Vorige week donderdag deelde ik deze foto op mijn Instastories dat het ‘morgen’ op mijn blogje zou staan. Ondertussen zijn we dinsdag en probeer ik tijdens mijn half uurtje op de fiets in de fitness dit hier neer te schrijven. Wanneer het artikel online geraakt weten jullie wanneer je dit leest. Dat het leven bij ons nooit saai is, zeg ik je. Maar ja, bij wie wel hé?!
-Dit stond in mijn drafts, maar ondertussen zijn we nog eens 2 weken verder. Het woord saai is ondertussen ook niet meer van toepassing. Maar goed. Het is dit jaar dus nog online geraakt!-
-Dit stond in mijn drafts, maar ondertussen zijn we nog eens 2 weken verder. Het woord saai is ondertussen ook niet meer van toepassing. Maar goed. Het is dit jaar dus nog online geraakt!-
Over Mijn HelloFresh artikeltje dus.
In oktober zag ik de oproep voor een wedstrijd over een Trots-op bakprestatie op de Facebookpagina van HelloFresh.
Je kent dat wel, de maaltijdbezorgdienst waar je zelf je gerechten kan samenstellen en je etenswaren met recepten thuis geleverd worden. Ik twijfelde heel erg of ik voor mijn bloementaart of de appelroosjestaart zou gaan als inzending. Maar gezien het seizoen, en omdat het recept van mijn appeltaartje net online stond, koos ik voor deze laatste.
Het was best een spannende stemming, want net op de valreep won ik de wedstrijd. Ik had namelijk te laat gemerkt dat ik geselecteerd werd uit de inzendingen. Hierdoor verloor ik wat tijd om stemmen te verzamelen en liep ik toch even wat achterstand op. Nipt gewonnen met 51% van de stemmen. Dat ik de liefste vrienden heb, die me dat Trots-op-gevoel bezorgden vond ik best een hele eer!
Er werd me gemaild dat ik na enkele weken mijn verrassingspakketje thuis mocht verwachten. Maar van het één kwam het ander en zo mocht ik vertellen waarom ik zo graag bak en wat dat dit voor me betekent.
Zo werd er erg last-minute nog een afspraak gemaakt en kreeg ik bezoek van het team van HelloFresh mét fotograaf enal.
Dat stond gepland op maandag 5 november. Net dat weekend waren we in Zeeland om even te gaan uitwaaien. Die zondag stuurde mijn papa een berichtje en een foto dat de eerste nachtvorst gepasseerd was en alle bloemen zwart geworden waren. En als ik zeg alle, dan mag je dat letterlijk nemen. De dahlia’s en zinnia’s die nog zo mooi in kleur stonden, de Oost-Indische kers dat zo rijkelijk aanwezig was, tot zelfs de Stinkertjes en Cosmea. Een kleine paniekaanval overviel me met op maandagochtend een fotoshoot op de planning in een bloementuin zonder bloemen.
Ik wist ook niet goed wat er van me verwacht werd. Voor alle zekerheid stak ik mijn fietstassen vol met alle benodigdheden voor een cake en fietste ik met een lijf vol zenuwen de 13 km naar mijn tuin. Bij mijn papa, die om de hoek woont bakte ik nog snel een biscuit en probeerde die last-minute nog af te werken. Omdat de biscuit nog niet volledig was afgekoeld was het niet zo evident om ze te vullen en af te smeren met bavarois. Daarom dat ze ook een beetje ingezakt was. Dat tijdsplanning niet mijn beste inschatting is, is ondertussen al geweten.
5 minuten voor elf uur stuurde ik Steven een Whatsappje dat de taart op niks trok en de tuin niet meer toonbaar was.
