Voor wie af en toe mijn blogje leest, kan zich misschien ons hartjes avontuur nog herinneren. Laat me nu net nog een spuitbusje met rode krijtverf hebben om daarmee aan de slag te gaan. Herfstige zonnestraaltjes en veel nood aan frisse lucht, een vlammetje en mijn krijtverf vulde onze dag. 

Voor de 'warmste week' en als steun deelden wij ons vlammetje in de straat en het verlengde langs de vaart in Tildonk!

Elke dag passeer ik Stageco in onze straat en dan breekt mijn hart een beetje bij het zien van de lege kantoren sinds de eerste lockdown. De vrachtwagens die nog steeds staan waar ze in het voorjaar geparkeerd werden. Terwijl het daar anders altijd een bedrijvigheid is van jewelste. Zij verdienden zeker ook een vlammetje omdat we die sector ook een warm hart toedragen!

Nog even zeggen dat deze verf; gewoon krijtverf is. Veilig voor natuur en dier! Na een tijdje verdwijnen ze gewoon door de regen;  net zoals krijttekeningen.

We vonden zelfs nog wat hartjes, die nu vergezeld zijn door een vlammetje!

​Extra: Voor wie niet van kaneel houdt; kan je de vulling ook veranderen in chocopasta (Nutella) en fijngehakte hazelnootjes. 
Voor het verjaardagsontbijt verdeelde ik het deeg in twee. De ene helft van de bakvorm (de buitenkant) vulde ik met kaneel en de binnenkant met Nutella. Voor ieder wat naar zijn smaak dus!

Zondag maakte ik nog een andere versie en probeerde ik er met appel een roosjesversie van te maken. Uiterlijk is het nog niet helemaal wat het moet zijn, maar de smaak zat wel goed. En door het experimenteren, weet ik nu wel hoe ik het de volgende keer beter moet aanpakken. Zo dus;

Het deeg maakte ik op dezelfde manier klaar als hierboven beschreven staat. Maar daarbij maakte ik ook nog een appelroosje. Het principe zoals je dat doet met bladerdeeg, maar voor het midden, gebruikte ik alleen appelschijfjes. Dat doe je door een appel fijn te snijden in de mandoline. Besprenkel het met wat citroensap en een beetje water. Voor wat extra smaak voegde ik hier een lepel kaneel en kandijsuiker aan toe. (voor de vulling gebruikte ik dat net minder). Warm het geheel even op tot de appelschijfjes buigzaam zijn zonder te breken. Leg enkele schijfjes dakpansgewijs over elkaar en rol ze op, voeg er telkens ééntje aan toe tot je roosje groot genoeg is. Zet deze in het midden van je bakvorm. Rol het deeg uit en smeer de vulling met de roomboter erop uit. Snij deze in gelijke repen. De eerste reep draai je rond het appelroosje. Steek er telkens weer wat appelschijfjes tussen en vouw de volgende reep er weer langs. Blijf zo in lagen opbouwen. Let er wel op dat het niet al te strak zit want je deeg moet nog even rusten en zal ook nog rijzen. 

Bak dit geheel gewoon af zoals beschreven staat in het recept.
Neem uit de oven en laat even afkoelen. Ondertussen heb ik het 
suikersiroopje van de appeltjes even laten inkoken en dat nog over het gebak verdeeld. Dat is maar een lepel of drie, maar het zorgt wel voor wat extra smeuïgheid. 

Dit is echt iets waar ik me ziek in kan eten. Zo zo lekker! Wij aten het zondag samen buiten, rond de vuurschaal. Voorlopig heb ik me nog niet kunnen inhouden, want deze cinnamon rolls hebben hier afgelopen maand, elk weekend op tafel gestaan. Maar ze halen de volgende avond alvast niet. Dan heb ik alweer spijt dat het op is. Er is geen enkel gebak dat hier zo geliefd is door ieder van ons.
​Benieuwd wat jullie ervan vinden. Laat het me zeker weten als je dit recept ook eens wil uitproberen. Hopelijk zijn jullie er even zot van als wij!

De jarigen hier in huis worden altijd met wat lekkers gevierd. Afgelopen zondag was Steven aan de beurt. Hij is diegene die altijd voor ons klaarstaat en zorgt zoals niemand anders dat kan. Tijd dat hij door ons eens in de bloemetjes gezet werd!

