De afgelopen weken heb ik al kilo's confituur gemaakt. Eerst waren er de frambozen en de rode besjes (zalig lekkere combinatie trouwens!) en daarna de krieken. Want echt niks zo lekker op een vers boke, in de yoghurt of tussen een biscuit. Onze voorraadkasten zijn al goed gevuld en dan moeten de late rode  besjes en de druiven nog komen. Voor ons hergebruik ik  confituurpotten, maar om uit te delen verkies ik al eens graag de mooiere weckpotjes.
​
Terwijl ik kersen stond te ontpitten kregen we nog een superfijn ideetje waar Lieze mee aan de slag ging. 

Samen met ons Sien zocht ze leuke stofjes uit en wasten ze de kriekenpitjes zorgvuldig af. We droogden ze op 50 graden in de oven zodat ze zeker niet zouden schimmelen. 

Ons Lieze houdt van etherische olie en deze synergie "sauna" van Oshadi is haar favoriet. Deze druppelen we in de winter ook in onze waterkan op de kachel. Een heerlijke verwarmende geur van etherische olie van Siberische Spar, rozemarijn en Eucalyptus globulus. (kocht ik bij De Wereld van Nina)
De gedroogde pitjes legde ze open op een schaal en daar druppelde ze deze olie over. Laten we zeggen dat ze daar rijkelijk mee was want heel het huis geurde 2 dagen lang naar deze kruiden! Ze verdeelde ongeveer 300gr per kussentje en werkte ze verder af! En van netjes gesproken; perfect gestikt zelfs!
​
Een half minuutje in de microgolf en die buikpijntjes gaan hier snel beteren. Ze gaat de laatste pitjes nog verwerken voor het maken van kleine zakjes die gemakkelijk in de hand passen voor het opwarmen van koude vingers. Benieuwd welke olie ze hiervoor gaat gebruiken! ​

Aan de traktatie voor de klas werden nog wat Coronaregels aan verbonden. Ze ging die week pas weer naar school, dus moesten we daar ook nog onze weg in zoeken. Een zakje met wat lekkers vullen mocht gelukkig wel. 

Omdat het weekend al heel wat energie van me had gevraagd besloot ik om zondagavond heel vroeg in bed te kruipen. Maandag stond ik om 5u op om de koekjes te bakken. Het deeg maakte ik wel al zodat het alleen nog maar moest uitgerold en gebakken worden. Maar die viooltjes 1 voor 1 insmeren, versuikeren en op de koekjes kleven duurde toch wat langer dan ik dacht. Het laatste deel van de koekjes werkte ik dan maar af met bloemetjesglazuur. 

We hadden geen 5 minuten meer over voordat we op onze fiets moesten springen. Maar die achtjarige Sien ging wel met een hele grote glimlach en trots naar school die dag!

Je wil niet weten hoe de keuken er hier uitzag om 8u20. Maar om 10u stuurde ik deze foto wel door naar Steven. Om hem te laten weten dat het allemaal in orde was gekomen! :) 
Wat een avontuur is dat toch elke verjaardag! Maar het zijn deze kleine simpele dingen die het 'm doen. Ik hoop dat dit zo de leuke herinneringen zijn voor later!

​​Dan is het nu tijd om wat zomerherinneringen te gaan maken!

Na het leuke verjaardagsweekend was het maandag dan echt haar grote dag! Ik vond het vooral een emotionele dag want mijn hart sprong van vreugde om zoveel lieve berichtjes, een brievenbus vol verjaardagswensen, een doosje aan de deur geleverd en tot slot vond ik onder onze carport ook nog een grote doos van Hallmark. Ik heb me de hele dag moeten inhouden om niet te spieken van wie dit kwam! ;)

Elk kaartje werd met heel veel blijdschap en enthousiasme gelezen. Ondertussen werd Sien haar glimlach alleen maar groter! Dankjewel aan iedereen die hier mee voor zorgde! Zelfs in mijn brievenbus in de bloementuin werden er kaartjes en tekeningen gedropt! x

De jarige mag kiezen wat er op tafel komt. Zowel voor het avondeten als taart of dessert. Sien koos zonder twijfelen voor papie zijn allerlekkerste pizza. Njammie! We waren alle vier blij met deze keuze. :)

Als taart en afsluiter koos ze voor mijn chocoladetaart. Dat is een supersimpele chocolademousse waarvan je 2/3 even bakt en de rest in de frigo laat opstijven. Bij het opdienen smeer je de rest van de mousse erover en werk ik af met vers (rood) fruit en hoe kan het ook anders; eetbare bloemekes uit mijn tuintje!

