Zoals ik in mijn blogje hieronder al schreef, genoten we van een zalige nazomerdag in Oostende. Ik had een enorme zware en slechte week. Dan is een dagje dat wel lukt zoveel meer waard! Mijn hart voelde zo zacht en intens gelukkig. Dankbaar voor mijn gezin, het samenzijn en even weg van alle pijn. Het heeft me zoveel deugd gedaan en weer gezorgd voor nieuwe energie.

Omdat ik nood had aan een rustig plekje én omdat er geen honden op het strand mochten in het drukke Oostende, reden we naar Oosteroever. Lieze ging daar eens op zeeklassen en sindsdien weten we er de rustige plekjes. Gratis parkeren, de auto in de buurt en in de duinen een stilteplekje voor onze kroost. 
Het was de eerste keer deze zomer dat we aan de Belgische kust waren geraakt, hoe erg is dat voor een zeekind en -moeder?! 
Want hoe gelukkig worden wij van het zeetje?!

We vonden een klein stukje waar nergens een bord stond dat Suki niet op het strand mocht, dus lieten we die twee madammen even spelen en zich uitleven. 

en dan naar huis met een natte hond en een natte kont!.

Afgelopen zaterdag organiseerde WalkieTalkie een workshop in Oostende. Op ontdekking door de stad, op zoek naar de gigantische muurschilderingen en kunstinstallaties van The Chrystal Ship. Dit onder begeleiding van Fujifilm X-fotograaf Tom Museeuw en gids Niel van Herck. Tom zorgde voor heel wat tips & tricks rond fotograferen met de X-T100 en X-T30. Deze Fujifilm camera's werden ter beschikking gesteld om ze te leren ontdekken en te fotograferen. Niel gidste ons door de stad en wist ons heel wat details te vertellen over de kunstwerken. Hoe kan je op een betere manier 3 dingen combineren dan in deze workshop?! Hier wou ik absoluut bij zijn om verschillende redenen. 

Vorige week was voor mij een enorme zware week voor mijn lijf. Tot zaterdagochtend was het afwachten of het me zou lukken. Gelukkig voelde ik me iets beter en durfde ik het proberen om toch te gaan. Lieze mocht met mij mee naar de workshop en Steven, Sien en Suki trokken in Oostende naar het park en het strand tot wij klaar waren met de workshop. We werden verwacht in het Upstairs hotel. Eerlijk gezegd had ik daar nog niet van gehoord, maar wauw, wat een toffe plek! We vonden het met dit mooi nazomerweer jammer dat er geen kamer meer vrij was, anders had ik een overnachting geboekt. Staat zeker op ons lijstje genoteerd. 

Over mijn liefde voor het fotograferen heb ik hier al heel veel geschreven. Vooral over de gemiste kansen in mijn studiejaren dan. Als er iets is waar ik echt spijt van heb in mijn leven, dan is het dat ik op mijn 17de gestopt ben met school. Na mijn humaniora wou ik kei graag fotografie gaan studeren in Mechelen. Maar ik durfde die stap niet te zetten en het is ook jammer dat mijn ouders mij die stamp onder mijn kont niet hebben gegeven. 
Het fotograferen heeft me wel geholpen in die laatste tien jaren thuis. Mijn foto's bezorgden me rust tijdens momenten van overprikkeling. Dan nam ik mijn camera en trok in de natuur in. Ik leerde het leven vanuit een ander standpunt te bekijken; namelijk dat vanuit mijn camera. Ik werd me meer bewust van de kleine dingen waar we zo snel overheen gaan, waar we anders geen oog voor hebben. Zo ontstond mijn blog en ging ik meer en meer fotograferen en durfde ik weer op pad in mijn ééntje. 

Bij fotografen die me aanspreken in hun manier van fotograferen durf ik al wel eens een workshop te volgen. Want elke tip helpt me om weer nieuwe dingen te ontdekken. Enkele jaren geleden volgde ik er ééntje bij Nicky Jacobs in samenwerking met Peter Nackaerts. Daar zat ik aan tafel met allemaal pro's en de naam van fotograaf Tom Museeuw is daar meermaals gevallen. Als je bij iemand een workshop moest gaan volgen, dan was dat bij hem. Die naam is altijd in mijn achterhoofd blijven hangen. Sinds enkele jaren is hij ook ambassadeur voor Fujifilm. Top combinatie dus!

