Mijn geheugen dat is een zeef, echt. Maar gelukkig hebben we nog Facebook om ons aan plezante gebeurtenissen te doen herinneren. Deze is er eentje van 5 jaar geleden. Ik denk dat ik het hier ook nog nooit gepost heb, omdat ik pas later met m'n blogje begonnen ben. Dus bij deze, even in het kort.
18/08/2010. Een dag dat ik me altijd zal blijven herinneren. Zo ontzettend spannend. Mijn eerste interview voor Flair. Ik heb er echt van wakker gelegen. Stel dat ik stomme dingen vertel, dat ik mijn verhaal niet kan weergeven zoals het in mijn hart en hoofd zit. Stel dat ik vreselijk slecht op de foto's sta. Met de trein naar Antwerpen was op zich al een hele uitdaging voor mij. Met een plannetje in mijn ene hand en mijn Lieze in mijn andere hand op zoek door de Antwerpse straten. Gelukkig was het toen een heerlijke zonnige dag en voelde het alsof iemand me extra kracht doorstuurde. Als cadeau stuurde Flair me hun toptrio.
Ad Van Mierlo (visagiste), Joost Joossen (fotograaf) en
Elise Vanhecke (journaliste). Ik weet nog hoe klein en onzeker ik me toen voelde, maar toch gaven ze me een fijn gevoel.
Het moment dat ik via mail het stukje doorgestuurd kreeg om het na te lezen was ik toch wel even van de kaart. Dat was een van de eerste keren dat ik zo open over mijn hartstilstand en alles er rond kon vertellen. Maar het lezen vond ik zelf heel raar. Alsof het iemand anders zijn verhaal was. Het heeft daarna weken geduurd voordat ik het opnieuw kon lezen, zonder tranen.
Het was achteraf voor mij een hele overwinning en dat voelt nog steeds zo. De foto's geven ook ons gevoel, onze kracht samen zo mooi weer! Mijn lieve Lieze & ik <8
18/08/2010. Een dag dat ik me altijd zal blijven herinneren. Zo ontzettend spannend. Mijn eerste interview voor Flair. Ik heb er echt van wakker gelegen. Stel dat ik stomme dingen vertel, dat ik mijn verhaal niet kan weergeven zoals het in mijn hart en hoofd zit. Stel dat ik vreselijk slecht op de foto's sta. Met de trein naar Antwerpen was op zich al een hele uitdaging voor mij. Met een plannetje in mijn ene hand en mijn Lieze in mijn andere hand op zoek door de Antwerpse straten. Gelukkig was het toen een heerlijke zonnige dag en voelde het alsof iemand me extra kracht doorstuurde. Als cadeau stuurde Flair me hun toptrio.
Ad Van Mierlo (visagiste), Joost Joossen (fotograaf) en
Elise Vanhecke (journaliste). Ik weet nog hoe klein en onzeker ik me toen voelde, maar toch gaven ze me een fijn gevoel.
Het moment dat ik via mail het stukje doorgestuurd kreeg om het na te lezen was ik toch wel even van de kaart. Dat was een van de eerste keren dat ik zo open over mijn hartstilstand en alles er rond kon vertellen. Maar het lezen vond ik zelf heel raar. Alsof het iemand anders zijn verhaal was. Het heeft daarna weken geduurd voordat ik het opnieuw kon lezen, zonder tranen.
Het was achteraf voor mij een hele overwinning en dat voelt nog steeds zo. De foto's geven ook ons gevoel, onze kracht samen zo mooi weer! Mijn lieve Lieze & ik <8
foto's: Joost Joossen!
