Op vraag zal ik nog eens proberen om duidelijk uit te leggen hoe ik deze cake gebakken heb.

stap 1. Bak een cake met chocolade. Ik gebruik hiervoor het recept van een vier vierde cake en op het einde voeg ik er cacaopoeder aan toe. Haal de cake uit de vorm en laat afkoelen op een rooster.
Snij de cake in plakjes en duw er het vormpje uit dat je graag wil gebruiken. Bij mijn eerste probeersel was dat een hartje, deze keer dus een paashaasje. Probeer een vormpje uit elk plakje cake te halen. Maak hiervan een mooi stapeltje.

Stap 2. Maak opnieuw een beslag voor een vier vierde cake. Maar deze keer een gewone zonder cacaopoeder. Vet een nieuwe bakvorm in, bebloem de zijkanten en giet er een dun laagje van het deeg in. Leg nu de vormpjes in het deeg. Probeer ze goed op een rijtje te leggen en de bakvorm van links tot rechts helemaal te vullen. Vul de bakvorm dan met de rest van het beslag. Bak deze cake gewoon verder af.

Je kan er gerust ook mee experimenteren. Als je graag kleurstof gebruikt kan je ook een rode cake bakken en dat als hartje gebruiken. Of groene klavertjes vier als je iemand succes wil wensen. Het is elke keer best spannend om de cake aan te snijden. En vooral om ieders gezicht te zien.
De overschot van de chocoladecake kan je gebruiken om cakepops mee te maken. Zo gaat er niets verloren en weten de kinderen ook wat te doen!

Wil je het zelf ook eens proberen? Laat me zeker weten of het gelukt is en welke combinatie jij hebt gebruikt! Smakelijk! x

Pasen, dat is genieten. Van die kinderlijke onschuld. Even alles vergeten en mee in het moment gaan. De verbazing op die snoetjes, die glimlach, een mond vol chocolade, een warm hart.
Zo ging het er gisteren hier aan toe, kijk je mee?

Ons kleintje kreeg ook nog een cadeautje van de paashaas. Maar daar schrijf ik nog wel eens een ander stukje over.

Sientje en ik kruipen nu gezellig in de zetel en gaan samen Toy Story kijken. Steven is gaan werken en Lieze is met haar moeke naar Kadanza, de musical. Wat zijn jullie plannen nog?

PS. hebben jullie in de foto's opgemerkt waar er nog een -verstopt- eitje ligt? Hier in huis is het nog niet gevonden!

Aan de vele lente- en paasfoto's op mijn blogje kan je zien dat ik zo erg hou van deze paasdagen en de vakantie. De lente, het ontwaken van de natuur, de bloesems, op ontdekking gaan. Dat is voor mij ook telkens weer verliefd worden op het leven. Dan voel ik de vlinders in mijn buik. Fijne paasdagen! Geniet van elkaar, het samenzijn, een knuffel, een lief gebaar. Zolang je hart er maar warm van wordt. liefs x

Nog wat inspiratie nodig? Ik heb nog wat tipjes. Een vlaggenlijntje voor aan de muur. Paaseitjes rapen en brunchen, dat deden we vorig jaar zo. Eitjes uitblazen en versieren met discobolletjes in foto's. En tot slot nog wat van tips voor een geslaagde paaseitjesraap. Uit 2013 zelfs nog een voorbeeldje voor het maken vaan paaskaarsen. (de woorden in het blauw, geven de link weer voor de pagina's op mijn blogje. Gewoon even aanklikken dus)

De juiste woorden zijn niet te vinden. Vanmorgen in de auto, onderweg naar school stonden we in Haacht reeds in file, richting Kampenhout, de weg naar Zaventem. Vreemd, op een dinsdag tijdens de examens. Tot we het nieuwsbericht hoorden. Verslagen in de auto, kippenvel. Mijn twee meisjes en ik gingen onmiddellijk in angst. Mijn hart werd dichtgeknepen van zoveel verdriet, pijn en ongeloof. Ik heb heel erg getwijfeld om ons Sientje de schoolpoort door te sturen. Maar ik mocht van mezelf de angst niet laten winnen. Niet voor mijn kinderen. Het enige wat ik kon doen was in liefde gaan, heel diep in mijn hart. Heel veel licht en liefde de wereld insturen. Daarom maakte ik bovenstaande foto.
De rest van de dag probeerde ik (sociale) media uit te schakelen en er te zijn voor mijn (oververmoeide) Lieze.

