De laatste dag van september was er ééntje om U tegen te zeggen! Wat een zalig zonnetje kregen we vandaag, en dat ook nog op een woensdag! Dat smeekt gewoon om een picknick op de Wijngaardberg in Wezemaal!
Ik vond vanmorgen in ons moestuintje nog een courgette, dus dat bracht me op ideeën! Niks zo lekker én zo snel klaar dan een courgettesoepje. Van zodra die op het vuur stond, begon ik aan de voorbereiding van onze picknick. Deze keer maakte ik voor ieder een apart lunchpakketje. Verse bokes met kaas in een papieren zak en servetje erop met een wasspeldje. Meer moest dat niet zijn.
Een thermos soep en kleine tassen. Tafeldoekje, water en een kaartspel. Iedereen dat ons op dit zalig plekje passeerde lachte en wenste ons een fijne lunch!

Buikje vol en uitgerust trokken we -langs de fruitbomen- naar het bos. Een zak vullen met herfstkleuren, blaadjes, kastanjes, eikels en takjes. Knuffelen, rusten, foto's maken. Gewoon genieten!

Nodig:

• 100 gr havermoutvlokken
• 125 gr bloem
• 115 gr boter
• 90 gr suiker
• 3 à 4 appels
• bosbesjes
• 3 eetlepels bruine suiker

Aan de slag

• Meng de bloem, havermoutvlokken, suiker en -in blokjes gesneden- boter
• Kneed tot een korrelig deeg
• Snij de  appels in stukjes
  
• Neem een ovenschaal en leg er de stukjes appel en de bosbesjes in
• strooi hierover de eetlepels bruine suiker
• Roer goed om
• Verdeel het crumbledeeg over het fruit in de ovenschaal
• Bak een half uurtje tot een bruin korstje op 200°C
  

De bosbesjes had ik nog in de frigo staan. Het gaat hier om een half bakje. Dat is zeker voldoende. Dat geeft toch direct een heel andere toets aan de gewone appelcrumble!

Lauw opdienen met een bolletje ijs is zeker een aanrader. Maar zelfs koud, als overschotje smaakt het nog zeer goed!
Smakelijk!

Wat een nacht. Wat een energie. Dat Lieze vandaag geen school heeft is een meevaller! Wij stonden samen op om 4u.
Zo prachtig. Echt magisch! Niet alleen de maan, maar ook de sterrenhemel! Lieze zag zelfs enkele vallende sterren!
De volgende bloedmaan is binnen 18 jaar en er is geen twijfel mogelijk dat ze dan weer aan dit fijn momentje samen zal terugdenken! x

Ik werkte het contrast een beetje bij zodat de donkere hemel zwart is op de foto. Verder geen aanpassingen, puur natuur, deze mooie maan!

Deze week was het de week van het hart. Met dit jaar als thema vrouw en het hart. Tijd om een heel klein stukje van mijn hartje te delen.

“Momenteel vormen hart- en vaataandoeningen de voornaamste doodsoorzaak bij vrouwen (51%). De jongste decennia is de manier van leven bij vrouwen aanzienlijk veranderd. De symptomen bij vrouwen zijn vaak heel anders dan bij mannen en signalen worden vaak te laat herkend. De cardiovasculaire preventie binnen deze groep kan heel wat beter, met extra aandacht voor sleutelmomenten met verhoogd risico in het leven van vrouwen: eerste anticonceptie, zwangerschap en menopauze.”

Zo wordt er nog gesproken over risicofactoren; zoals hoge bloeddruk, diabetes, overgewicht, gebrek aan beweging, hoge cholesterol, roken en stress.
Maar dat is natuurlijk niet altijd de reden van hartfalen of een hartstilstand! 

Ik heb sinds mijn 6jaar last van migraine-aanvallen en in sommige periodes is dat heel erg aanwezig geweest. Hierdoor was ik op jonge leeftijd al enorm bewust van mijn gezondheid en lichaam. Goed voor mezelf zorgen vond ik ontzettend belangrijk. Ook met voeding en het gebruik van medicatie. Zonder extreem te zijn, vooral op een verantwoorde manier. Drank en drugs zijn dingen waar ik me nooit aan gewaagd heb!
Net daarom was ik de eerste maanden na mijn hartstilstand zo teleurgesteld in mijn lichaam. Waarom? Waarom ik? Ik, die zo goed voor mijn lichaam zorgde. Maar mijn hartziekte staat los van mijn levensstijl want het gaat bij ons om een erfelijke hartafwijking. Die was gewoon aanwezig, dat zat in mijn lijf. Het besef is pas ook later gekomen, dat ik ook nog leef, mede dankzij mijn levensstijl. Want door het verlengde QT syndroom mogen we heel veel medicatie niet nemen omdat ze hartritmestoornissen uitlokken die voor ons fataal kunnen zijn. Gelukkig heb ik nooit geëxperimenteerd met drugs. Gelukkig heb ik geen al te zotte toeren uitgehaald in mijn tienerjaren. Een duik in koud water of heel hard schrikken kan ons heel wat ellende (hartritmestoornissen) bezorgen.

