vergeet-mij-nietjes-dag rond het vuur

Drie jaar zonder mijn liefste mama en oma voor onze meisjes. Dat is nog steeds op dagen niet weten hoe ik zonder haar moet leven. Dat is nog steeds de telefoon willen nemen om haar op te bellen. Dat is nog steeds haar geur opsnuiven aan haar sjaaltjes.
Afgelopen week was er ééntje van veel tranen, maar ook de warmte in mijn hart, troost om alle liefde die ze ons naliet.

Mijn jaarlijkse vergeet-mij-nietjes-dag had ik nog altijd niet kunnen houden. En dat zorgde voor onrust in mijn hart. Ik had het gevoel dat ik niet naar de feestdagen kon als dit niet gebeurd was. Op deze dag wil ik haar herdenken in alles wat ze ons schonk, de gezelligheid waar ze altijd voor zorgde, haar groot hart en de liefde die zo puur was. 

Donderdag kreeg ik het in mijn hoofd dat zondag een schone dag zou zijn voor ons samenzijn. Ik stuurde last-minute een uitnodiging en ging aan het plannen. 

Taartjes, verse erwtensoep met zuurdesembrood, warme melk en chocolade, marshmallows voor s'mores, … een mand vol dekentjes, heel veel kaarsjes en een schaal met knetterend vuur.

Door de gezelligheid van het moment vergat ik mijn camera maar mijn hart was 's avonds zo gevuld dat deze dag ons nog heel lang gaat bijblijven. Mooie herinneringen, tranen bij onze papa bij het weerzien van vrienden, zoveel te vertellen met een lach en een traan. Hoe iets kleins toch zo groot van betekenis kan zijn! 

En wat wij dan soms toch niet durven of kunnen uitspreken, dat doet ons Sien dan op haar manier. Ik had nog een kommetje met gedroogde salie en laurier klaar gezet voor op het vuur. Waarop zij het dan gewoon meedeelt om allemaal een kruidje te nemen, er een wens voor oma in te stoppen en het op het vuur te gooien. Zodat alle wensen samenkomen en naar de hemel en haar sterretje gaan. <3 Ik had haar daar niets van gezegd maar het was wel mijn intentie. Alleen kreeg ik het niet zo goed verwoord.

Er zijn geen woorden of foto's die de dankbaarheid en de liefde van deze dag kunnen omschrijven. Voor diegenen die er niet konden bij zijn, komen we op een winteravond zeker nog eens samen rond het vuur! 

Dank je wel mama, om ons weer samen te brengen. Dit is allemaal voor en dankzij jou! *Liefde is de erfenis van ons hart*