Al weken is het uitkijken naar Rock Werchter. Het festival bij onze buren. Dit jaar was het ons 7de jaar dat we mee mochten gaan helpen. Ook dit jaar was het voor mezelf met een bang hartje afwachten hoe ik me zou voelen. Als ik terugkijk naar de eerste jaren, dan is dat dag en nacht verschil. Op vrijdag had ik niet zo een geweldige dag, dat voelde ik al toen ik m'n ogen opende. Elke minuut heb je me moeten concentreren om niet kei hard over die grens te gaan. Want dan zou ik breken. Lichamelijk en emotioneel. Ik weet zelfs niet wat het zwaarste was. Iedereen stond er duidelijk te genieten, maar voor mij was het loodzwaar en ik heb meer dan eens de tranen moeten verbijten. Gember kon er toch voor zorgen dat mijn maag zich in bedwang kon houden.

De dag erna had ik -gelukkig maar- een rustdagje. Zondag was ik ontzettend happy met een goede dag. Mijn energie voelde weer beter en was ook aanwezig! Dat was de dag dat ik dan ook van de eerste tot de laatste minuut heb genoten! Ook al lag ik om 22u al in mijn bed!

De confrontatie dat het elk jaar zwaarder wordt is hard. Ook al heeft dit niet rechtstreeks te maken met mijn hartziekte, want daar is er medisch gezien en strikt genomen geen 'aftakeling' naar. Maar de ingrepen van de afgelopen jaren en het daarbijhorende herstel zullen er meer mee te maken hebben.
Och, ik heb me voorgenomen om er niet meer over te zagen. Ik heb er van genoten dat ik toch 2 dagen heb kunnen meegaan.
Bij deze dan ook nog enkele foto's van een lege wei en groen gras!

Het was een dagje met veel ups z'n downs. Ons Sientje werd wakker met een humeurtje om U tegen te zeggen. Na een halfuurtje werd duidelijk waarom. De worteltjes van gisterenavond kwamen er onverteerd weer uit, net als elk slokje water dat volgde. Gal, tot het langs haar neus er weer uit kwam. Zo zielig als je niets kan doen voor je kleintje. Hoe geweldig is het dan als er een leuke brief in de bus gedropt wordt? Met haar verjaardag was ze nog het meest blij met haar kaartjes en 'oh, is dat post voor mij, mag ik die openmaken mamie?' Dus, vandaag weer post! Hoe kan een briefje en een envelopje met ballonnetjes iemand zo blij maken? Wel, zot blij dus! Dankjewel lieve Gerda voor jouw fijne attentie! Het zijn de kleine dingetjes die ons hartje doet dansen, onze dag goed kunnen maken. Ze is haar drietje helemaal vergeten want deze ballon had ook een drietje! Zelfs de bloemenplakkertjes op het envelopje heeft ze bewaard. 'Om mee te knutselen hé'

Vanavond, zelfs na een helse autorit van meer dan vier uur, door de Rock Werchter file was ze er plots helemaal door! Dorst en honger. Drinken en eten. Water en toast. Tot nu toe bleef het in haar buikje. We duimen. Dat ze zich morgen ochtend weer beter voelt. En ik zonder schuldgevoel naar Rock Werchter kan gaan helpen.

Feest! Dat was het! Drie dagen na elkaar! Een feestje thuis met familie, een feestje in het ziekenhuis bij oma (want als oma niet naar het feest kan komen, dan doen we het feest bij oma nog eens over. Mét taart) én dan nog ééntje in de klas vandaag. Genoten, dat heeft ze! En wij ook. Ik ben de tel kwijt van het aantal keer dat we Happy Birthday hebben moeten zingen!
Ons kleintje, onze kapoen, ons spinnewiel. Het blijft je toch verbazen wat een kind op een jaar allemaal leert! Zo blijft ze ons ook elke dag opnieuw verbazen met haar lief snuitje.

Sien weet heel duidelijk wat ze wil. Deze keer wou ze taart met bloemen. Ik wou eindelijk wel eens af van die suikerpasta. Het kost veel, het is niet te vreten, kost uren tijd om er iets van te maken en niemand eet het op. Behalve de kinderen dan. Die hebben achteraf een bommetje energie én maagpijn. Na wat denkwerk en het onlangs ontdekken van BloomBites en de eetbare bloemen is het dit geworden! Biscuit met een laagje (lactosearme) slagroom en aardbeien en een laagje verse aardbeiconfituur. Afgewerkt met een laagje ganache en eetbare bloemen. Uit onze tuin! Die blik toen ze de taart te zien kreeg!
Dat het dan nog kei lekker was ook! Alle bordjes leeg!
Al zeg ik het zelf, deze was echt geslaagd!