Niet alleen screening is belangrijk, maar ook nazorg. Hoe ga je ermee om als je op je 29ste uit kunstmatige coma gehaald wordt en ze zeggen je dat je een hartstilstand hebt gehad. Maar na vele testen niet weten wat de oorzaak of aanleiding was. Dat je 11 dagen later, op oudjaar met een geïmplanteerde defibrillator weer thuis staat met een dochter van 3 jaar. Als alleenstaande moeder.

Geen enkel gesprek met een psychologe, therapeute of zorgkundige, geen cardiorevalidatie. Niks. Noppes. Een half jaar later krijg ik weer levensbedreigende hartritmestoornissen en gelukkig treedt hierbij mijn ICD in werking. Een shock. Letterlijk en figuurlijk! Van al het zelfvertrouwen dat ik had opgebouwd bleef er niks meer overeind. De angst werd pleinvrees. Buitenkomen, me onder de mensen begeven, autorijden. Het is allemaal een beproeving. Tot op vandaag. Een jaar na de shock kreeg ik te horen dat er een vermoeden is dat het om een erfelijke hartafwijking gaat. En dat mijn dochter ook moest getest worden. Toen brak de veer, helemaal. Toen moest ik op zoek naar hulp. Naar therapie, een psychologe om alles een plaats te kunnen geven. Dat heeft me enorm veel deugd gedaan en geholpen.

Maar op sommige momenten blijft het vechten om de kleine dagelijkse dingen. Dan vind ik het een gemiste kans waar ik enorm veel verdriet om kan hebben. Had ik 7 jaar geleden maar een beetje hulp gekregen. Wat begeleiding. Hoe ga je ermee om als je leven in een vingerknip veranderd is. Ook het lichamelijke aspect werd vergeten. Cardiorevalidatie, daar had ik zelfs nog nooit van gehoord. Als er aan je hart gewerkt werd (45 minuten reanimatie en 4 elektroshocks) dan moet dat ook de kans krijgen om te herstellen. Mijn geheugen dat een serieuze klap kreeg en nog maar te zwijgen van de dagelijkse vermoeidheid.
Ik hoop echt dat dit ook eens onder de aandacht gebracht wordt. Dat dit aspect ook enorm belangrijk is voor je levenskwaliteit na hartfalen en om te leven met een hartziekte. Dus als afsluiter van de week van het hart en vrouw hoop ik dat er eindelijk wat meer werk gemaakt wordt van de nazorg! Want ook dat is bijzonder belangrijk voor ons als jonge vrouw en moeder zijnde!

Ondanks al deze kwaaltjes en uitdagingen ben ik wel ontzettend dankbaar voor mijn leven, dat ik er nog ben, dat ik het overleefd heb. Elke dag opnieuw! Ik zal het met de woorden van Stan van Samang zeggen (uit het liedje Goeiemorgen)
Goeiendag, goeiemorgen deze dag, content dat ik weer leven mag. Ik sta altijd op met een lach, sinds dat ik hier het leven (weer) zag!

De appeltjes van ons fruitboompje Redlane, (die ik vorig jaar won met een fotowedstrijd van Minitree) levert prachtige rode appeltjes. Ja, mét rood vruchtvlees. Sientje was er helemaal door betoverd.
"Ik word daar zo heerlijk van" klonk het tussen de smakelijke hapjes!

Zondag, de laatste zomerdag van 2015. Wat voelde die heerlijk! In mijn hoofd, want lichamelijk heb ik niet mijn beste dag. 's nachts was ik wakker geschrokken van de hartkloppingen en dat gevoel bleef de ganse dag, gecombineerd met misselijkheid. Ik wou zo graag gaan wandelen maar dat plan moest ik loslaten. Mijn ventje en ons Sien waren al vroeg buiten om de appelbomen te snoeien en de aardbeiplantjes te verplanten, dus dat was heel uitnodigend.
Dat zonnetje deed zoveel deugd, dat ik de ganse dag buiten bleef. Het was hét moment om eindelijk die grote zonnebloemen eens onder handen te nemen. Bij deze een mooi fotoverslagje! Denk er volgende zomer maar eens aan om dit ook met je kinderen te doen! Zoveel plezier dat we hiermee gehad hebben.

1 mei. zonnebloemzaadjes

8 juni. Tijd om te verpotten

20 juni. Tijd om van de vensterbank naar de tuin te verhuizen

Net als bij het hele proces, helpt Sientje ook deze mee planten

augustus & september. groeien dat die zonnebloemen doen!

20 september. De vogels komen al zaadjes pikken, dus tijd om er ééntje uit te halen. Deze zonnebloem werd bijna 3 meter hoog en heeft een bloem met een doorsnede van 35cm.

Samen de zonnebloempitten verzamelen! Plezante bezigheidstherapie noemen ze dat dan.

1 zonnebloem =  2 glazen potten gevuld met zaadjes

met liefde, van zaadje tot zaadje

Onze vakantiefoto's geraken eindelijk verwerkt! Om te beginnen deze schone collage van ons gezinneke!
Geprint op populierenhout op 80cm X 60cm.

