Mijn verjaardag wou ik dit jaar toch op mijn manier vieren. Het is elk jaar toch uitkijken met mijn bloemen en hopen dat ik mijn eigen -zelfgezaaide- verjaardagsboeket nog kan knippen. Na de vele regendagen zie je alles met de week minderen. Maar ondanks dat was er best nog veel kleur in onze twee bloementuinen. Omdat ik binnen 10 dagen een ingreep moet ondergaan voor het vervangen van mijn inwendige defibrillator, is het stilaan afscheid nemen van dit bloemenseizoen. Na de ingreep ga ik even geen energie en mogelijkheid hebben om nog bloemen te knippen en of te verzorgen. Zodus besloot ik om vrijdag, de dag van mijn verjaardag, alle schone bloemen te knippen. Voor mijn verjaardagsboeket en met de rest wou ik de lieve vrouwen in mijn leven trakteren met bloemen en taart.

Ik kreeg dan ook echt een schoon zonnig verjaardagsweekend. Vrijdag begon zeer mistig maar tegen de tijd dat ik naar Baal gefietst was, kwam er een zalig zonnetje door de wolken.
Met in mijn fietstassen een stapel van 7 emmers dacht ik eerst wat te enthousiast geweest te zijn. Maar ik kreeg ze zonder problemen allemaal goed gevuld. ​

​Tuinbuurvrouw en vriendin Annelies kwam me trakteren met een taartje én kaarsjes en een lekker tasje koffie. Mijn meiden  schreven lieve berichtjes en knutselden een kaartje en van mijn ventje kreeg ik een boek dat al heel lang op mijn wishlist stond. Het groot handboek van medicinale kruiden van Geert Verhelst. Een kanjer van een boek (en de prijs ook) maar wel een topper!
's avonds aten we homemade stoofvlees met frietjes (van patatjes uit de moestuin) en bakte ik nog een chocoladetaart. Samen met mijn papa en mijn broer aka onze bubbel.

​Zaterdag nodigde ik de liefste vrouwen/vriendinnen uit om een vaasje mee te brengen voor een boeketje bloemen. Het was ook alweer een stralende dag, dus konden we zonder al te veel zorgen buiten in de tuin doorbrengen. Een taartje kon er dan ook nog wel bij.

Er is nog wel wat werk aan mijn foodfotografie. Maar mijn taartjes op tijd klaar krijgen blijft mijn prioriteit. Net voor het aansnijden nog snel een foto maken voor in mijn receptenarchief. Meer zit er voorlopig nog niet in. 

Maar ik bakte dus:

• biscuit gevuld met homemade kriekenkonfituur en boterroom, afgewerkt met gele en witte dahlia's.
• biscuit met homemade frambozenbavarois, afgewerkt met roze dahlia's, pistache en rozenblaadjes. De plakjes witte chocolade werd ook met een toplaagje fijngesneden pistachenootjes, rozenblaadjes en roze himalayazout gemaakt. 
• taartje met mascarponeroom en een laagje homemade frambozenkonfituur, afgewerkt met braambessen, leeuwenbekjes en de bloemetjes van kaneelbasilicum
• fruittaartje met kruimeldeeg en banketbakkersroom, afgewerkt met fruit en Oost-Indische kers en viooltjes.

Gelukkig bleven we allemaal in de tuin, want na zoveel gebak en bereidingen; zag de keuken eruit alsof er een bommetje gepasseerd was. :)

Hierbij ook nog enkele foto's van de vaasjes die ik gisteren mocht vullen. 

Ik vond het een bijzondere dag en kon op deze manier ook nog mijn seizoen afsluiten. Dat is vooral ook iets dat in mijn hoofd altijd belangrijk is. Binnen enkele weken kan de eerste vorst optreden en dan is het altijd een beetje vloeken dat van op het ene en het andere moment de tuin zwart gekleurd is. Daar kan ik dan echt triest om zijn. Om nu al alle bloemen te knippen -ook al wil de tuin nog even doorgaan- gaf me dat zoveel plezier dat ik er nog enkele lieven madammen hun living mee kon opfleuren.