En dat begon al in de ochtend met een verjaardagsontbijtje. Sien stond al om 7u aan ons bed omdat we toch veel werk hadden en we er op tijd moesten aan beginnen. ;) 

Sien begon met het persen van de appelsientjes, ze maakte krieken- en appelflapjes uit bladerdeeg en de fruitjessalade. Tot zelfs de croissantjes. Het enige waar ik voor zorgde was de oven.

Een verjaardagstaartje kon natuurlijk niet ontbreken! Ik bakte deze chocolade rolbiscuit, gevuld met chocolademousse. Afgewerkt met de laatste framboosjes en bloemetjes uit onze tuin. 

Zo ging deze dag ook weer veel te snel voorbij. Maar we hebben er samen ook weer kei hard van genoten. We kunnen nu beginnen plannen en nadenken over de feestdagen!

Om samen wat licht te brengen in deze donkere dagen, worden er al kerstbomen versierd en lichtjes opgehangen. Daar kan ik me nog niet toe aanzetten, maar een kaarsje branden, dat doen we toch allemaal graag. 

Zodus ging ik met Sien aan de slag. Zij koos oude weckpotten uit en waste ze af. Ik zocht kleine takjes en restjes droogbloemen en kruiden uit mijn houten kisten. Want hier wordt echt niks weggegooid. ;) Met wat touw en mini boeketjes versierden we zoveel potten als de huizen in onze straat. Een theelichtje erin en wij gingen op pad om langs elk huis een kaarsje te gaan afzetten. Dat was dubbel plezier want wij hadden een creatieve namiddag buiten en deelden zo ook ons lichtje aan de buren. 

Die avond bij het ondergaan van de zon beseften we ineens dat we er voor onszelf geen gemaakt hadden. Dus hadden we de dag erna nog een opdrachtje op onze planning. 

Mokskes, ijsbergjes, karolientjes of gesuikerde nic-nac'jes dat koekje heeft precies in elke provincie een andere naam. Maar als je ze ziet weet je direct waar het over gaat. De koekjes die de Sint ook altijd brengt; die waar je niet van kan afblijven. Eerst het suikertje eraf bijten en laten smelten in je mond en dan dat koekje. Wie houdt daar nu niet van?!

Ik zag ze passeren in een groep hobbybakkers op Facebook en wist direct dat ik het ook eens wou proberen. Ondertussen zijn er al wat recepten gedeeld en uitgeprobeerd; maar zoals altijd maak ik er graag mijn ding van. Wat mij het beste ligt. Gisteren deelde ik trots onze foto op Instagram en Facebook en nog nooit heb ik zoveel reacties gekregen dan voor dit onnozel koekske. ;) Omdat de vraag naar het recept meermaals gevraagd werd, deel ik graag het mijne met wat tips.

Heb je een goed recept voor een lekker krokant (zand)koekje, dan kan je dat zeker ook gebruiken. 

Ingrediënten

• 150 gr kristalsuiker (waarvan 1/3 uit de vanillesuikerpot)
• 200 gr ongezouten roomboter
• 1 ei
• snuifje zout
• 400 gr bloem (hiervoor gebruikte ik onze witte tarwebloem van de maalderij)

Aan de slag

• Klop de boter met de suiker romig. 
• Voeg het eitje toe en meng tot het helemaal is opgenomen
• Voeg het zout en de bloem toe aan het deeg. doe dit lepel per lepel en niet in één keer. Meng verder met de kneedhaak in de keukenrobot of met je handen.
• Wanneer je een mooi homogeen geheel hebt, rol je het in een bolletje in plastic folie en laat het minstens een uurtje afkoelen in de koelkast.

Wat is het juiste formaat uitsteekvormpje? Wat je in huis hebt! Een dopje van een fles, de achterkant van een spuitmondje of een bloemetje, dat kan natuurlijk allemaal. Wanneer je echt voor de originele vorm wil gaan, dan is een rondje van 2cm ideaal. Wij rommelden in onze schuif en gebruikten de eerste keer hartjes. Bij de tweede bak probeerde ik verschillende vormpjes. Maar dat doet dus niks aan de smaak. Net zoals de vorm van het spuitmondje.

Rol het deeg uit en steek er de vormpjes uit. Leg op een bakplaat met bakpapier en bak een 10 à 12 minuutjes op 175 graden tot het koekje lichtjes gekleurd is. Laat ze goed afkoelen op een rooster.