Deze krijgt een mooi plaatsje aan de muur in de gang zodat ie direct gezien wordt bij het binnenkomen! Dat hier liefde aanwezig is moet ik niet meer zeggen hé.
Deze foto zegt meer dan woorden kunnen vertellen! Want ik vind niet de juiste woorden om te zeggen hoe graag ik deze drie wel zie! <8

Zelfs als onbekende blogger is het heel erg fijn om ook eens een uitnodiging te krijgen! Wij mochten vandaag met onze meisjes naar de lancering van super 4 van Playmobil! De helden Alex, Ruby, Gene en Twinkle zijn de 4 nieuwe helden van Playmobil. Deze zijn reeds bekend van de reeks op tv en worden vanaf deze maand in de winkels verkocht.

Wij kregen vandaag dus de primeur! Om 10u30 werden we hartelijk ontvangen in Kinepolis Brussel. Er was echt aan alles gedacht. Een leuke speelruimte met grote tafels gevuld met Playmobil zodat alle kinderen op ontdekking konden in de wereld van de Super 4. Heel veel lekkers, van sapjes, snoep, ontbijtkoekjes, soep, belegde broodjes, dessertjes én tot onze grote vreugde ook vers fruit! In een bioscoopzaal kregen we meer informatie rond de 4 karakters en werden er 2 afleveringen op groot scherm getoond.

Hierna kregen de kindjes een goodiebag en konden ze echt kennismaken met Twinkle, Ruby, Gene en Alex.

Het was er gezellig druk, maar omdat ik me toch niet honderd procent voelde door een slapeloze nacht, was het fijn om een rustig plekje op te zoeken. Me midden tussen het grote volk begeven was toch iets té moeilijk vandaag. Het is best wel grappig om veel blogsters op Instagram tegen te komen en ze te herkennen aan de kids.

Bij deze enkele iPhone beelden! Dankjewel WalkieTalkie en Playmobil!Klein en groot werden dik verwend! X

Ah ja! De helium ballon hebben we thuis opgelaten. Met een kaartje en een boodschapje! Hopelijk krijgen we binnenkort een mailtje terug!

Hebben jullie ook genoten van een fijne zondag? X

Ik pik er vandaag een dagje voor mezelf uit. Het even rustig aan doen. Genieten van het zonnetje, een beetje in de tuin werken. Of misschien wel een portie zeep maken.
Ik nam ook eens een keertje mijn tijd om te ontbijten, pas nadat onze meisjes naar school vertrokken.
Gisteren maakte ik deze -kei lekkere- granola. Ons Sien vond 'm ook mmmmnjammie!

Een beetje vanalles wat ik in de kast vond:

• 50 gr havervlokken
• 70 gr havermout
• 125 gr speltvlokken
• 50 gr boekweitvlokken
• 50 gr zonnebloempitten
• 3 eetlepels kokosvezels
  
• gedroogde veenbessen
• 2 eetlepels kokosolie
• 2 eetlepels esdoornsiroop

Meng alles samen in een grote kom. Strooi uit op een bakplaat en bak 10 minuutjes op 180°C. Roer halverwege eens rond zodat alles gelijkmatig gebakken en gekleurd is.
Laat afkoelen en bewaar in een bokaal.
Heerlijk met yoghurt en vers fruit.

Met een grote glimlach en blinkende oogjes stel ik jullie hier graag mijn nieuw reeksje wenskaartjes voor!
Afgelopen zondag, Tremartre was een groot succes. Niet alleen de kaartjes die ik verkocht, maar vooral de mooie complimentjes.
Als er iemand aan je vraagt waar je de kaartjes vandaan haalt en met trots kan zeggen dat je ze zelf fotografeert én ontwerpt, dan geeft dat elke keer een ongelooflijke voldoening!
Ik heb op gebied van carrière -mede door mijn gezondheid- niets bereikt of werkelijk gepresteerd de laatste zes jaar. Maar deze geven me echt wel het zelfvertrouwen dat ik ook iets kan! Zoals een ander een pluim of bonus krijgt van z'n werkgever, zo zijn jullie complimentjes mij enorm veel waard!

Ook deze keer heb ik geprobeerd om er een mooi geheel van te maken. De kleuren, de zachtheid, de boodschap. Maar ook elke kaart heeft een achtergrond, een speciale betekenis. Voor mij, die ik graag aan jullie wil doorgeven!

Het mooiste compliment is dan ook dat deze kaartjes gevuld worden door jullie liefdevolle en hartverwarmende woorden. Dat er wat liefde de wereld ingestuurd wordt. Dat jullie mijn boodschap van elke dag delen. Ik voel ook telkens weer dat mensen bewust kaartjes uitkiezen, dat het iets doet.
En dan ... smelt mijn hartje!

Op de pagina hiernaast bij collectie, kan je ze stuk voor stuk bekijken. Mijn kaartjeswinkel werd ook aangevuld.

Laat gerust uw gevoel spreken en weet het me te zeggen!
liefs, Ellemieke