Ergens in mei schreef ik hier nog een stukje over de schoonste straat van Tildonk. De Kapelleweg en de bloemenbermen kregen best wel wat aandacht. Een artikeltje in de regionale krant en zelfs de overeenkomst met de gemeente dat de bermen afgelopen zomer niet gemaaid werden. 
 
We werden als bewoners van de Kapelleweg ook genomineerd als duurzame held door onze gemeente. 

Maar als kers op de taart kreeg ik gisteren ook nog een eervolle vermelding bij de prijsuitreiking van Tildonk Bloemendorp 2020. Wat best ook wel een beetje grappig is. Want ondanks de grote bloementuin achterin, kon ik niet deelnemen aan de wedstrijd van de voortuinen. (Een jaarlijkse wedstrijd voor de mooiste kleurrijke voortuin.) We wonen achterin en het huis kijkt uit op de velden en onze bloementuin, maar van een voortuin is hier niet echt sprake. Maar de eer was dus wel voor de zaadjes en de zaadbommetjes in de bermen en de schone bloemetjes. Ik ben dan ook supertrots op mijn plaatje dat ik aan onze deur mag hangen. Ik ga er binnenkort ook zeker nog verder mee aan de slag met het uitdelen van zaadjes en anderen stimuleren om straten en bermen op te fleuren. Ondertussen ga ik genieten van mijn pakketje! Heel erg bedankt aan de organisatie van 'Tildonk Bloemendorp'!

Dit weekend staan deze 2 kanjers te schitteren in het Magazine van De Morgen. Een stukje over de lockdown en de eenzame Coronamaanden, maar bovenal over hun band samen.
Nooit gedacht dat ze dat zouden durven want ze zijn om het meeste introvert; maar samen lukte dat dus wel. Zowel tijdens het interview als tijdens de fotoshoot heb ik op een afstandje staan kijken. Zie ze doen! Lieze heeft de imkermicrobe helemaal te pakken en ik sta er nog maar bij en kijk ernaar. hihi.

Vorige week werden de foto's gemaakt, op een zalige nazomerdag; met schoon licht en een prachtige zonsondergang. Zo blij met deze foto's van fotograaf Kevin Faingnaert en de schone woorden van Annelies Waegemans! 
Ik trakteerde ze achteraf met een boeketje bloemen en een potje zalf voor de journaliste en een bloementaart en potje honing voor de fotograaf! Zijn enthousiasme over mijn bloementuin en onze bijen werkte aanstekelijk en dat zie je ook in zijn beelden. Ik heb er geen moment over getwijfeld dat het geweldige foto's zou opleveren. 

Omdat het zo snel gepubliceerd werd, kon ik nog zwijgen. Vanmorgen kocht ik 3 kranten en bracht 'm naar opa. Of er traantjes waren? Wat denk je?! ;)

Deze twee hebben een moeilijk jaar achter de rug. En dit artikelstje en de fotoshoot voelt als een cadeautje. Ze verdienen het echt om eens in "the picture" te staan. En dat deden ze dan samen ook nog met veel liefde! Hier zit alvast een trotse moeder en dochter.

En ons mama/oma die zou nogal wat gedaan hebben. Ze had vast de gazettenwinkel leeggekocht en iedereen opgebeld hebben om het te vertellen! <3

Natuurlijk is ons Sienemieke ook zijn oogappeltje en zij krijgt de volgende keer haar momentje met haar lieve opa. Deze foto maakte de fotograaf nog zonder dat we het wisten. Het was nogal een hectische avond dus schilden we patatjes en bakten we tussendoor frietjes. Sien liep tijdens de fotoshoot van het ene plekje naar het andere (om niet in beeld te zitten); met haar bordje, de kom frietjes en de fles ketchup.
​Helemaal het leven zoals het is in den Hambos!  <3 <3 <3

Vrijdag namiddag, en de eerste schoolweek zit er al op. Voor we het goed en wel beseffen zitten we alweer in de dagelijkse routine.