Omdat we om 20u nog steeds op straat samen komen met de buren voor een applausje; bakte ik nog een taartje extra. Dat er dan ook nog gezongen werd voor haar maakte d'r dagje compleet!

Onlangs vond ik in Lieze haar doos het kleedje dat ze droeg bij ons Sien haar geboorte. Daar zit een heel verhaal achter van een grote verrassing die oma met haar had bedacht! En zie nu, 8jaar later past het voor ons kleintje! Sien heeft het jurkje weken opzij gelegd om op haar verjaardag te dragen. Wanneer ik 's morgens deze foto als herinnering kreeg op Facebook, moesten we dat gewoon nadoen! Heel hard gelachen hierom want zij vonden het zo plezant en ik kreeg er geen deftige foto van gemaakt die nog maar in de buurt kwam van het origineel. Als afsluiter kon dat wel tellen! Acht zeg! Mijn lieve Sienemieke; blijf nog maar heel lang je mooie gevoelige zelve! Je weet met al je charmes iedereen in te pakken (zonder dat ze bedrogen uitkomen!). Mijn schattig bloemenmeisje en natuurkind; wat ben ik trots om jouw mama te mogen zijn! <3

Op zondag van Sien haar verjaardagsweekend was het weer de ene verrassing na de andere. Dankzij het zalige weertje konden we 's morgens zelfs al buiten ontbijten. Op een speciale dag als deze mag het al eens wat meer zijn dan een doorsnee zondag.
Pancakes, vers geplukt fruit, yoghurt, chocoladebroodjes uit de oven en bloemekes natuurlijk! Zie ze daar zitten, wat een plaatje toch!

Omdat een feestje met de kindjes van de klas niet kon, mede omdat we nog wat extra lang in onze kleine bubbel blijven, nodigde ik toch stiekem haar beste vriendinnetje uit. Ze kennen elkaar van hun oude schooltje sinds de eerste kleuterklas. Na al die weken haar Suze terugzien, betekende zoveel als een verjaardagsfeestje! En wat werd ze verwend door zoveel cadeautjes!

Ik koos voor hun tweetjes een doosje Dots om een fotokadertje te maken. Met de bloemenkroontjes maakte ik foto's en printte het op een Instax polaroidje uit. Een superfijne herinnering dus!

Deze twee madammekes hebben al jaren een bucketlist die ze elke keer weer aanvullen. Door Corona werden er enkele geschrapt in de paasvakantie, net zoals het optreden van LikeMe. Maar in het flesje zat een briefje waarop hun lijstje nog wat extraatjes kreeg. Logeren in de tipi, een ijsje gaan eten bij Sander van L'origien, ... . Nog veel leuke plannen die ze deze zomer zeker weer kunnen afvinken!

Omdat de zomer begon, knutselde ik snel wat kamillekroontjes voor een mini fotoshoot. 

's avonds hadden we nog een bbq'tje onder ons en bakte ik nog een schoteltje soesjes. Dat was veel te lang geleden en die staan ook hoog op haar lijstje genoteerd.  Want haar lievelingstaart en -avondeten, dat was voor haar verjaardag zelf! Wordt vervolgd ...

Jarig zijn in Coronatijd hoeft niet saai te zijn. Sien werd op 22 juni 8 jaar en zoals elk kind keek ze daar heel erg naar uit. Maar een feestje met de klasvriendinnetjes zat er nog niet in. Lieze en ik beraamden een plan voor een fijne verrassingspicknick op de wei van Rock Werchter. Die ligt er nu toch maar zielig en eenzaam bij. Omdat ik het vooral veilig in onze bubbel wou houden werd het een onderonsje met mijn broer en zijn vriendin en opa. 
Picknickdoosjes met voor ieder een portie mozzarella/tomaat, een satéstokje met gehaktballetjes en tomaten, en een goed gevulde weckpot of bokaal met groenten, noten, appel, pasta en enkele eetbare bloemetjes. Fruitwater, roosjeslimonade, een cupcakeje en veel vers geplukt fruit. De voorbereidingen hiervoor vielen best nog wel mee en Sien had helemaal niks door. Opa kwam haar halen voor een speelnamiddagje -dacht ze. Van zodra ze weg waren vulde ik de bokalen en maakte ik de boxen klaar. Enkele doeken en kussentjes, een vlaggenlijntje, ballonnen en een zelfgemaakte piñata had ik stiekem al klaargezet.

