De week tussen Kerst en nieuwjaar; dat is niet meer weten welke dag het vandaag is. Dus ook tijd om weer wat energie te tanken. 
​Kerstavond was voor mij een topdagje Een dagje van gewoon gelukkig zijn om een goeie dag.  Zaterdag zag het er nochtans uit dat ons kerstfeestje niet zou kunnen doorgaan. Maar op een dag dat leven als vanzelf gaat; ben ik eens zo dankbaar! Alles wat ik wou doen is me gelukt. Het huishouden aan de kant en gezellig aangekleed, onze meiden mooi opgetut, mijn rendierbiscuit en soesjestaart, Alles om gezellig samen te zijn, met heel veel liefde, ons gezin, vrienden en natuurlijk lekker eten! En voor dat laatste zorgde mijn ventje. Homemade kaaskroketjes, worstenbroodjes en mini-pizza voor de hapjes. Fondue en gourmet met lekkere slaatjes, spruitjes, peperroom- en champignonsaus, aardappelgratin. Geen speciallekes; maar wel alles zelfgemaakt met extra veel liefde! 

Als decoratie koos ik dit jaar voor een gouden randje met wat rood als afwisseling. De gouden vaasjes en kandelaars kocht ik bij Hema tijdens een uitverkoop. Rond de kaarsen draaide ik een takje eucalyptus en wikkelde er een touwtje rond. In de vaasjes geen bloemen maar kaarsen. Deze rode hartjesroos stond als symbool voor mijn mama. In ieders hart nog steeds aanwezig. 

Mijn versie van de Rudolftaart. Ik kreeg alweer de vraag naar het recept van mijn biscuit. Voor deze gebruikte ik ook weer mijn de glutenvrije versie. Veel mensen denken bij glutenvrij aan 'niet te vreten' of speciaal van smaak. Geloof me; niemand proeft het verschil. Of vinden deze zelfs nog beter! Ik heb deze zomer zoveel bloementaarten (biscuits versierd met eetbare bloemen uit mijn pluktuin) gebakken en vaak de glutenvrije versie mee op tafel gezet. Telkens kreeg ik het compliment over de luchtigheid van deze biscuit. Dus hierbij heb ik het eindelijk maar eens uitgeschreven. Ik heb geen idee waar ik het recept vandaan heb gehaald. Maar hier gaat het al enkele jaren mee.
​Gezien mijn meiden lactose intolerant zijn, gebruik ik ook altijd lactose arme room, boter en pure chocolade.

Glutenvrije biscuit

• 5 eieren
• 200 gr kristalsuiker
• 100 gr maïszetmeel (maïzena)
• 50 gr rijstmeel
• (chocoladebiscuit; 2 eetlepels cacaopoeder)

Aan de slag

• ​doe de eieren in de kom en klop ze los, voeg hier de suiker bij
• mix gedurende 10 minuten tot een wit luchtig beslag
• meng het meel (en zeef het cacaopoeder), voeg in kleine porties het meel erbij, roer steeds voorzichtig maar voldoende om; zodat er geen klonters in het deeg achterblijven. Doe dit met een spatel of klopper.
• beboter een springvorm en bedek met bakpapier. 
• doe het beslag in de vorm en bak gedurende 45 min op 180 graden. Open de oven niet gedurende het eerste half uur. Prik in het deeg om te kijken of het droog is.
• Laat even afkoelen en verwijder de bakvorm en het bakpapier.

​Je zal merken dat het bovenste laagje van de biscuit een héél luchtig laagje is. Laat eerst helemaal afkoelen. Snij het er egaal af en draai de biscuit om. Zo wordt de onderkant van jouw biscuit de mooie egale bovenkant.

​Mijn kerstbiscuit heb ik 1x doormidden gesneden; maar dat kan gerust ook 2x zodat je 3 lagen krijgt. Vullen kan je naar wens met boterroom, slagroom, confituur ... .
TIP: steek in elk laagje op de zelfde hoogte een tandenstoker. Als je de lagen naast elkaar legt om te vullen; weet je daarna ook weer hoe het netjes op elkaar past! 

​Voor de afwerking maakte ik chocoladeboterroom.

