De laatste dag van het schooljaar. Tijd om onze kadootjes te showen! Sientje nam afscheid van het eerste kleuterklasje en haar lieve juf Chantal. Ik kocht een simpele terracotta bloempot en vergeet-me-niet zaadjes. Sien mocht de pot verven, die ik daarna even in we oven stak op te fixeren.

en dat werkte ik af met homemade handgeschept papier en Sien haar 'back to school' foto en het zakje zaadjes!

Lieze zit ook in een graadklas, dus volgend schooljaar, het zesde, zit ze terug bij dezelfde juf. Deze keer geen afscheid. Maar eerder een bedankje.
Heel simpel en basic, maar wel met een mooi resultaat! Het stempelen nam ze voor haar rekening en ik plantte het tijmplantje in het blik. Nog even afwerken met een kraftzak en een touwtje!

Sientje kreeg zelf ook een zomer- en een afscheidscadeautje van de juf! Een ideetje om zeker te onthouden!

wat lief dat ze zelfs rekening hield met het gebruik van de ingrediënten!

Deze roosjessiroop moet je echt eens maken. Als je in de tuin wilde roosjes hebt staan, waarvan je zeker weet dat ze niet behandeld of gespoten zijn! Want dat is toch wel een heel belangrijke voorwaarde. Het ziet er niet alleen mooi uit om op je vensterbank zo een glazen pot te hebben staan, de smaak is ook betoverend. Echt! Na het maken van de siroop proefde ik met een koffielepeltje met de minste verwachting. Eerlijk gezegd had ik er niet veel van verwacht. Maar ik riep van verbazing 'OMG' waarna ik zo hard moest lachen om m'n eigen reactie!

Benodigdheden:

• glazen pot die goed afsluit
• onbespoten rozenblaadjes
• 1 biocitroen
• water
• ruwe rietsuiker
• glazen fles
  

Zo ga je te werk:

• Reinig je glazen pot goed, ik maak m'n weck of confituurpotten voor ik ze gebruik nog eens extra schoon door ze even in de oven te steken.
• knip de roosjes voorzichtig af. Ik hou in m'n ene hand alle blaadjes samen vast en draai even, dan komen ze gemakkelijk los zonder dat je de blaadjes kapot scheurt.
• doe de blaadjes van elkaar en vul er de glazen pot mee.
• overgiet met water
• snij een biocitroen in stukken en verdeel tussen de blaadjes
• sluit de pot goed af en zet 'm op een zonnige plaats
• schud hem enkele keren per dag
• na enkele dagen merk je dat het water mooi roze is gekleurd en de blaadjes lichter, als deze bruine plekjes beginnen te krijgen is het tijd om ze eruit te halen
• doe de rozenblaadjes en de citroen door een zeef en neteldoek
• doe het rozenmaceraat in een maatbeker en gebruik een half deel ruwe rietsuiker. (Van 500ml sap /250gr suiker)
• breng aan de kook tot de suiker is opgelost. Haal van het vuur en giet in een fles!

Als je zelf wel eens vlierbloesemsiroop hebt gemaakt, dan herken je zeker dezelfde werkwijze. Moeilijk is het dus zeker niet.

Deze Rose Lemonade uit Albert Heijn dronken we op Sien haar feestje (zal je ook wel ergens tussen de foto's zien staan). Een veel te mooie fles mét leuk label om in de glasbak te dumpen. Dus recycleer ik ze bij deze en krijgt ze nog een opwaardering ;)

Morgenmiddag hou ik met m'n meisjes feest om de start van de vakantie te vieren. Al zal dat dit jaar binnen zijn ipv in de tuin. Naar jaarlijkse gewoonte zondigen we dan met een chocolade/fruit fondue. Maar voor deze gelegenheid ga ik toch ook cakejes met deze siroop eens uittesten! Wordt vervolgd!

En dan was het vandaag ook eindelijk haar feestje! Het was best even spannend want ze voelde zich niet zo goed. Gelukkig bracht een gembercompresje en een warm kruidenbad beterschap. Zoveel zelfs, dat er deze namiddag niet aan te zien was dat ze deze ochtend lag te huilen van de buikpijn. Gelukkig kon ze zo toch genieten van al die aandacht en de cadeautjes.
Een meisje dat vraagt naar pioenroosjes en een bloemenfeestje wil, krijgt natuurlijk ook een zelfgemaakte bloementaart. En brownie met lavendelganache. Om alles in evenwicht te brengen maakte ik ook nog een frisse cheesecake. Ziet er goed uit hé. Zo smaakte het ook. Ik vind het best een straffe prestatie van mezelf om alles zonder stress klaar gekregen te hebben. En dat het dan ook nog gelukt én lekker was. Ikke blij, ons Sientje blij en iedereen heeft genoten. Meer moet dat niet zijn!