Wij reden naar de weide (is bij ons om de hoek) en installeerden ons snel. Van zodra we bijna klaar waren stuurde ik een berichtje dat opa met Sien mocht afkomen. Ze wou met hem gaan sjotten. Geen idee waar ze dat haalde, maar hij vond dat een goed idee en vertelde dat hij daar de perfecte plaats voor had. Toevallig toch. We zagen ze al van ver aankomen en ze had helemaal niks door. Ze herkende ons zelfs niet. "Och, wat zou er daar te doen zijn" vroeg ze nog. "Een feestje zeker" had hij geantwoord. Ah, leuk!
Pas toen ze dichterbij kwamen herkende ze Suki die naar haar toeliep, want ons had ze nog steeds niet opgemerkt!

Sien en verrassingen, dat is soms toch wel een uitdaging. Dus ze moest er wel even van bekomen! Maar ze vond het echt kei tof!

Een gezellige middag onder ons, lekker gegeten, voetballen met nonkel Bart, de piñata stukslaan en snoepjes smullen. Meer was er dus niet nodig om met een stralende Sien weer naar huis te gaan! 

De eerste dag van haar verjaardagsweekend was alvast geslaagd! Want als je jarig bent op een maandag, dan mag je een gans weekend feesten! In een volgend blogje vertel ik meer over onze andere verrassing, haar lievelingstaart en de traktatie voor de klas. 

​Ken je luie wijvensoep? Dat is bij ons een begrip waar we vroeger thuis wel eens om lachten. Dat is een pot water koken en er diepvriesgroenten inkappen. Om het toch op smaak te brengen kan je er nog een blik tomatenpuree én balletjes of lettertjes aan toevoegen. (Laten we dat nu ajb niet persoonlijk nemen omdat die term luie wijven zo lelijk klinkt.)

Laat ons zeggen dat ik af en toe wel eens een luie wijventaart maak. Omdat het zo simpel en snel klaar is, maar best ook nog wel eens kan smaken. Ik eet nooit van de biscuits en cakejes die ik bak want daar zitten te veel eieren in die me instant een mega migraine aanval bezorgen. Maar bij uitzondering verdraag ik deze pudding-fruittaartjes wel.

Bij heel veel dingen geldt #theartofslowliving. voor ons. Brood met poolish en lange rijstijd, zuurdesembrood, het ijs maken in stappen van telkens 12 uur, goudsbloemen macereren op olie gedurende 6 weken, stoofpotjes die uren in de oven staan te pruttelen, het pizzadeeg de avond op voorhand klaarmaken. Zelfs onze koffie maken we altijd op de pour-over techniek. Daarom gebruik ik dus ook nooit een (bak)mix. Omdat ik voeling wil hebben met wat ik maak, het proces van het creëren, om van enkele ingrediënten iets lekkers te maken, van weten welke grondstoffen er in zitten. Dat is naar ons gevoel koken met liefde. Maar er is absoluut niks mis met een biscuitmix, want die is waarschijnlijk nog lekkerder en zachter dan de mijne. Het is gewoon een stukje van hoe en wie we zijn.

​Geen mix in onze kasten MAAR behalve dan die van Aveve voor de banketbakkersroom. Lekker en snel klaar. Afwegen en koude melk aan toevoegen, opkloppen en in de frigo laten opstijven.
Dit in combinatie met een blader- of kruimeldeeg en een hoop vers fruit vormen samen mijn ‘luie wijventaart’. Ik moest er gisterenavond echt om lachen en deelde het op Instagram met het grapje dat ik het luie receptje wel wou delen. Bij elke reactie moest ik nog harder lachen. Dus bij deze dus:

Ingrediënten
Mix voor banketbakkersroom + koude melk
Kruimeldeeg
Vers fruit
Gelei of vlierbloesemsiroop
als toevoeging of afwerking eetbare bloemetjes, blaadjes munt, ...