Jammergenoeg kregen we na haar feestje niet de kans om foto's met haar ballon te maken We waren de deur nog niet uit en hij was weg. Daar sta je dan met het lint in je handen en de ballon in de lucht. Blijkbaar was hij toch niet goed vastgeknoopt. Tranen!! Vanmorgen vroeg ze wanneer haar nummertje drie eindelijk weer terug zou komen! Moest iemand 'm in z'n tuin vinden met een plakkertje van The Balloon Warehouse, dan is ie hier altijd weer welkom! Ze vinden het daar een spijtige gebeurtenis waar ze niks aan kunnen veranderen. Tja. :(

Als de jarige een taart en feest met bloemen wil!
3 zonnebloemen, voor 3 jaren het zonnetje in huis!

Maandag is mijn kleine meid jarig! 3 jaar, wat gaat het toch snel. Toevallig heb ik het jaar voor haar geboorte, op 22 juni 2011 ook mijn eerste foto's gepost en mijn blogje online gegooid! Dat moet toch een speciale dag zijn die 22ste.

Soms stel ik me wel eens de vraag of ik er moet mee doorgaan. Met mijn fotoblogje. Want het kost natuurlijk ook heel wat energie, maar zolang ik er voldoening uithaal is dat positief hé. Ik heb ook niet de intentie om een massa volgers bij elkaar te halen. (of durf ik daar wel eens over dromen?! ;) Op momenten van twijfel krijg ik dan weer 'toevallig' een mailtje of reactie van iemand dat mijn site ontdekte en me lieve woorden stuurt. Als ze je vertellen dat het allemaal zo bekend klinkt, dat anderen moed halen uit mijn verhaal, blij zijn om erkenning te lezen van een lotgenoot. Of vriendinnen die enthousiast zijn over mijn foto's of shoots, dan is het altijd geweldig om te weten. Dat zijn zo van die antwoorden, die je vragen vanzelf oplossen. Dus, ik doe nog wat verder en probeer mijn blogje nog wat online te houden. Maar deze dag wil ik dan ook graag vieren! En met jullie natuurlijk! Ik organiseer dan graag mijn eerste winactie in samenwerking met Polabora. *jeuj*
Deze Belgische firma leerde ik onlangs kennen, doordat ik zelf een wedstrijd won. Ja hebt ze hier zeker al meer dan eens zien passeren! Toen ik de foto's in mijn brievenbus vond was ik meteen verkocht. Stapelverliefd op deze retroprints. En ik niet alleen. Lieze heeft op haar kamer ook al een mooie verzameling, die ik voor haar verjaardag aan ballonnen had opgehangen. Op onze kamer heb ik fotoafdrukken in de vorm van een hartje, mijn vreugdedansjes van vorig jaar in mijn Flow agenda. Overal duiken deze schattige foto's hier op! En zoals je in mijn vorige post hieronder kan lezen, heb ik er ook een mooi boekje voor mijn metekindje mee samengesteld.

Wat valt er te winnen?

• een setje square prints van 15cm x15cm van jouw foto's geprint door Polabora.

• een setje wenskaarten 'made by Ellemieke' van 10 kaartjes naar keuze.

Hoe kan je deelnemen?

Laat me weten voor welke gelegenheid jij graag de fotoafdrukken of kaartjes wil winnen en vertel het me:

• hier,  in de comments
  

of

• op Facebook of Instagram met de hashtag         #ellemieke4t. Mijn foto delen mag natuurlijk ook!
  

Ik hoop dat ik het goed heb uitgelegd en het zo voor iedereen duidelijk is. Gezien ik wel een aantal lezers en volgers op mijn blogje heb, die geen Facebook of Instagram hebben, maar me wel regelmatig een mailtje sturen heb ik het eerlijk proberen te verdelen.

De collectie wenskaartjes 'made by Ellemieke kan je terugvinden via deze link.

Op woensdag 1 juli gaan alle namen in de pot en mag een meisjeshand iemand blij maken!

Wat doet een mens toch met al die foto's?! De mogelijkheden zijn ondertussen eindeloos. Afdrukken op een koffiemok of muismat, het blijft leuk, maar echt origineel is dat niet meer.
Voor mijn metekindje wou ik eens iets speciaals samenstellen.
Ik heb hier een voorraadje kleurrijke boekjes liggen die roepen om gebruikt te worden.