Royal icing
Dit is voor ons ook de eerste keer dat we hiermee gewerkt hebben. 

• 100gr eiwit
• 500 gr bloemsuiker
• kleurstof
• 1/4 tl wijnsteenbakpoeder

Rauw eiwit gebruiken is altijd een beetje een risico. Dus kan je ook kiezen voor het gebruik van eiwitpoeder of eiwit in brik van Cocovit. Dat is reeds gepasteuriseerd. Je vindt dat in de groothandel zoals bij Van Zon. Maar misschien verkopen ze bij Aveve ook wel royal icing poeder waarmee je dit kan maken. Maar daar heb ik geen ervaring mee. Wij zijn geen fan van tubes gel kleurstoffen. Dat gebruik ik nooit in mijn taarten of decoratie.
*Sien is als kleuter eens erg ziek geweest nadat ze op school een regenboogtaartje had gegeten als traktatie. Dat kind haar stoelgang had alle kleuren van de regenboog en ik heb toen net niet in alle paniek naar de juf gebeld om te vragen of ze plasticine had opgegeten. Geloof me, dat is niet voor herhaling vatbaar!*
Maar toevallig ontdekte ik onlangs wel een natuurlijk kleurpoeder op basis van kurkuma, matcha, wortel en pijlwortelmeel. Vrij van chemische kleurstoffen, aroma's en extracten. Ideaal om de royal icing een kleurtje te geven! Al kan je het natuurlijk ook gewoon wit laten!

Aan de slag
tip: Eiwit opkloppen kan al eens mislukken. Ontvet daarom eerst even je kom en klopper door er met een half citroentje even door te wrijven. Het sap werkt ontvettend.
Klop het eiwit enkele minuutjes op, direct op de hoogste snelheid van uw mixer of keukenrobot. Voeg nu lepel per lepel de bloemsuiker eraan toe. Halverwege kan je de mixer een standje trager zetten. Voeg hierbij ook het wijnsteenbakpoeder toe. Klop tot het geheel een stevige structuur heeft. Verdeel in potjes en meng de kleurstoffen eraan toe.
Schep in een spuitzak en gebruik een spuitmondje (wij hadden alleen deze nr 30) om mooie toefjes op je koekje te toveren.
Hou je spuitzak recht naar beneden en duw één toefje op het koekje. Het is even uitproberen maar zeker niet moeilijk.
Er zijn genoeg koekjes om het onder de knie te krijgen.

​Laat de koekjes op een rooster of het aanrecht liggen zodat de suiker kan uitharden. Dit kan een hele tijd duren, dus panikeer niet te snel dat ze niet gelukt zijn.
Bewaar ze daarna in een blikken doos of een goed afsluitbare weckpot! Je gaat iedereen verbazen met dit simpel koekje!
​Ik ben nu al benieuwd naar jullie creaties!

Mijn verjaardag wou ik dit jaar toch op mijn manier vieren. Het is elk jaar toch uitkijken met mijn bloemen en hopen dat ik mijn eigen -zelfgezaaide- verjaardagsboeket nog kan knippen. Na de vele regendagen zie je alles met de week minderen. Maar ondanks dat was er best nog veel kleur in onze twee bloementuinen. Omdat ik binnen 10 dagen een ingreep moet ondergaan voor het vervangen van mijn inwendige defibrillator, is het stilaan afscheid nemen van dit bloemenseizoen. Na de ingreep ga ik even geen energie en mogelijkheid hebben om nog bloemen te knippen en of te verzorgen. Zodus besloot ik om vrijdag, de dag van mijn verjaardag, alle schone bloemen te knippen. Voor mijn verjaardagsboeket en met de rest wou ik de lieve vrouwen in mijn leven trakteren met bloemen en taart.

Ik kreeg dan ook echt een schoon zonnig verjaardagsweekend. Vrijdag begon zeer mistig maar tegen de tijd dat ik naar Baal gefietst was, kwam er een zalig zonnetje door de wolken.
Met in mijn fietstassen een stapel van 7 emmers dacht ik eerst wat te enthousiast geweest te zijn. Maar ik kreeg ze zonder problemen allemaal goed gevuld. ​

​Tuinbuurvrouw en vriendin Annelies kwam me trakteren met een taartje én kaarsjes en een lekker tasje koffie. Mijn meiden  schreven lieve berichtjes en knutselden een kaartje en van mijn ventje kreeg ik een boek dat al heel lang op mijn wishlist stond. Het groot handboek van medicinale kruiden van Geert Verhelst. Een kanjer van een boek (en de prijs ook) maar wel een topper!
's avonds aten we homemade stoofvlees met frietjes (van patatjes uit de moestuin) en bakte ik nog een chocoladetaart. Samen met mijn papa en mijn broer aka onze bubbel.

