Vrijdag namiddag, en de eerste schoolweek zit er al op. Voor we het goed en wel beseffen zitten we alweer in de dagelijkse routine.

Maar wat ben ik trots op mijn 2 madammen! 
Na een erg lastig schooljaar -en dat is zacht uitgedrukt- besloot ons Lieze om een nieuwe start te maken op een school waar ze niemand kent. Ook al waren er hyperventilatie- en paniekaanvallen, migraine en misselijkheid van de stress; ze deed het! En hoe! Als ouder zou je willen dat je sommige dingen in hun plaats kon doen, zodat ze van dit alles gespaard bleven. Als hoogsensitieve moeder van 2 gevoelige dochters is het vaak nog eens zo lastig om al die prikkels op te vangen. Het grootste voordeel is dat ik me in hun plaats kan zetten en me afvragen wat mij, als kind, als puber, zou geholpen hebben. En dan kan ik al eens zotte moeder-momentjes hebben Want het hoeft niet altijd groots te zijn, het is het laten zien en voelen dat er begrip is voor hun angsten en pijn. Het mag er ook gewoon zijn. 

Omdat Lieze vanaf nu elke dag naar school moet fietsen, naar een kant waar we onze weg absoluut nog niet kennen, gingen we samen op zoektocht. We fietsten en zochten de veiligste en gemakkelijkste weg, we reden verloren en fietsten terug. En nog eens. Zo kreeg ik het idee om maandag op geheime missie te gaan. Met een (krijtverf)spuitbus en een sjabloon fietste ik haar weg naar school. Onderweg tekende ik hartjes op straat, het fiets- of voetpad. Om haar eraan te herinneren dat ik aan haar denk, dat ik er altijd voor haar/hun ben maar vooral ook omdat ik ze zo'n geweldige madammekes vind!

Lieze had het heel snel door dat het mijn geheim plannetje was, maar ze moest telkens harder lachen wanneer ze 1tje tegenkwam tijdens haar eerste rit naar school. Ze was ervan uitgegaan dat er alleen in onze straat witte hartjes te zien waren. :)

Omdat Sien ook zo dapper elke dag door weer en wind, 5km naar school fietst (enkele rit) verfde ik op onze weg ook nog enkele hartjes. Zij snapte er echt niks van en kon de link niet leggen. "Mama, wat is dat toch met al die hartjes onderweg?! Bij ons aan de oprit staan er en hier ook, en hier nog? Wie doet dat toch?" Lieze maakte een filmpje wanneer ik nog een extra hartje verfde en dit toonden we aan ons Sien om het uiteindelijk te verklappen! Dat gezichtje sprak boekdelen!

​Vanmorgen regende het goed en waren we al snel nat. Sien probeert daar dan altijd iets positiefs uit te halen. Dus vanmorgen fietste ze op elk hartje op onze weg want "dat geeft zeker extra kracht en snelheid in deze regen". Het zal wel zijn!

Omdat ik geen boete wou voor het bekladden van de weg, ging ik op zoek naar een spuitbus op basis van krijt. Na enkele regenbuien verdwijnen ze vanzelf. Dus helemaal veilig ook voor plant en dier! (en mijn geweten)

Mijn spuitbus is nog lang niet leeg, dus ga ik af en toe opnieuw op missie! :)

Onze belltent werd dit jaar al heel vroeg bovengehaald. Al sinds de lockdown, eind maart sliepen we met regelmaat in onze tent in de tuin. Vooral ook om tijdens de paasvakantie en het goede weer een vakantiegevoel te creëren. Maar wat waren de nachten toen nog koud! Gelukkig hebben we daar nu geen last meer van.
Het is er nu echt zo zalig slapen en ontwaken!

Sien en ik (en Suki, onze Golden Retriever!) slapen al enkele weken elke nacht in de tent. Lieze komt ons af en toe vergezellen maar die vindt het niet zo tof dat ons Sien elke dag om 7u wakker is. En laten we zeggen dat "Sien wakker, iedereen wakker" hier wel telt. Steven slaapt enkel in het weekend in de tent. Hij heeft een vroege wekker en vindt dat vakantiegevoel lastig als hij moet gaan werken. 

