Loslaten en groeien

2,5 jaar. Elke dag. Zo lang heb ik met hart en ziel voor haar gezorgd. Dag en nacht! Een jaar lang borstvoeding, elke dag een verse maaltijd. Geleerd om groentjes en fruit te eten, een dagelijks ritme, van opstaan tot slapen. Ik heb uren met haar op de mat gespeeld, een bib vol boekjes gelezen, de keuken volgesmost als ze wou helpen afwassen. Tot aan de ellebogen vol met verf, of tot de knieën in de modder. Ik heb ze geleerd om beleefd te zijn, alsjeblieft en dankjewel is een gewoonte geworden. Haar geleerd dat boos zijn en verdriet hebben mag. Haar toegelaten om op ontdekking te gaan, haar grenzen zelf leren zoeken en stellen. Ze is een echt kwebbeltje, Ze kan zich heel goed uitdrukken en vertellen wat ze wel of niet wil. Pampertjes, die draagt ze al 6 maand niet meer.
Mijn meisje heeft nood aan sociale contacten. Om te leren delen en spelen met andere leeftijdgenootjes. Om los van mama ook haar mannetje te leren staan. We zijn ook heel bewust op zoek gegaan naar een klein klasje met een lieve en zorgzame juf. Ik heb het gevoel dat ik mijn kind tekort zou doen als ik ze nog tot september zou thuishouden. Dat ze gefrustreerd zou geraken. Want ze moet ook op ontdekking kunnen gaan en haar vleugeltjes uitslaan. Er zijn nu eenmaal dingen die ik haar zelf niet kan bieden. Dus ja, ik denk dat ze wel klaar is voor school.

Deze middag kwam ze met de evengrote lach aangelopen dan ze vertrokken was! Ik vond het superleuk mamie. Ik kom morgen terug, de en juf ook, zei ze. Daar wordt een mama's hartje alleen maar gelukkig van!