​Zaterdag nodigde ik de liefste vrouwen/vriendinnen uit om een vaasje mee te brengen voor een boeketje bloemen. Het was ook alweer een stralende dag, dus konden we zonder al te veel zorgen buiten in de tuin doorbrengen. Een taartje kon er dan ook nog wel bij.

Er is nog wel wat werk aan mijn foodfotografie. Maar mijn taartjes op tijd klaar krijgen blijft mijn prioriteit. Net voor het aansnijden nog snel een foto maken voor in mijn receptenarchief. Meer zit er voorlopig nog niet in. 

Maar ik bakte dus:

• biscuit gevuld met homemade kriekenkonfituur en boterroom, afgewerkt met gele en witte dahlia's.
• biscuit met homemade frambozenbavarois, afgewerkt met roze dahlia's, pistache en rozenblaadjes. De plakjes witte chocolade werd ook met een toplaagje fijngesneden pistachenootjes, rozenblaadjes en roze himalayazout gemaakt. 
• taartje met mascarponeroom en een laagje homemade frambozenkonfituur, afgewerkt met braambessen, leeuwenbekjes en de bloemetjes van kaneelbasilicum
• fruittaartje met kruimeldeeg en banketbakkersroom, afgewerkt met fruit en Oost-Indische kers en viooltjes.

Gelukkig bleven we allemaal in de tuin, want na zoveel gebak en bereidingen; zag de keuken eruit alsof er een bommetje gepasseerd was. :)

Hierbij ook nog enkele foto's van de vaasjes die ik gisteren mocht vullen. 

Ik vond het een bijzondere dag en kon op deze manier ook nog mijn seizoen afsluiten. Dat is vooral ook iets dat in mijn hoofd altijd belangrijk is. Binnen enkele weken kan de eerste vorst optreden en dan is het altijd een beetje vloeken dat van op het ene en het andere moment de tuin zwart gekleurd is. Daar kan ik dan echt triest om zijn. Om nu al alle bloemen te knippen -ook al wil de tuin nog even doorgaan- gaf me dat zoveel plezier dat ik er nog enkele lieven madammen hun living mee kon opfleuren.

Ergens in mei schreef ik hier nog een stukje over de schoonste straat van Tildonk. De Kapelleweg en de bloemenbermen kregen best wel wat aandacht. Een artikeltje in de regionale krant en zelfs de overeenkomst met de gemeente dat de bermen afgelopen zomer niet gemaaid werden. 
 
We werden als bewoners van de Kapelleweg ook genomineerd als duurzame held door onze gemeente. 

Maar als kers op de taart kreeg ik gisteren ook nog een eervolle vermelding bij de prijsuitreiking van Tildonk Bloemendorp 2020. Wat best ook wel een beetje grappig is. Want ondanks de grote bloementuin achterin, kon ik niet deelnemen aan de wedstrijd van de voortuinen. (Een jaarlijkse wedstrijd voor de mooiste kleurrijke voortuin.) We wonen achterin en het huis kijkt uit op de velden en onze bloementuin, maar van een voortuin is hier niet echt sprake. Maar de eer was dus wel voor de zaadjes en de zaadbommetjes in de bermen en de schone bloemetjes. Ik ben dan ook supertrots op mijn plaatje dat ik aan onze deur mag hangen. Ik ga er binnenkort ook zeker nog verder mee aan de slag met het uitdelen van zaadjes en anderen stimuleren om straten en bermen op te fleuren. Ondertussen ga ik genieten van mijn pakketje! Heel erg bedankt aan de organisatie van 'Tildonk Bloemendorp'!

Dit weekend staan deze 2 kanjers te schitteren in het Magazine van De Morgen. Een stukje over de lockdown en de eenzame Coronamaanden, maar bovenal over hun band samen.
Nooit gedacht dat ze dat zouden durven want ze zijn om het meeste introvert; maar samen lukte dat dus wel. Zowel tijdens het interview als tijdens de fotoshoot heb ik op een afstandje staan kijken. Zie ze doen! Lieze heeft de imkermicrobe helemaal te pakken en ik sta er nog maar bij en kijk ernaar. hihi.

