"Omdat één wens de laatste is … voor wie ongeneeslijk ziek is telt elk moment!" Dat is wat er te lezen stond wanneer je het wenspoortje doorstapte. Wout Knuts, florist en standhouder van Fleuramour in Alden Biezen ging aan de slag met een creatie over wensen. Het resultaat was een mooi geheel met een intense boodschap. 

*Dromen - maken - leven*
Vele kleine dromen en kleine stapjes zetten maken uiteindelijk een groots leven. De tempels staan symbool voor de dromen.
Stap voor stap, veel beroep doen op je moed, zo realiseer je uiteindelijk je grote droom. Het beeld in de tempel is van de godin Minerva. Zij staat symbool voor het goddelijke, de macht van het verstand, de vindingrijkheid en de menselijke geest en wijsheid.
Aan het bloemenwerk kon je een wensje neerschrijven en ophangen. De wind, de bloemen en de godin Minerva doen de rest...

Heb je nog nooit gehoord van Fleuramour? Dan moet je dit zeker onthouden voor volgend jaar. 140.000 bloemen, meer dan 100 floristen afkomstig van over de ganse wereld werkten hier aan mee. Het prachtige kasteeldomein Alden-Biesen in Bilzen werd gedecoreerd met bloemenwerken en onderging een ware metamorfose. Echt waanzinnig mooi! 

Ik heb me heel even laten verdwalen in het kasteel tussen de bloemen, maar jammer genoeg was er niet genoeg tijd over om alles te bewonderen. Van hieruit moesten we door naar de volgende afspraak. Toevallig voor een gelijkaardige organisatie, op dezelfde dag, een half uurtje hiervandaan. Dat lees je in het blogje hieronder. 

Naar jaarlijkse gewoonte keken we dit jaar ook weer uit naar de appelpluk bij Fruitsnacks. Maar helaas, het succes eiste zijn tol, zo net tijdens het plukseizoen. Tijdens de laatste editie in 2016 waren er meer dan 4000 bezoekers. Met andere woorden een enorme overrompeling. Wegens organisatorische en grote logistieke problemen zoals een tekort aan parking; werd er beslist om ook dit jaar geen appelpluk te organiseren en te stoppen op een hoogtepunt. Maar Fruitsnacks is wel een bedrijf met een groot hart en dat lieten ze afgelopen zaterdag zien. 
In samenwerking met Make-A-Wish kregen alle wenskindjes van dit jaar ook hun eigen appelboom. Samen met hun familie werden ze uitgenodigd voor een gezellige namiddag samen, om hun boom te komen leegplukken. 

Naar aanleiding van mijn enthousiaste blogpostjes en foto's van de afgelopen jaren, werd me dit jaar ook gevraagd om even langs te komen om te fotograferen. 

Na een zonnige week was de herfst voelbaar aanwezig en viel de regen meer dan enthousiast uit de hemel. Maar ondanks dat zag ik alleen blije gezichtjes, trotse ouders en familie. Er werd geplukt, geproefd en receptjes verzonnen voor het verwerken van al deze lekker appels. Ik hoorde een kindje aan zijn mama vragen of ze toch zeker wel appelmoes kon maken. ;) Een andere mama vertelde me dat haar zoon heel graag bakt, dus daar zullen ook vast heel lekkere dessertjes op tafel komen!

Na een korte opwarming van clown Pepe trokken we allemaal samen naar de fruitbomen. Elk wenskindje kreeg een schaar en na het aftellen mochten ze samen het lint doorknippen. Daarna konden ze op zoek naar hun eigen appelboom en beginnen met plukken. 

Britt van Marsenille, meter van Make-A-Wish kwam langs en nam uitgebreid de tijd om de kindjes te helpen plukken en stond klaar voor een babbel en een knuffel! 

Na de pluk werden de gevulde appeldozen met de tractor opgehaald en kregen de wenskinderen een oorkonde én het naamkaartje van hun appelboom mee naar huis. Achteraf was er nog tijd voor een sapje en een babbel.