Maar Sien en ik genieten des te meer! Met het uitzicht op de  zonsondergang in de velden, nog gezellig wat lezen. 's ochtends kleurt de tent eerst zacht oranje/rozig om dan bij zonsopkomst mooie schaduwtekeningen op onze tent te tekenen. 

Naar aanleiding van mijn blogjes vorig jaar en de vele foto's op Instagram vroeg Obelink me of ik een kijkje in onze tent wou delen. Dat artikeltje kan je op hun website lezen. (via deze link) Maar ondertussen heb ik wel wat tijd gehad om weer wat dingen aan te passen. Zo veel weken op een luchtmatras slapen, zag ik toch niet meer zitten. En mijn lijfje nog minder. Dus gingen we op zoek naar paletten en maakten we bedden met onze matrassen van de logeerbedjes. Bij slecht weer kunnen we zo altijd ook binnenslapen zonder de hele reutemeteut over en weer te moeten sleuren. Bij mijn papa vond ik boven nog een leuk tapijt en met enkele kringloopvondstjes is ze weer wat gezelliger geworden. 

Ons tafeltje van paletten staat er ook weer en aan de tent liggen er strobalen en een houten kratje voor de kaarsen en de lampjes.
Vorige week nam ik ook eindelijk eens een half dagje tijd voor mezelf en maakte ik nog eens een bloemenwolkje. Met nog enkele pampasgrassen, gedroogde en verse bloemen uit de tuin ging ik aan de slag. Zo hard genoten van dit projectje en ook eens echt blij met het resultaat! Bij deze dus een nieuwe kijk in en naast onze tent!

Lieze en ik maakten vorige maand ook nog citronellakaarsen van oa bijenwas. Zalig om ze 's avonds te branden tegen een muggenaanval en het smeulen van heerlijke witte salie. 

Ons Suki gaat tegen zonsondergang al voor de tent zitten wachten tot het tijd is om te gaan slapen. Ze heeft ook haar plaatsje in de tent, met haar kussen en een bakje water. Maar de laatste dagen kruipt ze 's nachts stilletjes -met haar knuffeldoekje- bij mij in het grote bed. Zelfs als wij opstaan, blijft ze nog gezellig liggen. Een hond al eens zo hard zien genieten?! :)

Deze week hadden we een zot idee en bestelden we een extra tent, in een kleiner formaat. Deze staat nu helemaal achteraan in de bloementuin, tegen het veld. Misschien wil er wel eens iemand komen logeren?! Zin in?!

Een heerlijke nacht in de tent, vroeg opstaan om een uurtje in de tuin te werken en dan buiten ontbijten in de schaduw. Meer moest dat niet zijn om juli schoon af te sluiten.

Als de tafel er zo uitziet dan ben ik content. Alles op. 

De eerste maand van de vakantie zit er al op. Dan krijg ik het naar jaarlijkse gewoonte al een beetje benauwd. Hoe snel gaat die vakantie ook? Al lijkt dat nogal vreemd want we zijn al zoveel maanden thuis. Het niet weten wat de nabije toekomst brengt, is toch best ook wel vreemd.
Nadat ik in maart erg in angst ging om alles met en rond
Covid-19, heb ik dat snel achter mij kunnen laten. Veilig in onze bubbel, daar is het goed. Sommige dagen zijn lastig want mijn lijf krijgt nu niet de rust die ik anders wel heb. Maar dat weegt niet op tegen het feit dat we het hier goed hebben. Geen stress, behalve af en toe eens ruziënde zussen, een bloemenveld, onze Suki, de pony’s en een goede portie creativiteit helpen ons genieten.

Mij hoor je niet klagen hoor! Lieze had het idee om een lijst met opdrachtjes te maken. Ze werkte dat helemaal uit met kleurtjes, nummertjes, opdrachten voor goed of regenweer, plezant creatieve ideetjes of saaie taken die ook eens moesten gedaan worden. Tot onze grote verbazing werkt dit kei goed. Zelfs de minder leuke taken worden zonder morren uitgevoerd.