Aan de slag
Om het kruimeldeeg gemakkelijker uit te rollen, leg je het 10 minuutjes op voorhand uit de koelkast. Rol het deeg uit en leg het in een lage beboterde bakvorm. Druk de randjes voorzichtig aan en snij het overschot aan deeg eraf of plooi het netjes op zodat je taartje straks een mooi randje heeft. Prik met een vork enkele gaatjes in het deeg. Leg het bakpapier erop en vul met bakparels, zout of gedroogde erwten. Blindbakken dus. Bak 20 à 25 minuutjes op 180 graden.

​Kies je voor een mix van fruit, dan kan je zoals bij de bakker alles mooi per kleur in een rijtje leggen. Of de gemakkelijke versie zoals ik het doe. Maak een fruitsla, besprenkel er een beetje vlierbloesemsiroop over en schep het op de pudding. Werk dit ook af met enkele bloemetjes en je hebt ook een mooi rijkelijk gevuld taartje. Snel klaar en scoren ga je zeker doen!

Nu ben ik benieuwd naar jullie "luie wijven taartjes". Ik hoor het graag van jullie. 

Voor 1 grote focaccia

500 gr tarwebloem
30 gr olijfolie + extra voor de afwerking 
330 gr water (kamertemperatuur)
100gr vloeibare zuurdesem
3,5 gr droge gist 
10 gr fijn zout
snuifje grof zout/ Himalaya zout
enkele takjes rozemarijn,
kruiden naar smaak en eetbare bloemen voor afwerking.

De vloeibare zuurdesem maak je de avond of
10u tot 12u op voorhand, als volgt:
50 gr bloem (25gr volkoren + 25gr tarwe)
50 gr water
koffielepel starter van zuurdesem

Meng de bloem, het zuurdesem, water, gist en het fijn zout gedurende 5 minuten op lage snelheid in uw mengkom. Daarna doe je dit ook nog 10 minuten op een hoge snelheid. Enkele minuten voor het einde voeg je de olijfolie en de rozemarijn toe.

Vorm een bal van het deeg en dek het af met een vochtige doek. Laat 1 uur rijzen en vouw het deeg dubbel; laat nu nog 1 uur verder rijzen.

Bekleed een bakplaat met bakpapier en leg het deeg erop, druk het met je vingers voorzichtig uit tot het de hele plaat bedekt. Dek het opnieuw af met een vochtige doek en laat nogmaals 1,5 uur rijzen.

Verwarm de oven op 230 graden en plaats onderaan een tweede bakplaat of bakvorm.

Maak met je vingers kuiltjes in het deeg en giet in elk kuiltje een klein beetje goeie olijfolie. Versier en beleg verder met kruiden en/of bloemen. Wil je het als basis houden, dan gebruik je alleen rozemarijn.

Ik gebruikte voor deze tomaatjes (binnenkort nog leuker met de gele en oranje tomaatjes), paprika, tijm, rozemarijn, basilicum. 
Strooi er ook nog grof zout en Himalaya zout over. Daar moet je zeker niet zuinig mee zijn!

Vlak voordat je de focaccia in de oven plaatst, giet je 50ml water op de onderste bakplaat. Dit zorgt ervoor dat je stoom creëert wat voor een heerlijk korstje zal zorgen. Bak de focaccia 15 tot 20 minuten en laat even afkoelen op een rooster. Werk eventueel nog verder af met eetbare bloemetjes zoals de Oost-Indische kers.

Heerlijk op een zomerse dag in de tuin of bij een picknick!

Als je deze 1 keer geproefd hebt, staat ie elke week op je menu! Smmmmakelijk.