Twee jaar geleden besloot ik om van mijn Nikon spiegelreflex camera over te stappen naar de X-serie van Fujifilm. Het heeft heel wat maanden geduurd voor ik de liefde voor mijn Fuji had gevonden. Heel veel tranen en gevloek omdat ik er geen weg mee kon. Mijn budget is zeer beperkt en als je spaargeld dan ergens naartoe gaat waarvan je vreest dat dat een verkeerde keuze is; dan doet dat heel veel pijn. Maar gaandeweg leerde ik mijn plan trekken. De kleuren van mijn foto's zijn veel mooier dan de Nikon. Ik zie aan oudere foto's onmiddellijk met welke camera ik ze genomen heb.. Want aan Photoshop en filtertjes doe ik niet mee. Ik fotografeer manueel en vanuit mijn buikgevoel. De camera is zoveel compacter en gaat altijd en overal mee. Geen cameratas, maar wel met een extra lens in een toilettas en zo in mijn handtas, rugzak of in mijn rieten mandje naar mijn bloementuin. Er gaat geen dag voorbij dat ik mijn camera niet vastgenomen heb. In mijn archief sorteer ik per jaar/maand/dag mijn foto's. De lege folders van data zijn de dagen dat ik in het ziekenhuis doorbracht. 

Ik zou echt niet meer terug willen naar de spiegelreflex. Maar het vraagt tijd en aandacht. Fotograaf Tom Museeuw vertelde ook dat hij een jaar nodig had voor de overschakeling. Want het is een hele andere manier van fotograferen, menubediening, … .
Wat ik zelf ook geweldig vind aan Fujifilm is de reeks gadgets die ze tegenwoordig op de markt hebben. Zo won ik enkele maanden geleden de Instax Share SP-3 printer. Via een app op mijn iPad laad ik mijn foto's van mijn camera op en dan print ik die op een retro vierkant fotootje. Daar moet ik zeker ook nog eens iets over schrijven, want die wordt hier zo vaak gebruikt!

Elke avond kruip ik met mijn camera en de iPad in de zetel en dan laad ik via de app enkele foto's van die dag op. Daarom ook dat ik op Instagram altijd zo laat mijn foto's post. ;)

Lieze fotografeerde met de X-T100 en maakte écht wel toffe beelden. Deze foto's heb ik gemerkt met 'Zetta'. De andere foto's maakte ik met de X-T30.

Als ik nu opnieuw de keuze voor een camera zou maken, dan zou ik zeker voor de X-T30 gaan. Hierover kreeg ik van Tom Museeuw nog heel wat tips en waarin hij nog zoveel beter is dan de X-T20 die ik nu heb. Op Instagram heeft Fujifilm België een wedstrijd lopen met weekopdrachten. De beste, leukste of origineelste foto van die week wordt gedeeld en krijgt een vermelding. De beste foto wint op het einde van het jaar een X-T30. Deze zomer werd ik weekwinnaar met een foto van mijn bloementaart. Geen idee wat de reden was; de schoon taart of de foto?! Maar 1 kans op de zoveel misschien hé. Wie niet waagt, niet wint. Het is trouwens al heel lang geleden dat ik nog iets gewonnen heb. :)

Maar hoe meer ik op Instagram ronddwaal, des te meer ik twijfel aan mijn foto's en mijn blog. Soms is het lastig om dicht bij jezelf te blijven. Ik wil gewoon graag mijn verhaal vertellen op mijn manier, vanuit mijn hart. Tegenwoordig blijk je maar mee te tellen als er veel nummertjes staan en je alles in je schoot geworpen krijgt. In mijn grote bubbel van onzekerheid is dat niet altijd motiverend. 

In mijn volgend blogje deel ik de foto's van onze namiddag aan het strand. Niets speciaals, maar wel zoveel dankbaarheid en liefde voor deze dag. Het zijn de dagen die gewoon lukken, die me dan zo blij maken. En dat was ik die dag écht intens. 

Bij deze dus ook een dikke dankjewel voor de fijne ontvangst door WalkieTalkie. Fujifilm om ons te laten kennismaken met deze X-serie. Tom Museeuw voor alle tips en raad. En Niel van Herck voor de plezante rondleiding en info over de kunstwerken. Bij ons volgend bezoek aan Oostende gaan we op zoek naar meer moois van The Chrystal Ship!