Vier!!!! Hoe snel gaat dat hier. Dat kleine meisje van ons was woensdag jarig. Zo lang aftellen naar deze speciale dag. En wat hadden wij geluk met het weer! Sien had dan ook een afspraak gemaakt met de wolken. Op haar verjaardag wou ze graag bezoek van het zonnetje en de regen, die moest nu maar eens ophouden! Het was besteld dus!
Als eerste cadeautje maakte ik voor haar fotoboekjes. Ik geef toe, misschien ook omdat ik me een beetje schuldig voelde. Sien heeft nog geen enkel fotoboekje van haar, dus maakte ik er ééntje van elke verjaardag en feestje. Boekjes die mogen gebruikt en bekeken worden, niet die in de kast moeten blijven om ze mooi te houden. Ze doet niet liever dan in Lieze haar fotoboekjes kijken, dus nu heeft ze er eindelijk ook. En blij dat ze was! Als traktatie voor de klas maakten we regenboog fruitjes, mét hartjes! Zo fier dat ze was omdat alle kindjes alles hadden opgegeten! Als extraatje maakten we ook nog aardbeitjes in chocolade. Als klaskadootje maakte ik nog een verse pot goudsbloemzalf.

Haar echte feestje is op zondag, maar toch was het woensdag ook al een beetje feest! We gingen naar het park in onze gemeente met een goed gevulde picknickmand. Ik stelde boxjes samen en maakte slaatjes 'in a jar'. Gezellig dat wij het hadden!

En dan passeerde er een man op een fiets met een tas vol bloemen. Lieze merkte even later op dat hij die op het bruggetje had neergelegd. Nieuwsgierig als we zijn gingen we even kijken. Hij vertelde me dat hij z'n vriendin ten huwelijk ging vragen. Lieze en ik waren helemaal door het dolle heen omdat we ook een beetje getuige waren. Ha! De liefde, zo schoon. Even later zagen we de vrouw met hun kindjes nietsvermoedend aangewandeld komen. Dat had ze duidelijk niet verwacht, van een verrassing gesproken. Na een tien minuutjes kon ik het écht niet laten om even te gaan vragen of ik ze een plezier kon doen. Dus maakte ik snel een fotootje of tien van hun momentje en kreeg ik haar e-mailadres op een kasticketje. Geen idee wie het het leukste vond. Zij, dat ze een aandenken hebben van dat speciaal momentje of ik, dat ik getuige was en het op foto kon vast leggen. Toeval bestaat niet!

Zo was ook deze dag een speciale herinnering rijker! Wij genoten nog van het zonnetje, onze jarige en het bezoek van mijn zussie en haar lieve Dalian.
​topdagje!

En dan is het nu tijd voor haar bloemenfeestje!

Vorige week was niet zo best, maar leverde toch nog mooie foto's op. Deze week daarentegen.Zaterdag genoot ik er even van om m'n hoofd leeg te maken en wat in mijn bloementuintje te werken.
Al was ik erg teleurgesteld. Door de zware regenval is er heel wat bloemenzaad en eerste kiemen weggespoeld en het gebrek aan zon houdt de groei tegen van de overige kiemen. Zo triest dat ik daar van word! Zoveel werk, zoveel liefde dat er in gestoken werd. Dat kan alleen nog gered worden als de zon snel komt. Vorige week zaterdag dus. Dacht ik nog snel even naar Colruyt te gaan om enkele boodschappen voor het vaderdagontbijt. Was dat even anders uitgedraaid. Details ga ik jullie besparen. Een diepvriezer in het midden van de gang en een vrouw die niet goed uitkijkt was genoeg om me een gezellig avondje spoed te bezorgen.

wat begon met een ei op m'n enkel ...

werd al snel dit ⬇️

Nu dat we zo hard uitkijken naar Rock Werchter en onze vakantie zou een gips niet echt welkom zijn. Al komt dat nooit gelegen natuurljk!
Gelukkig was dat niet aan de orde. Geen breuk, wel scheur in ligamenten. Been beetje omhoog en wat ijs leggen. Komt goed verzekert de spoedarts me. Morgen zal dat het ergste zijn daarna zie je dat met de dag beteren. Ikke content! Als tiener heb ik dit al drie keer voorgehad, ook aan m'n andere voet en toen was het telkens enkele weken gips. Dat ze daar van afgestapt zijn, kan ik alleen maar blij om zijn.