Een lange avondwandeling met Suki, en daar hoort dan natuurlijk ook een fotoshoot bij!

Ijsjes eten in de bloementuin bij een gouden zonsondergang. 

Citronella kaarsen maken voor onze avonden buiten. We gebruikten restjes en oude kaarsen, waar we nieuwe paraffine aan toevoegden en druppeltjes etherische olie tegen de muggen.
Lieze maakte de citroentjes, ik maakte een kaars van bijenwas waar ik dan weer gedroogde kruiden (salie, rozemarijn, ...) in verwerkte.

Met de fiets tot in Werchter aan de Zomerbar. We zijn naar drie optredens op het plein zelf geweest, maar daar naast was het ook best gezellig met ons flesje roosjeslimonade.

Een portie hondenkoekjes voor Suki. Ze zien er zo lekker uit dat je ze zelf zou kunnen opeten.

S’mores bij de vuurschaal.

Ons zomerprojectje van vorig jaar, gaat dit jaar nog in orde geraken. Ik kocht in de kringwinkel oude caféstoelen en die zijn we (Lieze en ik) nu aan het afschuren en verven.

Restaurant zonder bestek. Samen koken, een buffetje klaarzetten en dan met je -goed gewassen en ontsmette- handen eten. In het begin is dat vreemd, maar eens je het in je hoofd kan loslaten, is het best leuk. Je eet trager dan met bestek en bent je bewust van elk hapje. Zeker eens proberen! 

Een traktatie met een picknick.

Een verrassingsuitstapje naar De Schorre in Boom. (het enige uitje dat we tot nu toe deden)

Een picknickske in onze bloementuin in Baal hoorde er natuurlijk ook bij. Maar het was er eigenlijk veel te warm. 

Ondertussen slapen we nog steeds in onze tent op camping Ster en weerelt. Steven alleen in het weekend, en ons Lieze als het niet te koud is 's nachts.. Sien en ik genieten elke nacht van het buitenslapen! En Suki ook! 

Een "tie dye" projectje kwam deze maand ook uit de loting. Met kei mooie t-shirts als resultaat. Een blogje volgt hier ook nog eens over. 

Met onze meisjes ging ik hier in de velden ook al ne keer of drie op fotoshoot. Dat zijn te veel schone foto's, dus die deel ik nog wel in een extra blogje. 

Benieuwd wat er in augustus nog allemaal uit het 'to do' lijstje komt.

De afgelopen weken heb ik al kilo's confituur gemaakt. Eerst waren er de frambozen en de rode besjes (zalig lekkere combinatie trouwens!) en daarna de krieken. Want echt niks zo lekker op een vers boke, in de yoghurt of tussen een biscuit. Onze voorraadkasten zijn al goed gevuld en dan moeten de late rode  besjes en de druiven nog komen. Voor ons hergebruik ik  confituurpotten, maar om uit te delen verkies ik al eens graag de mooiere weckpotjes.
​
Terwijl ik kersen stond te ontpitten kregen we nog een superfijn ideetje waar Lieze mee aan de slag ging. 

Samen met ons Sien zocht ze leuke stofjes uit en wasten ze de kriekenpitjes zorgvuldig af. We droogden ze op 50 graden in de oven zodat ze zeker niet zouden schimmelen. 

Ons Lieze houdt van etherische olie en deze synergie "sauna" van Oshadi is haar favoriet. Deze druppelen we in de winter ook in onze waterkan op de kachel. Een heerlijke verwarmende geur van etherische olie van Siberische Spar, rozemarijn en Eucalyptus globulus. (kocht ik bij De Wereld van Nina)
De gedroogde pitjes legde ze open op een schaal en daar druppelde ze deze olie over. Laten we zeggen dat ze daar rijkelijk mee was want heel het huis geurde 2 dagen lang naar deze kruiden! Ze verdeelde ongeveer 300gr per kussentje en werkte ze verder af! En van netjes gesproken; perfect gestikt zelfs!
​
Een half minuutje in de microgolf en die buikpijntjes gaan hier snel beteren. Ze gaat de laatste pitjes nog verwerken voor het maken van kleine zakjes die gemakkelijk in de hand passen voor het opwarmen van koude vingers. Benieuwd welke olie ze hiervoor gaat gebruiken! ​

Aan de traktatie voor de klas werden nog wat Coronaregels aan verbonden. Ze ging die week pas weer naar school, dus moesten we daar ook nog onze weg in zoeken. Een zakje met wat lekkers vullen mocht gelukkig wel. 