Maar gelukkig scheen de zon en had ik gezelschap van mijn gouden vriendinnetje Suki. Dat het Hello Fresh team vanuit Amsterdam speciaal naar Baal kwam voor een stukje taart en een babbeltje vond ik een hele eer, dus mocht ik hen toch niet teleurstellen?! Achteraf gezien vond ik het ook een beetje jammer dat ik toch niet meer heb kunnen doen van tafeldecoratie en aankleding. Maar ik had al mijn zomerspulletjes in mijn caravannetje reeds opgeruimd. In november had ik geen fotoshoot of interview meer verwacht. En gezien mijn fietstassen al helemaal volgepropt zaten, moest ik kiezen wat wel en niet mee kon. Bij deze nodig ik ze volgende zomer graag nog eens uit. Wanneer de tuin in volle kleur staat en dan trakteer ik op homemade donuts, gebakken in goudsbloemolie en afgewerkt met eerbare bloemen.
Maar uiteindelijk viel alles wel in z'n plooi. De fotograaf wist nog een leuk plekje te vinden en bracht de biscuit mooi in beeld.
Hier en daar vond ik nog viooltjes en phlox'jes om de taart nog een persoonlijk afwerking te geven met mijn eetbare bloemetjes.. Na de foto, tijdens onze babbel werd de taart aangesneden en lekker bevonden door iedereen. Missie geslaagd dus!
In oktober zag ik de oproep voor een wedstrijd over een Trots-op bakprestatie op de Facebookpagina van HelloFresh.
Je kent dat wel, de maaltijdbezorgdienst waar je zelf je gerechten kan samenstellen en je etenswaren met recepten thuis geleverd worden. Ik twijfelde heel erg of ik voor mijn bloementaart of de appelroosjestaart zou gaan als inzending. Maar gezien het seizoen, en omdat het recept van mijn appeltaartje net online stond, koos ik voor deze laatste.
Het was best een spannende stemming, want net op de valreep won ik de wedstrijd. Ik had namelijk te laat gemerkt dat ik geselecteerd werd uit de inzendingen. Hierdoor verloor ik wat tijd om stemmen te verzamelen en liep ik toch even wat achterstand op. Nipt gewonnen met 51% van de stemmen. Dat ik de liefste vrienden heb, die me dat Trots-op-gevoel bezorgden vond ik best een hele eer!
Er werd me gemaild dat ik na enkele weken mijn verrassingspakketje thuis mocht verwachten. Maar van het één kwam het ander en zo mocht ik vertellen waarom ik zo graag bak en wat dat dit voor me betekent.
Zo werd er erg last-minute nog een afspraak gemaakt en kreeg ik bezoek van het team van HelloFresh mét fotograaf enal.
Dat stond gepland op maandag 5 november. Net dat weekend waren we in Zeeland om even te gaan uitwaaien. Die zondag stuurde mijn papa een berichtje en een foto dat de eerste nachtvorst gepasseerd was en alle bloemen zwart geworden waren. En als ik zeg alle, dan mag je dat letterlijk nemen. De dahlia’s en zinnia’s die nog zo mooi in kleur stonden, de Oost-Indische kers dat zo rijkelijk aanwezig was, tot zelfs de Stinkertjes en Cosmea. Een kleine paniekaanval overviel me met op maandagochtend een fotoshoot op de planning in een bloementuin zonder bloemen.
Ik wist ook niet goed wat er van me verwacht werd. Voor alle zekerheid stak ik mijn fietstassen vol met alle benodigdheden voor een cake en fietste ik met een lijf vol zenuwen de 13 km naar mijn tuin. Bij mijn papa, die om de hoek woont bakte ik nog snel een biscuit en probeerde die last-minute nog af te werken. Omdat de biscuit nog niet volledig was afgekoeld was het niet zo evident om ze te vullen en af te smeren met bavarois. Daarom dat ze ook een beetje ingezakt was. Dat tijdsplanning niet mijn beste inschatting is, is ondertussen al geweten.
5 minuten voor elf uur stuurde ik Steven een Whatsappje dat de taart op niks trok en de tuin niet meer toonbaar was.
