Mijn energietjes voor vandaag zijn al even op. Ik had daarnet al een KO momentje in de zetel. Een comaslaapje noem ik dat. Een dutje van max 30 minuten waarbij ik precies nog alles hoor maar niet kan reageren. Dat is mijn lichaam dat in recuperatie gaat. Vandaag moest ik al vroeg en nuchter de trein op voor een rondje Gasthuisberg en een goeie 2,5u aan testen en echo's op de dienst cardiologie. Het is allemaal goed verlopen maar al die intense kracht- en spiertesten vragen heel wat van m'n lijfje. Het over en weer pendelen met trein en bus maakt het er niet gemakkelijker op. Maar ook dat zijn we weer doorgesparteld. En daar ben ik blij om. Dus veel ga ik hier niet meer kunnen vertellen; dus hou ik het bij een fotoverslagje.
Dat er weer heel wat is gebeurd in mijn bloementuintje vertellen deze foto's. Deze kanjer werd vandaag neergehaald. Op vraag van onze buren, in overleg met de ganse familie. Maar eerlijk gezegd heb ik het er een beetje moeilijk mee. Grote veranderingen vragen tijd. Ik ga alvast op zoek naar een nieuwe boom voor het nestkastje. Voor de verwerking van het hout, de takjes en de dennenappels heb ik al heel wat ideetjes.
 |  |
Gisteren was een dagje van brouwseltjes. Nieuwe receptjes samenstellen en uitproberen. Ook daar vertel ik jullie komende week wat meer over. Een handenzalfje voor kloven, een lippenbalsem met cacao en pepermunt en ééntje voor koortsblazen. Dat een herinnering op Facebook me vandaag vertelde dat ik vorig jaar net hetzelfde deed is weer geen toeval.
Hopelijk is iedereen veilig en wel thuis of op z'n bestemming geraakt. Hier was het alvast super glad en gevaarlijk. Van binnen dicht bij de kachel zag ik dit vogeltje smullen terwijl de eerste sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelden. Sien en ik namen een stoel en keken naar dit tafereeltje.
Wat doe je als je kind supergraag donuts eet maar er telkens ziek van is door de lactose-intolerantie en de vettigheid? Wel dan bakken we ze gewoon zelf. Iemand graag dit receptje? Dan deel ik het graag in een volgend blogje.
Gisteren ochtend stond ik vroeg in de gure wind te bibberen voor een nieuwe poging bellen blazen en fotograferen. Jammer genoeg was er te veel wind en was het minder koud (al voelde het wel ijzig aan) zodat het te lang duurde voordat de bellen begonnen te bevriezen. Maar toch enkele probeerseltjes op foto.
Dat was het voor dag 17 van #40dagenbloggen