Omdat het weekend al heel wat energie van me had gevraagd besloot ik om zondagavond heel vroeg in bed te kruipen. Maandag stond ik om 5u op om de koekjes te bakken. Het deeg maakte ik wel al zodat het alleen nog maar moest uitgerold en gebakken worden. Maar die viooltjes 1 voor 1 insmeren, versuikeren en op de koekjes kleven duurde toch wat langer dan ik dacht. Het laatste deel van de koekjes werkte ik dan maar af met bloemetjesglazuur. 

We hadden geen 5 minuten meer over voordat we op onze fiets moesten springen. Maar die achtjarige Sien ging wel met een hele grote glimlach en trots naar school die dag!

Je wil niet weten hoe de keuken er hier uitzag om 8u20. Maar om 10u stuurde ik deze foto wel door naar Steven. Om hem te laten weten dat het allemaal in orde was gekomen! :) 
Wat een avontuur is dat toch elke verjaardag! Maar het zijn deze kleine simpele dingen die het 'm doen. Ik hoop dat dit zo de leuke herinneringen zijn voor later!

​​Dan is het nu tijd om wat zomerherinneringen te gaan maken!

Na het leuke verjaardagsweekend was het maandag dan echt haar grote dag! Ik vond het vooral een emotionele dag want mijn hart sprong van vreugde om zoveel lieve berichtjes, een brievenbus vol verjaardagswensen, een doosje aan de deur geleverd en tot slot vond ik onder onze carport ook nog een grote doos van Hallmark. Ik heb me de hele dag moeten inhouden om niet te spieken van wie dit kwam! ;)

Elk kaartje werd met heel veel blijdschap en enthousiasme gelezen. Ondertussen werd Sien haar glimlach alleen maar groter! Dankjewel aan iedereen die hier mee voor zorgde! Zelfs in mijn brievenbus in de bloementuin werden er kaartjes en tekeningen gedropt! x

De jarige mag kiezen wat er op tafel komt. Zowel voor het avondeten als taart of dessert. Sien koos zonder twijfelen voor papie zijn allerlekkerste pizza. Njammie! We waren alle vier blij met deze keuze. :)

Als taart en afsluiter koos ze voor mijn chocoladetaart. Dat is een supersimpele chocolademousse waarvan je 2/3 even bakt en de rest in de frigo laat opstijven. Bij het opdienen smeer je de rest van de mousse erover en werk ik af met vers (rood) fruit en hoe kan het ook anders; eetbare bloemekes uit mijn tuintje!

Omdat we om 20u nog steeds op straat samen komen met de buren voor een applausje; bakte ik nog een taartje extra. Dat er dan ook nog gezongen werd voor haar maakte d'r dagje compleet!

Onlangs vond ik in Lieze haar doos het kleedje dat ze droeg bij ons Sien haar geboorte. Daar zit een heel verhaal achter van een grote verrassing die oma met haar had bedacht! En zie nu, 8jaar later past het voor ons kleintje! Sien heeft het jurkje weken opzij gelegd om op haar verjaardag te dragen. Wanneer ik 's morgens deze foto als herinnering kreeg op Facebook, moesten we dat gewoon nadoen! Heel hard gelachen hierom want zij vonden het zo plezant en ik kreeg er geen deftige foto van gemaakt die nog maar in de buurt kwam van het origineel. Als afsluiter kon dat wel tellen! Acht zeg! Mijn lieve Sienemieke; blijf nog maar heel lang je mooie gevoelige zelve! Je weet met al je charmes iedereen in te pakken (zonder dat ze bedrogen uitkomen!). Mijn schattig bloemenmeisje en natuurkind; wat ben ik trots om jouw mama te mogen zijn! <3

Op zondag van Sien haar verjaardagsweekend was het weer de ene verrassing na de andere. Dankzij het zalige weertje konden we 's morgens zelfs al buiten ontbijten. Op een speciale dag als deze mag het al eens wat meer zijn dan een doorsnee zondag.
Pancakes, vers geplukt fruit, yoghurt, chocoladebroodjes uit de oven en bloemekes natuurlijk! Zie ze daar zitten, wat een plaatje toch!