Ondertussen zijn we een week verder en werd die voet met de dag dikker en meer blauw. Een uurtje strijken zorgde ervoor dat die voet 's avonds op ontploffen stond. Hup, omhoog en ijs erop. Op dinsdag was het niet haalbaar om te gaan helpen in de serre. Mijn papa reed even met me naar daar om de goudsbloemetjes te plukken zodat ze gedroogd kunnen worden. Nog voor ik mijn verhaal en stommiteit had uitgelegd en ik de toestand van mijn voet had getoond, was er al iemand op weg om een smeerwortel te gaan uitsteken! Dat zijn zo van die kleine dingen waar ik dan ontzettend blij van word! Elke avond een stukje van deze wortel in een tetradoek rond mijn voet gewikkeld heeft zeker voor beterschap gezorgd. Maar toch was het een week de muren oplopen. De energie hebben om zoveel te willen doen, maar letterlijk niet uit de voeten kunnen. Al heb ik wel geprobeerd. Wat opruimen, stofzuigen en poetsen afgewisseld met wat rust en ijs, zodat het huis er toch nog goed bij lag tegen het einde van de week.

Dat Sien het al een tijdje lastig heeft met daarbij moeilijke nachten had ik al verteld. Als hoogsensitief kind is dat niet uitzonderlijk natuurlijk. Ik had haar weekjes op school al ingekort door haar vrijdags thuis te houden. Ook al genoot ze daar heel erg van, ik had niet het gevoel dat ze zich beter voelde. Ondanks haar vrolijke zelve wist ze met momenten geef blijf met zichzelf. Uitbarstingen waren nooit ver af. Strenger op haar voeding letten en alle lactose vermijden was toch één ding. Maar daarnaast hebben we ook het gevoel dat ze last heeft van allergie. Steven had er de afgelopen weken ook enorm veel last van. Dat kan ook een verklaring zijn natuurlijk. Het is niet dat we achter elk kwaaltje of humeurtje gaan zoeken wat er aan de hand is. Maar soms voel je toch dat er iets is.
Dat ze deze week twee maal zei dat haar oortje 'kraakte' en pijn deed, deed me onmiddellijk een afspraak maken bij de huisarts. We hebben namelijk ook al een hele tijd het idee dat ze niet goed hoort. Wel honderd keer op een dag zegt ze 'wablief'. Tot we er echt onnozel van worden.
16u10 dus. Laten we snel even naar de dokter gaan. Misschien heeft ze last van stopjes in haar oor. En is alles snel opgelost. Wel ja.
De huisarts merkt onmiddellijk op dat Sien met haar mondje open zit en vuurt direct heel wat vragen op ons af. Laten we eens kijken. Stopjes langs beide kanten, en geen kleintjes! Blijkt er ook nog heel wat vocht achter haar trommelvliezen te zitten en heeft ze opgezette amandelen.
Een prikje voor een bloedname voor allergietesten zet de behandelkamer ook nog even op alarm. Met een hele uitleg over de buis van Eustachius, poliepen, allergie en een voorschrift voor een rx en medicatie later staan we toch wel even versteld. Dit hadden we absoluut niet verwacht! Maar het zou wel eens heel wat kunnen verklaren. Nu is het tot maandag afwachten wat de bloedtesten en de foto ons kunnen vertellen. Wat moet dat kleine meisje zich slecht gevoeld hebben de laatste tijd! Je zou voor minder last hebben van humeurige momenten! Nog maar te zwijgen van de lastige slaap.

Als dat nog niet genoeg was, blijkt mijn voet er best wreed slecht uit te zien volgens de huisarts. Extra zorg is nodig met een brace, kiné en kinesiotape.

