Om de drukke feestdagen te kunnen trotseren, gingen we met ons gezinnetje eerst een weekendje uitwaaien aan zee.
Tijdens onze treinreis naar huis, zat er een oude vrouw langs ons. Helemaal op zichzelf gekeerd, met oortjes naar muziek te luisteren en ondertussen wat te breien. Voor ze uitstapt komt ze -totaal onverwacht- naar ons toe en wenst ze ons vanuit het diepste van haar hart "een zeer fijn kerstfeest" toe. Zomaar, 1 zin, gemeend.
En zo heeft een mens niet meer nodig om blij te worden!

Dus bij deze, aan alle lieve mensen; we wensen jullie heerlijke kerstdagen, gevuld met liefde en mooie woorden, dicht bij elkaar!
Elke & Steven, Lieze & Sien x

Stel ... het is vandaag de laatste dag, straks vergaat de wereld. Wat zou je vanuit uw hart echt nog willen doen?

Ik?! Ik zou nog 1 ding doen, (én heb het ook gedaan) enkele speciale mensen dankjewel zeggen! 
Vandaag is het 4 jaar geleden dat mn hartje het niet meer aankon, en besliste om op te geven. Maar ik mocht en kon mn meisje niet achterlaten, dus kreeg ik van mn bewaarengel een reddende engel! Dankzij de vechtlust en de gedrevenheid van Tine en de hulpverleners, kreeg ik een nieuwe kans. Dankzij al de mensen die in gedachten bij mij waren, al de kaarsjes die er gebrand werden, mn dierbaren aan mn bed; besliste mn geest en lichaam om -uit dankbaarheid voor dit leven- terug te vechten. Het is een echte strijd geweest, want na het lichamelijk herstel kwam het emotionele proces. En net dat is het allermoeilijkste van alles. De angst loslaten. Het intense verdriet voor mn Lieze, dat ze dit als 4 jarige moest meemaken; zal voor altijd een knoopje in mn maag blijven. Maar ondanks de vele tranen ben ik ontzettend trots op mezelf! Dat ik op 31 december met mn meisje weer alleen naar huis ging, en 2009 startte met heel veel moed en de hoop op een beter leven nooit heb opgegeven! En nu, aan de start van 2013, heb ik de 4 moeilijkste, maar meest intens gelukkige jaren van mn leven geleefd vanuit het diepste van mn hart!

Mijn dankjewel gaat in de eerste plaats naar Tine! Maar ook naar alle lieve mensen die de afgelopen 4 jaar een speciaal plaatsje in mn leven en mn hart hebben gekregen, voor altijd!
- een welgemeende hartjesdankjewel - x

Als we wachten op het perfecte moment waarop alles veilig en zeker is, worden er geen bergen beklommen, geen races gewonnen en wordt geen duurzaam geluk bereikt.'
-Beslis vandaag over iets dat je al veel te lang uitstelt.-
*Ik wens iedereen een magische 12-12-12!*

December is weer aangebroken, de laatste maand van het jaar, de eerste sneeuw viel vandaag uit de lucht. Het verlangen naar de gezelligheid van Kerstmis. Een kerstboom uitkiezen en samen versieren, op zoek gaan naar het juiste pakje, kerstmarktjes bezoeken. Het is samen met dit ook een heel vreemd gevoel. Ondertussen zijn we 4 jaar verder, maar het blijft een moeilijke periode. De herinneringen komen weer boven, mn maag verkrampt als ik eraan terugdenk. Mn lieve Lieze die nog steeds moeite heeft met kerstmarkten en ook weer nood heeft om erover te praten. We hebben het allemaal een plaatsje kunnen geven in ons leven, maar toch zal de kerstperiode altijd verbonden zijn aan dat moment van toen. Dan begin ik weer heel erg over het leven na te denken. Hoe ik door dat alles een ander mens werd. Niets is nog vanzelfsprekend, want ik ben dankbaar voor alles wat op mn pad komt. 2011 was een wondermooi jaar! Ik heb een hemelse dochter op de wereld gezet, wat niemand nog voor mogelijk hield. Ik geef mn meisje nog steeds borstvoeding, wat medisch gezien -voor mn hart- niet haalbaar zou geweest zijn. We zijn verhuisd naar een leuk huisje, waar we ons allemaal erg thuis voelen. De beste man van de wereld is mijn  ventje! En ons kleine Sien heeft de allerliefste grote zus die ze zich maar kon wensen. Uit een toevallige ontmoeting ontstond een prachtige vriendschap. Ik heb vrienden die voor me klaarstaan in momenten van nood. Al deze dingen betekenen onnoemelijk veel voor me, ook al lijken het voor anderen dagdagelijkse gebeurtenissen. Maar ik durf gerust toegeven dat het soms ook zwaar is geweest, en dat niet alles zomaar in mn schoot werd gelegd. Ik heb ook hard moeten vechten en ben ontzettend trots op wat ik samen met mn gezinnetje heb verwezenlijkt afgelopen jaar. Misschien moet iedereen er eens even bij stilstaan. Eens écht dankbaar zijn voor wat er op je pad kwam, trots zijn op wat je bereikt hebt, eens dankjewel zeggen voor een vriendschap die je al jaren als vanzelfsprekend beschouwt. Want bij iedereen, op welk moment dan ook, kan het leven een andere wending nemen, en dan pas staan we stil en beseffen we wat we hebben en waar wel dankbaar voor mogen zijn!
Warme hartjesknuffel voor alle lieve mensjes in mn leven! x