Wij houden niet zo van de sfeer rond Halloween en al dat griezelig gedoe. Sien besliste vorig jaar dat we beter een gezelligoween zouden houden. Dus maken wij het gezellig en eten we spinnentaart. Mijn eerste keer dat ik deze bakte, maar hoe goed ziet die eruit zeg! Hopelijk smaakt ze ook zo!
Maar niet alleen voor de gezelligheid eten we vandaag taart en drinken we er ééntje op. We hebben namelijk ook iets te vieren. Oktober was voor ons een maand met heel wat belangrijke keuzes die moesten gemaakt worden. Er werden heel wat knopen doorgehakt en als gevolg daarvan kwam er nog heel wat moois op ons pad. Als een mooie puzzel waarbij de stukjes plots in elkaar vallen. Steven heeft besloten om zijn job als zelfstandige naast zich neer te leggen en weer te gaan werken in loondienst. Hij heeft zich jaren dubbel gewerkt waarbij er dagen waren dat hij onze meiden niet zag. Hij werkte de klok rond van zonsopgang tot -ondergang. Maar als je daar financieel niet beter van wordt en de onzekerheid te groot is, moeten er keuzes gemaakt worden. Hij doet zijn werk met hart en ziel, maar als het ten koste gaat van de tijd met ons gezin, dan wordt een mens daar ook niet gelukkig van.
Nog diezelfde week dat de beslissing genomen werd, vond hij een jobaanbieding, solliciteerde, ging meermaals op gesprek en tekende hij vandaag zijn contract. Hij wordt hovenier/moestuinier van een CEO van een groot bedrijf vlakbij.
Maar ook voor onze papa vielen de puzzelstukjes in elkaar. Na de sluiting van de zagerij waar hij 43 jaar had gewerkt kon hij op vervroegd pensioen. Maar hij wou zo graag nog enkele jaren werken en actief bezig zijn. Hij heeft ook duidelijk nood aan structuur. Maar dan hadden we wel eens bezoek in mijn bloementuin en kwam het één en ander te sprake. En dan volgde een sollicitatiebrief, -gesprek en een een contract. Ook dit werd op 1 week afgerond. Ongelooflijk hoeveel er op een maand kan gebeuren. Op 5 november starten ze allebei aan hun nieuwe job. Spannend. Ook voor mij zal er heel wat veranderen. Het geeft ook wel wat rust dat ik weet dat mijn ventje elke dag om vier uur thuis zal zijn. Op dagen dat het voor mij moeilijk gaat, is dat wel een geruststelling. Maar wat deze carrières gaan betekenen voor mijn bloementuin, dat valt nog af te wachten. Maar nu gaan we genieten van al deze veranderingen en hopen we dat iedereen zijn plekje snel weet te vinden. Want ook voor mij is er heel wat in beweging. Na 10 jaar had ik eindelijk eens een opbouwend gesprek bij de adviserend geneesheer. In plaats van me neer te halen zorgde hij voor een omarming. Dat is dan vooral ook te danken aan het verslag van mijn cardioloog, die het ook eens duidelijk op papier wist te formuleren. Ik kan met geen woorden beschrijven hoeveel rust dat dit in mijn hoofd en hart geeft. Maar ook hier blijf ik werken aan ga ik voor een nieuw traject om mijn angsten onder controle te krijgen. Oktober was voor ons een maand met enorm veel vragen en stressmomentjes, maar die we wel schoon hebben weten af te ronden.
Maar niet alleen voor de gezelligheid eten we vandaag taart en drinken we er ééntje op. We hebben namelijk ook iets te vieren. Oktober was voor ons een maand met heel wat belangrijke keuzes die moesten gemaakt worden. Er werden heel wat knopen doorgehakt en als gevolg daarvan kwam er nog heel wat moois op ons pad. Als een mooie puzzel waarbij de stukjes plots in elkaar vallen. Steven heeft besloten om zijn job als zelfstandige naast zich neer te leggen en weer te gaan werken in loondienst. Hij heeft zich jaren dubbel gewerkt waarbij er dagen waren dat hij onze meiden niet zag. Hij werkte de klok rond van zonsopgang tot -ondergang. Maar als je daar financieel niet beter van wordt en de onzekerheid te groot is, moeten er keuzes gemaakt worden. Hij doet zijn werk met hart en ziel, maar als het ten koste gaat van de tijd met ons gezin, dan wordt een mens daar ook niet gelukkig van.
Nog diezelfde week dat de beslissing genomen werd, vond hij een jobaanbieding, solliciteerde, ging meermaals op gesprek en tekende hij vandaag zijn contract. Hij wordt hovenier/moestuinier van een CEO van een groot bedrijf vlakbij.
Maar ook voor onze papa vielen de puzzelstukjes in elkaar. Na de sluiting van de zagerij waar hij 43 jaar had gewerkt kon hij op vervroegd pensioen. Maar hij wou zo graag nog enkele jaren werken en actief bezig zijn. Hij heeft ook duidelijk nood aan structuur. Maar dan hadden we wel eens bezoek in mijn bloementuin en kwam het één en ander te sprake. En dan volgde een sollicitatiebrief, -gesprek en een een contract. Ook dit werd op 1 week afgerond. Ongelooflijk hoeveel er op een maand kan gebeuren. Op 5 november starten ze allebei aan hun nieuwe job. Spannend. Ook voor mij zal er heel wat veranderen. Het geeft ook wel wat rust dat ik weet dat mijn ventje elke dag om vier uur thuis zal zijn. Op dagen dat het voor mij moeilijk gaat, is dat wel een geruststelling. Maar wat deze carrières gaan betekenen voor mijn bloementuin, dat valt nog af te wachten. Maar nu gaan we genieten van al deze veranderingen en hopen we dat iedereen zijn plekje snel weet te vinden. Want ook voor mij is er heel wat in beweging. Na 10 jaar had ik eindelijk eens een opbouwend gesprek bij de adviserend geneesheer. In plaats van me neer te halen zorgde hij voor een omarming. Dat is dan vooral ook te danken aan het verslag van mijn cardioloog, die het ook eens duidelijk op papier wist te formuleren. Ik kan met geen woorden beschrijven hoeveel rust dat dit in mijn hoofd en hart geeft. Maar ook hier blijf ik werken aan ga ik voor een nieuw traject om mijn angsten onder controle te krijgen. Oktober was voor ons een maand met enorm veel vragen en stressmomentjes, maar die we wel schoon hebben weten af te ronden.
