Vorige week bestelde ik bij Lotte Alissa een paastekening. Of beter gezegd een raamtekening in posterformaat en krijt(bord)stiften. 
In een enthousiaste bui stuurde ik de bestelling en betaling door. Toen ik de tekening uit de envelop haalde en open plooide zag ik dat dit echt wel een erg groot formaat is. Pas dan besefte ik dat we geen grote ramen hebben. Wel veel ramen, maar die zijn telkens in stukken verdeeld. Ik moest er echt hartelijk om lachen. We wonen hier nu bijna een jaar en toch had ik er niet bij stilgestaan. 
Maar dat maakte het net ook veel leuker om hiermee creatief aan de slag te gaan. Zowel onze meiden als ik zijn er heel wat momenten zoet mee geweest. Om te beginnen met het poetsen van de ramen. Een ideaal excuus om ze mee te laten helpen, want hoe sneller ze kunnen beginnen met tekenen, des te beter. 

Je krijgt in het pakketje ook nog een waslijst aan tips (én extra prints) mee. Het lijkt zo simpel en op zich is het dat ook. Maar toch blijft het een uitdaging en veel oefenen omdat er toch best wel een verschil zit tussen je tekening buiten en het raam langs binnen met dubbel (of drie-) glas. De grote tekening verdeelden we over de kleine raampjes 3x3. Met wat vouw- en plakwerk van de tekening lukte dat wel. Lieze moest zich af en toe wel in bochten wringen.

Deze lentetekeningen fleuren onze ramen en de ruimtes wel op!

Met de ochtendzon vinden we overal de schaduwtekeningen terug. Op de muur, het gordijn, de grond en de zetels. Elk stuk heeft op een bepaald uur een design. Sien is er ook al van overtuigd dat de paashaas heel blij gaat zijn met de mooie tekeningen.

Je mag eens raden wat ik nog het leukste van al vond?! We worden hier elke zonnige dag getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Hier is zelfs geen Photoshop filterke voor nodig. Dus zit ik hier telkens foto's te maken van deze tafereeltjes! Want, hoe schattig is dees ook?!

Deze KIEKEBOE! naast Suki haar mand tekende Sien ook. 

Ondertussen heb ik toch ook nog maar eens alle ramen langs buiten gepoetst. Want van al die washi-tape en vettige vingertjes was dat nog eens nodig. De tekeningen ogen eens zo mooi op een proper raam. 

Ondertussen droom ik er ook al van om onze serre in mijn bloementuin een mooie tekening te geven. Iets met bloemekes en vlinders. Ah ja! (hint)

Voor wie meer info wil over de paastekening van LotteAlissa, kijk dan zeker eens op haar Instagram. Je vindt er ook 'bedankt' posters en raamtekeningen terug. 
(dit is geen gesponsorde blog want alles zelf betaald, maar in deze tijden moeten we elkaar en alle creatieve zielen en kleine zelfstandigen wat extra steunen. Alsook ons enthousiasme voor toffe ontdekkingen!)

We hebben zo lang gewacht op de lente. Na de vele en lange regenweken, snakten we naar wat zon en lentegevoel. En dan was ze er ineens; net zoals het gevreesde virus. Plots lijkt iedereen vergeten hoeveel nood we hadden aan dat zonnetje. Alles draait tenslotte om het virus en de quarantaine. We moeten alle maatregelen meer dan ernstig nemen en opvolgen. Maar dat wil niet zeggen dat je niet meer in de tuin of een wandelingetje door de straten mag maken. Voor diegenen waarbij het mogelijk is, mits social distancing. 

Wij voelen en zien de lente kriebelen en dat doet zoveel deugd. Het is dezer dagen proberen om dicht bij jezelf te blijven en dankbaar te zijn. Sien is een kind dat houdt van buiten spelen en bezig zijn. Dus besloot ik deze week om met haar zaadbommetjes te maken. Hoera voor de burencommunity hier in den Hambos! Dankzij een samenaankoop en levering aan huis kon ik nog 2 zakken potgrond bestellen. Ideaal om aan de slag te gaan. Ze vond het zo leuk dat ze voor haar klas ook een filmpje wou maken en de kinderen kan aansporen om mee te doen. 