Toen we deze namiddag naar school reden, verschenen er prachtige zonnestralen tussen de donkere wolken. Net boven het stuk waar de luchthaven gelegen is. Als een koepel licht, gevouwen handen die warmte uitstraalden. Kippenvel.

Daarnet nam ik samen met Lieze een momentje om buiten wat kaarsjes aan te steken. om deze donkere dag een beetje lichter te maken. Heel bewust namen we onze tijd om ook hier liefde de wereld in te sturen. Want het is dat wat we nodig hebben. Liefde, heel veel liefde. Samen.

Neem ook even een momentje en zet een kaarsje aan je raam. #lightsforbelgium <8

Als afsluiter koos Sien een verhaaltje uit het boek 'Beer en de kleine engel.' Het allermooiste boek met een nog mooiere boodschap. En omdat het bijna volle maan is, voel ik het nog sterker binnenkomen.

Beer zit in de wei en kijkt naar de maan, die rond en geel aan de hemel staat. Opeens ziet hij iets langs de donkere hemel flitsen. Boem-kletter. Met een harde klap landt er een kleine engel met een rode sterrenmuts vlak voor hem. De kleine engel is op weg naar een meisje dat hij moet beschermen. Want hij is een beschermengel, of eigenlijk nog een leerling. Hij moet deze maand veel oefenen in vliegen, landen en Engels. Pas daarna gaat hij echt aan het werk. Tot die tijd vertellen Beer en de kleine engel elkaar elke avond een ander verhaal.

Laten we samen kiezen voor het leven, voor de liefde. <8

Afgelopen week was een beetje vanalles samen. Plezier, hard werken, afzien, heel erg getriggerd worden en weer op zoek gaan naar rust. Vorige week maandag had ik een afspraak voor een behandeling tissulaire osteopatie. Een zachte en diepgaande manier van werken. (een aanrader) Tijdens de behandeling gebeurde er iets met en in mijn lichaam. Ik kreeg mijn hart weer helemaal opengesteld, ik voelde de energie en de liefde weer stromen. Haja, net zoals mijn tranen, want het was best wel heftig. Mijn doodsangst gaat niet zozeer over de angst om te sterven, wel om de angst om te leven. Om mijn leven, om wie ik ben. Durven laten zien wie ik vanbinnen ben.
Maar er werd me verzekerd dat ik een sterke hartenergie heb, .En dat ik goed omringt ben, door de medische wereld, vrienden en familie. Deze verandering en werking bracht heel wat te weeg. Dus besloot ik deze week ook om wat afstand te nemen van social media. Even geen Instagram en Facebook meer. Eerlijk gezegd bracht het me rust.

Maar zoals ik al zei was het een bewogen week en ik nam deze keer ook niet de moeite om de kalender te bekijken. Maar ik had wel weer heel wat #kleingelukjes. Als ik de chaos in mijn hoofd wil leegmaken, dan moet ik opruimen. Letterlijk dus. Samen met onze meisjes ruimde ik de zolder op en werd alles weer netjes gesorteerd. Speelgoed, knutselgerief, fotomateriaal. Wat een deugd en ruimte dat dat geeft! Ikke blij ;)
Op dinsdag bakte ik wafeltjes. Maar na de derde bak knalde mijn wafelijzer kapot. Was me dat verschieten! Maar ze waren wel kei lekker! Donderdag was het poetsdag en was het tijd om het terras onder handen te nemen! Zo een deugd dat het zonnetje deed!
Op vrijdag volgde ik een cursus kinderyoga. Zalig! Niet dat ik van plan ben om zelf yogalesjes te gaan geven, maar voor mijn meisjes vind ik het wel fijn om hier wat meer over te leren. Ik probeer snel eens een lesje uit te schrijven om samen met hen te beleven. Daar vertel ik dan nog wel wat meer over.
Gisteren was er de boekvoorstelling van Evi, waar ik 's avonds al  een klein stukje over schreef. En vandaag werd er geverfd met patatjes en een planning opgesteld voor mijn bloemenveldje.
Als mooie afsluiter van deze week en mijn hartjesenergie vond ik vandaag alweer een boom met een hartjesvorm. Ja, echt! Ik moet altijd eens kijken naar mijn vorige foto's, dat het toch niet die van vorige week was, maar neen, het blijkt dus weer een nieuwe te zijn!

Het pad van het leven is niet altijd recht en glad geplaveid. Ieder van ons volgt zijn pad, vaak vol kuilen en gaten, bochtig en modderig. We hebben allemaal wel eens het gevoel de weg kwijt te zijn. Maar soms moeten we ons ook leren openstellen voor het onverwachte, zonder op te geven en leren we vechten voor het leven.

