Dat het in jullie hartjes elke dag veertien februari mag zijn! Het zijn de kleine dingen van elke dag die de liefde zo mooi maken! x
|
Elk jaar opnieuw neem ik me voor om de volgende keer vroeger te beginnen nadenken over carnaval. De laatste dagen is het weer een chaos in mijn hoofd en wordt dat dan omgezet in heel wat stress. Ik ben dan altijd jaloers op die handige mama's die zomaar eventjes iets leuks uit hun naaimachine toveren. Want eerlijk gezegd, ik kan zelfs geen knoop aannaaien. Of toch niet hoe het zou moeten. Voor ons Sientje had ik een plezant ideetje, maar die ballon dat ik in gedachte had was te groot. Dus was het toch maar een beetje improviseren. Al was ik best blij met het resultaat. Ook al was ze haar brilletje thuis vergeten en dacht ik te laat aan nog wat accessoires. Ons Lieze, dat was een ander paar mouwen. Die wou zich niet graag verkleden, maar wel iets doen. Heel wat ideetjes zijn de revue gepasseerd en uiteindelijk zou ze voor Pippi Langkous gaan. Tot ze om 8u20 beneden stond, met tranen in de ogen omdat ze dat toch maar niks vond. Pfff. Van stress gesproken. Dan maar terug naar ons eerste idee. Mooi broekje, net wit hemdje, zwart pulletje en vest, strik, diadeem. Wat lipgloss en mascara toverde haar om in een fier 'mevrouwtje Lieze'. Verkleed en toch helemaal zichzelf! Als ik dan die foto zie, wauw, toch een knappe meid hoor!  Sien als stoere ballonvaarder!
Neem een picknick- of rieten mand en snij er de bodem uit en verwijder het handvat. Bevestig er schouderriempjes aan zodat het gemakkelijk aan en uit kan gedaan worden. Als zandzakjes vul je enkele bruine papieren zakjes op met keukenrol of wat oud papier en hang die aan elke hoek. Vul een ballon met helium en bevestig aan de mand. Jeanshemdje, bruin vest en stoere laarzen maken het af. De bril, die lag nog buiten op het vensterraam. Vergeten dus. Nu hopen dat de ballon er nog aanhangt en hij nog niet gaan vliegen is! ;) Dit was toch wel de eerste keer dat ik origineel uit de hoek kwam!
Fijne vakantie lieve kindertjes! Hier wordt het een weekje rust. 
Laten we de gordijntjes openen, het zonnetje binnenlaten en het gevoel van de prille, koude lente in ons hartje verwelkomen! Met een bloemetje erbij om het extra kracht te geven! Week 2 van het project gaat om 'energy & positivity'. En om eten. Om elkaar te inspireren met nieuwe gerechten. Hoe dat dat gaat met een kroost. En lastige avonden. En of dat dan elke dag vers is met soep, hoofdgerecht en dessert. Hoe gaat dat bij jou?
Bij ons is het dagelijkse, verse kost. Simpele borden. Met groenten, aardappelen of pasta en ook wel eens een stukje vlees of vis. Ik vind goed eten belangrijk. Maar zeker niet vegetarisch of veganistisch of wat dan wel of niet. Het ontbijt is hier belangrijk. Geen ontbijtgranen, maar havermout, weetablix of Brinta. Met of zonder een stuk fruit. Al is dat in de zomer wel dagelijks met aardbeien uit onze tuin. Of bio yoghurt en een verse boterham met zelfgemaakte confituur. Ja, ons brood is ook huisgemaakt. Dat is mijn ventje zijn taak 's avonds, een keer of 4 per week. In ons dorp is er een maalderij waar we onze bloem gaan halen. En hier wordt ook wel eens mee geëxperimenteerd. Met verschillende soorten bloem, mengeling of zoals nu boekweitdesem. Geloof me, die geur dat uit de keuken komt als het brood uit de oven gehaald wordt, is zo zalig! Ik koop nooit soep uit blik, maar maak ze zelf met verse seizoensgroenten. De ene keer een basic courgettesoep, pompoensoep met kokosmelk of een heerlijke winterse erwtensoep met spekjes. Of een restjessoep van groentjes uit de frigo. Keuze is er altijd, elk seizoen. Verder wordt hier, zo goed als dagelijks vers gekookt. Gewone, dagelijkse dingen. Geen speciale gerechten uit kookboeken met ingrediënten waar ik nog nooit van gehoord heb. Een ovenschotel, een heerlijke verse pasta of een bord met patatjes, groente en vlees of vis. Of we maken met de kinderen verse pizza (en ook het deeg), of hamburgertjes die we beleggen met veel groentjes. Fastfood, daar zijn we geen fan