Maar wat ben ik trots op mijn 2 madammen! 
Na een erg lastig schooljaar -en dat is zacht uitgedrukt- besloot ons Lieze om een nieuwe start te maken op een school waar ze niemand kent. Ook al waren er hyperventilatie- en paniekaanvallen, migraine en misselijkheid van de stress; ze deed het! En hoe! Als ouder zou je willen dat je sommige dingen in hun plaats kon doen, zodat ze van dit alles gespaard bleven. Als hoogsensitieve moeder van 2 gevoelige dochters is het vaak nog eens zo lastig om al die prikkels op te vangen. Het grootste voordeel is dat ik me in hun plaats kan zetten en me afvragen wat mij, als kind, als puber, zou geholpen hebben. En dan kan ik al eens zotte moeder-momentjes hebben Want het hoeft niet altijd groots te zijn, het is het laten zien en voelen dat er begrip is voor hun angsten en pijn. Het mag er ook gewoon zijn. 

Omdat Lieze vanaf nu elke dag naar school moet fietsen, naar een kant waar we onze weg absoluut nog niet kennen, gingen we samen op zoektocht. We fietsten en zochten de veiligste en gemakkelijkste weg, we reden verloren en fietsten terug. En nog eens. Zo kreeg ik het idee om maandag op geheime missie te gaan. Met een (krijtverf)spuitbus en een sjabloon fietste ik haar weg naar school. Onderweg tekende ik hartjes op straat, het fiets- of voetpad. Om haar eraan te herinneren dat ik aan haar denk, dat ik er altijd voor haar/hun ben maar vooral ook omdat ik ze zo'n geweldige madammekes vind!

Lieze had het heel snel door dat het mijn geheim plannetje was, maar ze moest telkens harder lachen wanneer ze 1tje tegenkwam tijdens haar eerste rit naar school. Ze was ervan uitgegaan dat er alleen in onze straat witte hartjes te zien waren. :)

Omdat Sien ook zo dapper elke dag door weer en wind, 5km naar school fietst (enkele rit) verfde ik op onze weg ook nog enkele hartjes. Zij snapte er echt niks van en kon de link niet leggen. "Mama, wat is dat toch met al die hartjes onderweg?! Bij ons aan de oprit staan er en hier ook, en hier nog? Wie doet dat toch?" Lieze maakte een filmpje wanneer ik nog een extra hartje verfde en dit toonden we aan ons Sien om het uiteindelijk te verklappen! Dat gezichtje sprak boekdelen!

​Vanmorgen regende het goed en waren we al snel nat. Sien probeert daar dan altijd iets positiefs uit te halen. Dus vanmorgen fietste ze op elk hartje op onze weg want "dat geeft zeker extra kracht en snelheid in deze regen". Het zal wel zijn!

Omdat ik geen boete wou voor het bekladden van de weg, ging ik op zoek naar een spuitbus op basis van krijt. Na enkele regenbuien verdwijnen ze vanzelf. Dus helemaal veilig ook voor plant en dier! (en mijn geweten)

Mijn spuitbus is nog lang niet leeg, dus ga ik af en toe opnieuw op missie! :)

Onze belltent werd dit jaar al heel vroeg bovengehaald. Al sinds de lockdown, eind maart sliepen we met regelmaat in onze tent in de tuin. Vooral ook om tijdens de paasvakantie en het goede weer een vakantiegevoel te creëren. Maar wat waren de nachten toen nog koud! Gelukkig hebben we daar nu geen last meer van.
Het is er nu echt zo zalig slapen en ontwaken!

Sien en ik (en Suki, onze Golden Retriever!) slapen al enkele weken elke nacht in de tent. Lieze komt ons af en toe vergezellen maar die vindt het niet zo tof dat ons Sien elke dag om 7u wakker is. En laten we zeggen dat "Sien wakker, iedereen wakker" hier wel telt. Steven slaapt enkel in het weekend in de tent. Hij heeft een vroege wekker en vindt dat vakantiegevoel lastig als hij moet gaan werken. 