Vorige week werden de foto's gemaakt, op een zalige nazomerdag; met schoon licht en een prachtige zonsondergang. Zo blij met deze foto's van fotograaf Kevin Faingnaert en de schone woorden van Annelies Waegemans! 
Ik trakteerde ze achteraf met een boeketje bloemen en een potje zalf voor de journaliste en een bloementaart en potje honing voor de fotograaf! Zijn enthousiasme over mijn bloementuin en onze bijen werkte aanstekelijk en dat zie je ook in zijn beelden. Ik heb er geen moment over getwijfeld dat het geweldige foto's zou opleveren. 

Omdat het zo snel gepubliceerd werd, kon ik nog zwijgen. Vanmorgen kocht ik 3 kranten en bracht 'm naar opa. Of er traantjes waren? Wat denk je?! ;)

Deze twee hebben een moeilijk jaar achter de rug. En dit artikelstje en de fotoshoot voelt als een cadeautje. Ze verdienen het echt om eens in "the picture" te staan. En dat deden ze dan samen ook nog met veel liefde! Hier zit alvast een trotse moeder en dochter.

En ons mama/oma die zou nogal wat gedaan hebben. Ze had vast de gazettenwinkel leeggekocht en iedereen opgebeld hebben om het te vertellen! <3

Natuurlijk is ons Sienemieke ook zijn oogappeltje en zij krijgt de volgende keer haar momentje met haar lieve opa. Deze foto maakte de fotograaf nog zonder dat we het wisten. Het was nogal een hectische avond dus schilden we patatjes en bakten we tussendoor frietjes. Sien liep tijdens de fotoshoot van het ene plekje naar het andere (om niet in beeld te zitten); met haar bordje, de kom frietjes en de fles ketchup.
​Helemaal het leven zoals het is in den Hambos!  <3 <3 <3

Vrijdag namiddag, en de eerste schoolweek zit er al op. Voor we het goed en wel beseffen zitten we alweer in de dagelijkse routine.

Maar wat ben ik trots op mijn 2 madammen! 
Na een erg lastig schooljaar -en dat is zacht uitgedrukt- besloot ons Lieze om een nieuwe start te maken op een school waar ze niemand kent. Ook al waren er hyperventilatie- en paniekaanvallen, migraine en misselijkheid van de stress; ze deed het! En hoe! Als ouder zou je willen dat je sommige dingen in hun plaats kon doen, zodat ze van dit alles gespaard bleven. Als hoogsensitieve moeder van 2 gevoelige dochters is het vaak nog eens zo lastig om al die prikkels op te vangen. Het grootste voordeel is dat ik me in hun plaats kan zetten en me afvragen wat mij, als kind, als puber, zou geholpen hebben. En dan kan ik al eens zotte moeder-momentjes hebben Want het hoeft niet altijd groots te zijn, het is het laten zien en voelen dat er begrip is voor hun angsten en pijn. Het mag er ook gewoon zijn. 

Omdat Lieze vanaf nu elke dag naar school moet fietsen, naar een kant waar we onze weg absoluut nog niet kennen, gingen we samen op zoektocht. We fietsten en zochten de veiligste en gemakkelijkste weg, we reden verloren en fietsten terug. En nog eens. Zo kreeg ik het idee om maandag op geheime missie te gaan. Met een (krijtverf)spuitbus en een sjabloon fietste ik haar weg naar school. Onderweg tekende ik hartjes op straat, het fiets- of voetpad. Om haar eraan te herinneren dat ik aan haar denk, dat ik er altijd voor haar/hun ben maar vooral ook omdat ik ze zo'n geweldige madammekes vind!

Lieze had het heel snel door dat het mijn geheim plannetje was, maar ze moest telkens harder lachen wanneer ze 1tje tegenkwam tijdens haar eerste rit naar school. Ze was ervan uitgegaan dat er alleen in onze straat witte hartjes te zien waren. :)

Omdat Sien ook zo dapper elke dag door weer en wind, 5km naar school fietst (enkele rit) verfde ik op onze weg ook nog enkele hartjes. Zij snapte er echt niks van en kon de link niet leggen. "Mama, wat is dat toch met al die hartjes onderweg?! Bij ons aan de oprit staan er en hier ook, en hier nog? Wie doet dat toch?" Lieze maakte een filmpje wanneer ik nog een extra hartje verfde en dit toonden we aan ons Sien om het uiteindelijk te verklappen! Dat gezichtje sprak boekdelen!

