Lieze en haar sweet 16

We zijn het Covid-19 jaar bijna rond en iedereen heeft zijn of haar verjaardag een beetje anders dan anders moeten vieren. Bij de ene was het in volledige quarantaine, sommigen hadden al wat meer geluk met een klein tuinfeestje. Maar groots was het zeker niet. Lieze keek heel erg uit naar die 16de verjaardag. Tot we al door hadden dat er niks zou mogen. En ook dat zorgde hier wel voor een dipje in huis. Het maakte echt niks meer uit. Zelfs een klein feestje onder ons vond ze niet de moeite. Maar ik weet hoe erg ze er achteraf van zou hebben afgezien en hoe teleurgsteld ze zou zijn. Je wordt maar 1 keer zestien, en ook al volgt er in de zomer -of wanneer het kan- nog een feestje, die dag is en blijft speciaal. Ik heb voor mijn dochters altijd geprobeerd om er een fijne verjaardag van te maken. Niet met een groot familiefeest en heel veel tralala, maar gewoon iets plezant waar een schone herinnering aan verbonden is. Dus ook deze keer.

Ik herken mezelf heel erg vaak in ons Lieze, dus wist ik dat ze best wel een duwtje in de rug kon gebruiken. Ze mocht van ons 1 knuffelcontact uitkiezen om haar verjaardag mee te vieren. En zo maakten we er onder ons een plezant 22 januari verjaardagsweekend van.

Ik kon me nog eens uitleven in roze versiering, met veel ballonnen en bloemen. Het houten kaartje brandde ik met de pyrographypen. Als eerste cadeautje 's morgens kreeg ze een hoodie met 'sweet sixteen' erop. Daar had ik een ontwerpje voor gemaakt en bij Els Rits laten uitsnijden. De avond daarvoor streek ik dat stiekem nog op haar trui. Dat zijn zo van die dingetjes waar ik me echt kan in uitleven! Haar speciaal verjaardagsgeschenk is nog in de maak, maar dat wordt het wachten meer dan waard!

​De cijfers in karton verfde ik roze en werd met de hulp van het lijmpistool vol gekleefd met droogbloemetjes.

Op donderdagavond bakte ik hartjesbroodjes voor het ontbijt (op bed, met een kaarsje en een liedje) en als extraatje in de lunchbox. Want ook zestienjarigen vinden dat nog steeds leuk!
​Voor 's avonds koos ze frietjes met stoofvlees en bakte ik haar lievelings chocolademoussetaart.

Ze wou al lang heel graag enkele roze lokken, dus bestelde ik een pakketje bij onze kapper. Maar omdat ze zo donker haar heeft, moest dat eerst ontkleurd worden. Je moet weten dat ik zelfs niet overweg kan met een haardroger of stijltang, laat staan met haarverf. We spendeerden er heel wat uren mee in de badkamer. En ik mocht ook nog mijn hulplijn bellen omdat ik even een paniekske had. We probeerden 3x opnieuw met het ontkleuren, en dat was nog schoon gelukt. Alleen was het roze niet echt zichtbaar, daarvoor durfde ik haar lokken niet nog lichter te bleachen. Maar we hadden ons geamuseerd en ze is blij met het eindresultaat. Dat is het belangrijkste. (foto volgt nog wel)

Ondertussen rommelden we onze kampeerspullen door elkaar en zette Steven onze kleine katoenen tent in de tuin. We bouwden twee bedjes met paletten, matrassen, heel veel dekens en lakens. Ik versierde ze met ballonnen, lichtjes en wat lekkers.
De vuurschaal ging in brand als extra opwarmertje.. 

Tussen al dat gerommel bakten we binnen ook nog eens pizza's en toastten we nog een keertje op haar verjaardag. ​

Wie bedenkt het ook om in januari in de tent te willen slapen of chillen? Dat ik er dan ineens nog een lading sneeuw bij had besteld heb ik er niet bij verteld. We hebben er echt heel hard om gelachen want dit zorgde voor nog meer kou, maar vooral ook gezelligheid! Ze sliepen uiteindelijk tot 5u in de tent, daarna zijn ze binnen toch maar komen opwarmen voor nog een dutje.

Zondagochtend stond ik heel vroeg op en bakte een tafel vol lekkers. Want bij een feestje hoort hier ook een brunchke. Natuurlijk veel te veel om onder ons vijf op te krijgen. In de namiddag aten we de restjes pizza op. 

​Omdat Lieze geen zin meer had in taart, vroeg ze pannenkoeken, als in een taart. En net dat was er te veel aan. ;)

Maar hoe klein en simpel het ook was, er zijn herinneringen gemaakt om in ons hart te bewaren. <3