Een jaar in de Kapelleweg, dat is ondertussen al uit ervaring weten dat we in de tofste straat wonen. Plezante buren, die telkens voor elkaar klaarstaan en waar iedereen een beetje voor iedereen zorgt. Dat is met een buren-WhatsApp-groep waarin er, in deze Corona weken, gevraagd wordt wie er iets van de winkel nodig heeft, of er een bestelling van de bakker moet doorgegeven worden, of wie asperges van bij de boer wil. Of zoals in mijn geval, hulp inroepen als onze pony's ontsnapt zijn. Waarbij iedereen zijn thuiswerk even onderbreekt en op 13 minuten onze 4 pony's terug in de wei zitten. 
Dat is dikke chance hebben om op zo een plek terecht te komen. Maar dat is nog niet alles, want onze straat blijkt ook nog de mooiste te zijn! Na de werkzaamheden vorig jaar werden de bermen door de bewoners ingezaaid met wilde bloemen. Sien en ik maakten in maart nog zaadbommetjes die we na het drogen ook in de bermen gooiden. Ik ging vanmorgen toch eens met mijn camera door onze straat. Als bloemenmeisje ook nog eens de kleurrijkste straat hebben in een bloemendorp, dat kan geen toeval meer zijn. Wist je dat Tildonk in 1976 verkozen werd tot bloemendorp? Sindsdien organiseert Landelijke Gilde nog jaarlijks een wedstrijd voor de mooiste voortuin. 

Bij deze ook een oproep naar onze gemeente om de bermen in onze straat niet te maaien. Het is niet alleen kleurrijk en fleurig, maar het gonst er ook van de hommeltjes, de bijen, lieveheersbeestjes, krekels, vlinders en nog veel meer beestjes die we zelfs zo niet opmerken. Buurgemeenten werken ook al met een aangepast maaibeheer, dus we hopen dat we ons gemeentebestuur ook kunnen overtuigen om onze straat, en liefst nog vele andere straten niet te maaien deze lente. Zo krijgen de bloemen ook de kans om zich uit te zaaien zodat het nog een mooier bloemenfestijn wordt en de insecten meer kansen krijgen. Naar ons gevoel wordt er ook nog trager gereden, en wordt er uitgekeken om de bermen niet kapot te rijden. Voor de fietsers en wandelaars is het alvast geen storend element. Alleen maar voordelen dus! Onze gemeente Haacht tekende ook de charter tot bijvriendelijke gemeente en engageert zich ook tot het opstellen van een concreet lokaal actieplan voor bijen. Op dit moment onze berm maaien zou helemaal ingaan tegen hun actieplan en voornemen.

Ik ben erg benieuwd hoe het in jullie gemeente gaat? Hebben jullie ook zo een kleurrijke en fleurige straat? Ik word er alvast vrolijk van om dit te zien. En hopelijk komen er snel wat regennachtjes aan zodat mijn bloementuin tussen de velden ook voor wat kleur kan zorgen! :)

Donderdagavond, met het uitzicht op een mooie zonsondergang in de velden en de geur van een versgebakken brood uit de oven. Al zeven -of zijn het er acht- weken in onze cocon. Op onze plek waar het veilig voelt.
Ik geef toe, de eerste week van de lockdown kwamen kei hard binnen. Laat me even mijn situatie schetsen. Sinds mijn eerste hartstilstand, ben ik al 11 jaar thuismama. Met de ontdekking van mijn hartziekte, de complicaties na ingrepen en plaatsing van mijn defibrillator verloopt niet alles zoals het hoort. Na een griepje blijf ik tot 2 maanden op de sukkel met luchtweginfecties en longontstekingen. Mede omdat ik niet de juiste medicatie mag nemen die nodig zou zijn. Dat ik deze zomer ook nog een ingreep zal nodig hebben voor het plaatsen van een nieuwe icd, baart me best wel zorgen. Want de zorg hieromtrent is ook wat stilgevallen. Maar ik wil niet naar een ziekenhuis voor een ingreep die ik alleen, zonder partner moet ondergaan. Geloof me gerust; als je wakker wordt uit een narcose nadat er aan je hart gewerkt werd, dan heeft dat een impact op je hele zijn!
Die eerste week sloeg de angst me enorm op mijn hart. Wat als... . Maar toch herpakte ik me, want iedereen heeft zijn verhaal en angsten. Is het niet om je eigen gezondheid, dan is het die van je naasten, de financiële zorgen, de onveilige thuissituatie, het gemis, .... . Ik vond dat we ons toch nog in een bevoorrechte situatie bevonden! Steven werkt door, als hovenier op een kasteel en komt met niemand in contact. Wij houden het hier ook veilig in onze bubbel. Ik ben in al die weken nergens geweest, alleen onze tijd buiten, wandelend of eens een fietstochtje. We zetten zelfs onze canvastent al in de tuin en genoten op een positieve manier van onze veilige thuis. Nieuwsberichten probeerde ik te negeren en me te concentreren op de schooltaken van onze meisjes. 