van. Behalve frietjes op vrijdagavond. Al geef ik ons Sien dan wel eerst een tas soep met een boke kaas of een overschotje van de vorige dag. Zodat ze al gegeten heeft en achteraf nog wat frietjes meepikt. Anders voel ik me schuldig. Want mijn kinderen, die moeten goed eten. Dat vind ik ontzettend belangrijk. Tonnen energie heb ik daar ingestoken! Met heel veel jeuj, jippie, bravo en dikke duimpjes in de lucht om hen te stimuleren. Aan potjesvoeding, daar doe ik ook niet aan mee. Ik koop voor onszelf geen conserven dus ook zeker niet voor mijn kinderen. Hier wordt nooit gesnoept zonder het te vragen. Fruit is een gewoonte en zeker zo lekker dan een koek. Snoep koop ik zelden. Bakken doen we graag zelf. Maar dan probeer ik ook naar het voedzame te kijken. Zoals pannenkoekjes met spelt, havermout of pompoen. Op zondag kookt mijn lief graag. Een vol au vent met een soepkip, waarvan er ook bouillon getrokken wordt. Of een grote kom bolognaise saus om in te vriezen. Zo hebben we ook altijd iets achter de hand, voor een dag dat we op uitstap zijn geweest of dat het voor mij een zware dag is en ik de energie of kracht niet meer heb om te koken. Het belangrijkste van al vind ik het samen, gezellig tafelen. Vertellen over onze dag, plannen maken en tijd maken voor elkaar. En natuurlijk 2 meiden die echt goed eten! Want daar mag ik absoluut niet over klagen. De Instagram of facebookchallenge ziet er deze week zo uit: Maandag: Wat eten we vandaag Dinsdag: Hier word ik blij van Woensdag: My guilty pleasure Donderdag: Mijn favoriete muziek Vrijdag: My loved ones 
Mijn oude ICD. Deze was bij me ingeplant van 22/12/2008 tot 16/01/2015. Op 17 juli 2009 redde hij mijn leven! <3
3 weken geleden stond mijn wereld weer op z'n kop. Lag ik daar in dat ziekenhuisbed aan de monitor en baxters te creperen van de pijn. Tot vorige week wist ik absoluut niet hoe ik hiermee om moest gaan. Die nieuwe s-icd voelt alles behalve prettig, maar het heeft geen zin om er te blijven over zeuren. Dat beest kost 25.000 euro en zal zeker mijn leven nog eens redden. Ik kan niet zeggen dat ik 'm al kan omarmen, maar ik krijg stilaan het gevoel dat de rust in mijn lichaam weerkeert. Sinds donderdag ben ik ook weer helemaal mee in de dagelijkse routine. Mijn huishouden is weer op orde en het (beperkte) autorijden gaat ook weer. Het voelt fijn om m'n meisjes zelf weer naar school te kunnen brengen en ophalen en de zorg weer helemaal op te nemen. Al ga ik toch nog even proberen om het rustig te houden, gezien mijn weerstand op een laag pitje staat. Waarvan zona (gordelroos) het resultaat is. Maar ook dat gaat weer voorbij. In Hema bestelde ik een schoon doosje om alles netjes op te bergen, Ook dat voelt een beetje als afsluiten. Het naambandje, geel van al die ontsmettingsmiddelen, de kaartjes met woorden van moed en steun, Lieze haar zelfgemaakte schaapje als geluksbrenger. En niet te vergeten mijn oude defibrillator. Daar heb ik speciaal naar gevraagd om die te mogen houden. Deze heeft m'n leven op 17 juli 2009 gered! Die verdient dan ook een speciaal plaatsje! 
De eerste week zit erop. Het thema 'inner en self' deed me even terug naar mijn tienerjaren gaan, maar vooral beseffen dat dat innerlijk kind nog steeds zorg en liefde nodig heeft. Hierbij het resultaat van de fotochallenge. 
Maandag: lievelingsfoto van jezelf: Daar moest ik niet over nadenken. Deze foto is gemaakt voor een modeshoot voor Flair. In een zotte bui mezelf en een vriendin ingeschreven. Ik herinner me nog het moment dat ik telefoon kreeg en bijna van mn fiets viel. Net een half jaar na m'n hartstilstand. Ongelooflijk hoeveel vertrouwen deze foto en dag me gaf! Styling, fotograaf, make-up, een speels kleedje dat wel op maat gemaakt leek te zijn. Op mijn favoeriete plek, Oostende en een fototoestel! Enkele weken later schitterde ik op een dubbele pagina in de Flair! Ik heb me nooit zo mooi gevoeld als toen. Ik ben een kleine ramp op foto's maar deze reeks waren echt allemaal toppers. Als kers op de taart kreeg ik een hele reeks foto's direct mee!
