4 uur in Gasthuisberg doorgebracht. Na het uitlezen van m'n defibrillator zaten er 2 specialisten, een dokter en een prof met hun handen in het haar. Alle mogelijke metingen hebben ze nagekeken en uitgetest, mijn hartslag verhoogd tot ik vieze gezichten begon te trekken. Daartussen ook nog even een fotootje laten maken of de ICD nog wel op z'n plaats zit. Het resultaat? We weten dat er 2 problemen zijn. De enige die nog kon helpen was de technicus van de firma. Laten die nu ook gewoon al in feeststemming zijn.

Om vreselijke toestanden te vermijden kreeg ik een grote ronde magneet mee. Moest m'n icd onnodig beginnen te vuren, dan moet ik deze er tegenhouden zodat hij uitgeschakeld wordt. Dan wordt het onmiddellijk richting spoed.

Op een moment moest ik er gewoon om lachen, deze dag leek me wel een scène uit een belachelijke film.

Ik hou me vanavond kalm en ga in stilte genieten. En vooral niet te veel nadenken over wat er volgende week gaat komen.

We zijn weer een jaartje verder. Dé Kerstmarkt van 2008, ondertussen al 6 jaar geleden. Elk jaar denk ik dat het wel zal slijten, maar het blijft moeilijk. Tranen van blijdschap en geluk, maar ook van verdriet dat me nog steeds aan die periode doet terugdenken.

Ik kan met geen woorden beschrijven hoe ik me voel. Alsof ik alles weer opnieuw beleef.

Het heeft me een ander mens gemaakt. In de positieve zin, al blijft het aanvaarden van de beperking van m'n lichaam een zware dobber en een hele uitdaging. Maar ook de intensiteit van zowel positief als negatief voelt jaar na jaar intenser aan. Mijn hoogsensitiviteit wordt er precies alleen maar sterker door. De herinnering aan de feestdagen van toen maakt dat Kerst en de sfeer er rond nooit meer hetzelfde zal zijn.

Maar toch is het feest vandaag, een emotioneel feest. Met een lach en een traan. Maar vooral met oneindig veel dankbaarheid! Ook voor Karolien. De sympathieke huisarts uit 'Het lichaam van Coppens'. Deze lieve vrouw hielp me mee reanimeren en onlangs vervolledigde ze nog een puzzelstukje in m'n zoektocht naar het hele verhaal.

X

Vandaag moet ik mezelf wat moed inspreken en hoop ik de kracht te vinden om er straks te staan! Last-minute heb ik toch nog beslist om nog eens een kerstmarktje te gaan doen. Om als Ellemieke, nog eens buiten te komen. Want vanachter mijn computer of iPhone berichtjes posten is altijd gemakkelijker dan er echt te staan. Dit is voor mij elke keer een hele uitdaging. Om de avond rond te krijgen, om gesprekken aan te gaan, om contacten te leggen. Dus, kom gerust eens langs op de gezelligste kerstmarkt uit de streek. Je vindt er tal van creaties, allemaal zelfgemaakte spulletjes en vooral veel gezelligheid! Mijn kraampje is het eerste, tegenover het cafétje in het centrum van Wakkerzeel! Kom eens een kijkje nemen, me wat gezelschap houden of gewoon eens dag zeggen! x