Dat is een mooie les die we ook vandaag meekregen van Evi. Ik heb nog nooit zo een fragiele maar oersterke vrouw ontmoet. Evi Renaux stelde vandaag haar boek 'Life on sneakers' voor. Een prachtig boek over onmacht, verdriet, hoop, aanvaarding en dankbaarheid. We werden ontvangen in de mooie B&B Arck in Tielrode. Hier gingen we op belevingstour door alle kamers. Elke kamer had zijn emotie, zoals de hoofdstukken in het boek. Iedere ruimte ademde zoveel intense gevoelens. Door de aankleding, de muziek, de stukjes uit het boek die ingelezen waren door Evi.
Ik denk dat iedereen vanaf de eerste kamer geraakt werd. Door haar verhaal, door het leven.

Ik heb tot op het laatste moment getwijfeld om te gaan. Ik heb tot het laatste uur al mijn zelfvertrouwen bij elkaar moeten rapen om door te zetten. Ik had er zelfs een engelkaartje en een steen voor nodig om te beslissen. Maar wat ben ik blij dat ik toch heb doorgezet. Ik zou het me zo beklaagd hebben, dat ik dit niet mee zou beleefd hebben. Want woorden kunnen deze ervaring niet vertellen. Ik vond het ook een hele eer dat ik in elke kamer ook voor een heel klein stukje aanwezig was. Door mijn foto's. De emoties die ik geprobeerd heb om op beeld te krijgen.
Ik stond stiekem te glunderen als ik dames naast me foto's zag maken van mijn polaroids tegen de muur en op het bed. Ik werd ook enkele keren aangesproken en gevraagd of ik Ellemieke was. De complimentjes over mijn IG foto's zorgen ook voor een vreugdedansje binnenin. Toch beklaag ik het me dat ik niet vaker in gesprek ben gegaan met sommige mensen. Maar dat is zeker voor een volgende keer.

Lieve Evi, je bent een topwijfje! Dankjewel voor het delen van je verhaal, je kracht en je vertrouwen.

Ik heb lang nagedacht over mijn plan B. Ondertussen ben ik erachter dat ik daar niet meer naar op zoek moet. Ik zit er middenin en stapje voor stapje probeer ik mijn hartjeskracht en mijn sterkte, mijn hartenergie helemaal te laten stralen en stromen. Ik bewandel verder mijn pad, blij, open en in vol vertrouwen.

Thanks for having me
#ikliefjou x

Als je de lente voelt kriebelen, dan moet je gaan picknicken.
Op zondag wordt er ook niet gewerkt, dan is het quality time voor ons viertjes samen. Nu dat de dagen langer worden, is Steven al vaker 's morgens vroeger weg en 's avonds wat later thuis. Dus hebben we nog meer nood om tijd samen door te brengen. Genieten, niks moet. Zaterdag werd er hard gewerkt op het veld, ook al waren we in de buurt, een rustdag heeft mijn ventje ook verdiend. Dus werd er zaterdagavond al beslist dat we zouden gaan picknicken. Waar, dat was vanzelfsprekend. Op de bioboerderij van de Averegten is het nu zalig om te vertoeven. Als je geluk hebt, kan je de lammetjes zelfs zien geboren worden. Dat hadden we vorig jaar zelfs op foto, en het grappige is, dat Facebook me daar gisteren een herinnering over stuurde. Net een jaar geleden deden we dus juist hetzelfde! (link zie HIER)
We zijn geen mensen die het ganse land doorkruisen naar de mooiste plekjes. Vooral omdat het voor mezelf niet haalbaar is. Maar zolang we er gelukkig van worden, is dat toch het belangrijkste, niet?!

Deze keer maakte ik ook weer voor ieder een apart picknickzakje. De kraftzakjes zijn daar ideaal voor. Verder zorgen we altijd voor zo weinig mogelijk afval, dus tupperware bordjes en bekertjes, fruitdoosjes. En natuurlijk een leuke tafeldoek. Van een stukje stof uit Ikea maakte ik tien jaar geleden deze doek, en hij gaat nog steeds mee! De mand is niet alleen mooi, maar ook gemakkelijk om alles weer netjes mee naar huis te nemen. Ik probeer ook telkens te zorgen voor veel kleine porties. Je blijft over het algemeen lang zitten of in de buurt, als de kinderen gaan spelen, is het fijn om nog snel een stukje fruit of tomaatjes te komen pikken aan tafel. Sien had deze keer zelfs haar eigen rugzakje mee en zorgde zelf voor een picknickje en kookte ter plaatse iets voor ons. :)

Dit zijn de eerstgeborenen van 2016. Let dan vooral maar op de nummertjes op hun oren.

