We zijn al 3 dagen ver en stiekem kijken we ook uit naar het weekend. Dat mijn meisjes hoogsensitief zijn, dat moet ik hier niet meer vertellen. Maar toch verbaast het me soms toch nog hoe ze er door kunnen reageren. De nachten naar de aanloop van de eerste schooldag waren zeer onrustig. Lieze lag uren wakker en het woordje buikpijn kwam alweer ter sprake. Sientje had weer zware nachten met heftige dromen waarbij ze krijsend wakker werd. Het is niet dat naar school gaan een marteling voor ze is. Het zijn de zenuwen, de prikkelingen, het niet weten wat er komt. De eerste september verliep uiteindelijk vlot, beter dan verwacht zelfs.
Maar de avond dat er op volgde was intens. Sien had de ganse nacht hoge koorts. Het kon toch niet zijn, 1 dag naar school en al ziek. Na een nachtje alles uitzweten in het grote bed, dicht bij ons mamie werd ze weer vrolijk wakker. Alsof alle stress er uit was. Ondertussen proberen we vast te houden aan een goed ritme en is het ergste weer even voorbij. Hopelijk.
Maar om m'n lieve Lieze ook haar rustmomentje te garanderen verraste ik haar met een potje zelfgemaakt badzout. Haar warm badje staat ondertussen klaar.De samenstelling vertel ik morgen. Het ruikt alvast heerlijk!