Bij deze het filmpje en wat meer uitleg hoe ze te werk gaat. 

Normaal gezien kan je rond deze periode in het gemeentehuis een zakje bloemenzaadjes ophalen. Maar gezien de sluiting van deze diensten, is er misschien wel een andere oplossing voorzien? In sommige gemeentes kan je een zakje zaadjes bestellen en wordt het in de brievenbus gedropt. Kijk dus zeker ook eens op de website van je gemeente. Bentoniet koop je ook gewoon in tuincentra of bestel je online. 

In april 2016 deelde ik al eens een blogje over onze zaadbommetjes. Bij deze nog eens de tips:

​Benodigdheden:

• ​4 eenheden klei in poedervorm of bentoniet
• 1 eenheid potgrond
• 1 eenheid zaadjes
• een plantenspuit met water
• een grote mengkom

Neem een maatbekertje of klein potje om je eenheden mee af te meten. Neem 4x klei, 1x potgrond en 1x bloemenzaadjes. Meng goed door elkaar. Benevel nu met water tot je een kneedbaar deeg krijgt. Zorg ervoor dat het niet te nat is, dat de zaadjes niet te snel gaan kiemen. Rol er nu kleine balletjes van, maak ze niet te groot zodat het goed uit elkaar kan vallen en de zaadjes de grond gaan raken. Laat de zaadbommetjes een dagje of 3 drogen op de vensterbank.

tips:

• kies voor zaadjes van vorstbestendige bloemen, zodat je niet tot mei moet wachten om je bommetjes te gooien
• drop de bommetjes niet waar er regelmatig gras gemaaid wordt
• onthou waar je ze gegooid hebt en ga binnen enkele weken eens kijken aar het resultaat
• je kan de zaadbommetjes ook in je eigen tuin gooien, laat de kinderen elk een hoekje uitkiezen

Sien haar voorstel! "Maak veel zaadbommetjes en ga ze binnenkort droppen tijdens je wandeling. Gezien het nog een hele tijd zal duren voor we weer naar school mogen, kan je af en toe eens gaan kijken of er al bloemetjes beginnen te groeien. Dan kan je binnenkort in plaats van op berenjacht; op bloementocht gaan!
De natuur, bijtjes, vlinders en alle andere insecten zullen blij zijn!"

Dankzij deze foto wonnen we ook nog de lentewedstrijd en krijgen we een pakket bloemenzaadjes opgestuurd! We kijken er heel erg naar uit. Dat ons dorp Tildonk enkele jaren geleden werd uitgeroepen tot bloemendorp; gaan we nu proberen om dat toch weer eens in de bloemetjes te zetten. Het zal geen toeval zijn dat deze bloemenmeisjes naar hier verhuisd zijn!

​Wie doet er mee? Bij interesse kan ik het wel eens bekijken of ik pakketjes kan samenstellen om zaadbommetjes te maken. Laat dan gerust een berichtje achter!

Maar natuurlijk ook nog dit! #takecare #staysafe

Over kleine gelukskes. die deze dagen zo moeilijk zijn. Voor mij hoort bakken en creatief zijn daarbij. Omdat ik al mijn focus er kan op leggen en de wereld buiten even kan vergeten. Vorige week bakte ik enkele Angel Food Cakes waardoor ik nog heel wat eidooiers over had. Dus maakte ik voor mijn wederhelft zijn favoriete ijs. 

Voor het koffiearoma gebruik ik de Espresso koffieboontjes van Java en giet ik een sterke -slow- koffie op. 
​
Op vraag, het recept 

• 300 ml slagroom
• 5 eidooiers
•  115 gr fijne kristalsuiker
• 300 ml sterke -vers gezet- espresso

Aan de slag!
Verwarm de slagroom tot aan het kookpunt en laat even afkoelen.
Klop ondertussen de eidooiers met de suiker tot er een romig en dik mengsel ontstaat. Klop de espresso en de hete slagroom erdoor. Plaats de (hittebestendige) kom boven een pan zachtkokend water.
Blijf de custard roeren tot je voelt dat het dikker wordt. Ga met de bolle kant van een lepel door het mengsel. Als er een laagje blijft hangen, dan mag je het van het vuur halen.