• ​250 gr roomboter
• 250 gr bloemsuiker
• gesmolten chocolade

​Haal de boter even uit de koelkast zodat ze wat malser wordt. Klop ze zacht en voeg de poedersuiker in porties toe. Laat enkele minuten goed doordraaien tot de suiker helemaal is opgenomen en het een mooi zacht romig geheel vormt. Voeg enkele lepels gesmolten chocolade toe. Doe dit naar smaak. 
​Bestrijk de biscuit (na het vullen) met de chocoladeboterroom. 

​Voor de afwerking heb ik toch even in mijn kast moeten rommelen. Maar gelukkig heb je zo af en toe wel eens wat liggen. Voor de ogen knipte ik 2 ovaaltjes uit eetbaar (snoep)papier, met een vlekje gesmolten chocolade erop. Normaal gezien moet deze Rudolf een rode neus hebben, maar daar kon ik niet direct iets voor verzinnen. Er bestaan vast wel rode snoepjes, of suikerpasta met kleurstof, marsepein, ... Maar gezien er daar niets van in mijn kast te vinden was, werd het een ferrero rocher.

​Het leukste van deze is natuurlijk ook nog het gewei!
​Voor mijn ventje zijn 40ste verjaardag verzon ik een manier om een chocoladecijfer te maken en deze methode heb ik hier ook gebruikt. Smelt de chocolade au bain-marie. Teken het gewei op een papier of print er ééntje dat je op Pinterest of het web kan vinden. Leg hierop een stuk wit boterhampapier of bakpapier. Neem nog een stukje boterhampapier en rol er een spuitzakje mee. Vul deze met de gesmolten chocolade. Nu kan je aan de slag om het gewei netjes helemaal over te tekenen en te vullen. Leg onderaan een stokje voor popcakejes (of een Mikado) waar het gewei zich kan aan vasthechten. Indien het gewei niet helemaal netjes naar je zin opgevuld is, kan je de achterkant ook gebruiken, die is natuurlijk mooi glad op het papiertje. Ik vulde het wel mooi in streepjes op, maar vergat om nog een keertje over het witte stokje te gaan. Dus dat was stom van me, waardoor ik het gladde gedeelde als voorkant gebruikte. (Maar alvast weer iets geleerd)
​Leg deze op het papiertje in de diepvriezer tot het helemaal gestold is of tot net voor het afwerken/opdienen. (in de frigo kan ook, maar uit ervaring heb ik al gemerkt dat de chocolade dan te snel vochtig wordt en er druppeltjes op ontstaan).
Steek het gewei in de biscuit tot aan de rand zodat je de stokjes niet meer kan zien; anders knip je er onderaan een stukje af. 
​ 
​*Deze techniek met de gesmolten chocolade kan je ook gebruiken om letters en cijfers te schrijven. Zoek een mooi lettertype en print het af. Hoe kleiner het gaatje van je spuitzak, hoe mooier en gedetailleerd je kan schrijven! De 'let it snow' is daar een mooi voorbeeld van. 

Alleen tijdens het klaarmaken en aankleden van mijn feesttafel nam ik een momentje om foto's te maken. Daarna bleef zowel de iPhone als mijn fototoestel aan de kant. Gewoon omdat we zo in het moment zaten te genieten. Dus ook geen foto's van de soesjestaart, het lekkere eten, de cadeautjes en hoe schoon mijn madammekes er wel uitzagen. Jammer, maar deze momenten zitten in ons hart goed opgeborgen in ons herinneringendoosje! 

Naamkaartjes dat is altijd leuk, maar op het laatste moment besefte ik dat ik er nog geen gemaakt had. Om nog kaartjes en stempels boven te halen had ik geen tijd meer. Dus gebruikte ik de Flow kalender. Voor elk van mijn gasten zocht ik het kaartje met hun verjaardag op, stak er afwisselend een takje munt, salie of rozemarijn door en bond het met een goudkleurig draadje vast aan een servet en het bestek. 

En zo mocht op de 4de zondag ook de 4de kaars aangestoken worden en genoten we van een gezellige kerstavond, omringd door de allerliefste mensjes. Dankbaar met heel mijn hart!