Ondanks de regen voelde ik alleen maar warmte en liefde. Ik wens alle gezinnen een mooie en liefdevolle toekomst samen. Dankjewel aan Fruitsnacks dat ik dit met jullie mocht delen!
En voor wie nog op zoek is naar een mooi en lekker appeldessertje; dan stel ik je graag mijn recept met appelroosjes aan je voor!

Met onze Minitree Rosalie appeltjes met rood vruchtvlees is het nog leuker om receptjes uit te proberen. De appelroosjes zijn dan ook een favoriet omdat het met deze rode appeltjes net iets specialer is om dit te maken. Vrijdag maakte ik een combinatie van deze roosjes en mijn appeltaart. Het zag er mooi uit en werd hier snel verorberd. Ook al werd er op Facebook meer dan eens geopperd dat ze te mooi was om op te eten. Dat was hier dus niet van toepassing! Omdat ik meermaals de vraag kreeg naar het recept, deel ik het graag met jullie. Pas gerust naar eigen smaak aan. 

Het maken van de appelroosjes:
Gebruik bij voorkeur bio appeltjes zodat je ze niet hoeft te schillen, of was ze goed. Haal met behulp van de appelboor het klokhuis uit je appel. Zet de appel recht en snijd de appel in twee. Op deze manier kan je gemakkelijk schijfjes snijden van dezelfde grootte. Het gebruik van een mandoline is hier aan te raden. Heb je dat niet, dan kan je ze natuurlijk ook gewoon snijden. Maar best zo dun mogelijk. 

​Doe de schijfjes in een kommetje en overgiet het met het citroensap en voeg er een beetje water aan toe. Warm dit even op in de microgolf of op het vuur. Net tot de appeltjes zacht zijn en de schijfjes niet breken bij het oprollen.

Rol het bladerdeeg open of gebruik bladerdeegvellen. Snij het deeg in repen. Neem  één reep en smeer het naar smaak in met abrikozenconfituur, frambozencoulis of bestrooi het met kaneel en suiker. Hou een beetje rekening met de zuurte van uw appel. 
Leg nu de appelschijfjes op elkaar zoals op de foto. Vouw het bladerdeeg dicht en rol het op van links naar rechts. En daar is uw roosje!

Deze rode appeltjes zijn vrij zuur, dus koos ik ervoor om ze te combineren met abrikozenconfituur. Warm confituur een half minuutje op dan kan je die gemakkelijker uitsmeren.

Om het mooier te laten uitkomen had ik best nog een roosje extra gemaakt. Maar het kan ook met 1 appelroosje in het midden van de taart of je kan ze helemaal vol zetten. Dan moet je er wel rekening mee houden dat je minder vulling moet maken.

Voor de vulling en het afwerken van de taart:
Leg het bladerdeeg in de bakvorm (met bakpapier zoals ik hier deed, of beboter de vorm eerst) en druk aan de kantjes even aan. Snij het overtollig deeg af of rol er even met de deegrol over. Leg op het deeg een groot vel bakpapier en leg het vol met bakbonen of keramische knikkers. Bak het deeg een 10 minuutjes op 200 graden. Het blindbakken doe ik niet altijd, maar omdat de roosjes ook al een laag bladerdeeg hebben is dit wel aan te raden om ze zo goed en krokant te kunnen bakken. 

Haal de taart uit de oven en verwijder de bakbonen en het bakpapier. Laat even afkoelen. Smeer de bodem van de taart in met een dun laagje abrikozenconfituur. 

Sien vond mijn appelcake vorige week iets te droog. Als tip gaf ze me om ze de volgende keer een laagje abrikozenconfituur te gebruiken. Jaja, als je zesjarige met goede tips komt, dan moet je dat uitproberen hé. 

Maak nu de vulling:
Meng in een kom de zachte boter en suiker tot een smeuïge massa. Voeg één voor één  de eitjes toe. Daarna mag ook de bloem en het scheutje room er doorgeroerd worden. 

