Zoals ik in mijn blogje hieronder al schreef, genoten we van een zalige nazomerdag in Oostende. Ik had een enorme zware en slechte week. Dan is een dagje dat wel lukt zoveel meer waard! Mijn hart voelde zo zacht en intens gelukkig. Dankbaar voor mijn gezin, het samenzijn en even weg van alle pijn. Het heeft me zoveel deugd gedaan en weer gezorgd voor nieuwe energie.
Omdat ik nood had aan een rustig plekje én omdat er geen honden op het strand mochten in het drukke Oostende, reden we naar Oosteroever. Lieze ging daar eens op zeeklassen en sindsdien weten we er de rustige plekjes. Gratis parkeren, de auto in de buurt en in de duinen een stilteplekje voor onze kroost.
Het was de eerste keer deze zomer dat we aan de Belgische kust waren geraakt, hoe erg is dat voor een zeekind en -moeder?!
Want hoe gelukkig worden wij van het zeetje?!
Het was de eerste keer deze zomer dat we aan de Belgische kust waren geraakt, hoe erg is dat voor een zeekind en -moeder?!
Want hoe gelukkig worden wij van het zeetje?!
We vonden een klein stukje waar nergens een bord stond dat Suki niet op het strand mocht, dus lieten we die twee madammen even spelen en zich uitleven.
en dan naar huis met een natte hond en een natte kont!.