Elke keer als ik ons venteke een bezoekje breng, neem ik mijn fototoestel mee. Want och, die groeit als kool! De mooiste foto's laat ik afdrukken in retrostijl bij Polabora. Geloof me, je doet er langer over om de foto's uit te kiezen, dan dat zij ze voor je afdrukken. De volgende dag liggen ze al in je brievenbus te wachten om bekeken te worden.

Ken je het boekje Raad eens hoeveel ik van je hou? (Sam McBratney) met Hazeltje? Dat nam ik als voorbeeld en schrijf het verhaaltje netjes in mijn mooiste letters over. Hiertussen plak ik zorgvuldig de mooiste foto's. Het boekje werk ik af met een mooi koordje, stempelletters en een wax stempel.

Dankjewel voor de vele lieve reacties en oppeppertjes, sms'jes, telefoontjes en berichtjes! Er zijn vandaag heel wat huilbuitjes gepasseerd. Maar hé. Na regen komt zonneschijn. Altijd. Daar vertrouw ik op. Nu weer even extra lief zijn voor m'n lichaam en accepteren dat mijn energie weer in een dieptepunt zit.

#youmakemyheartsmile 💕

Gisteren schreef ik toevallig over mijn beperkte energie. Maar die energie voor vandaag gebruikte ik gisteren mee op. Zonder dat ik dat gevoel had. Want ik had een goeie dag. Dan doe je al eens iets extra. Verdorie ik was zo blij dat ik het huishouden gisteren nog aan de kant had. Maar vanmorgen werd ik kort na elkaar 2x onwel en bracht ik zeven en half uur door op spoed, aan de monitor.

Verplichte rust staat nu noodgedwongen op de planning. (En het telefoonnummer van de cardioloog op de frigo.) 😔💕

Naar aanleiding van deze foto zei iemand me dat ik nogal een bezig bijtje ben. ;)
Dit weekend ben ik begonnen met het maken van confituur. We hebben op ons veld toch nog een paar kilo aardbeien kunnen plukken. Hier en daar kreeg ik ook nog wat rabarber. Ook al kruipt daar heel wat werk in, ik blijf het plezant vinden.

Maar dat neemt niet weg dat er dan ook een stuk van het huishouden blijft staan. Want mijn energie is altijd beperkt. Of zoals de lepeltjestheorie zegt, heb ik maar een aantal lepeltjes per dag. De ene dag al wat meer dan de andere. Maar op is op. En dat zorgt dan wel weer voor frustratie als ik rondkijk en al dat werk zie liggen, terwijl ik in de pot kokend fruit sta te roeren.
Dan durf ik me wel eens afvragen of het dat dan waard is.
Maar;
* Als ik een vriendin blij maak door een potje verse confituur en een versgeplukt boeketje kamille aan haar deur achter te laten.
* Als ons kleintje na haar dutje beneden komt en roept; "oh mamie, heb je contituuf gemaakt" en in de keuken een lepeltje uit de schuif pikt en stiekem een potje staat uit te lepelen. "Om te ploeven hé".
* Of als er de eerste keer confituur uit de winkel op de tafel staat, en ze zegt, "neen, ik lust alleen contituuf van ons mamie."
* Als ik mijn mama, die zich zo eenzaam voelt in het ziekenhuis, blij kan maken met een confituurtje; zodat ze het gevoel heeft dat we dichter bij haar zijn.

Dan weet ik zeker dat het dat allemaal waard is ja!

zaterdag middag. Ik kuis de rabarber, Lieze snijdt alles in mooie blokjes.

zondag namiddag. Mijn ventje bakt vers brood. Kei lekker met een laagje -lauwe- confituur.

Sien stempelt de etiketjes.

25 potten confituur. en nog een kilo rabarber en een kilo aardbeien gewassen en gesneden in de frigo. Maar dat is voor morgen.

Mijn vreugdedansje van de dag? Dat ik mijn metekindje een hele dag voor mij alleen had! Hij heeft heerlijk geslapen en gespeeld. Ik heb hem gekoesterd en met veel liefde omringd. 💕 Alsof het mijn eigen kind is! 💞 5 maand metie, dat hebben we gevierd! Ja, ook met mooie foto's. Die volgen hier snel, nu eerst nog nagenieten in mijn hartje!

Vlinders fotograferen. Mijn zomerverslaving! Mijn eerste reeks van deze zomer! We hebben nu ook eindelijk een vlinderstruik in de tuin, dus hopelijk gaat hij binnen een paar weken prachtig in bloei staan. Dan ga ik jullie overvallen met heel veel vlindermoois!

Let vooral eens op de tong waarmee ze de nectar opzuigen!