Maar Sien en ik genieten des te meer! Met het uitzicht op de  zonsondergang in de velden, nog gezellig wat lezen. 's ochtends kleurt de tent eerst zacht oranje/rozig om dan bij zonsopkomst mooie schaduwtekeningen op onze tent te tekenen. 

Naar aanleiding van mijn blogjes vorig jaar en de vele foto's op Instagram vroeg Obelink me of ik een kijkje in onze tent wou delen. Dat artikeltje kan je op hun website lezen. (via deze link) Maar ondertussen heb ik wel wat tijd gehad om weer wat dingen aan te passen. Zo veel weken op een luchtmatras slapen, zag ik toch niet meer zitten. En mijn lijfje nog minder. Dus gingen we op zoek naar paletten en maakten we bedden met onze matrassen van de logeerbedjes. Bij slecht weer kunnen we zo altijd ook binnenslapen zonder de hele reutemeteut over en weer te moeten sleuren. Bij mijn papa vond ik boven nog een leuk tapijt en met enkele kringloopvondstjes is ze weer wat gezelliger geworden. 

Ons tafeltje van paletten staat er ook weer en aan de tent liggen er strobalen en een houten kratje voor de kaarsen en de lampjes.
Vorige week nam ik ook eindelijk eens een half dagje tijd voor mezelf en maakte ik nog eens een bloemenwolkje. Met nog enkele pampasgrassen, gedroogde en verse bloemen uit de tuin ging ik aan de slag. Zo hard genoten van dit projectje en ook eens echt blij met het resultaat! Bij deze dus een nieuwe kijk in en naast onze tent!

Lieze en ik maakten vorige maand ook nog citronellakaarsen van oa bijenwas. Zalig om ze 's avonds te branden tegen een muggenaanval en het smeulen van heerlijke witte salie. 

Ons Suki gaat tegen zonsondergang al voor de tent zitten wachten tot het tijd is om te gaan slapen. Ze heeft ook haar plaatsje in de tent, met haar kussen en een bakje water. Maar de laatste dagen kruipt ze 's nachts stilletjes -met haar knuffeldoekje- bij mij in het grote bed. Zelfs als wij opstaan, blijft ze nog gezellig liggen. Een hond al eens zo hard zien genieten?! :)

Deze week hadden we een zot idee en bestelden we een extra tent, in een kleiner formaat. Deze staat nu helemaal achteraan in de bloementuin, tegen het veld. Misschien wil er wel eens iemand komen logeren?! Zin in?!

Een heerlijke nacht in de tent, vroeg opstaan om een uurtje in de tuin te werken en dan buiten ontbijten in de schaduw. Meer moest dat niet zijn om juli schoon af te sluiten.

Als de tafel er zo uitziet dan ben ik content. Alles op. 

De eerste maand van de vakantie zit er al op. Dan krijg ik het naar jaarlijkse gewoonte al een beetje benauwd. Hoe snel gaat die vakantie ook? Al lijkt dat nogal vreemd want we zijn al zoveel maanden thuis. Het niet weten wat de nabije toekomst brengt, is toch best ook wel vreemd.
Nadat ik in maart erg in angst ging om alles met en rond
Covid-19, heb ik dat snel achter mij kunnen laten. Veilig in onze bubbel, daar is het goed. Sommige dagen zijn lastig want mijn lijf krijgt nu niet de rust die ik anders wel heb. Maar dat weegt niet op tegen het feit dat we het hier goed hebben. Geen stress, behalve af en toe eens ruziënde zussen, een bloemenveld, onze Suki, de pony’s en een goede portie creativiteit helpen ons genieten.

Mij hoor je niet klagen hoor! Lieze had het idee om een lijst met opdrachtjes te maken. Ze werkte dat helemaal uit met kleurtjes, nummertjes, opdrachten voor goed of regenweer, plezant creatieve ideetjes of saaie taken die ook eens moesten gedaan worden. Tot onze grote verbazing werkt dit kei goed. Zelfs de minder leuke taken worden zonder morren uitgevoerd.

Een lange avondwandeling met Suki, en daar hoort dan natuurlijk ook een fotoshoot bij!

