Afgelopen dagen ben ik alweer gefascineerd door de mooie maan en haar energie. Ik maak altijd foto's van de volle maan, maar kijk, ze is elke dag op haar mooist. Dus ga ik 's avonds even naar buiten en neem ik een momentje. Een minuutje stilte voor mezelf. Mijn voeten op de grond, even aarden en met mijn gedachten naar boven. Maar dan is er natuurlijk niet alleen die mooie maan. Ook de heldere sterren aan de hemel trekken mijn aandacht. En dan zie ik dat ene speciale sterretje daar schitteren, helder omringd. Dan voelt het alsof iemand mijn hart potdicht knijpt en stromen de tranen over mijn gezicht. Ik kan met geen woorden omschrijven hoezeer ik ze mis. Mijn lieve mama, de meest dappere vrouw.
Met dat verdriet, die pijn in mijn hart in bed kruipen; dat leidt dus tot moeilijke nachten. Weinig slapen en heel erg moe zijn, maakt me nog emotioneler.. Afgelopen dagen barst ik dan op de meest onverwachte momenten in tranen uit. Om het besef, het gemis en de leegte. Meer dan de helft van mijn tijd breng ik ook in het ouderlijk huis door. Alles is er nog hetzelfde, behalve dat er nu een kaarsje bij haar foto brandt.
Uit mijn bloementuintje oogstte ik vorig jaar enorm veel zaadjes, welke ik ook heb uitgedeeld bij haar afscheid. Als eerbetoon aan ons mama. Om haar te koesteren, om wie ze was, om wat ze ons heeft geleerd; elkaar liefhebben. Kies een mooi plekje of een potje uit, en neem er een momentje voor, haal een herinnering op of denk terug aan haar ongelooflijke schaterlach en zaai ze met heel veel liefde. Dat is wat ik deze week ook ga doen in mijn tuintje en hier thuis. Zodat we deze zomer omringd worden door deze prachtige oersterke bloemetjes en ieder van jullie op z'n beurt zaadjes mag uitdelen om zo wat extra liefde de wereld in te sturen.