​Vanmorgen regende het goed en waren we al snel nat. Sien probeert daar dan altijd iets positiefs uit te halen. Dus vanmorgen fietste ze op elk hartje op onze weg want "dat geeft zeker extra kracht en snelheid in deze regen". Het zal wel zijn!

Omdat ik geen boete wou voor het bekladden van de weg, ging ik op zoek naar een spuitbus op basis van krijt. Na enkele regenbuien verdwijnen ze vanzelf. Dus helemaal veilig ook voor plant en dier! (en mijn geweten)

Mijn spuitbus is nog lang niet leeg, dus ga ik af en toe opnieuw op missie! :)

Onze belltent werd dit jaar al heel vroeg bovengehaald. Al sinds de lockdown, eind maart sliepen we met regelmaat in onze tent in de tuin. Vooral ook om tijdens de paasvakantie en het goede weer een vakantiegevoel te creëren. Maar wat waren de nachten toen nog koud! Gelukkig hebben we daar nu geen last meer van.
Het is er nu echt zo zalig slapen en ontwaken!

Sien en ik (en Suki, onze Golden Retriever!) slapen al enkele weken elke nacht in de tent. Lieze komt ons af en toe vergezellen maar die vindt het niet zo tof dat ons Sien elke dag om 7u wakker is. En laten we zeggen dat "Sien wakker, iedereen wakker" hier wel telt. Steven slaapt enkel in het weekend in de tent. Hij heeft een vroege wekker en vindt dat vakantiegevoel lastig als hij moet gaan werken. 

Maar Sien en ik genieten des te meer! Met het uitzicht op de  zonsondergang in de velden, nog gezellig wat lezen. 's ochtends kleurt de tent eerst zacht oranje/rozig om dan bij zonsopkomst mooie schaduwtekeningen op onze tent te tekenen. 

Naar aanleiding van mijn blogjes vorig jaar en de vele foto's op Instagram vroeg Obelink me of ik een kijkje in onze tent wou delen. Dat artikeltje kan je op hun website lezen. (via deze link) Maar ondertussen heb ik wel wat tijd gehad om weer wat dingen aan te passen. Zo veel weken op een luchtmatras slapen, zag ik toch niet meer zitten. En mijn lijfje nog minder. Dus gingen we op zoek naar paletten en maakten we bedden met onze matrassen van de logeerbedjes. Bij slecht weer kunnen we zo altijd ook binnenslapen zonder de hele reutemeteut over en weer te moeten sleuren. Bij mijn papa vond ik boven nog een leuk tapijt en met enkele kringloopvondstjes is ze weer wat gezelliger geworden. 

Ons tafeltje van paletten staat er ook weer en aan de tent liggen er strobalen en een houten kratje voor de kaarsen en de lampjes.
Vorige week nam ik ook eindelijk eens een half dagje tijd voor mezelf en maakte ik nog eens een bloemenwolkje. Met nog enkele pampasgrassen, gedroogde en verse bloemen uit de tuin ging ik aan de slag. Zo hard genoten van dit projectje en ook eens echt blij met het resultaat! Bij deze dus een nieuwe kijk in en naast onze tent!

Lieze en ik maakten vorige maand ook nog citronellakaarsen van oa bijenwas. Zalig om ze 's avonds te branden tegen een muggenaanval en het smeulen van heerlijke witte salie. 

Ons Suki gaat tegen zonsondergang al voor de tent zitten wachten tot het tijd is om te gaan slapen. Ze heeft ook haar plaatsje in de tent, met haar kussen en een bakje water. Maar de laatste dagen kruipt ze 's nachts stilletjes -met haar knuffeldoekje- bij mij in het grote bed. Zelfs als wij opstaan, blijft ze nog gezellig liggen. Een hond al eens zo hard zien genieten?! :)

Deze week hadden we een zot idee en bestelden we een extra tent, in een kleiner formaat. Deze staat nu helemaal achteraan in de bloementuin, tegen het veld. Misschien wil er wel eens iemand komen logeren?! Zin in?!