21/12. Dat is de enige dag dat er elk jaar iets op mijn blogje staat. Omdat die dag zo speciaal blijft, jaar na jaar. Ondertussen zitten we al aan 9! Ik vier vandaag mijn negende re-birthday. De dag dat mijn tweede leven begon. De dag dat ik drie kwartier gereanimeerd werd. De dag dat mijn nieuw leven begon. 
​Ik denk dat ik ondertussen wel kan zeggen dat ik nog amper iets ben van de persoon die ik voor deze dag was. Mijn hele 'zijn' is veranderd sinds er aan mijn hart werd gewerkt. Ondanks de lichamelijke en emotionele pijn, de angsten en alles wat mijn hartziekte met zich meebrengt; leef ik nu bewuster; vanuit mijn hartjesenergie. Dankbaar zijn voor elke dag. Elk jaar lukt het me ook beter om mijn hart te leren openzetten en die energie te kunnen delen. Het is ook daarom dat er afgelopen jaar zoveel moois op mijn pad is gekomen. Lieve warme mensen, vriendschappen, nieuwe ontmoetingen, het interview met Tine in Libelle (lees het hier), mijn caravannetje, mijn bloementuintje, het boek. Zoveel moois dat me leert om die hartjesenergie vast te houden. Ik hoop om nog dichter bij mezelf te komen en nog meer te kunnen laten zien wie ik ben. Benieuwd wat er dit jaar op mijn pad mag volgen. ​Afgelopen maanden heb ik ook mijn lichamelijk hart beter leren kennen, aanvoelen en accepteren. De cardiale revalidatie was ontzettend zwaar; maar het hard werken werd beloond. 
​
Vandaag is zoals elk jaar een emotionele dag met heel veel tranen. Maar toch is er vanavond taart en een kaarsje voor een wens. 

Onze aftelkalender, dat is hier écht een succes in huis! Elke dag is het kijken wie aan de beurt is. Wie een envelopje mag kiezen als we 's avonds napraten aan tafel. Dat is ons momentje samen. De tegoedbonnetjes hangen hier in een kader op als herinnering. Lieze koos er gisteren ook al ééntje uit. Thuiskomen na je laatste examen; dat is je in de zetel smijten en er de rest van de namiddag niet uitkomen voor een film, popcorn én chips. Maar ook voor dit pakje dat ik voor haar won. 2 boeken van uitgeverij Van Halewyck met oa dit boek van haar favoriete auteur. Elke keer als ik de cover zie; moet ik denken dat zij het zo kon geweest zijn op de coverfoto. :) Natuurlijk zie ik haar ook liever met een boek in haar handen zitten dan met haar smartphone! 

Maar door die kalender heb ik weer iets in me wakker gemaakt. Wat dit is iets waar ik me als kind in kon verliezen. Knutselen. Projectjes bedenken en dat dan ook uitwerken. Het is dat mijn bloementuin even stil ligt dat ik mijn ei ergens anders in kwijt moet. Maar ook dat beetje perfectionisme dat dan weer opspeelt. Het idee in mijn hoofd dat die pakjes onder de boom er ook mooi moeten uitzien. Ik hou niet zo van die verschillende merken inpakpapier. Want zeg nu zelf. Hoe groot is de verrassing als je een boek krijgt dat ingepakt zit in een papiertje van Standaard Boekhandel? Zoals ik in mijn vorig blogje al schreef, de foto's gebruik ik gewoon opnieuw voor de cadeautjes. Met een standaard kraftpapier, wat groen of rode besjes, een stokje kaneel of een hamasterretje pimpte ik onze pakjes. 

De mooie bio limonadeflessen uit Frankrijk (die ik recycleerde ipv ze in de glasbak te gooien) gebruikte ik om een simpele advent te maken. 4 flessen versierd met wat groen, en witte kaarsen. Op zondag wordt er telkens een extra kaars aangestoken. 

​Voor mijn kransje ben ik al een hele tijd aan het wachten tot mijn papa een driehoek voor me zou lassen. Gezien ik nogal ongeduldig van aard ben, wou ik er niet op blijven wachten. Dus haalde ik mijn zak met pitriet nog eens boven. In het jeugdatelier waar ik als tienjarige naartoe ging leerde ik hiermee vlechten. En, net als origami, verleer je zulke dingen echt niet. Op 2 minuten had ik de ring gevlochten (of beter gezegd in elkaar gedraaid) en bond ik er een takje eucalyptus in; een grasje uit de tuin en gedroogde verbena en mijn mooie droogbloemen. Zelfs rond Kerst is mijn bloementuin niet ver af.  Less is more.

