Na een zalige vakantie ben ik hier weer terug. We hebben genoten van het even weg van alles te zijn. Natuurlijk wil ik jullie daar nog veel over vertellen, en vooral laten zien. Maar onze computer heeft het even laten afweten waardoor ik nog heel wat fotowerk in te halen heb. Dan maar naar vandaag. Ik moet niet meer vertellen dat ik van picknicken hou. Dus moesten we natuurlijk ook eens aan deze tafel plaatsnemen. De langste picknicktafel ter wereld staat in de Plantentuin in Meise en meet 300 meter en 58 cm. Dat moest wel mee op mijn lijstje komen natuurlijk!
In 2011 waren we hier al eens op bezoek en dat bracht voor mij best wel wat herinneringen naar boven. En dat ging ook over een picknick. Het was de periode dat ik het emotioneel zwaar had. Ik ben nogal perfectionistisch en had het heel erg moeilijk met loslaten. In alle mogelijke vormen. Dat is zowat begonnen met het feit dat ik mijn lichaam -of beter gezegd mijn hart- niet meer onder controle had. Want het optreden van de hartritmestoornissen zijn niet te voorspellen. Het bezorgde met niet alleen heel veel angst maar ook onrust en onzekerheid. Het was alsof ik alles nog meer onder controle wou houden. Geen mens dat dat kan volhouden natuurlijk! Ik herinnerde me vandaag een gesprekje bij mijn psychologe van toen. Dat ik de voorbereiding van onze picknick uit handen had gegeven, dat Steven deze had mogen klaarmaken. En dat we daar op een bankje zaten en hij de overschot van de pannenkoekenbak van de vorige dag had meegebracht. Gewoon tussen 2 grote borden, en een mes en vork. Dat was echt wel een lesje in loslaten, geloof me! Maar toch kon ik ermee lachen en genoot ik van onze picknick. Uiteindelijk ;) Hoe ook kleine momenten toch een betekenis blijven houden. Het doet me vandaag misschien ook een beetje stilstaan en de bedenking maken dat loslaten weer wat meer aandacht verdient.
Tussen de fotoreeks van 2011 kan je ook een foto terugvinden die ik later gebruikt heb voor het ontwerp van een wenskaartje!

Maar terug naar ons dagje. Opa werkt in een houtzagerij en is nog steeds gefascineerd door hout en bomen. Dus moest hij mee voor een dagje weg met onze meisjes! Dat picknicken vond hij toch maar een beetje onwennig denk ik. Maar iedereen dat ons passeerde lachte en wenste ons smakelijk eten. Dat het best gezellig was. Zo alleen aan de langste tafel!
Mijn slaatjes met yoghurtdressing in 'a jar' werden gesmaakt!

Tussen de bomen werden er zalige hangmatten opgehangen. Het deed ons terug verlangen naar ons matje in Frankrijk.

Net nu staat de reuzenaronskelk in bloei. 2,37m pracht, en die geur valt best wel mee hoor! Zo heb ik deze zeldzame bloem onverwacht ook nog op foto! Ze bloeit maar 72 uur, je moet snel zijn als je deze ook wil gaan bewonderen.

Deze week was zo druk met regelen, het inpakken en het huishouden. Mijn hoofd is dan ook één grote chaos. Dan moet ik weer op zoek naar een rustmomentje. Want ook slapen lukte niet zo goed. Mijn hoofd leegmaken, dat is dan hetgeen ik nodig heb om weer verder te kunnen gaan. Dat klinkt een beetje raar. Om niet weten wat eerst te moeten doen, maar dan 's avonds toch nog beslissen om kaarsen te maken. En nieuwe goudsbloemzalf én een pot voetenbadzout. Heerlijke verwennerijtjes om mee te nemen naar La Douce France.

deze kaarsen zijn gemaakt van pure bijenwas. Ik gebruik de verse was ook om m'n zalfjes in te dikken, maar je kan er dus nog wat meer mee. In het bloemenpersje van Sien stak ik enkele verse lavendeltakjes. Voor dat kaarsje gebruikte ik ook gedroogde lavendelbloemetjes en etherische olie van lavendel. De andere kaars combineerde ik met gedroogde rozemarijn en eo van citronella.

het voetenbadzout is een combinatie van havermout, lavendelbloemetjes, amandelolie, eo van lavendel, epsomzout en zeezout. Foto's van zalige voetbadjes volgen waarschijnlijk in een fotoverslagje binnen enkele weken. Tot dan!

Wij gaan er even tussenuit. Zomeren. Genieten. Niksen. Lezen, luisteren en spelen. Tijd met en voor elkaar. De iPad en iPhone gaan uit in Frankrijk.Alleen moet ik de autorit nog weten te doorstaan. Al weet ik niet voor wie de rit het ergste is. Voor mij of voor Steven, want mijn gestress in de auto is ook voor hem niet altijd even aangenaam. Om de rit iets of wat door te gaan, schrijf ik nog wat blogjes.

