Dit ventje verovert mijn hart, elke keer opnieuw! Lieve Aiden, ik beloof je dat ik je zal koesteren, op handen dragen en je met liefde begeleiden op je levenspad. #godchild #metie
|
Ik geloof sterk in ontmoetingen. Mensen die op je pad komen. Momenten om te koesteren. De kleine dingetjes van het leven. Gisteren was zo een dagje!  Mei loopt op zijn laatste dagen. De schoolfeesten en opendeurdagen komen eraan. Dat wordt tijd om eens na te denken over een knutselideetje voor de juf. Lieze startte haar schoolcarrière op een Freinetschool, maar vorige zomer beslisten we samen om op zoek te gaan naar een andere school. We vonden een tof kleinschalig schooltje, maar wel in het gemeenschapsonderwijs. Het was even heel erg bang afwachten hoe dat zou verlopen. Of Lieze hier haar plekje zou vinden. Hoe er met haar gezondheid zou omgegaan worden. We zijn dan ook ontzettend blij dat ze terecht kwam bij een ontzettend lieve en begripvolle juf! Dat verdient dan zeker ook een bedankje voor de goede zorgen. Lieze vertelde vorige week dat de juf haar krijt bijna op is. Dat ze alleen nog maar kleine restjes heeft. Dat deed natuurlijk een belletje rinkelen! Dus laten we gaan voor een symbolisch geschenkje. Lieze en ik testten het uit en maakten zelf krijt! 
   Je kan ook wc rolletjes gebruiken om te vullen. Leg er dan een stukje bakpapier rond en werk onderaan af met klei of plasticine. Zo kan het mengsel er niet uitlopen. Dan heb je als resultaat dik stoepkrijt. Een andere manier om krijt te maken kan je ook met eierschaal, bloem en water. Ik ben alvast heel veel aan het bakken zodat die eitjes hier op geraken en mijn potje met schaaltjes snel gevuld geraakt om dat ook eens uit te testen. Maar we zijn al heel blij met dit resultaat!
Enkele weken geleden waagde ik me aan een make-over van ons Lieze haar slaapkamer. Ik had nog nooit een muur geverfd, maar na dat resultaat had ik de smaak te pakken. Eerlijk gezegd was ik ook een beetje jaloers op Lieze haar kleurrijke rustgevende kamer. Haar fijn plekje waar ze nu zo graag vertoeft. Dus werd het ook maar eens tijd om onze kamer onder handen te nemen. Geloof me, een "voor" foto heb ik niet gemaakt, want dat was niet toonbaar. Stel je voor; een donker bruine muur, een kast van twintig jaar oud die al meer verhuisd was dan ikzelf. Een nachtkastje van hier en eentje van daar. Het was voor mij absoluut geen plek waar ik tot rust kwam. Ik ben écht zo ontzettend blij met het resultaat! En best ook wel fier! ;) Ook deze keer deed ik alles zelf. Steven en ik kozen elk een kleur. Het resultaat? Hetzelfde! Geen twijfel mogelijk. Turkse steen van Levis, dat moest het worden.   Mijn eerste 'recover' projectje met krijtverf. Deze kast kocht ik in de kringwinkel. Ik was er op slag verliefd op, en nu nog meer!  De muursticker is voor interpretatie vatbaar ;) Ik bedacht 'm zelf en een vriendin printte het uit! Meer over haar projectjes vind je op haar website Atay.be.  Retroprints van Polabora! Die kan je echt overal in huis gebruiken!
Als nachttafeltjes koos ik de krukjes van Ikea. Die verfde ik een stukje in dezelfde kleur als de muur.  Bij Dille en Kamille vond ik dit 'slaapkamergelukje' .  De schommelstoel van mijn grootvader. Nu heeft hij eindelijk de plek die hij verdient in huis! <3  6 bamboestokken, een laken, een picknickdoek en wat kussens. Meer heb je niet nodig om een gezellige plek in de tuin te creëren. Zowel de kussens als het laken vond ik in de kringwinkel; als nieuw voor 10 euro. De bamboestokken komen van een tuincentra uit de buurt voor nog geen 2 euro. Op een paar minuten tijd had ik het samen met m'n Lieze opgezet. Het is evensnel ook weer opgeruimd 's avonds! Zalig toch?!         Wat een heerlijk dagje buiten was dit toch! Buiten eten, buiten spelen, genieten. Samen!