Laat dit mengsel volledig afkoelen en plaats in de koelkast tot de volgende dag. Giet het mengsel in een ijsmachine en laat draaien tot je een romig ijs bekomt. Zet hierna nog minstens 15 minuten in de diepvriezer. Je kan dit ijs 3 maanden bewaren.

Dit was alvast één van onze kleine gelukjes. Om op deze zonnige dagen ons eerste ijsje buiten te eten.

Op geen enkele creatie kreeg ik zoveel toffe reacties als voor mijn bijenkoninginnetje. Al heeft dat waarschijnlijk ook te maken met dat schattig meisje van me. 

Sien houdt niet van grimeren. Haar kleren moeten goed aanvoelen (je kent dat wel met hsp'tjes), dus verkleden moet iets zijn waar ze zich echt comfortabel in voelt anders doet ze er niet aan mee. En natuurlijk moest ze er ook nog (bijna 5km) mee kunnen fietsen zonder kou te lijden. Dat ik niet kan naaien hoef ik er zelfs al niet meer bij te vertellen. Op zoek gaan naar iets dat voldeed aan alle eisen bleek toch niet zo moeilijk. Want als je mama een bloementuin heeft en net gestart is met imkeren, dan komen er al eens wat ideetjes boven. 

Haar outfit bestond uit een donkere jas, gele warme sjaal, een pastelgeel rokje en truitje, zwart gestreepte t-shirt en zwarte thermische kousenbroek. Dit alles komt uit de kringwinkel en haar eigen kleerkast. In dezelfde kleur als haar sjaal vond ik in de kringwinkel een bol wol. Hiervan knipte ik lange slierten die ik in een lus draaide op haar eigen hoge staart. Als dit te lastig werd, kon ze haar 'bijenkorfje' er gewoon uithalen. Met een hooggevoelig kind is het wel extra nadenken over die prikkels die haar te veel kunnen worden.

Ik rolde een vel bijenwas op en kleurde dat met zwarte oogschaduw. Zo had ik supersnel en gemakkelijk een afdruk op haar wang. Met wat gouden highlighter werkte ik het af voor wat extra glans. 

De bijtjes knutselden we met gele en zwarte pijpragers, die we rond een potlood draaiden. De vleugeltjes zijn restjes van gordijnen. 

​Samen met de fanfare trokken de kinderen door Haacht dorp. Wat een creatieve ouders wonen er in ons dorp! Zoveel toffe outfits en ideetjes!

Omdat ze er 's avonds nog altijd zo schattig uitzag kocht ik haar om, zodat ik nog wat foto's kon maken. Haha, in ruil voor 2 Leonidas pralines kreeg ik een superschattige bijtjeskoningin voor mijn camera! Fijne vakantie en dankjewel voor de vele lieve reacties! Sien vond het alvast BIJzonder fijn!

Even weg met ons gezin, daar waren we zo erg aan toe! Ik boekte een weekendje Texel en probeerde dat voor onze meiden toch nog geheim te houden. Maar dat was ik dus vergeten toen ik er begon over te vertellen. Iets té enthousiast dus. Het is best spannend geweest want 2 dagen voor ons vertrek voelde ik me weer opnieuw heel slecht en moest ik een RX van mijn longen laten maken. Alweer een longontsteking. Het weekendje verplaatsen lukte niet meer en omdat de zeelucht me altijd enorm veel deugd doet, vertrokken we toch. Maar laten we eerlijk zijn. Het is een hele rit en ik ben een enorme stresskip in de auto. Gelukkig waren we nog net op tijd voor de laatste veerboot in Den Helder. Bij de receptie van Roompot hadden ze op ons zitten wachten; want ondertussen was het al voorbij 22u. 
Sien is altijd een vroege vogel, ook nu dus. Omdat ik niet in de bungalow wou blijven zitten trokken we er een gans weekend op uit.
​Op zaterdag ochtend kwamen we hier uit en we waren allemaal op slag verkocht. Het was echt koud en enorm veel wind. Maar het voelde allemaal zo zalig aan. We hadden het gevoel dat we hier helemaal alleen waren. Het eerste wat ik zei was dat het toch fantastisch zou zijn als ik hier een regenboog zou krijgen. De foto's vertellen voldoende! Kijk maar even mee!

