Hoe erg kijken we altijd uit naar die schoolvakanties en hoe snel zijn ze dan weer voorbij? Voor ons kleintje begon het niet zo goed. Eerst die gips en dan volgden er ook nog enkele dagen met hoge koorts. Dan boek je eens een weekendje Zeeland en zitten er alleen maar vraagtekens in je hoofd. Want vrijdag ochtend moesten we voor ons vertrek ook nog eerst langs Gasthuisberg. Dat open gipsje mocht eraf en dan was er toch even twijfel; een nieuwe gips of niet? Gelukkig had ze een super lieve dokter die haar met fluwelen handschoenen wist te behandelen; want van zodra we het ziekenhuis binnenstapten begon ze te huilen. Van stress omdat ze niet wist wat er te gebeuren stond. Zo ontzettend flink en stoer geweest met haar krukken en zonder zagen of zeuren 10 dagen doorgesparteld om dan weer dat fragiele meisje te zijn. Haar enkeltje ziet nog blauw maar toch mochten we zonder gips vertrekken. Gelukkig maar, anders had ons weekendje er heel anders uitgezien. Zwemmen of spelen op het strand had er dan niet ingezeten. Dus vertrokken we daarna met veel plezier naar Kamperland. Opa en zijn kroost. Ja, zo gaat dat hier. Steven is altijd aan het werk en gezien ik niet met de auto rij; offert opa zich op. Het is te zeggen; met veel plezier natuurlijk! Vorig jaar deden we dat ook (herbekijken kan je hier) en dat was best emotioneel maar ook helend.
Ik had weer een geweldige ingeving. Zullen we de kortjes op het terras leggen voor de vogeltjes. Je weet wel, voor de roodborstjes enzo. Alsof dat ik even vergeten was dat we aan zee zaten. Die meeuwen kwamen in troepen aangevlogen en waren niet direct van plan om weer te vertrekken.
Ik schreef dus al over mijn nieuwe camera en mijn zoektocht naar de handleiding en mijn buikgevoel. Ik moet zeggen; met de kleuren zit het al wel goed. Die foto's komen zo uit de Fujifilm hé, daar is geen kleurtje Photoshop aan toegevoegd!
Loopt 'm al weken te sukkelen met 2 spierscheuren in z'n kuit van elk 6 cm! En dan maar afvragen waarom dat hij de volgende dag zoveel pijn had. Wedstrijdjes steppen met ons Lieze dus.
Het eten klaarmaken en op tafel zetten, mijn jas aantrekken en het afbollen. Ik ben direct terug; 'k ga efkes naar de zonsondergang kijken. Juist te laat dus. De ochtend erop was 'de vriezeman' (vindt Sien zo leuk om te zeggen) geweest en deed ik hetzelfde. Die stilte op het strand en de opkomende zon, dat is gewoon kei kei hard genieten en mezelf weer opladen.
Nog nooit gezien; een prachtig dun laagje ijs op elke duin en zelfs op het strand.
Dit is het leven van een tiener (puberteit); zich alleen op de wereld voelen.
We hadden zelfs met momenten een lentegevoel! Onze handdoeken droogden we na het zwemmen gewoon buiten!
Ons chaletke in Roompot Kamperland. Meer moet dat toch niet zijn? Al droom ik wel kei hard van zo een weekendje in een Beach House. Dromen hé; zoveel geld zou ik er nooit aan kunnen betalen. En dit, wel, dàt was pas een koopje. Vakantieveilingen.be! Moet je zeker eens checken! Kijk wel altijd eerst de voorwaarden en beschikbaarheid na. Dit is dus écht geen gesponsord blogje; maar gewoon blij zijn met de kleine dingen! Er is ook een zwemparadijsje, en een prachtige omgeving om te gaan wandelen. Je hebt er ook mascotte Koos, kinderdisco en animatie; maar daar zijn onze meiden niet voor te vinden.
Dat was dag 6/40 van de blogchallenge en nog even nagenieten tijden de was en de strijk. Tot morgen!
