•the voice of the sea speaks to the soul•
Ons lang weekendje van vorige week had ik echt nodig om even tot bezinning te komen. Het was zalig om even alles thuis te laten, maar ook emotioneel heftig. (Dat vertel ik nog wel in mijn blogje bij de rest van mn foto's). Zo besliste ik ook om weer wat beter voor mezelf te gaan zorgen. Ik ontbreek zelfliefde, dus laat ik maar beginnen met wat zelfzorg. Dan volgt de rest ook wel. Hoop ik althans! Zo startte ik maandag met een heftige afkickweek. Zonder koffie en suikers. Omdat ik voel dat het niet OK is om zoveel koffie te drinken en zo te verlangen naar dat kopje. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Ik vraag me zelfs af of ik het ook nog écht lekker vond. Smaakte elk tasje me echt nog wel? Ik betwijfel het.
Net als het snoepen, dat ging de laatste tijd ook wel vlot. Een ijsje of een koekje daar kon ik ook echt zoveel goesting in hebben. Ik ben niet iemand die dan gaat voor afbouwen, want dat lukt me niet. Het is alles of niets. Doseren, daar ben ik niet goed in, in alle opzichten!
Ik ben er me heel erg van bewust dat mijn lichaam ook hoogsensitief is en extreem kan reageren. Maar toch, dit had ik niet verwacht. Maandag ochtend was even wennen want ik miste écht dat eerste tasje heerlijk geurende koffie. Nadat onze meisjes naar school waren begon ik al snel aan mijn was en de opruim van onze valiezen. Maar tegen de middag kreeg ik barstende hoofdpijn, die met het uur erger werd en tegen de avond uitmondde in migraine. Dus moest ik noodgedwongen in mijn bed, samen met onze meiden. Ik kon wel met mn hoofd tegen de muur slaan (en heb dat ook enkele keren gedaan) want wie ooit al een migraine aanval had, weet hoe zwaar die druk in je hoofd dan aanvoelt. Door mijn hartziekte mag ik geen medicatie tegen migraine nemen. Uiteindelijk viel ik toch in slaap en was ik blij dat mijn hoofd de volgende dag iets gekalmeerd was. Heel dit stuk heeft zich 4 dagen na elkaar afgespeeld. Elke dag opnieuw. En elke dag dacht ik, morgen nog zo een dag en ik drink een ganse thermos leeg. Maar dát zou pas stom geweest zijn, want dan was al dat afzien voor niks geweest.
Ik heb liters water gedronken, fruit gegeten en gember naar binnen gespeeld om mn week rond te krijgen. Want met een zelfstandige tuinaannemer is het nu een drukke periode met erg lange dagen. Dus stond ik er ook nu alleen voor.
Maar ik denk en hoop dat ik ondertussen het ergste achter de rug heb! Toch wel straf hé, hoezeer je kan afkicken, van gewoon enkele tassen koffie per dag. Voor mij is dit alles een mooi lesje geweest, ondanks het afzien en de vele tranen. Ik schrijf dit hier ook neer, als een reminder voor mezelf, voor ik weer dreig te hervallen. Al is het niet de bedoeling om op termijn de koffie volledig weg te laten, af en toe een tasje moet kunnen, maar zeker niet meer dan dat.
Ik wil het ook graag met jullie delen, om er ook eens bij stil te staan. Stel jezelf ook eens de vraag hoezeer je afhankelijk bent van jouw tasje koffie? Smaakt het je nog? Is het een gewoonte of kan je het wel enkele dagen missen?!
Anntje Peeters (herboriste en gezondheidscoach) wist me vandaag ook te zeggen dat koffie erg veel magnesium vernietigt en je daar op termijn ook een tekort aan krijgt. Magnesium is trouwens nodig voor je bloeddruk en een goed hartritme. Dubbel belangrijk, zeker in mijn geval. Ik ben me er dan ook van bewust dat mijn lijfje deze afkick ook echt nodig had! Op naar de volgende stappen in mijn traject naar zelfzorg en -liefde!
Net als het snoepen, dat ging de laatste tijd ook wel vlot. Een ijsje of een koekje daar kon ik ook echt zoveel goesting in hebben. Ik ben niet iemand die dan gaat voor afbouwen, want dat lukt me niet. Het is alles of niets. Doseren, daar ben ik niet goed in, in alle opzichten!
Ik ben er me heel erg van bewust dat mijn lichaam ook hoogsensitief is en extreem kan reageren. Maar toch, dit had ik niet verwacht. Maandag ochtend was even wennen want ik miste écht dat eerste tasje heerlijk geurende koffie. Nadat onze meisjes naar school waren begon ik al snel aan mijn was en de opruim van onze valiezen. Maar tegen de middag kreeg ik barstende hoofdpijn, die met het uur erger werd en tegen de avond uitmondde in migraine. Dus moest ik noodgedwongen in mijn bed, samen met onze meiden. Ik kon wel met mn hoofd tegen de muur slaan (en heb dat ook enkele keren gedaan) want wie ooit al een migraine aanval had, weet hoe zwaar die druk in je hoofd dan aanvoelt. Door mijn hartziekte mag ik geen medicatie tegen migraine nemen. Uiteindelijk viel ik toch in slaap en was ik blij dat mijn hoofd de volgende dag iets gekalmeerd was. Heel dit stuk heeft zich 4 dagen na elkaar afgespeeld. Elke dag opnieuw. En elke dag dacht ik, morgen nog zo een dag en ik drink een ganse thermos leeg. Maar dát zou pas stom geweest zijn, want dan was al dat afzien voor niks geweest.
Ik heb liters water gedronken, fruit gegeten en gember naar binnen gespeeld om mn week rond te krijgen. Want met een zelfstandige tuinaannemer is het nu een drukke periode met erg lange dagen. Dus stond ik er ook nu alleen voor.
Maar ik denk en hoop dat ik ondertussen het ergste achter de rug heb! Toch wel straf hé, hoezeer je kan afkicken, van gewoon enkele tassen koffie per dag. Voor mij is dit alles een mooi lesje geweest, ondanks het afzien en de vele tranen. Ik schrijf dit hier ook neer, als een reminder voor mezelf, voor ik weer dreig te hervallen. Al is het niet de bedoeling om op termijn de koffie volledig weg te laten, af en toe een tasje moet kunnen, maar zeker niet meer dan dat.
Ik wil het ook graag met jullie delen, om er ook eens bij stil te staan. Stel jezelf ook eens de vraag hoezeer je afhankelijk bent van jouw tasje koffie? Smaakt het je nog? Is het een gewoonte of kan je het wel enkele dagen missen?!
Anntje Peeters (herboriste en gezondheidscoach) wist me vandaag ook te zeggen dat koffie erg veel magnesium vernietigt en je daar op termijn ook een tekort aan krijgt. Magnesium is trouwens nodig voor je bloeddruk en een goed hartritme. Dubbel belangrijk, zeker in mijn geval. Ik ben me er dan ook van bewust dat mijn lijfje deze afkick ook echt nodig had! Op naar de volgende stappen in mijn traject naar zelfzorg en -liefde!