Net als ik heeft Lieze, onze oudste dochter ook de hartziekte geërfd. Zij moet gelukkig niet meer naar school. Maar stilaan kwamen de berichten binnen dat dat er voor Sien wel zat aan te komen. Sien, 7 jaar, tweede leerjaar, hoogsensitief, een buitenkind en een echt knuffelbeest. Ik maak me enorm veel zorgen. Om onze gezondheid én het welzijn van mijn jongste. Want hoe moet ik mijn kind op een vertrouwde manier naar school sturen? 
Er komt een berichtje van de juf met een filmpje hoe het er in de school aan toe zal gaan. Mijn hart wordt dichtgeknepen en ik hou het filmpje achter want dit durf ik haar niet laten zien. Absurde regeltjes van vakjes en gekleurde bolletjes die hun plekje op de speelplaats aanduiden. Geen schommel, glijbaan of tikkertje spelen. Elkaar niet knuffelen na het lange gemis. Geen praatronde, leeshoekje en spelletje in de klas. Want we behouden altijd 1,5 m afstand. Chapeau voor de school en de uitwerking van alle regeltjes die hun opgelegd worden! Maar theorie en praktijk is niet altijd in hetzelfde vakje te plaatsen.

De twijfel zit in mijn lijf en de tranen stromen. Sien is ondertussen enthousiast want ze mag weer naar school en denkt dat alles weer vanouds is; ook al probeer ik haar voor te bereiden dat het nu allemaal anders zal verlopen. Ondertussen lees ik verschillende berichten van ouders die hun kinderen niet naar school willen sturen, van scholen die besluiten om niet te starten, ... Maar tegelijkertijd komt er nog een laatste bericht van de directie dat kinderen aanwezig moeten zijn indien ze gezond zijn. Dat schoolweigeraars naar het CLB zullen worden doorgestuurd. Sien voelt dat er iets speelt en vraagt me naar het filmpje. Dat ze haar vast tot bij de buren hebben horen huilen omdat ze zo echt niet naar school wil! Mijn twijfel sloopt nog harder binnen want dit klopt echt niet met mijn moedergevoel. Niet voor haar welzijn en niet voor onze gezondheid.

Dus contacteer ik onze huisarts om raad en advies. Zij deelt me mee dat er gisteren overleg was met viroloog Van Ranst en een kinderarts. Kinderen dragen het virus niet over, ze zijn absoluut geen risico! We moeten van onze kinderen geen angsthaasjes maken. We moeten toch ooit eens uit onze veilige bubbel komen en dit is een goeie start voor haar. Want dit zal het nieuwe normaal worden. Voor het welzijn van onze kinderen moeten ze naar school. Ze moeten vriendjes zien en weer kunnen spelen en leren. Het voelt voor mijn huisarts niet juist om Sien een attest te geven om thuis te blijven. Want er is geen risico. Geen enkel. Net daarom was er gisteren een overleg, om bange ouders gerust te stellen. Ze probeert, maar mijn angst en ongeloof wordt alleen maar groter. Ik ben na dit gesprek nog meer in de war. Na zeven weken ben ik uit mijn lood geslagen. Waarom werden de scholen dan gesloten? Waarom mag mijn kind haar lieve opa al weken niet meer zien? Waarom al die absurde regeltjes op school? Waarom? 
Sorry, ik snap er niks meer van. En daarmee wil ik geen vinger wijzen naar onze huisarts, want zij geeft me de medische raad die ik haar gevraagd heb, en die haar is opgedragen! 