Maar gelukkig scheen de zon en had ik gezelschap van mijn gouden vriendinnetje Suki. Dat het Hello Fresh team vanuit Amsterdam speciaal naar Baal kwam voor een stukje taart en een babbeltje vond ik een hele eer, dus mocht ik hen toch niet teleurstellen?! Achteraf gezien vond ik het ook een beetje jammer dat ik toch niet meer heb kunnen doen van tafeldecoratie en aankleding. Maar ik had al mijn zomerspulletjes in mijn caravannetje reeds opgeruimd. In november had ik geen fotoshoot of interview meer verwacht. En gezien mijn fietstassen al helemaal volgepropt zaten, moest ik kiezen wat wel en niet mee kon. Bij deze nodig ik ze volgende zomer graag nog eens uit. Wanneer de tuin in volle kleur staat en dan trakteer ik op homemade donuts, gebakken in goudsbloemolie en afgewerkt met eerbare bloemen.
Maar uiteindelijk viel alles wel in z'n plooi. De fotograaf wist nog een leuk plekje te vinden en bracht de biscuit mooi in beeld.
Hier en daar vond ik nog viooltjes en phlox'jes om de taart nog een persoonlijk afwerking te geven met mijn eetbare bloemetjes.. Na de foto, tijdens onze babbel werd de taart aangesneden en lekker bevonden door iedereen. Missie geslaagd dus!
Maar nu heb ik jullie nog niet uitgebreid verteld waarom ik graag trakteer met taart en waarom ik zo hou van bakken.
Sien is lactose-intolerant, dus is het niet altijd gemakkelijk om eender waar een taart te kopen. Omdat ze voor haar vierde verjaardag een bloementaart wou, besloot ik het zelf eens te proberen. In plaats van bloemen in suikerpasta, koos ik eetbare bloemen. Dat gezichtje wanneer ik de taart voor haar neerzette, vergeet ik nooit. Zo blij en trots dat ze hiermee was. Niet alleen het zaaien en het verwerken van eetbare bloemen, maar ook het graag bakken is hiermee zowat begonnen.
Het zijn niet altijd de meest Pinterest of Instagram perfect pictures, (want aan de finesse is nog wat werk) maar het is de intentie dat telt. Een ideetje uitwerken. Kijken naar wat ik in mijn tuin beschikbaar heb van bloem tot fruit. Het is veel gemakkelijker om naar de bakker te gaan en met een gevulde doos weer buiten te stappen.
Ik vind het fijn om op deze manier mensen samen te brengen, aan mijn tafel of in mijn tuin. En vooral dan om met heel mijn hart en liefde te bakken. Want tijd, dat is toch het mooiste geschenk dat je kan delen? En een lekkere taart, dat ook. ;)
Sien is lactose-intolerant, dus is het niet altijd gemakkelijk om eender waar een taart te kopen. Omdat ze voor haar vierde verjaardag een bloementaart wou, besloot ik het zelf eens te proberen. In plaats van bloemen in suikerpasta, koos ik eetbare bloemen. Dat gezichtje wanneer ik de taart voor haar neerzette, vergeet ik nooit. Zo blij en trots dat ze hiermee was. Niet alleen het zaaien en het verwerken van eetbare bloemen, maar ook het graag bakken is hiermee zowat begonnen.
Het zijn niet altijd de meest Pinterest of Instagram perfect pictures, (want aan de finesse is nog wat werk) maar het is de intentie dat telt. Een ideetje uitwerken. Kijken naar wat ik in mijn tuin beschikbaar heb van bloem tot fruit. Het is veel gemakkelijker om naar de bakker te gaan en met een gevulde doos weer buiten te stappen.
Ik vind het fijn om op deze manier mensen samen te brengen, aan mijn tafel of in mijn tuin. En vooral dan om met heel mijn hart en liefde te bakken. Want tijd, dat is toch het mooiste geschenk dat je kan delen? En een lekkere taart, dat ook. ;)
Dankjewel aan het team van HelloFresh voor jullie enthousiasme en het bezoekje aan mijn bloementuintje. En dikke merci aan al mijn lieve Facebook vrienden om jullie stem uit te brengen. Dankzij jullie heb ik via deze weg ook de kans gekregen om alweer mijn stukje te mogen delen. Trots!
Op Pinterest, bij made by Ellemieke vind je een verzameling van mijn bakseltjes.
Morgen hoop ik weer een beetje nieuwe energie bij elkaar te verzamelen en bak ik deze keer voor mezelf. Want dan is het feest voor mijn tiende herleefdag.
