Rock Werchter 2016. Het zit er weer op. Het weekend of beter gezegd de vierdaagse is omgevlogen.We kunnen weer gaan aftellen naar 2017, zullen we dan ineens ook nu al de zon bestellen?
Rock Werchter is voor ons genieten maar vooral ook pintjes tappen. Al heel wat jaren mag Lieze haar vorige schooltje een dranktoog bemannen op de wei. Sinds de start van Lieze haar schoolcarrière helpen we hieraan mee. Ik denk dat dit het achtste jaar moet geweest zijn.
Met Sien haar geboorte ben ik er wel een jaar tussenuit geweest.
De eerste 2 jaren kon ik zonder problemen 3 dagen gaan helpen, zelfs met een late shift en dan ook nog naar huis fietsen.
De twee jaren die volgden op mijn eerste hartstilstand was dan ook een grote aanpassing. Toen kon en wou ik nog niet naar mijn lichaam luisteren. Met als gevolg dat ik compleet over mijn grens ging. Dat ik moest opgeven, dat ik zat te huilen van vermoeidheid, dat ik nog amper kon praten. Dat ik op weg naar huis aan de kant moest stoppen om over te geven en dat ik achteraf niet meer wist hoe ik was thuisgeraakt. Vooral dat moeten opgeven was het zwaarste!
Dat merk ik nu als ik mijn Facebook herinneringen van toen teruglees. Ondertussen weet ik beter hoe ik ermee moet omgaan en hoe ik het moet plannen.
Twee dagen zijn ideaal, met telkens een dagje rust ertussen.
We werken een halve dag, een vroege shift en de rest van de avond zijn we vrij. Maar om dan nog extra optredens te gaan kijken, dat lukt me niet meer. Ondertussen heb ik leren genieten van wat nog wel kan. De uitdaging om tussen een massa te gaan rondlopen is al heel groot voor me. Als me dat lukt zonder in angst te gaan, dan is dat al een hele prestatie. Maar ook de sfeer achter de schermen vind ik een leuk deel dat erbij hoort. Ondanks de regen en de modder van dit jaar liep iedereen er vrolijk bij. Voor mij ziet Rock Werchter er dus helemaal anders uit, maar het blijft ontzettend plezant. Bij deze, enkele sfeerfoto's.
Rock Werchter is voor ons genieten maar vooral ook pintjes tappen. Al heel wat jaren mag Lieze haar vorige schooltje een dranktoog bemannen op de wei. Sinds de start van Lieze haar schoolcarrière helpen we hieraan mee. Ik denk dat dit het achtste jaar moet geweest zijn.
Met Sien haar geboorte ben ik er wel een jaar tussenuit geweest.
De eerste 2 jaren kon ik zonder problemen 3 dagen gaan helpen, zelfs met een late shift en dan ook nog naar huis fietsen.
De twee jaren die volgden op mijn eerste hartstilstand was dan ook een grote aanpassing. Toen kon en wou ik nog niet naar mijn lichaam luisteren. Met als gevolg dat ik compleet over mijn grens ging. Dat ik moest opgeven, dat ik zat te huilen van vermoeidheid, dat ik nog amper kon praten. Dat ik op weg naar huis aan de kant moest stoppen om over te geven en dat ik achteraf niet meer wist hoe ik was thuisgeraakt. Vooral dat moeten opgeven was het zwaarste!
Dat merk ik nu als ik mijn Facebook herinneringen van toen teruglees. Ondertussen weet ik beter hoe ik ermee moet omgaan en hoe ik het moet plannen.
Twee dagen zijn ideaal, met telkens een dagje rust ertussen.
We werken een halve dag, een vroege shift en de rest van de avond zijn we vrij. Maar om dan nog extra optredens te gaan kijken, dat lukt me niet meer. Ondertussen heb ik leren genieten van wat nog wel kan. De uitdaging om tussen een massa te gaan rondlopen is al heel groot voor me. Als me dat lukt zonder in angst te gaan, dan is dat al een hele prestatie. Maar ook de sfeer achter de schermen vind ik een leuk deel dat erbij hoort. Ondanks de regen en de modder van dit jaar liep iedereen er vrolijk bij. Voor mij ziet Rock Werchter er dus helemaal anders uit, maar het blijft ontzettend plezant. Bij deze, enkele sfeerfoto's.
 |  |
 |  |
en ja, op Werchter plage waren er ook vlinders.
De beste pintjes worden aan onze toog getapt!
De lekkerste koffie komt uit Rotselaar. Dus is Java hier ook altijd aanwezig. Jaja, zelfs achter de schermen worden we hiermee verwend! Dit jaar was er ook een mini koffiebranderij aanwezig. Netjes geïnstalleerd in een zeecontainer. Je kon er het ganse proces van de groene tot de heerlijke gebrande boon volgen. Wat een aroma! Zalig! Als er nog eens wat plaats is in mijn budget, dan ga ik er zeker eens een workshop volgen!