Hoe moet ik in godsnaam morgen mijn kind met een gerust hart naar school sturen? Waarom worden we verplicht om onze kinderen naar school te laten gaan terwijl anderen mogen thuisblijven? Waarom mag ik niet verder gaan met pre-teaching; wat hier zeer goed loopt dankzij de fantastische mailings en opdrachten van Sien haar juf?! Van deze krijg ik vanavond ook een mailtje met de vraag hoe we ons voelen, omdat ze Sien en onze situatie kent. Ik had het allemaal ook graag anders gezien en het schooljaar op een positieve manier willen afsluiten. Maar dit kan ik echt niet. In het welzijn van mijn gezin.

*** Net als ik dit neergeschreven heb, krijg ik een bericht van mijn cardioloog. Ook hem stuurde ik na heel lang twijfelen vanmorgen een vraag om advies en zijn mening. Als ik zijn eerste zin lees die begint met "Ik deel uw bezorgdheid..." krijgt mijn hart weer rust. 

Voor nu durf ik niet naar de toekomst te kijken. Maar dat heb ik de laatste 11 jaar al geleerd. Leef dag per dag. Zorg goed voor elkaar en jezelf. Met alle liefde en respect. We zien wel wat morgen brengt. Voor nu een mooie zonsondergang om de dag af te sluiten en morgen een nieuwe dag met nieuwe moed. 
Wij blijven nog even in onze veilige bubbel! <3

Vorige week bestelde ik bij Lotte Alissa een paastekening. Of beter gezegd een raamtekening in posterformaat en krijt(bord)stiften. 
In een enthousiaste bui stuurde ik de bestelling en betaling door. Toen ik de tekening uit de envelop haalde en open plooide zag ik dat dit echt wel een erg groot formaat is. Pas dan besefte ik dat we geen grote ramen hebben. Wel veel ramen, maar die zijn telkens in stukken verdeeld. Ik moest er echt hartelijk om lachen. We wonen hier nu bijna een jaar en toch had ik er niet bij stilgestaan. 
Maar dat maakte het net ook veel leuker om hiermee creatief aan de slag te gaan. Zowel onze meiden als ik zijn er heel wat momenten zoet mee geweest. Om te beginnen met het poetsen van de ramen. Een ideaal excuus om ze mee te laten helpen, want hoe sneller ze kunnen beginnen met tekenen, des te beter. 

Je krijgt in het pakketje ook nog een waslijst aan tips (én extra prints) mee. Het lijkt zo simpel en op zich is het dat ook. Maar toch blijft het een uitdaging en veel oefenen omdat er toch best wel een verschil zit tussen je tekening buiten en het raam langs binnen met dubbel (of drie-) glas. De grote tekening verdeelden we over de kleine raampjes 3x3. Met wat vouw- en plakwerk van de tekening lukte dat wel. Lieze moest zich af en toe wel in bochten wringen.

Deze lentetekeningen fleuren onze ramen en de ruimtes wel op!

Met de ochtendzon vinden we overal de schaduwtekeningen terug. Op de muur, het gordijn, de grond en de zetels. Elk stuk heeft op een bepaald uur een design. Sien is er ook al van overtuigd dat de paashaas heel blij gaat zijn met de mooie tekeningen.

Je mag eens raden wat ik nog het leukste van al vond?! We worden hier elke zonnige dag getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Hier is zelfs geen Photoshop filterke voor nodig. Dus zit ik hier telkens foto's te maken van deze tafereeltjes! Want, hoe schattig is dees ook?!

Deze KIEKEBOE! naast Suki haar mand tekende Sien ook. 

Ondertussen heb ik toch ook nog maar eens alle ramen langs buiten gepoetst. Want van al die washi-tape en vettige vingertjes was dat nog eens nodig. De tekeningen ogen eens zo mooi op een proper raam. 

Ondertussen droom ik er ook al van om onze serre in mijn bloementuin een mooie tekening te geven. Iets met bloemekes en vlinders. Ah ja! (hint)

Voor wie meer info wil over de paastekening van LotteAlissa, kijk dan zeker eens op haar Instagram. Je vindt er ook 'bedankt' posters en raamtekeningen terug. 
(dit is geen gesponsorde blog want alles zelf betaald, maar in deze tijden moeten we elkaar en alle creatieve zielen en kleine zelfstandigen wat extra steunen. Alsook ons enthousiasme voor toffe ontdekkingen!)