Suki is even zot van het zeetje en het gevoel van eens lekker uit te waaien. Maar als ons Lieze haar telefoon boven haalt, dan steekt ze gewoon haar tong uit!

Deze ballon vonden we in de duinen. Het ging echt recht naar mijn hart! <3

Even later volgde dit. Ah ja, met tranen enal! #overtherainbow 

Eten, slapen, rusten en opwarmen deden we in een chalet op Kustpark Texel van Roompot. Spotgoedkoop geboekt via VakantieVeilingen. Maar wel met alles wat we nodig hebben. Netjes ingericht, zeer proper en best gezellig voor de compacte ruimte. Het is ook fijn dat we Suki hier kunnen meenemen. Alleen jammer dat we dan moeten bijbetalen voor de verplichte kuis. Al begrijp ik dat best wel. De foto's zijn die van het moment van ons vertrek. We proberen het hoe dan ook altijd netjes achter te laten. 

Als je naar Texel komt staat een bezoekje aan de vuurtoren hoog genoteerd. We hadden dan ook nog eens geluk met het weer. Stralend blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Mijn lijfje kon de 8 verdiepingen en de 153 treden niet aan, dus bleef ik met Suki beneden wachten. Lieze kreeg mijn Fujifilm mee en maakte volgende geweldige beelden! Hopelijk lukt het me volgende keer wel om naar boven te gaan om dit te bewonderen. 

Enkele weetjes over de vuurtoren:
Ontwerp: Dhr. Q. Harder
​Bouwjaar: 1863-1864, herbouwd in 1948
Lichthoogte: 53 meter boven NAP
Torenhoogte: 34,7 meter
Verdiepingen: 8
Traptreden: 153
Lichtsterkte: 2,85 miljoen candela
Zichtbaarheid: tot 29 zeemijl, 54 km
Karakter: 2 schitteringen per 10 seconden

Een vreugdedansje voor dat moederhart is je kinderen zien genieten van het moment en dat op beeld kunnen vastleggen. 

We hebben intens genoten van elke minuut. Van het samenzijn, het niksen en de liefde in ons gezin. Ik heb lang getwijfeld of ik het zou aankunnen, maar ontzettend dankbaar dat we toch gekomen zijn. Tot we ook nog het bericht kregen dat mijn broer zwaargewond in het ziekenhuis lag. Op dat moment voelde het alsof we heel erg ver van huis zaten op dat (Wadden)eiland. (Ondertussen stelt hij het goed en is hij aan de beterhand.)

Het is ongeveer een 290km rijden tot aan de veerboot in Den Helder. Gezien we ook een beetje wereldvreemd zijn, was dit onze eerste keer op de boot! Wat een spannend avontuur!

Voor de Texel-liefhebbers; stuur me gerust jullie tips door. Wat moeten we zeker gezien hebben? Op welk punt heb je de mooiste zonsopkomst of -ondergang. Zijn er leuke en betaalbare logeer- of kampeerplekjes. We willen er graag alles over weten!

Nog een laatste uitstapje voor we de vakantie afsluiten en weer in de routine duiken. Ik zag onlangs op Instagram foto’s van Winterfloridylle in de plantentuin van Meise. Nog net op tijd kon ik tickets boeken voor zaterdagavond. Een enorme drukte, niet in de tuin of inkom zelf, want dat was goed georganiseerd, maar wel om een parkeerplaats te vinden.
Het was echt genieten van een prachtig spektakel van licht en muziek, mooi op elkaar afgestemd met telkens een knipoog naar de bloemen en planten.
Vooral de gigantische serre was een prachtig kleurenspel. Hier en daar de mogelijkheid om even te gaan zitten aan een vuurtje en iets te drinken om je op te warmen. Ideaal om samen met de kinderen te doen en zeker een aanrader voor volgend jaar.  De foto's spreken voor zich.​

