan ook dat ze in goede grond zouden terechtkomen. En nog fijner is het nieuws dat ook mijn bloementuintje mocht delen in deze vreugde! Zo mocht ik woensdag de bloembollen gaan ophalen. Gelukkig was er donderdag ook een goede dag voor mij weggelegd en kon ik na drie dagen migraine ook nog eens naar mijn tuintje.
Onbeschrijflijk hoeveel energie ik hier weer kon uithalen. Alleen, in de stilte, op m'n knieën en met m'n handen wroeten in de aarde om deze geliefde bollen te planten. Met heel veel toewijding en dankbaarheid heb ik elke bloembol in de grond gestopt.

Na een tasje koffie en een rustmomentje had ik nog wat energie over om de rest van de oude zonnebloemen weg te halen. Alle plankjes, borders en naamplaatjes zijn opgeruimd. Mijn tuintje is nu helemaal leeg. (op dit hartjeszonnebloemetje na). Maar toch zijn ook de eerste stappen weer genomen, want er groeit alweer een nieuw stukje Fleur d'Ellemieke. Daar en in mijn hart.
Een dikke dank je wel aan Saar van Groenloof en de Bloemenplukweide uit Aartselaar.

Het jaar is nog maar pas gestart maar deze week is al heel schoon geweest. Op mijn blogje schreef ik al over de Libelle van deze week, maar ook over mijn bloementuintje is er nieuws!

Ik werd namelijk genomineerd voor de Groene Pluim! Hierbij gaat Groen op zoek naar Tremelose doeners die het afgelopen jaar hun steentje hebben bijgedragen om onze wereld duurzamer, socialer of groener te maken.

Ik vind het een hele eer om in mijn geboortedorpje, waar ook mijn tuintje gelegen is, deze nominatie te krijgen. Mijn bloemenpluktuintje was een grote droom die ik vooral zelf heb gerealiseerd (mede dankzij de hulp van mijn papa en mijn ventje voor de zware karweitjes), maar het heeft voor heel wat mensen voor betekenis geweest. Ik werd er telkens ook zo gelukkig van als ik berichtjes of foto's doorgestuurd kreeg van mensen die op bezoek waren geweest en een mooi boeketje hadden geknipt. Of die er een briefje hadden achtergelaten omdat ze er een fijn momentje van rust hadden ervaren. Of van die keer dat ik een ballon van klas 4B uit Melle vond tussen de goudsbloemen. Of van de ontelbare rupsen, vlinders, bijtjes en insecten opgeslagen op beeld in mijn fotoarchief. Het is de vreugde die ik er zelf van heb ondervonden, die ik graag met anderen wil delen.

Ik kijk al helemaal uit naar de lente, de zon en het licht om opnieuw aan de slag te gaan. Gisteren heb ik alvast mijn archief en zaadjesvoorraad uitgeschreven. Ik heb al een lijstje liggen voor mensen die graag wat geoogst zaad willen om de vreugde en vrolijkheid ook in hun tuin te toveren. Maar ik plan ook graag eens een ontmoetingsmomentje in mijn tuintje waar je zaadjes, die ik afgelopen zomer heb geoogst, kan komen ophalen. Ik hou jullie zeker op de hoogte!

Maar wat de nominatie betreft, die heb ik al binnen. Nu zou het natuurlijk ook fijn zijn om wat stemmen binnen te halen! Dat kan heel simpel door de naam van jouw favoriet te mailen naar: groen.tremelobaal@telenet.be . (via een klik op het emailadres kan dat heel snel). Wie toch ook graag wat meer details wil over mijn concurrenten, kan dat hier ook nalezen. Mailen, delen en stemmen ronselen, het is allemaal welkom. Waarvoor nu al mijn dikke dank je wel! <3

De winter is ondertussen in het land en mijn bloementuintje werd afgelopen weken alweer een beetje onder handen genomen. Alleen de zonnebloemen staan nog overeind, daar hebben de vogeltjes zich ook al aan te goed gedaan. 2016 was een jaar met een grote droom, waarvan ik vaker heb gedacht dat het niets zou worden, dan er ooit kleurenpracht zou te zien zijn. Maar tegen alle verwachtingen in, op een stuk grond wat meer dan tien jaar verwaarloosd en overwoekerd werd, heb ik toch iets moois kunnen realiseren. Een plekje waar iedereen welkom was om even tot rust te komen. Waar ontzettend veel boeketjes werden geknipt en wat voor mij ook een plekje was waar ik altijd even kon vluchten uit de realiteit. De laatste maanden van het jaar waren voor mijn familie ontzettend zwaar. Maar gedurende het ganse groeiproces was mijn tuintje ook een zeer belangrijke plek. Ik hoop er jullie binnenkort nog wat meer over te vertellen, maar het rouwproces is nog te rauw om er verder op in te gaan.

Zoals je van mij wel gewoon bent heb ik een enorm archief aan foto's. Zoveel dat ik er toch eens iets mee moet gaan doen. Omdat ik graag het proces van 'den bos' tot de bloemenpluktuin wil laten zien heb ik geprobeerd om het in een filmpje te verzamelen. Het was niet gemakkelijk om uit de honderden foto's een selectie te halen, maar het geeft snel een mooie samenvatting weer van wat we dit jaar gerealiseerd hebben!