Jarig zijn, dat is toch elk jaar een ongelooflijk mooie en waardevolle gebeurtenis. Maar toch zorgt dat altijd voor wat vragen in mijn hoofd. Met momenten krijg ik het toch wel benauwd dat die tram vier er bijna zit aan te komen. Datzelfde gevoel had ik op mijn 29ste, twee maanden voor mijn eerste hartstilstand. Maar na alles wat er toen gebeurde, was ik ontzettend dankbaar dat ik het jaar erop dertig mocht worden! Dat ik de vreugde van mijn gezin nog kon voelen en delen. We zijn nu tien jaar later. En gisteren besefte ik meer dan ooit hoe dankbaar ik ben voor de afgelopen jaren. Ik besloot om mijn hoofd leeg te maken en gewoon te genieten van deze dag. Niks speciaals, het gewone dagdagelijkse leven maar met een extra kaarsje.
Tegen de avond vond ik het jammer dat mijn dagje al om was. Ik heb genoten van alle kleine momentjes. Een tasje koffie op bed en een liefdesbriefje van mijn ventje. Sien die •ALAVJOEW• op haar tekening schreef. Voor we naar school fietsten had ik al een brownie gebakken en stond alles klaar voor de biscuit te maken. Sien riep me op school nog na met 'veel plezier vandaag jarige'! Als verwennerijtje maakte ik een afspraak bij de kapper voor een momentje me-time. Ik maakte enkele boeketjes, deed er een vrolijk papiertje rond en nam ze mee op de fiets. Omdat ik geven leuker vind dan krijgen trakteerde ik lieve schatten op bloemetjes en brownies. Ik genoot van het zonnetje onderweg, op de fiets en in mijn bloementuin. Mijn papa maakte -net zoals ons mama dat altijd deed- rode kool voor me klaar. Lieze speelde fotograaf en maakte mijn mooie bloemenfoto. Tot mijn grote verbazing zat er échte post in mijn rode brievenbus. Een kaartje via 'Make Belgium Great Again' en een kaartje met bloemenzaadjes uit Engeland! Het is nog steeds een raadsel hoe die ene kaart erin terecht is gekomen, want ik heb geen brievenbus aan de straatkant staan.
Mijn metekindje zong een liedje aan telefoon, en ik kreeg ontzettend veel kleurrijke bloemenwensen op Facebook en WhatsApp.
Tot slot knipte ik mijn boeketje en aten we mijn verjaardagstaart nog 's avonds in mijn bloementuin!
Mijn metekindje zong een liedje aan telefoon, en ik kreeg ontzettend veel kleurrijke bloemenwensen op Facebook en WhatsApp.
Tot slot knipte ik mijn boeketje en aten we mijn verjaardagstaart nog 's avonds in mijn bloementuin!
 |  |
Ontzettend dankbaar voor zoveel warmte in mijn hart door alle lieve mensen rond mij! Me geliefd voelen; dat is het allermooiste geschenk dat ik voor mijn laatste jaar las dertiger mocht ontvangen! Het enige dat ik miste was mijn mama haar telefoontje 's morgens vroeg en haar warme hand op mijn gezicht wanneer ze me een gelukkige verjaardag wenste. Maar door zoveel moois voelde ik ze toch dichtbij. <3
