De tweede week van de Paasvakantie hadden we een meisjesvakantie in Zeeland. Ons eerste verblijf in Roompot Kamperland. Genieten. Tot rust komen. Op het strand spelen en schommelen. (niks zo zalig als dat!) 2 emmertjes water halen. Maar ook lieve Dalian haar eerste verjaardag vieren. Heerlijk picknicken. En veel foto's maken. Het was een moeilijke keuze, dus ik deel ze graag. Het is tenslotte een fotoblogje voor iets hé. ;) Dankjewel lieve zussie Els & baby Dalian voor jullie gezelschap! x
2 Comments
Deze week kwam het op Radio 1 ter sprake en was het een onderwerp in het één programma Volt. Leren reanimeren. Ik zit hier nog, dankzij het snel ingrijpen en een goede reanimatie van omstaanders. In Flair en Libelle werd er over mijn verhaal al enkele keren geschreven. Maar ik wil het er zelf ook nog graag eens over hebben. Wacht niet tot morgen of tot je geconfronteerd wordt met een hartfalen bij familie of vrienden. Het Rode Kruis organiseert gratis cursussen reanimeren en/of EHBO. Ik ben ontzettend blij om in een hartveilige gemeente te wonen. In Haacht en onze deelgemeentes hangen 7 AED toestellen op openbare plaatsen, organiseerde het Rode Kruis reeds 17 opleidingen waaraan 233 inwoners deelnamen. En er volgen dit jaar ook weer 3 opleidingen. 3 uurtjes van je tijd, waarmee je misschien ooit iemand zijn leven kan redden. Want bij hartfalen gaat het om minuten en seconden, om leven of dood, om een jonge mama, je grote liefde, iemands kind, je beste vriend of je liefste opa. Het kan echt iedereen overkomen. Steven en ik hebben deze opleiding ook gevolgd, ondertussen 4 jaar geleden en dit jaar doen we dat opnieuw. Om even terug te komen op de reportage van Volt. De discussie over het overvolle lessenpakket dat er nu al aanwezig is. Dat er eerst plaats moet voor vrijgemaakt worden. Is dit dan zo moeilijk? Misschien ben ik daar te naïef in, maar dat kan toch niet zo een zware keuze zijn? Schaf de meest hatelijke coopertest in de les LO af en geef in die plaats een uurtje reanimeren per kwartaal. Doe je dit de laatste 3 jaren in het humaniora, en de kinderen kunnen voor de rest van hun leven reanimeren. Het zal ook ouders aansporen om het zelf te leren, uit enthousiasme van de kinderen. Gisteren is het Rode Kruis gestart met de stickerverkoop. Als iedereen die een sticker koopt nu even de moeite doet om de informatie op de achterkant te lezen en even een kijkje neemt op de website. Zoek eens waar er in je buurt een cursus reanimeren gegeven wordt. Kijk eens rond waar je overal een AED toestel ziet hangen. In de cinema, aan het zwembad, het gemeentehuis, in pretparken, zelfs op de zeedijk! Schenk er eens wat meer aandacht aan. Zeg al niet op voorhand dat je dat niet zou durven gebruiken. Tijdens deze opleiding wordt er eerst geleerd om te reanimeren, het AED toestel zal je daar zelfs in helpen en bijsturen of je al dan niet een shock moet toedienen. Lees ook eens op de website van Hartridders, de getuigenissen van redders en geredde personen. Ik deed er ondertussen ook mijn verhaal. Ik heb ondertussen ook al heel wat -vooral jonge mama's- leren kennen die hetzelfde hebben meegemaakt. Dus mijn situatie is zeker geen uitzondering! Elke dag ben ik dankbaar voor mijn leven, dat mijn lieve Lieze haar mama nog dicht bij haar heeft. Dat ons kleine Sien nog mocht geboren worden. Het is het mooiste geschenk dat iemand me ooit kon geven. Neem je partner of vriendin mee, spoor je buurvrouw aan, vertel het op Facebook en ga gewoon die cursus volgen!
Laat hier gerust van je horen, uw ervaring en mening. Heb je dit al van dichtbij meegemaakt? Heb je zelf al leren reanimeren? Een heerlijk zonnetje en een zalig lentegevoel, dat kan je niet negeren. Dat vraagt om bloemetjes op het terras en in de tuin. Ik had dit jaar eens zin in iets creatiefs.