Hoe zit dat praktisch? De Averegten is domein van de provincie Antwerpen. Je hebt er een natuurlijke speelplaats, een speeltuin, taverne, een groot wandelbos, plantentuin. Dit kan je het beste bereiken als je Boonmarkt 12, Heist op den Berg in je gps instelt.
Van daaruit kan je ook gemakkelijk naar de bioboerderij wandelen, langs een rustige wandelroute door het domein.
Maar je kan daar ook even verderop parkeren. Dan moet je Langendijk 17 instellen op de gps. Op de boerderij is het over het algemeen altijd zeer rustig. De kinderen kunnen er op het erf spelen, de lammetjes bezoeken, er staat ook een doolhofje van wilgentakken, een speeltraktor en picknickbanken natuurlijk.

Hou zeker de Facebookpagina in het oog voor het schapenscheerfeest. Dan worden de schapen geschoren, en wordt het wol bewerkt, de kinderen kunnen er vilten en knutselen. Er zijn kraampjes met zelfgemaakte spulletjes (zoals mijn wenskaartjes), je kan er heerlijk smullen, dansen en kei hard genieten! Echt, je zal me dankbaar zijn voor deze tip!

Weet je waar mijn hart dan helemaal van gaat dansen? Van deze foto (Sien en de poes) te ontdekken in het foldertje. Ilse vroeg me zelf voor enkele foto's door te sturen, maar dat was ook al 2 jaar geleden, dus was ik het zelf helemaal vergeten.) Nu dat ik zelf op mijn blogje (zie HIER) ga zoeken, merk ik dat het er eentje is van onze picknick op 19 maart 2014. Ik blijf me ervan verbazen wat een gewoontedier ik ben geworden. Maar nu besef ik vooral ook, dat ik telkens in mijn eigen comfortzone blijf. Maar ook dat is wie ik nu ben. Ondanks de beperkingen, genieten we én blijven we zo hard genieten en dankbaar voor de schone dingen in het leven.

(de foto werd met mijn toestemming en vermelding van mijn naam, gebruikt!)

Zondagavond, week tien is voorbij gevlogen. Het was dan ook een heel speciale week voor me, vooral rond mijn eigen hartjesenergie. (misschien vertel ik daar wel eens wat meer over).
Maar wat me ook zo ontzettend ontroerde is deze hartjesnoot. Een wijs kereltje, liet deze voor me achter. Voor op mijn blogje.
Het zijn deze kleine, grootse dingen, die mijn hart doen zingen. Dankjewel Wannes, ik zorg voor enkele leuke foto afdrukjes, speciaal voor jou! x

07/03 Echte vriendschap is als één ziel, in tweeën gedeeld, om in twee lichamen te wonen. Mijn zussie kwam me een dag halen en zorgde voor een afspraak bij een osteopaat. Het werd een speciale ontmoeting, want ik vond mijn hartjesenergie weer terug. Zo ontzettend fijn dat ik dit met haar kon delen! x

08/03 internationale vrouwendag. topwijfje! Jij! Omdat er diep in ons binnenste allemaal een topwijfje schuilt.

09/03 krokussen en een zonnetje, de lente laat zich voelen

10/03 beauty is not in the face, beauty is a light in the heart.
Ik ga maar één of twee maal per jaar naar de kapper, vooral omdat ik het echt niet leuk vind. Maar ik geef toe dat het wel een boost voor m'n zelfvertrouwen is. Weg met dat grijs haar.

11/03 vrijdag is het poetsdag, sinds enkele weken heb ik hier weer een goede routine in gevonden. En een proper huis, dat zorgt voor een extra ontspannen weekend. Na een rustmomentje met een tasje koffie en een extra stuk fruit, smijt ik me erin.

12/03 alweer een prachtige hartjesboom. Deze vond ik ook tussen de stammen die m'n papa bij elkaar had gestapeld op mijn bloemenveldje -in wording. Het valt niet meer te ontkennen dat er liefde in de lucht hangt daar.

13/03 zondag wordt er niet gewerkt, maar genoten van het samenzijn. Quality time met ons viertjes. En als de lente kriebelt, dan moet je gaan picknicken. En dat deden we, zoals altijd op ons favoriete plekje.! Morgen laat ik jullie mee genieten van de eerste lentebeelden.