 Omdat het zondag is,
omdat er na regen zonneschijn volgt, Omdat het zonnetje vandaag weer schijnt. Tussen de wolken, in ons hart en mijn lijf. bloemetjes geplukt: Sien tekst: Lieze foto: Ellemieke Een dag als vandaag was er ééntje om van te huilen. Dat deed ik ook. Uit frustratie. Want hier is het ook niet elke dag zonneschijn. Het zijn de dagen dat mijn lichaam protesteert, me laat voelen en beseffen dat ik niet ok ben. Geen ontkennen aan. Ik ging gisteren kei stoer wezen sporten. Dat was geleden sinds de Paasvakantie. Veel te lang dus. Binnen de twee minuten, tijdens de opwarming, kon ik al niet meer mee. Na tien minuten zag ik sterretjes. Maar toch deed ik op mijn tempo het uurtje uit. Het is ook dat wat ik vandaag moest bekopen en uitzweten. Ik kruip nog maar eens in mijn bed, en hoop dat de volgende ochtend er snel is. Met nieuwe moed, een rustiger lijf. En dan weer die grote dankbaarheid voor een -hopelijk- betere dag! Sweet dreams! 💕  Mijn mama, de allerliefste oma van onze meiden was gisteren voor de 56ste keer jarig. Elk jaar opnieuw wens ik dat ik haar het mooiste cadeau zou kunnen schenken. Eén enkele dag, een gewone dag zonder pijn. Of een maand waarin haar dagelijks leven wat draaglijker zou zijn. Het leven is verdomd hard voor haar. Maar toch blijft ze vechten, ondanks de vele jaren afzien. Dat doet en kan ze alleen door onze onvoorwaardelijke steun en liefde. Van haar gezin, van ons. En dat tonen wij op onze manier! Lieze maakt een tasje, Sien verft een kunstwerkje en ik maak haar lievelingskost, bak haar favoriete citroencake en de lekkerste koekjes. Een kaarsje op de taart en onze meisjes die luid zingen. En opa die pinkt stiekem een traantje weg. Dat zijn de allermooiste geschenkjes dat wij haar kunnen bieden. Uit en met liefde <3   In Photoshop zochten we met verschillende lettertypes naar een mooi geheel voor ons tekstje. Uitprinten, in de zak stoppen, ophangen aan het raam en met textielstiften overschrijven!    Met een textielspray en sjabloon tover je in een paar seconden iets moois tevoorschijn! Een uurtje laten drogen. Zakdoek erover en 3 minuten strijken! Net als de andere kant met de textielstiften. Tip: strijk de zak of t-shirt ook voor je begint, dat werkt gemakkelijker én veel netter.  Breien, haken, naaien; dat is allemaal niet aan mij besteed. Als ik zeg dat ik zelfs nog geen knoop kan aanzetten, dan is dat niet overdreven. Mijn zussie kreeg vorige week voor haar verjaardag een naaimachine en enkele boeken om te starten. (ja, zij heeft wel het lef om eraan te beginnen). Ik beloofde haar enkele leuke blogs door te sturen die haar zeker en vast zouden inspireren. Op mijn Instagram postte ik dit fotootje en stelde daar mijn vraagje aan Nononsonsmoms. Wat dit teweegbracht is een goudmijn aan inspiratie. Benieuwd? Links en tips genoeg! Zalig toch, dat bloggerswereldje! En Instagram natuurlijk.  Dit is een fotoreeks uit 2007. Toen was er nog geen sprake van 'made by Ellemieke'. Mijn fotografievaardigheden had ik toen ook nog niet helemaal ontdekt. Maar toch is deze reeks veel te mooi om niet te delen. Prachtig, dat nieuw leven, zeker om het vanop de eerste rij te mogen volgen!              |
 duik eens in het archief:
August 2022
|
