21/12. Dat is de enige dag dat er elk jaar iets op mijn blogje staat. Omdat die dag zo speciaal blijft, jaar na jaar. Ondertussen zitten we al aan 9! Ik vier vandaag mijn negende re-birthday. De dag dat mijn tweede leven begon. De dag dat ik drie kwartier gereanimeerd werd. De dag dat mijn nieuw leven begon.
Ik denk dat ik ondertussen wel kan zeggen dat ik nog amper iets ben van de persoon die ik voor deze dag was. Mijn hele 'zijn' is veranderd sinds er aan mijn hart werd gewerkt. Ondanks de lichamelijke en emotionele pijn, de angsten en alles wat mijn hartziekte met zich meebrengt; leef ik nu bewuster; vanuit mijn hartjesenergie. Dankbaar zijn voor elke dag. Elk jaar lukt het me ook beter om mijn hart te leren openzetten en die energie te kunnen delen. Het is ook daarom dat er afgelopen jaar zoveel moois op mijn pad is gekomen. Lieve warme mensen, vriendschappen, nieuwe ontmoetingen, het interview met Tine in Libelle (lees het hier), mijn caravannetje, mijn bloementuintje, het boek. Zoveel moois dat me leert om die hartjesenergie vast te houden. Ik hoop om nog dichter bij mezelf te komen en nog meer te kunnen laten zien wie ik ben. Benieuwd wat er dit jaar op mijn pad mag volgen. Afgelopen maanden heb ik ook mijn lichamelijk hart beter leren kennen, aanvoelen en accepteren. De cardiale revalidatie was ontzettend zwaar; maar het hard werken werd beloond.
Vandaag is zoals elk jaar een emotionele dag met heel veel tranen. Maar toch is er vanavond taart en een kaarsje voor een wens.
Ik denk dat ik ondertussen wel kan zeggen dat ik nog amper iets ben van de persoon die ik voor deze dag was. Mijn hele 'zijn' is veranderd sinds er aan mijn hart werd gewerkt. Ondanks de lichamelijke en emotionele pijn, de angsten en alles wat mijn hartziekte met zich meebrengt; leef ik nu bewuster; vanuit mijn hartjesenergie. Dankbaar zijn voor elke dag. Elk jaar lukt het me ook beter om mijn hart te leren openzetten en die energie te kunnen delen. Het is ook daarom dat er afgelopen jaar zoveel moois op mijn pad is gekomen. Lieve warme mensen, vriendschappen, nieuwe ontmoetingen, het interview met Tine in Libelle (lees het hier), mijn caravannetje, mijn bloementuintje, het boek. Zoveel moois dat me leert om die hartjesenergie vast te houden. Ik hoop om nog dichter bij mezelf te komen en nog meer te kunnen laten zien wie ik ben. Benieuwd wat er dit jaar op mijn pad mag volgen. Afgelopen maanden heb ik ook mijn lichamelijk hart beter leren kennen, aanvoelen en accepteren. De cardiale revalidatie was ontzettend zwaar; maar het hard werken werd beloond.
Vandaag is zoals elk jaar een emotionele dag met heel veel tranen. Maar toch is er vanavond taart en een kaarsje voor een wens.