Omdat een feestje met de kindjes van de klas niet kon, mede omdat we nog wat extra lang in onze kleine bubbel blijven, nodigde ik toch stiekem haar beste vriendinnetje uit. Ze kennen elkaar van hun oude schooltje sinds de eerste kleuterklas. Na al die weken haar Suze terugzien, betekende zoveel als een verjaardagsfeestje! En wat werd ze verwend door zoveel cadeautjes!

Ik koos voor hun tweetjes een doosje Dots om een fotokadertje te maken. Met de bloemenkroontjes maakte ik foto's en printte het op een Instax polaroidje uit. Een superfijne herinnering dus!

Deze twee madammekes hebben al jaren een bucketlist die ze elke keer weer aanvullen. Door Corona werden er enkele geschrapt in de paasvakantie, net zoals het optreden van LikeMe. Maar in het flesje zat een briefje waarop hun lijstje nog wat extraatjes kreeg. Logeren in de tipi, een ijsje gaan eten bij Sander van L'origien, ... . Nog veel leuke plannen die ze deze zomer zeker weer kunnen afvinken!

Omdat de zomer begon, knutselde ik snel wat kamillekroontjes voor een mini fotoshoot. 

's avonds hadden we nog een bbq'tje onder ons en bakte ik nog een schoteltje soesjes. Dat was veel te lang geleden en die staan ook hoog op haar lijstje genoteerd.  Want haar lievelingstaart en -avondeten, dat was voor haar verjaardag zelf! Wordt vervolgd ...

Jarig zijn in Coronatijd hoeft niet saai te zijn. Sien werd op 22 juni 8 jaar en zoals elk kind keek ze daar heel erg naar uit. Maar een feestje met de klasvriendinnetjes zat er nog niet in. Lieze en ik beraamden een plan voor een fijne verrassingspicknick op de wei van Rock Werchter. Die ligt er nu toch maar zielig en eenzaam bij. Omdat ik het vooral veilig in onze bubbel wou houden werd het een onderonsje met mijn broer en zijn vriendin en opa. 
Picknickdoosjes met voor ieder een portie mozzarella/tomaat, een satéstokje met gehaktballetjes en tomaten, en een goed gevulde weckpot of bokaal met groenten, noten, appel, pasta en enkele eetbare bloemetjes. Fruitwater, roosjeslimonade, een cupcakeje en veel vers geplukt fruit. De voorbereidingen hiervoor vielen best nog wel mee en Sien had helemaal niks door. Opa kwam haar halen voor een speelnamiddagje -dacht ze. Van zodra ze weg waren vulde ik de bokalen en maakte ik de boxen klaar. Enkele doeken en kussentjes, een vlaggenlijntje, ballonnen en een zelfgemaakte piñata had ik stiekem al klaargezet.

Wij reden naar de weide (is bij ons om de hoek) en installeerden ons snel. Van zodra we bijna klaar waren stuurde ik een berichtje dat opa met Sien mocht afkomen. Ze wou met hem gaan sjotten. Geen idee waar ze dat haalde, maar hij vond dat een goed idee en vertelde dat hij daar de perfecte plaats voor had. Toevallig toch. We zagen ze al van ver aankomen en ze had helemaal niks door. Ze herkende ons zelfs niet. "Och, wat zou er daar te doen zijn" vroeg ze nog. "Een feestje zeker" had hij geantwoord. Ah, leuk!
Pas toen ze dichterbij kwamen herkende ze Suki die naar haar toeliep, want ons had ze nog steeds niet opgemerkt!

Sien en verrassingen, dat is soms toch wel een uitdaging. Dus ze moest er wel even van bekomen! Maar ze vond het echt kei tof!