Dat belooft nog een weekje te worden. Laten we vooral ook hopen dat het zonnetje snel tevoorschijn komt. Daar heeft iedereen echt nood aan. Woensdag hebben we ook een jarige onder ons. En dat kleine meisje wil graag een bloemenfeestje. Ik denk dat ik te vaak en te veel over bloemen praat, want ze wil als cadeautje graag een boeketje pioenrozen. Hoe geweldig kan je zijn op je 4de?! 💟

Om het zacht uit te drukken, het was een heftige week! De warmte en het gedonder dat in de lucht hing voelde moordend voor mijn lijfje, de zware regenval, de slapeloze nachten, een zeer onrustige dochter en de kleine en grote zorgen. Alles bij elkaar was veel om te dragen. Maandag bracht ik noodgedwongen een dag in bed door. Mijn doelstelling van de dag was om de kinderen veilig en wel op school te krijgen en weer thuis geraken zodat ik mijn bed weer in kon. Gelukkig zijn deze dagen eerder zeldzaam geworden. Deze keer kon ik me er gewoon bij neerleggen en sliep ik heel wat uren extra. Gelukkig maar, de nacht erna was Sien zo onrustig dat ik pas om 4u30 in slaap sukkelde. En des te moeilijker de dagen, des te meer dat ik kan genieten van de kleine dingen. Mijn meisjes die op woensdag besluiten om bij de buren wat eitjes te gaan uitdelen, een avondwandelingetje om een rustige nacht te stimuleren, kamille gaan plukken en onverwacht enkele schone foto's maken, zalfjes bereiden, olietjes maken. Wat word ik daar gelukkig van! Door een goede planning en met kleine beetjes per keer kreeg ik m'n huishouden zelfs op orde. Meer moet dat niet zijn.

Vandaag begon ons weekendje al een beetje want onze meisjes hadden geen school. Vanmorgen gingen we nog even langs de serre om de zalfjes af te leveren en nog wat goudsbloemen te plukken. Sinds april ga ik daar op dinsdag een paar uurtjes helpen in het kader van een stage. Het verbaast niet dat ik er voor de bloemetjes zorg zeker? Als heerlijke afsluiter van de week kwam er ook nog een vlindertje voor me poseren! De eerste van het seizoen. Dat er nog veel mogen volgen.

Met de foto's op een rijtje is het best grappig om te zien hoe Sien haar rieten mandje (alweer een schat op zolder ontdekt) elke keer aanwezig was. ;)

*May the wings of the butterfly kiss the sun. And find your shoulder to light on to bring you happiness and riches. Today, tomorrow and beyond*

Fijn weekend! x

Facebook, mijn blogje, mijn foto's, Instagram; ik ben er soms nogal mee bezig. Vooral met momentjes en gevoelens delen dan. Herinneringen op Facebook laten me vaak zien waar ik vorig jaar mee bezig was, en het is al zo vaak gebeurd dat er synchroniciteit in zit. Elke keer blijft het me verbazen.

Ons kleine meisje heeft het de laatste tijd wat moeilijk. Afscheid nemen aan de schoolpoort, het slapengaan en de nachten vragen heel veel liefde en aandacht. Ook overdag heb ik het gevoel dat ze snel overprikkeld geraakt. Gisteren besloot ik dan maar om haar nog eens een dagje thuis te houden. Als extra knuffeldagje.
Vanmorgen las ik dat we vorig jaar in dezelfde periode zaten.
Lees HIER mijn blogje van 4 juni 2015 van nog maar eens na.
Dat stelt me gerust en laat me weer even beseffen dat we tijd voor elkaar moeten nemen. Luisteren en voelen naar wat onze kinderen ons willen vertellen. Maar zelf moeten we ook weer leren stilstaan en kijken.

Deze was mijn foto van donderdag. Toen had ik, na een zware nacht met ons Sientje een hele lastige dag. Ik besloot om 's morgens toch even de winkel binnen te stappen voor een bosje pioenrozen en de Flow. Met een tasje heart ease tea nam ik even tijd voor mezelf. Het huis was 's avonds niet zo aan de kant zoals ik het wou, maar ik was er wel voor mijn gezin!
Per toeval zag ik dat Polaroid fotootje liggen en gebruikte het als extraatje op m'n foto. En het is die foto, uit mijn blogpost van vorig jaar!

Slow Saturday, relax, breathe and embrace silence.
Waar is dat zonnetje? Fijn weekend!