Ik verkeer momenteel in een toestand waarbij ik het gevoel heb dat m'n keel en m'n hart dichtgeknepen zit. Alsof er geen lucht meer in en uit kan. Dus besliste ik gisteren ochtend heel impulsief om twee uurtjes aan zelfzorg te doen en vertrok ik naar het Arboretum. De stilte, de mist, de zon die door de wolken brak, de vogeltjes, het geritsel van de blaadjes. Het gevoel hebben om weer even vrij te kunnen ademen, om weer contact te maken met de aarde. Het zijn de kleine momenten die me overeind houden, nu nog meer dan anders. Wie me een beetje kent of volgt heeft op Instagram of Facebook misschien al gemerkt dat mijn foto's en gevoelens anders zijn sinds een tijdje. Het gaat niet om een dipje of een depressie want het is meer dan dat. We staan midden in een zeer zware en emotionele tijd waarbij we moeten ploeteren om overeind te blijven. Er staan ons nog heel zware weken te wachten, maar we klampen ons vast aan de liefde voor elkaar. Gezien het nogal delicaat ligt, wens ik er verder niet op in te gaan. Het is zo al emotioneel en zwaar om te dragen, dat zelfs buitenstaanders het ook nog nodig vinden om hun gedacht te zeggen of hun mening te uiten. En dat is iets wat we kunnen missen op dit moment, dus hebben we besloten om in alle sereniteit hiermee om te gaan. Misschien komt er nog een moment dat er wel over gepraat kan worden. Maar voorlopig denk ik dat het hier even stil wordt. Omdat mijn laatste beetje energie nood heeft aan wat zelfzorg, om staande te blijven voor mijn gezinnetje en iedereen rondom.
Ik hou me nog steeds aan mijn krachten en de positiviteit die ik de wereld wil insturen en delen, maar op dit moment voelt dat een beetje als verraad.

Ik wil lachen, maar kan alleen maar huilen.
Ik wil mensen opbellen, maar wil niemand horen.
Ik wil genieten, maar kan alleen maar droevig zijn.
Ik wil de klok verder draaien tot aan de lente,
maar wou dat vandaag vandaag kon blijven.
Ik wil de schoonheid van elke dag delen,
maar ik zie alleen maar duisternis.
Ik wil roepen en schreeuwen,
maar kan alleen maar in een hoekje kruipen.
Ik wil ze redden,
maar ik moet ze loslaten.

Wees lief voor elkaar want elke dag is kostbaar! x

Hebben jullie ook zo genoten van deze heerlijke zonnige zondag?  Voor mij voelde het alsof we alles uit deze dag moesten halen wat kon. Alle zonnestraaltjes werden opgeslagen in ons lijfjes, zoals de zonnepanelen op de huizen doen. Om de donkere en regenachtige herfstdagen door te geraken. Alle vrolijkheid wat deze dag voor ons bracht, is netjes in ons hartje opgeslagen.

Na de vroege zwemles op zondagochtend trokken we naar de Wijngaardberg in Wezemaal. En zoals van mij wel geweten, met picknickmand. Ik nam een thermos met verse tomatensoep mee,  al hadden we dat niet nodig om ons op te warmen. Na het zoeken en rapen van kastanjes, bladeren en nootjes en een fijne wandeling met Oscaar (het hondje van oma en opa) was er gelukkig nog wat tijd voor mijn bloemenpluktuintje.

Mijn bloementuintje straalde ook één en al vrolijkheid uit. Zo kon ik nog een heel vaasje vullen met reukerwtjes, knipte ik nog enkele boeketjes met cosmea en zinna's en -hou je vast- plukte ik nog meer dan 1000 goudsbloemen. Daarna was ik de tel kwijt. Ik weet vanavond nog wat te doen om al de bloemblaadjes te verwijderen. Hierbij nog wat fotootjes uit mijn tuintje, die ik deze namiddag nog maakte.

Ik ben benieuwd waar jullie vandaag zo van konden genieten!
liefs x

Vorige week stelde ik een pakketje samen dat ik graag wou schenken en laten veilen voor SOS kinderdorpen. (Lees er hier meer over)
Dinsdag was het dan zo ver en liep de veiling ten einde. Spannend zeg! Op het laatste moment werd er nog stevig doorgeboden. Uiteindelijk werden het 20 biedingen en ging het pakketje onder de hamer voor 63€! Drieënzestig euro! Hoe zottekes is dat! Mijn hart deed meer dan één vreugdesprongetje!
Ik ga de zalfjes met heel veel liefde klaarmaken en laat jullie zeker weten wat de winnaar ervan vond! Dankjewel voor iedereen die interesse toonde! <3

Ik bracht zelf ook een bod uit, maar dan op een andere aanbieding. Zo trakteerde ik mezelf voor m'n verjaardag op een one-on-one workshop fotografie bij Kelly Steenlandt. Ik ben nu al benieuwd naar al haar tips die me gaan leren om beter foto's te maken!

Een ideetje wat je op een uurtje tijd kan plukken? Wel, wij hadden 8 dozen gevuld, goed voor een 142 kg aan appels, zoals hier op de weegschaal. Van enkele kilo's lieten we al sap maken, werden familie en vrienden voorzien van hun bestelling en wordt er hier de komende tijd heel veel appelmoes, dessertjes en gerechtjes gemaakt.

Hier en hier staan mijn verslagjes van de vorige jaren, met meer info over de appelpluk en wat er nog te beleven valt. Maar ook een tip voor het bewaren van je appelmoes, als je geen diepvriezer ter beschikking hebt. Natuurlijk vertelt Fruitsnacks bvba ook meer over dit evenement en zorgt Facebook ervoor dat je volgend jaar zeker op tijd uitgenodigd wordt! Noteer het nu alvast maar in je agenda! De tweede zondag van oktober, 2017!