Appelkratten, wijnkisten, heel veel bloempotten uit de kringwinkel, heerlijk geurende kruiden, bloemetjes uit de (Intra)tuin en een zelfgemaakt bijenhotelletje! En dan puzzelen tot het naar je zin is. (Marokkaanse munt, chocolademunt, kamille, laurier, citroenmelisse). Ik had niet de meest geweldige dag, maar buiten bezig zijn heeft me er wel doorgeholpen. Op mijn eigen tempo, genietend van het zonnetje. En nu heel erg blij met het resultaat! Er zijn zo van die momenten dat je alle remmen loslaat, dat je geniet van top tot teen. Dit filmpje van vorige week op het Zeelandse strand geeft al deze gevoelens weer! Genieten! Sophie Maes schreef een boek over geluk. Iets waar we dag in dag uit naar op zoek zijn. Maar wat is geluk en hoe kom je daar toe. Hoe kunnen zelfs ongelukkige gevoelens ons begeleiden op deze zoektocht? Leren omgaan met gevoelens als sleutel tot geluk, daar draait dit boek om. Sophie spreekt en schrijft uit jarenlange ervaring als gediplomeerd psycholoog en psychoterapeut.
Onze dochters zijn al jaren vriendinnetjes. Zo kende ik Sophie ook al een beetje. Ze wist dan ook over mijn liefde en passie voor foto's. Toen ze me vroeg om portretfoto's te maken voor op de flap van haar boek en haar website, viel ik bijna van mijn stoel. Hihi, wat een uitdaging. De ochtend van de fotoshoot, heb ik zelfs nog getwijfeld om het af te bellen. Want ik wist toch niet of het me wel zou lukken. Ik heb geen studio en lichtmateriaal, gewoon mijn fototoestel en af en toe een beetje gezond verstand. Maar kom, eens ik mijn fototoestel vast had en we op zoek gingen naar een goede houding en het juiste licht voelde ik me al een stukje beter. Achteraf, bij het bekijken van de foto's was ik wel blij met het resultaat. En zo staat haar foto nu op de achterkant van haar boek én staat mijn naam er ook in vermeld; portret auteur: Elke Elsen. Hoe zot blij kan je zijn hè! Ik kreeg gisteren een gesigneerd exemplaar en vanaf volgende week ligt het GELUK(T) in alle boekhandels! Ik ben ervan overtuigd dat iedereen zich wel kan herkennen in één of ander hoofdstuk! Dit boek is dan ook een echte aanrader. Zondag 7u. Ik hoor dat Sientje uit haar bed kruipt en het gordijntje opzij schuift. Waarop ze heel luid roept: mamie, het zonnetje schijnt! Wakker worden! Opstaaaan! Hoe kan je anders dan vrolijk wakker worden, ook al is dat veel te vroeg voor een zondag. We zijn nu 9u. Het huis geurt naar vers gezette koffie en gebakken chocoladebroodjes. Lieze perste appelsientjes, Sien maakte al heel wat kunstwerkjes met de speelmaïs en ik werkte al een wasmand strijk af! Dat zijn de mooiste zondagen waar ik zo van kan genieten! Het heeft me deze week echt tranen gekost, want ik ben stikkapot. Maar wat ben ik ontzettend blij met het resultaat. De eerste keer dat ik zelf met verf en borstel aan de slag ging. Mijn lieve Lieze heeft eindelijk haar gedroomde kamer! Alle meubeltjes eruit en nieuw bed, bureau, kast en helemaal opnieuw ingericht! Haar reactie gisterenavond was er ook ééntje met een traantje. En met een rapport van 94,1 % is dat op en top verdiend! Kleine meisjes worden veel te snel groot! *alweer een traantje*
Meubels: Ikea Accessoires: Hema Retro fotoprints: Polabora Kleuren verf Levis
Ik moet het jullie niet meer vertellen hoe zot ik ben van Pasen. Het is zo een beetje vanalles bij elkaar. De lente, het zonnetje, de vrolijke kleuren die je hartje doen ontwaken na een lange donkere winter. Het nieuwe leven op de wei en in de tuin. De Paasdagen, het gezellig samenzijn. Recepten bij elkaar zoeken voor een heerlijke Paasbrunch. Weken op voorhand knutselen met de meisjes. Maar wat écht op mijn eerste plaats staat is de eierenraap. Of de voorbereiding en het verstoppen. Lieze is er ondertussen tien, en er al enkele jaren uit, ook al vindt ze het nog steeds leuk en blijven we het doen. Maar met onze tweeënhalfjarige Sien mogen we het nog allemaal eens stiekem overdoen.
Ik durf hier al wel eens een beetje vals spelen. Het leukste voor de kinderen is het zoeken en ontdekken van de eitjes. Met een zakje eitjes kom je dan niet ver. Maar geef toe, chocolade, de lekkere dan, is niet goedkoop. En om eerlijk te zijn, hier ligt zelfs nog een chocolade sinterklaas in de kast. Omdat we zo gevoelig zijn voor migraine en er niet elke dag chocolade mag gesnoept worden; blijft al dat lekkers wel al eens liggen. Dan moeten ze ook nog eens bij de grootouders langs. Dus die hoop chocolade wordt er alleen maar groter op. En van die overdaad, daar kan ik me wel eens schuldig om voelen. Bij deze mijn tips voor een geslaagde Paaseitjesraap:
Het laatste Paasknutselideetje.
Wat heb je nodig?
|
duik eens in het archief:
August 2022
|