Ijsjes eten in de bloementuin bij een gouden zonsondergang. 

Citronella kaarsen maken voor onze avonden buiten. We gebruikten restjes en oude kaarsen, waar we nieuwe paraffine aan toevoegden en druppeltjes etherische olie tegen de muggen.
Lieze maakte de citroentjes, ik maakte een kaars van bijenwas waar ik dan weer gedroogde kruiden (salie, rozemarijn, ...) in verwerkte.

Met de fiets tot in Werchter aan de Zomerbar. We zijn naar drie optredens op het plein zelf geweest, maar daar naast was het ook best gezellig met ons flesje roosjeslimonade.

Een portie hondenkoekjes voor Suki. Ze zien er zo lekker uit dat je ze zelf zou kunnen opeten.

S’mores bij de vuurschaal.

Ons zomerprojectje van vorig jaar, gaat dit jaar nog in orde geraken. Ik kocht in de kringwinkel oude caféstoelen en die zijn we (Lieze en ik) nu aan het afschuren en verven.

Restaurant zonder bestek. Samen koken, een buffetje klaarzetten en dan met je -goed gewassen en ontsmette- handen eten. In het begin is dat vreemd, maar eens je het in je hoofd kan loslaten, is het best leuk. Je eet trager dan met bestek en bent je bewust van elk hapje. Zeker eens proberen! 

Een traktatie met een picknick.

Een verrassingsuitstapje naar De Schorre in Boom. (het enige uitje dat we tot nu toe deden)

Een picknickske in onze bloementuin in Baal hoorde er natuurlijk ook bij. Maar het was er eigenlijk veel te warm. 

Ondertussen slapen we nog steeds in onze tent op camping Ster en weerelt. Steven alleen in het weekend, en ons Lieze als het niet te koud is 's nachts.. Sien en ik genieten elke nacht van het buitenslapen! En Suki ook! 

Een "tie dye" projectje kwam deze maand ook uit de loting. Met kei mooie t-shirts als resultaat. Een blogje volgt hier ook nog eens over. 

Met onze meisjes ging ik hier in de velden ook al ne keer of drie op fotoshoot. Dat zijn te veel schone foto's, dus die deel ik nog wel in een extra blogje. 

Benieuwd wat er in augustus nog allemaal uit het 'to do' lijstje komt.

De afgelopen weken heb ik al kilo's confituur gemaakt. Eerst waren er de frambozen en de rode besjes (zalig lekkere combinatie trouwens!) en daarna de krieken. Want echt niks zo lekker op een vers boke, in de yoghurt of tussen een biscuit. Onze voorraadkasten zijn al goed gevuld en dan moeten de late rode  besjes en de druiven nog komen. Voor ons hergebruik ik  confituurpotten, maar om uit te delen verkies ik al eens graag de mooiere weckpotjes.
​
Terwijl ik kersen stond te ontpitten kregen we nog een superfijn ideetje waar Lieze mee aan de slag ging. 

Samen met ons Sien zocht ze leuke stofjes uit en wasten ze de kriekenpitjes zorgvuldig af. We droogden ze op 50 graden in de oven zodat ze zeker niet zouden schimmelen. 

Ons Lieze houdt van etherische olie en deze synergie "sauna" van Oshadi is haar favoriet. Deze druppelen we in de winter ook in onze waterkan op de kachel. Een heerlijke verwarmende geur van etherische olie van Siberische Spar, rozemarijn en Eucalyptus globulus. (kocht ik bij De Wereld van Nina)
De gedroogde pitjes legde ze open op een schaal en daar druppelde ze deze olie over. Laten we zeggen dat ze daar rijkelijk mee was want heel het huis geurde 2 dagen lang naar deze kruiden! Ze verdeelde ongeveer 300gr per kussentje en werkte ze verder af! En van netjes gesproken; perfect gestikt zelfs!
​
Een half minuutje in de microgolf en die buikpijntjes gaan hier snel beteren. Ze gaat de laatste pitjes nog verwerken voor het maken van kleine zakjes die gemakkelijk in de hand passen voor het opwarmen van koude vingers. Benieuwd welke olie ze hiervoor gaat gebruiken! ​

Aan de traktatie voor de klas werden nog wat Coronaregels aan verbonden. Ze ging die week pas weer naar school, dus moesten we daar ook nog onze weg in zoeken. Een zakje met wat lekkers vullen mocht gelukkig wel. 