Een gezellige middag onder ons, lekker gegeten, voetballen met nonkel Bart, de piñata stukslaan en snoepjes smullen. Meer was er dus niet nodig om met een stralende Sien weer naar huis te gaan! 

De eerste dag van haar verjaardagsweekend was alvast geslaagd! Want als je jarig bent op een maandag, dan mag je een gans weekend feesten! In een volgend blogje vertel ik meer over onze andere verrassing, haar lievelingstaart en de traktatie voor de klas. 

​Ken je luie wijvensoep? Dat is bij ons een begrip waar we vroeger thuis wel eens om lachten. Dat is een pot water koken en er diepvriesgroenten inkappen. Om het toch op smaak te brengen kan je er nog een blik tomatenpuree én balletjes of lettertjes aan toevoegen. (Laten we dat nu ajb niet persoonlijk nemen omdat die term luie wijven zo lelijk klinkt.)

Laat ons zeggen dat ik af en toe wel eens een luie wijventaart maak. Omdat het zo simpel en snel klaar is, maar best ook nog wel eens kan smaken. Ik eet nooit van de biscuits en cakejes die ik bak want daar zitten te veel eieren in die me instant een mega migraine aanval bezorgen. Maar bij uitzondering verdraag ik deze pudding-fruittaartjes wel.

Bij heel veel dingen geldt #theartofslowliving. voor ons. Brood met poolish en lange rijstijd, zuurdesembrood, het ijs maken in stappen van telkens 12 uur, goudsbloemen macereren op olie gedurende 6 weken, stoofpotjes die uren in de oven staan te pruttelen, het pizzadeeg de avond op voorhand klaarmaken. Zelfs onze koffie maken we altijd op de pour-over techniek. Daarom gebruik ik dus ook nooit een (bak)mix. Omdat ik voeling wil hebben met wat ik maak, het proces van het creëren, om van enkele ingrediënten iets lekkers te maken, van weten welke grondstoffen er in zitten. Dat is naar ons gevoel koken met liefde. Maar er is absoluut niks mis met een biscuitmix, want die is waarschijnlijk nog lekkerder en zachter dan de mijne. Het is gewoon een stukje van hoe en wie we zijn.

​Geen mix in onze kasten MAAR behalve dan die van Aveve voor de banketbakkersroom. Lekker en snel klaar. Afwegen en koude melk aan toevoegen, opkloppen en in de frigo laten opstijven.
Dit in combinatie met een blader- of kruimeldeeg en een hoop vers fruit vormen samen mijn ‘luie wijventaart’. Ik moest er gisterenavond echt om lachen en deelde het op Instagram met het grapje dat ik het luie receptje wel wou delen. Bij elke reactie moest ik nog harder lachen. Dus bij deze dus:

Ingrediënten
Mix voor banketbakkersroom + koude melk
Kruimeldeeg
Vers fruit
Gelei of vlierbloesemsiroop
als toevoeging of afwerking eetbare bloemetjes, blaadjes munt, ...

Aan de slag
Om het kruimeldeeg gemakkelijker uit te rollen, leg je het 10 minuutjes op voorhand uit de koelkast. Rol het deeg uit en leg het in een lage beboterde bakvorm. Druk de randjes voorzichtig aan en snij het overschot aan deeg eraf of plooi het netjes op zodat je taartje straks een mooi randje heeft. Prik met een vork enkele gaatjes in het deeg. Leg het bakpapier erop en vul met bakparels, zout of gedroogde erwten. Blindbakken dus. Bak 20 à 25 minuutjes op 180 graden.

​Kies je voor een mix van fruit, dan kan je zoals bij de bakker alles mooi per kleur in een rijtje leggen. Of de gemakkelijke versie zoals ik het doe. Maak een fruitsla, besprenkel er een beetje vlierbloesemsiroop over en schep het op de pudding. Werk dit ook af met enkele bloemetjes en je hebt ook een mooi rijkelijk gevuld taartje. Snel klaar en scoren ga je zeker doen!

Nu ben ik benieuwd naar jullie "luie wijven taartjes". Ik hoor het graag van jullie.