Schik de roosjes op de taart en schep de vulling er voorzichtig rond. Bak de taart nog een 40 minuten op 200 graden. Kijk of het deeg krokant gebakken is en anders zet je ze nog een aantal minuutjes terug in de oven. Beginnen je appelroosjes een donker randje te krijgen maar is je taart nog niet goed doorgebakken? Bedek de taart dan met aluminiumfolie, zo zal ze verder garen zonder de appeltjes te verbranden.

Hopelijk is het een beetje duidelijk uitgeschreven en heb je zin om ermee aan de slag te gaan. Laat me gerust weten wat je ervan vindt. 

TIP: als het wat sneller moet gaan. Zo een appelroosje, nog een beetje lauw met een bolletje ijs; daar smelt je ook voor! 

Afgelopen week lanceerde Playmobil iets nieuws. Interactieve luisterverhaaltjes om de creativiteit en taalontwikkeling te stimuleren. Zes verhaaltjes voor kinderen vanaf 4 jaar zijn vanaf nu op www.playmobilstories.be te beluisteren. Door te swipen, emoji's aan te tikken en te scrollen kunnen kinderen het verhaal besturen. Van dino eitjes, popcornfile tot meteorietenlimonade; je kan het zo gek niet bedenken. Net zoals kinderen hun fantasie zijn deze stories ook grappig en soms een beetje absurd. Het einde van elk verhaaltje kan je zelf invullen en met je kind mee je fantasie laten spelen. Ik kan uren zitten luisteren naar de verhaaltjes en de ontdekkingsreizen dat Sien maakt wanneer ze met haar Playmobil zit te spelen. Zelf ben ik niet zo goed in het fantaseren van gekke scenario's. Steven daarentegen. Hij is diegene die hier 's avonds altijd het verhaaltje leest. Ook voor ons Lieze deed hij dat jaren elke avond. Tot ze geen zin meer had in een voorleesboek maar wel graag een verzonnen verhaaltje te horen kreeg. Steven heeft zo wekenlang elke avond een verhaal verteld; dat telkens spannend eindigde en waarbij ze de volgende dag weer op avontuur gingen. Ze hebben dat met een dictafoontje opgenomen tot de batterijen leeg waren. Dit doet me eraan herinneren dat ik daar eens werk van moet maken om het eens op de computer over te zetten. ;)

Wij mochten dus al kennismaken met deze stories en kregen een pakketje met een heel speciale boodschap toegestuurd. Sien zat er al enkele dagen op te wachten. Vrijdag  stond ze me huilend aan de schoolpoort op te wachten. Dat eerste leerjaar is toch écht wel vermoeiend en vraagt best ook wel wat aanpassing van een kind. Dat ze dan ook nog met de fiets naar huis moest; dat zag ze helemaal niet meer zitten. Tot ik haar vertelde dat hét pakketje op haar stond te wachten. Ze kon niet snel genoeg trappen om thuis te zijn. Deze spannende verrassing heeft onze avond van heel wat drama en overprikkeling gered! De tranen werden snel geruild voor plezier en een dikke glimlach! Wat een spannende ontdekking met haar ruimtereizigers, een Marsmobiel maar ook meteorietenlimonade! Maar van waar komt die limonade nu? Wij weten het al dat het van de planeet Nade komt, want daar zijn de Limo's van afkomstig. Hihi. Dat is onze versie! Luister en kijk mee, benieuwd wat jullie kinderen daarover weten te vertellen en fantaseren. 

Sien haar juf gaf ons vorige week de opdracht om elke dag een verhaaltje voor te lezen om hun taalontwikkeling en leesvaardigheid te stimuleren. Dit is alvast een leuk momentje om na school even samen te doen. 

Na lang twijfelen durfde ze toch eindelijk van de limonade proeven. Ze had er alleen niet aan gedacht dat er misschien ook wel bruisjes zouden kunnen in zitten. Dat gezichtje zegt genoeg. Ze moet zeker nog eens op zoek naar een andere planeet waar er limonade zonder bubbels te vinden is! 

Dank je wel Playmobil en WalkieTalkie om ons mee op avontuur naar Mars te nemen!