Dinsdag: favoriete quote. Ik hou een schriftje bij met inspirerende quotes die me raken. Maar deze is zowat mijn visitekaartje geworden. Ik blijf er nog steeds fijne reacties op krijgen. Woensdag: Spiegelselfie. Ik hou niet van selfies, en al zeker geen spiegelselfie. Ik krijg daar dus absoluut geen deftige foto uit! En met die donkere randen om mn ogen is het al helemaal een ramp! Hopelijk komt het zonnetje er snel aan en geven die vitaminepillen me snel een stevige boost. Een halve selfie dan maar! Donderdag: tbt sweet sixteen. Gezocht maar alleen deze gevonden. Ik was toen al diegene dat altijd en overal foto's nam, waardoor ik er zelf nooit bij opstond. Zie die krullen! Ik heb ze ooit vervloekt, maar nu zou ik ze maar al te graag weer terug willen. Vrijdag: typisch ik. Deze laatste foto vat 'mezelf' zowat samen. Mijn liefde voor mijn gezin en het leven, de mooie kleine dagelijkse dingen, positieve quotes, marktjes en foto's. Dat allemaal samen verwerkt in mijn postkaartjes om wat liefde de wereld in te sturen. Dat ben ik. De campagne is gestart met als thema voor deze week 'inner en self'. Zelfs als je geen blogje hebt, kan je op Facebook of Instagram meedoen met de fotochallenge. Post dan elke dag een foto met #boostyourpositivity Maandag: lievelingsfoto van jezelf Dinsdag: favoriete quote Woensdag: spiegelselfie Donderdag: tbt sweet16 Vrijdag: typisch ik Mijn foto's vind je dagelijks op Instagram. Vrijdag maak ik er hier nog een blogje van. De eerste uitdaging -schrijf een brief aan je 16jarige zelf- begint al moeilijk. Omdat schrijven niet mijn sterkste kant is. (ja klinkt gek, als je een blog bijhoudt). Tot op de dag van vandaag heb ik het altijd moeilijk gehad met aanvaarding, van mezelf, wie ik ben. Wat anderen over me denken. Of ik het allemaal wel goed doe. Of ik het beter niet wat anders had aangepakt. Dus om mezelf wat moed te geven, vond ik het best wel een fijn gevoel om die 16jarige ik een briefje te schrijven met goede raad. Een brief, die hoort als vanouds geschreven te zijn. Dus dat deed ik ook, al twijfelde ik even om 'm nog eens over te schrijven om het toch niet mijn mooiste geschrift blijkt te zijn.    Laten we in februari weer terug naar onze basis gaan. De kleine, simpele dingetjes. Appeltaart of cake is daar zo ééntje van. Als mijn papa vraagt of ik eitjes nodig heb, dan weet ik wat hij bedoelt. Zondag, bakdag. Dan is het een goeie dag. Met nog een kleine voorraad appels van de plukdag in oktober staat er nu een appelcake en -taart klaar. En Sien, die zorgt voor de koffie. Receptje appeltaart
Rol het bladerdeeg uit en leg het met bakpapier in een ronde bakvorm. Snij de appels in stukjes en bestrooi ruim met kaneel. Verdeel de appel op het bladerdeeg. Meng in een kom de boter, suiker en de eitjes. Voeg hierbij de bloem en de room. Goed doorroeren tot een mooie massa. Verdeel dit over de appeltjes. Bak gedurende 40 minuten op 200°C.. Serveer warm met een bolletje ijs en/of slagroom of bestrooi met bloemsuiker. Dat is genieten met een tasje vers gezette koffie! Receptje appelcake (viervierde)
Smelt de boter in de microgolf of op een klein vuurtje.
Klop de eieren en de suiker luchtig, voeg daarbij de gesmolten boter en meng goed. Hierbij komt het snuifje zout en de bloem. Even goed doorroeren. Beboter een bakvorm en bestrooi met bloem. Giet een laagje deeg in de vorm en schik hierop appelschijfjes, vul verder aan met het deeg. Werk af met nog een mooi laagje appeltjes en bestrooi met kaneel naar smaak. Bak ongeveer 40 minuten op 180°. Deze maak ik al sinds mijn tiende! Simpel, maar het blijft heerlijk! |
 duik eens in het archief:
February 2020
|
