Op geen enkele creatie kreeg ik zoveel toffe reacties als voor mijn bijenkoninginnetje. Al heeft dat waarschijnlijk ook te maken met dat schattig meisje van me. 

Sien houdt niet van grimeren. Haar kleren moeten goed aanvoelen (je kent dat wel met hsp'tjes), dus verkleden moet iets zijn waar ze zich echt comfortabel in voelt anders doet ze er niet aan mee. En natuurlijk moest ze er ook nog (bijna 5km) mee kunnen fietsen zonder kou te lijden. Dat ik niet kan naaien hoef ik er zelfs al niet meer bij te vertellen. Op zoek gaan naar iets dat voldeed aan alle eisen bleek toch niet zo moeilijk. Want als je mama een bloementuin heeft en net gestart is met imkeren, dan komen er al eens wat ideetjes boven. 

Haar outfit bestond uit een donkere jas, gele warme sjaal, een pastelgeel rokje en truitje, zwart gestreepte t-shirt en zwarte thermische kousenbroek. Dit alles komt uit de kringwinkel en haar eigen kleerkast. In dezelfde kleur als haar sjaal vond ik in de kringwinkel een bol wol. Hiervan knipte ik lange slierten die ik in een lus draaide op haar eigen hoge staart. Als dit te lastig werd, kon ze haar 'bijenkorfje' er gewoon uithalen. Met een hooggevoelig kind is het wel extra nadenken over die prikkels die haar te veel kunnen worden.

Ik rolde een vel bijenwas op en kleurde dat met zwarte oogschaduw. Zo had ik supersnel en gemakkelijk een afdruk op haar wang. Met wat gouden highlighter werkte ik het af voor wat extra glans. 

De bijtjes knutselden we met gele en zwarte pijpragers, die we rond een potlood draaiden. De vleugeltjes zijn restjes van gordijnen. 

​Samen met de fanfare trokken de kinderen door Haacht dorp. Wat een creatieve ouders wonen er in ons dorp! Zoveel toffe outfits en ideetjes!

Omdat ze er 's avonds nog altijd zo schattig uitzag kocht ik haar om, zodat ik nog wat foto's kon maken. Haha, in ruil voor 2 Leonidas pralines kreeg ik een superschattige bijtjeskoningin voor mijn camera! Fijne vakantie en dankjewel voor de vele lieve reacties! Sien vond het alvast BIJzonder fijn!

Even weg met ons gezin, daar waren we zo erg aan toe! Ik boekte een weekendje Texel en probeerde dat voor onze meiden toch nog geheim te houden. Maar dat was ik dus vergeten toen ik er begon over te vertellen. Iets té enthousiast dus. Het is best spannend geweest want 2 dagen voor ons vertrek voelde ik me weer opnieuw heel slecht en moest ik een RX van mijn longen laten maken. Alweer een longontsteking. Het weekendje verplaatsen lukte niet meer en omdat de zeelucht me altijd enorm veel deugd doet, vertrokken we toch. Maar laten we eerlijk zijn. Het is een hele rit en ik ben een enorme stresskip in de auto. Gelukkig waren we nog net op tijd voor de laatste veerboot in Den Helder. Bij de receptie van Roompot hadden ze op ons zitten wachten; want ondertussen was het al voorbij 22u. 
Sien is altijd een vroege vogel, ook nu dus. Omdat ik niet in de bungalow wou blijven zitten trokken we er een gans weekend op uit.
​Op zaterdag ochtend kwamen we hier uit en we waren allemaal op slag verkocht. Het was echt koud en enorm veel wind. Maar het voelde allemaal zo zalig aan. We hadden het gevoel dat we hier helemaal alleen waren. Het eerste wat ik zei was dat het toch fantastisch zou zijn als ik hier een regenboog zou krijgen. De foto's vertellen voldoende! Kijk maar even mee!

Suki is even zot van het zeetje en het gevoel van eens lekker uit te waaien. Maar als ons Lieze haar telefoon boven haalt, dan steekt ze gewoon haar tong uit!

Deze ballon vonden we in de duinen. Het ging echt recht naar mijn hart! <3

Even later volgde dit. Ah ja, met tranen enal! #overtherainbow 

Eten, slapen, rusten en opwarmen deden we in een chalet op Kustpark Texel van Roompot. Spotgoedkoop geboekt via VakantieVeilingen. Maar wel met alles wat we nodig hebben. Netjes ingericht, zeer proper en best gezellig voor de compacte ruimte. Het is ook fijn dat we Suki hier kunnen meenemen. Alleen jammer dat we dan moeten bijbetalen voor de verplichte kuis. Al begrijp ik dat best wel. De foto's zijn die van het moment van ons vertrek. We proberen het hoe dan ook altijd netjes achter te laten. 

Als je naar Texel komt staat een bezoekje aan de vuurtoren hoog genoteerd. We hadden dan ook nog eens geluk met het weer. Stralend blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Mijn lijfje kon de 8 verdiepingen en de 153 treden niet aan, dus bleef ik met Suki beneden wachten. Lieze kreeg mijn Fujifilm mee en maakte volgende geweldige beelden! Hopelijk lukt het me volgende keer wel om naar boven te gaan om dit te bewonderen. 

Enkele weetjes over de vuurtoren:
Ontwerp: Dhr. Q. Harder
​Bouwjaar: 1863-1864, herbouwd in 1948
Lichthoogte: 53 meter boven NAP
Torenhoogte: 34,7 meter
Verdiepingen: 8
Traptreden: 153
Lichtsterkte: 2,85 miljoen candela
Zichtbaarheid: tot 29 zeemijl, 54 km
Karakter: 2 schitteringen per 10 seconden

Een vreugdedansje voor dat moederhart is je kinderen zien genieten van het moment en dat op beeld kunnen vastleggen. 

We hebben intens genoten van elke minuut. Van het samenzijn, het niksen en de liefde in ons gezin. Ik heb lang getwijfeld of ik het zou aankunnen, maar ontzettend dankbaar dat we toch gekomen zijn. Tot we ook nog het bericht kregen dat mijn broer zwaargewond in het ziekenhuis lag. Op dat moment voelde het alsof we heel erg ver van huis zaten op dat (Wadden)eiland. (Ondertussen stelt hij het goed en is hij aan de beterhand.)

Het is ongeveer een 290km rijden tot aan de veerboot in Den Helder. Gezien we ook een beetje wereldvreemd zijn, was dit onze eerste keer op de boot! Wat een spannend avontuur!

Voor de Texel-liefhebbers; stuur me gerust jullie tips door. Wat moeten we zeker gezien hebben? Op welk punt heb je de mooiste zonsopkomst of -ondergang. Zijn er leuke en betaalbare logeer- of kampeerplekjes. We willen er graag alles over weten!