Ik ga het toch maar niet hebben over #teamsiska en al de heisa er rond. Ik ga toch maar iets positiefs vertellen, schrijven, met jullie delen.
Hebben jullie dit zalige filmpje al zien passeren?
Ik was rond de leeftijd van ons Lieze toen ik de eerste keer een kraanvogel leerde vouwen. Ik was geen Chiro of Scouts meisje, wel een echt prullemieke. Dus ik ging elke zaterdag naar jeugdatelier Knollebol in Keerbergen. De plezantste tijd uit mijn kinder(jeugd)jaren! 20 frank betaalden we voor een namiddag knutselen én vieruurtje.. Een toffe groep hechte vrienden waren we. Dan nog maar te zwijgen van onze monitrices. Kei toffe madammen, waar we allemaal naar opkeken! En daar leerde ik origami kennen. 's avonds zat ik met mijn papieren vogel uren op mijn kamer, dat helemaal uit elkaar te halen en opnieuw te vouwen tot ik het uit mijn hoofd kon. Twintig jaar en honderden kraanvogels later kan ik het nog steeds. Iedereen dat een geluksbrenger kon gebruiken kreeg er ééntje. Voor elk kindje dat in de vriendenkring van mijn ouders werd geboren maakte ik een kraanvogelmobieltje.
Ik ben zelfs jaren lid geweest van de Belgisch/Nederlandse Origami Club. Uren zat ik in de boekjes te leren en kiezen voor welk pakje origamipapier ik zou bestellen. Zo kon ik een heel (poppen)huis inrichten met papier. Van tafel, stoelen tot vaasje met roosjes. Ik heb zelfs nog laatste papiertjes van verschillende soorten papier bewaard. En ja, Lieze kan sinds vorig jaar ook een kraanvogel, hartje en kikkers vouwen.
Ik was dan ook helemaal ontroerd door het mooie filmpje. Wat een mooi projectje. 1000 kraanvogels vouwen en met een mooie boodschap uitdelen aan evenveel mensen. Gewoon zo op straat, in een brievenbus stoppen, op de trein achterlaten. Misschien nog eens iets om op mijn manier uit te werken of een namiddagje workshop kraanvogels vouwen, met lieve mama's en dochters en een lekker tasje thee.
Wist je dat duizend geplooide kraanvogels een universeel symbool is van de vredeswens?!
Hebben jullie dit zalige filmpje al zien passeren?
Ik was rond de leeftijd van ons Lieze toen ik de eerste keer een kraanvogel leerde vouwen. Ik was geen Chiro of Scouts meisje, wel een echt prullemieke. Dus ik ging elke zaterdag naar jeugdatelier Knollebol in Keerbergen. De plezantste tijd uit mijn kinder(jeugd)jaren! 20 frank betaalden we voor een namiddag knutselen én vieruurtje.. Een toffe groep hechte vrienden waren we. Dan nog maar te zwijgen van onze monitrices. Kei toffe madammen, waar we allemaal naar opkeken! En daar leerde ik origami kennen. 's avonds zat ik met mijn papieren vogel uren op mijn kamer, dat helemaal uit elkaar te halen en opnieuw te vouwen tot ik het uit mijn hoofd kon. Twintig jaar en honderden kraanvogels later kan ik het nog steeds. Iedereen dat een geluksbrenger kon gebruiken kreeg er ééntje. Voor elk kindje dat in de vriendenkring van mijn ouders werd geboren maakte ik een kraanvogelmobieltje.
Ik ben zelfs jaren lid geweest van de Belgisch/Nederlandse Origami Club. Uren zat ik in de boekjes te leren en kiezen voor welk pakje origamipapier ik zou bestellen. Zo kon ik een heel (poppen)huis inrichten met papier. Van tafel, stoelen tot vaasje met roosjes. Ik heb zelfs nog laatste papiertjes van verschillende soorten papier bewaard. En ja, Lieze kan sinds vorig jaar ook een kraanvogel, hartje en kikkers vouwen.
Ik was dan ook helemaal ontroerd door het mooie filmpje. Wat een mooi projectje. 1000 kraanvogels vouwen en met een mooie boodschap uitdelen aan evenveel mensen. Gewoon zo op straat, in een brievenbus stoppen, op de trein achterlaten. Misschien nog eens iets om op mijn manier uit te werken of een namiddagje workshop kraanvogels vouwen, met lieve mama's en dochters en een lekker tasje thee.
Wist je dat duizend geplooide kraanvogels een universeel symbool is van de vredeswens?!
 |   |
