eerbetoon voor handen met kloven

43 jaar anciënniteit, op zaterdag van school komen en de maandag erop aan het werk, nog steeds zijn eerste job. En dan, twee en een halve maand na het overlijden van zijn geliefde echtgenote, volgt er opnieuw een zware klap. Eerst het gesprek, een dag later een deurwaarder die zijn C4 komt brengen. Opnieuw een stuk extra rouwen. Loslaten, een vaste waarde die hij nu ook moet laten gaan. 

Onze papa is een werker. Nee, een kei harde werker. Op zijn 61ste werkt hij gemakkelijk 3 mannen van 20 onderuit. Zijn werk is zijn verzet. Twee weken na ons mama haar afscheid stond hij er weer. Omdat hij het nodig had; bezig zijn, werken. Het thuiszitten is té confronterend.  Maar nu, na zoveel jaren wordt de zagerij gesloten. 29 weken opzeg met veel vragen en onzekerheid. Stress en droefheid om het einde van zijn carrière zo te moeten afsluiten. Als eerbetoon aan zijn loopbaan en om het respect dat we voor hem hebben, besloot ik daar een mooi beeld van te maken. Dinsdag trotseerde ik het lawaai, kocht ik 2 slaatjes en lunchten we 's middags onder een frisse eerste lentezon. Bij het ontluiken van nieuw leven,  voelde ik ook een enorm verdriet om het naderend afscheid. Zagerij De Motte ademt ook voor een groot stuk deze man. Mijn papa. Zo ontzettend fier op hem en deze mooie reeks.

Schakels van verlangen,
stevig aan elkaar geklonken
hels kabaal komt binnen geslopen
met verstomming, achter gelaten
na zoveel jaren,
ontheemd.

©Greet ven Moer