Tijdens de wandeling naar de auto zagen we een ouder koppel die problemen hadden bij het wegrijden. Hun auto stond geparkeerd op het gras en had een serieus slijkbad veroorzaakt. Zonder hulp geraakten ze er niet uit. We wandelden voorbij en lachten even met de opmerking, “deze heeft een probleempje”. We draaiden ons om en ik stelde de vraag of we toch niet moesten gaan helpen. Steven en mijn papa liepen terug en ze besloten toch maar om deze mensen even te helpen. Want iedereen keek wel en liep maar verder. Met als resultaat een dankbaar koppel die eindelijk kon wegrijden en 2 mannen van kop tot teen met slijk. Maar content met hun goeie daad van de avond.​

Wie van planten houdt en wel eens een tuincentra of bloemenwinkel bezoekt, heeft ze vast al eens gezien. De Kokodama. Een plantje dat niet in een plastic potje zit, maar in een bol van kokosvezels. Ze zien er echt wel tof uit en gezien ik heel veel ruimte heb voor hangplanten en macramé, viel mijn oog daar al snel op. Voor deze betaal je al snel min 20€. Dat vond ik best wel prijzig omdat er meestal ook maar een klein plantje in past. Ik heb hier enorm veel stekjes staan (en een tekort aan bloempotjes), dus ging ik op zoek naar de lege Kokodama's. Helaas zijn deze niet zo gemakkelijk te vinden. Dus besloot ik maar om er zelf wat meer over op te zoeken.

De Kokodama is geinspireerd op de Kokedama, oftewel een mosbal. Een Japanse bonsai-technologie om mossen te bewerken.
Google wist me al snel te vertellen dat dat ook gemakkelijk zelf te maken is. Al is gemakkelijk snel gezegd natuurlijk. Maar zeker het proberen waard. 

Wat heb je hiervoor nodig? 

• 1 deel potgrond
• 1 deel potgrond voor bonsaiplantjes
• 1 deel water
• plantjes of stekjes
• plakjes mos
• stevig touw

Aan de slag!

1. meng de 2 soorten potgrond en het water. Kneed goed tot een bol en knijp het overtollige water eruit. Neem de bol in je handen en draai in tegenovergestelde richting. Zo breek je de bol in twee gelijke stukken. (Net zoals je een nectarine of pruim van hun steen kan draaien.)
2. Neem het stekje en verwijder zoveel mogelijk van de aarde en leg het op één helft van de bol. Plak de andere helft ertegenaan en kneed opnieuw tot een mooie bol.
3. Leg wat plakjes mos, met de mooie groene kant op tafel. In het midden leg je de bol neer en vorm je het mos rond de bol. Het is een klein beetje puzzelen, maar dat lukt vrij goed. 
4. Neem het touw erbij en draai het mos vast en zorg ervoor dat het er netjes over verdeeld is. Knoop vast.
5. Laat de bol een dagje uitlekken op een stuk hout of een bordje. Hang dan op aan een macramékoord of leg op een schoteltje.
6. Vernevel of besproei de bol dagelijks even en leg wekelijks even in een schaaltje water. Hang het best niet aan een raam in de volle zon, anders gaat het te snel uitdrogen en/of verbranden. 

Dit is écht super gemakkelijk want het was mijn eerste probeersel en ze zien er best mooi uit. Op een kwartiertje had ik deze 3 mosbollen klaar. Het is nu even bekijken en uitzoeken hoe ik ze best water geef en ze moet verzorgen. Ik had nog dunne schijfjes hout liggen, die ik als ondergrond gebruik. Deze hangen in een macraméhanger zodat ik de bol er gemakkelijk uit kan halen en water geven zonder ze te beschadigen.  

Ook eens proberen of heb je ze zelf al gemaakt? Laat het me zeker weten. Of heb je zelf nog tips, dan zijn die ook welkom.