Ook voor onze meisjes ging ik deze week aan de slag. Een rit naar Frankrijk, dat duurt ook wel kei lang. Dus moeten we ze zien bezig te houden. Ik toverde sigarenkistjes om tot verrassingsdoosjes. Op tijd en stond mag er een nieuw doosje gekozen worden. Ik heb het allemaal stiekem klaargemaakt, dus ze weten niet wat er allemaal inzit. De eerste doosjes zijn alvast goedgekeurd!

afgewerkt en gevuld zien ze er zo uit.

Wat zijn jullie tips voor lange autoritten? Laat het zeker weten, ik hoor ze graag!

Rock Werchter 2016. Het zit er weer op. Het weekend of beter gezegd de vierdaagse is omgevlogen.We kunnen weer gaan aftellen naar 2017, zullen we dan ineens ook nu al de zon bestellen?

Rock Werchter is voor ons genieten maar vooral ook pintjes tappen. Al heel wat jaren mag Lieze haar vorige schooltje een dranktoog bemannen op de wei. Sinds de start van Lieze haar schoolcarrière helpen we hieraan mee. Ik denk dat dit het achtste jaar moet geweest zijn.
Met Sien haar geboorte ben ik er wel een jaar tussenuit geweest.
De eerste 2 jaren kon ik zonder problemen 3 dagen gaan helpen, zelfs met een late shift en dan ook nog naar huis fietsen.
De twee jaren die volgden op mijn eerste hartstilstand was dan ook een grote aanpassing. Toen kon en wou ik nog niet naar mijn lichaam luisteren. Met als gevolg dat ik compleet over mijn grens ging. Dat ik moest opgeven, dat ik zat te huilen van vermoeidheid, dat ik nog amper kon praten. Dat ik op weg naar huis aan de kant moest stoppen om over te geven en dat ik achteraf niet meer wist hoe ik was thuisgeraakt. Vooral dat moeten opgeven was het zwaarste!
Dat merk ik nu als ik mijn Facebook herinneringen van toen teruglees. Ondertussen weet ik beter hoe ik ermee moet omgaan en hoe ik het moet plannen.
Twee dagen zijn ideaal, met telkens een dagje rust ertussen.
We werken een halve dag, een vroege shift en de rest van de avond zijn we vrij. Maar om dan nog extra optredens te gaan kijken, dat lukt me niet meer. Ondertussen heb ik leren genieten van wat nog wel kan. De uitdaging om tussen een massa te gaan rondlopen is al heel groot voor me. Als me dat lukt zonder in angst te gaan, dan is dat al een hele prestatie. Maar ook de sfeer achter de schermen vind ik een leuk deel dat erbij hoort. Ondanks de regen en de modder van dit jaar liep iedereen er vrolijk bij. Voor mij ziet Rock Werchter er dus helemaal anders uit, maar het blijft ontzettend plezant. Bij deze, enkele sfeerfoto's.

en ja, op Werchter plage waren er ook vlinders.

De beste pintjes worden aan onze toog getapt!

De lekkerste koffie komt uit Rotselaar. Dus is Java hier ook altijd aanwezig. Jaja, zelfs achter de schermen worden we hiermee verwend! Dit jaar was er ook een mini koffiebranderij aanwezig. Netjes geïnstalleerd in een zeecontainer. Je kon er het ganse proces van de groene tot de heerlijke gebrande boon volgen. Wat een aroma! Zalig! Als er nog eens wat plaats is in mijn budget, dan ga ik er zeker eens een workshop volgen!

Met het afsluiten van het schooljaar en de start van de vakantie houden we altijd een feestje. Vorige jaren was dat op het terras, onder de parasol, dit jaar binnen aan tafel met het gekletter van de regen tegen het raam. Om de traditie in ere te houden kozen we toch weer voor chocoladefondue. En veel fruit! En cupcakejes met roosjessiroop! Zalig lekker!

Lieze kwam weer thuis met een meer dan schitterend rapport! Dat verdient toch ook wel een kadootje! Ik vond het leuk om een projectje uit te kiezen. Iets om samen te beleven. Want dat is wat we in de vakantie ook trachten te doen. Genieten van kleine dingen, qualitytime. Een voorbeeldje hiervan is een momentje uit onze vakantie vorig jaar. Toen stonden we voor 5u op en wandelden we naar een weide en wachtten we samen en zagen we het zonnetje achter de bergen opkomen. Heerlijk! Een herinnering die zeker in het boek 'Mum & Me' van Petra De Pauw zou passen. Een bucketlist voor mama en dochter! Helemaal ons ding dus.

Voor Sientje kocht ik een kleurrol die een plaatsje krijgt in de woonkamer. Om samen in te kleuren. Benieuwd hoeveel kleur er is tegen september!

smmmmullen! Al vond Sien het fruit lekkerder zonder chocolade. Voor die keer dat we dan eens buitensporig doen met chocolade. Al had ik het daar ook beter bij gehouden. Hoofdpijnalarm nu! #auch

Dat we de vakantie goed gestart zijn zeg maar! Maak er iets moois van en doe eens gek!