Omdat het weekend al heel wat energie van me had gevraagd besloot ik om zondagavond heel vroeg in bed te kruipen. Maandag stond ik om 5u op om de koekjes te bakken. Het deeg maakte ik wel al zodat het alleen nog maar moest uitgerold en gebakken worden. Maar die viooltjes 1 voor 1 insmeren, versuikeren en op de koekjes kleven duurde toch wat langer dan ik dacht. Het laatste deel van de koekjes werkte ik dan maar af met bloemetjesglazuur. 

We hadden geen 5 minuten meer over voordat we op onze fiets moesten springen. Maar die achtjarige Sien ging wel met een hele grote glimlach en trots naar school die dag!

Je wil niet weten hoe de keuken er hier uitzag om 8u20. Maar om 10u stuurde ik deze foto wel door naar Steven. Om hem te laten weten dat het allemaal in orde was gekomen! :) 
Wat een avontuur is dat toch elke verjaardag! Maar het zijn deze kleine simpele dingen die het 'm doen. Ik hoop dat dit zo de leuke herinneringen zijn voor later!

​​Dan is het nu tijd om wat zomerherinneringen te gaan maken!

Na het leuke verjaardagsweekend was het maandag dan echt haar grote dag! Ik vond het vooral een emotionele dag want mijn hart sprong van vreugde om zoveel lieve berichtjes, een brievenbus vol verjaardagswensen, een doosje aan de deur geleverd en tot slot vond ik onder onze carport ook nog een grote doos van Hallmark. Ik heb me de hele dag moeten inhouden om niet te spieken van wie dit kwam! ;)

Elk kaartje werd met heel veel blijdschap en enthousiasme gelezen. Ondertussen werd Sien haar glimlach alleen maar groter! Dankjewel aan iedereen die hier mee voor zorgde! Zelfs in mijn brievenbus in de bloementuin werden er kaartjes en tekeningen gedropt! x

De jarige mag kiezen wat er op tafel komt. Zowel voor het avondeten als taart of dessert. Sien koos zonder twijfelen voor papie zijn allerlekkerste pizza. Njammie! We waren alle vier blij met deze keuze. :)

Als taart en afsluiter koos ze voor mijn chocoladetaart. Dat is een supersimpele chocolademousse waarvan je 2/3 even bakt en de rest in de frigo laat opstijven. Bij het opdienen smeer je de rest van de mousse erover en werk ik af met vers (rood) fruit en hoe kan het ook anders; eetbare bloemekes uit mijn tuintje!

Omdat we om 20u nog steeds op straat samen komen met de buren voor een applausje; bakte ik nog een taartje extra. Dat er dan ook nog gezongen werd voor haar maakte d'r dagje compleet!

Onlangs vond ik in Lieze haar doos het kleedje dat ze droeg bij ons Sien haar geboorte. Daar zit een heel verhaal achter van een grote verrassing die oma met haar had bedacht! En zie nu, 8jaar later past het voor ons kleintje! Sien heeft het jurkje weken opzij gelegd om op haar verjaardag te dragen. Wanneer ik 's morgens deze foto als herinnering kreeg op Facebook, moesten we dat gewoon nadoen! Heel hard gelachen hierom want zij vonden het zo plezant en ik kreeg er geen deftige foto van gemaakt die nog maar in de buurt kwam van het origineel. Als afsluiter kon dat wel tellen! Acht zeg! Mijn lieve Sienemieke; blijf nog maar heel lang je mooie gevoelige zelve! Je weet met al je charmes iedereen in te pakken (zonder dat ze bedrogen uitkomen!). Mijn schattig bloemenmeisje en natuurkind; wat ben ik trots om jouw mama te mogen zijn! <3