Half december, dat zijn ook al heel wat opdrachtjes en fijne momenten verder in onze aftel(advent)kalender. Zaterdagochtend deden we iets nieuws. En deze keer voor onze lieve Suki. Ik had ons namelijk ingeschreven voor een demo 'bak gezonde koekjes voor je hond'. Suki is heel kieskeurig wat haar eten betreft, maar  op het natvoer én de brokjes met vis van Edgard & Cooper .is ze wel verzot. En op de snoepjes en koekjes natuurlijk. Die nemen we altijd mee in onze zak tijdens onze wandelingen. 

Gezien hier altijd veel gebakken wordt, waar ze alleen naar mag kijken, wou ik deze keer voor haar iets maken. 
Laura van Shiinu.be geeft deze demo's en workshops ism Edgard & Cooper. Zeker de moeite waard om eens te gaan kijken op haar website. We kregen een receptenboekje met 6 receptjes mee, waarvan ze er ons 4 heeft leren bakken. Snelle pindakaasballetjes, feestelijke bananendonuts, appel-peterseliekoekjes en gezonde Oreo's. De koekjes werden onder de deelnemers verdeeld om mee te nemen voor ieder z'n hondje thuis. Wij kregen ook nog een restje deeg mee naar huis om verder af te werken. Daar gingen we dan ook direct mee aan de slag. Met heel wat tips en weetjes over welke ingrediënten we kunnen gebruiken, geen toegevoegde suikers, kleurstoffen en bewaarmiddelen.  In sommige recepten wordt er een blikje nat voer gebruikt of dienen de brokjes als crunchy topping. Maar je kan dit ook weglaten en een blikje tonijn in de plaats gebruiken zodat je er zelf ook van kan eten. En weet je wat? Zelfgebakken, dat is het nog het allerbeste. Suki heeft geproefd en gekeurd. Nog meer van dat dus! 

Deze hartjes bakte ik thuis met het recept voor de appel(munt)peterselie koekjes. Niet te groot en ideaal om mee te nemen voor een wandelingetje en beloning met de clicker. Suki geeft al een vuistje voor een hartjeskoekje. 

Bovenaan zijn het de pindakaasballetjes en de koekjes met de pootafdrukjes (foto hieronder) is van het recept voor de donuts. Deze werden tijdens de demo gemaakt. De andere foto's zijn van thuis. ​

Zoals de vorige jaren maakte ik dit jaar ook weer een aftelkalender voor de maand december. Het is alweer de laatste maand van het jaar en dan is het weer even terugblikken naar wat dit jaar ons bracht. Als ik mijn foto's doorneem valt het me op dat ik tot eind april heel weinig goeie foto's heb. Daaruit kan je mijn staat van welzjin opmaken. 2018 eindigde met een zware periode die in mijn hoofd voor heel veel onrust zorgde. De twee pleegkindjes in ons gezin waar mijn draagkracht te klein voor bleek. Het nieuws dat we op zoek moesten naar een andere woning. Alles bij elkaar voelde ik me zo hard gefaald. Als moeder, metie, partner, vrouw en vriendin. Maar na regen kwam zonneschijn. Heel veel zonneschijn en een warme, gezellige zomer. We vonden een zaaaalige plek om te wonen, genoten van onze thuisvakantie in 'Ster en weerelt' en Suki kwam officieel bij ons wonen. En ik, ik leerde om alles weer in perspectief te zetten en te zien. Zo bracht 2019 toch echt nog enorm veel schone momenten. Ik selecteerde de tofste foto's met de leukste herinneringen en die liet ik in retroformaat afprinten.
Ik had er maar 31 nodig, maar strandde op 105 foto's. En dat was al een heel grote selectie! 
31 dagen, 31 zakjes met opdrachten en/of tijd samen. Kleine dingetjes om te delen. Om dankbaar te zijn voor dit jaar en al wat op ons pad kwam. 

Ik hoop hier tussendoor nog ergens wat tijd te vinden om over onze opdrachtjes te bloggen. En anders mag je altijd eens gaan spieken op Instagram. Daar deel ik regelmatig ons envelopje van de dag.  Ik wens jullie allen alvast een fijne laatste maand van het jaar!