Voor mijn papa zit er hier een spaarpotje (no smoking fund) in. Op de kalender van vandaag hangt er ook een envelopje met zijn foto met wat kleingeld en een briefje wat bij dit pakje hoort. Hij heeft namelijk vanavond zijn laatste bijeenkomst van de rookstopcursus en mag er zijn diploma in ontvangst nemen. Hij besliste enkele weken geleden om te stoppen met roken. Wie onze papa kent, zag hem ook altijd met een pakje rode Ajja en zijn sigaret. Na zoveel jaren roken én een zwaar emotioneel jaar met het afscheid van mijn mama én zijn job, heeft hij het gewoon geflikt! Zot fier zijn we! En dat zou ons mama ook geweest zijn! <3

Een aftelkalender staat al heel erg lang op mijn to do lijstje; maar nu staat hij eindelijk in onze living! Waar wakkere nachten al niet goed voor zijn om ideetjes te verzinnen. Ik geef gerust toe dat het de afgelopen weken wat minder ging. Een herfstdipje, die donkere november die zo zwaar weegt. December is sowieso een moeilijke emotionele maand. Dan is er maar 1 manier om mijn gedachten te verzetten. Iets in elkaar steken, plannen, mijn hoofd leegmaken. Bij deze het eindresultaat. Een oude ladder die mijn broer voor me meebracht van op de rommelmarkt schuurde ik netjes af. Lieze maakte een lijstje met onze namen en zo trokken we ieder om de beurt een nummertje. Ik koos enkele foto's van afgelopen jaar uit en liet ze in het zwart wit op 10x10 afdrukken. Mooie clipjes voor de nummertjes en de foto's maken het geheel mooi af in combinatie met de kraftzakjes. Een lichtslingertje en een tak klimop zorgen voor de extra finishing touch. Zo simpel en zo mooi: al zeg ik het zelf. 

Geen 24 extra cadeautjes; maar kleine attenties en tijd samen. Daar vulde ik de dagen mee. Sien wou graag  een dromenvanger. Dus kreeg ze dit kaartje, een stempel en een mooie dromenvanger, die al op haar kamer hangt. Vanmorgen vertelde ze me dat ze een nare droom had, maar dat de dromenvanger de droom had gevangen en een plezante had gestuurd. Voila, meer moet dat niet zijn! Heel wat zakjes heb ik gevuld met bonnetjes voor kleine dingetjes samen. Maar toch iets wat ze specifiek verkiezen. Een boswandeling, een uurtje extra lang badderen, ... . Hoe vaak zeggen we niet dat we daar nu geen tijd of zin in hebben? Het is te nat of te koud, we moeten ons haasten of welk excuus dan ook. Wel op die momentjes mag de gelukkige zijn bonnetje bovenhalen. Maar ook gewoon tijd samen. Ik mag natuurlijk nog niet te veel verklappen want ons Lieze leest mee. 

De foto's hergebruik ik binnenkort weer voor de pakjes onder de kerstboom. Die worden hier ook allemaal ingepakt in kraftpapier en afgewerkt met een mooi labeltje, wat groen zoals klimop, rozemarijn of eucalyptus en een fotootje. 

Nummertje 21 is voor een hele speciale! Vandaar ook het hartje. Want dan vieren we mijn 9de re-birthday! De zakjes voor mij werden gevuld door mijn Lieze. Die zocht samen met mijn zussie enkele fijne attenties voor me uit. Zo is er voor mij ook nog iets leuks waar ik nu al naar uitkijk! Gelukkig had ik nog enkele mooie foto's die Nicky (iFocus) van me maakte in mijn bloementuin. 

Wie ook nog leuke ideetjes heeft mag ze hier delen, dan hebben we alvast wat inspiratie voor volgend jaar! In de volgende blog post ik een fotootje van mijn kerstkrans en de adventskaarsen.